Ἡ Ὀρρωδία προ τοῦ Ἰοῦ ὡς ἀπώλεια τῆς Ἐκκλησίας
Γράφει ὁ Νικολοῦ Ἰ. Πέτρος,
Φοιτητής τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Ὅταν πρό ὀλίγων ἑβδομάδων ἡ ἐκ Κίνας ὁρμωμένη καινοφανής νόσος τοῦ κορωναϊοῦ ἔκρουσε τήν θύρα τῆς Ἰταλίας, στήν Ἑλλάδα ἡ εἴδηση ὅτι ἡ ἐπαρχία τῆς Λομβαρδίας, τό παραδοσιακό προπύργιο τῆς σαλβινικῆς Λέγκα τοῦ Βορρᾶ, μαστίζεται ἀσυμμέτρως καί ἀκαταπαύστως ἀπό μυριάδες κρουσμάτων καί ἀναριθμήτους θανάτους, φάνταζε μία ἀπρόβλεπτη τυχαιότητα, μία ἀμελητέα συγκυρία. Κατήνεγκε, ὅμως, παραδόξως νά γεννήσει συνειρμούς καί νά κινήσει ὑποψίες ἀναφορικά μέ τό ποῖες συνέπειες ἐπεφύλασσε ἡ ἔλευση τοῦ τρομεροῦ αὐτοῦ ἰοῦ στήν χώρα τῶν Ῥωμιῶν.
Ἐπί ἡμέρες, ἀδιαλείπτως καί πολύ πρίν ὁ ἐπάρατος ἰὸς ἐπισκεφτεῖ τὸ μικρό μας προτεκτοράτο, μία ἐπουσιώδης σύμπτωση πάλι ὑπαγόρευσε τόν δημόσιο διάλογο νά μονοπωλήσει ἡ ἐπικινδυνότητα τῆς Θείας Μεταλήψεως γιά τήν ὑγεία τῶν πιστῶν. Σύμπαν τό ἐγχώριο ἐκσυγχρονιστάν δέν μπόρεσε νά μήν παραδοθεῖ στὸν πειρασμὸ νὰ ἐπιτεθεῖ λυσσωδῶς στήν Ἐκκλησία, νά τήν κατηγορήσει ἀσμένως γιά ἐγκληματική ἀνευθυνότητα, ἐπειδή κοινωνεῖ τό πλήρωμά της ἀπό τό ἴδιο κουτάλι, καί νά χλευάσει σκαιῶς τό εὐσεβές ποιμνίο γιά τήν παράλογη ἐμπιστοσύνη του σ' ἕνα ἀκατάληπτο γιά τά αἰσθητήριακά μας ὄργανα γεγονός. Ἀφοῦ μετά μανίας, μένους καί ἐμμονῆς ἐμφυτεύθηκε ἡ ἀμφισβολία στήν κοινὴ γνώμη γιά τόν βαθμό ἀσφαλείας τῆς Θείας Κοινωνίας καί καλλιεργήθηκε συστηματικῶς ἡ ἀπαξίωση πρός τό μυστήριο, λογικῶς ἑπόμενο ἦταν, μόλις ἐμφανίστηκαν τά πρῶτα ἀσθενικά κρούσματα, τό ψευτοπροοδευτικό μπλόκ ὑπό καθεστώς φρενίτιδος καί ἐκμεταλλευόμενο τό κατασκευασμένο κλῖμα πανικοῦ νά ἀπαιτήσει ἔντονα τό σφράγισμα τῶν ναῶν. Φυσικά, τή στιγμή ἐκείνη, πρό δεκαπέντε περίπου ἡμερῶν, αὐτή ἡ συζήτηση ὀξυμώρως δέν ἀφοροῦσε οὔτε στίς καφετέρειες, οὔτε τά ἐστιατόρια, οὔτε τά γυμναστήρια. Ἡ Ἀριστερά διετάθη γιά πολλοστή φορὰ πώς οἱ ἀνοιχτές ἐκκλησίες δημιουργοῦν συνωστισμό, ἐξαπλώνουν τόν ἰό καί θέτουν σέ κίνδυνο τή δημόσια ὑγεία, ἀλλά ξέχασε νά ἀναθεωρήσει τή στάσή της γιά τά ἀνοιχτά σύνορα, τά ὁποῖα ἐπιτρέπουν τήν ἀνέλεγκτη δίοδο ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀνεμβολίαστων ἀφροασιατῶν καί προωθοῦν τήν μετάδοση πολλῶν, ἀγνώστων καί ἀπειλητικῶν νοσημάτων.
Ἐν μέσῳ καθολικοῦ παραληρήματος ἀπό τά μέσα μαζικῆς πλύσεως ἐγκεφάλου καί ἀφοῦ ὅλο αὐτό τό διάστημα κατά τόπους μητροπόλεις, ἀντί νά ἀποκρούουν τίς ἐκτοξευθεῖσες συκοφαντίες συλλήβδην κατά τῆς Ὀρθοδοξίας, διὰ ἐφεκτικῶν ἀνακοινώσεων ματαίωναν τούς Χαιρετισμούς καί τίς προηγιασμένες, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐσύρθη σέ μία ἔκτακτη συνεδρίαση, γιά νά θερίσει αὐτό, πού ἡ ἴδια ἔσπειρε, τόν συμβιβασμό μέ τήν ἀμφισβήτηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φαινομένου καί τῆς ἀληθείας τοῦ δόγματός της. Δέν χρειάστηκαν πάνω ἀπό λίγα λεπτά ἀπό τήν ἔκδοση τῆς ἀποφάσεως τῆς ἱεραρχίας, μέ τήν ὁποία μειώνονταν στό ἐλάχιστο οἱ λατρευτικὲς τελετουργίες, γιά νά ἀνακοινωθεῖ ἡ καθολική ἀναστολή λειτουργίας ὅλων τῶν θρησκευτικῶν χώρων ἀπό τόν ἴδιο τόν Πρωθυπουργό καί νά ἀποκαλυφθεῖ τό καλοστημένο φιάσκο τῆς κυβερνήσεως μέ ἔμμεσο αὐτουργό τήν ἱεραρχία. Ἄν ἀρκοῦσε ἕνα ἁπλό τουϊτάρισμα τοῦ γαλάζιου φερουδάρχη, γιά νά ἀπαγορευθοῦν ὅλες οἱ λατρευτικές συνάξεις, ποῖο τό νόημα ἡ Σύνοδος νά συγκληθεῖ καί νά λάβει ἀπόφαση ; Τό βδελυρό πολιτικό σύστημα ἔχει ἐξοικειωθεῖ ἄριστα μέ τό ἄθυρμα τῆς ἐπικοινωνίας καί γνωρίζει πολύ καλά πῶς μπορεῖ νά πετύχει αὐτό πού θέλει σκηνοθετῶντας ὡς δράστη μιᾶς πράξεως ἕναν τρίτο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀπρόθυμος νά ἀντιδράσει στήν ἐκμετάλλευσή του. Δέν εἶναι κρυφό δέ πώς ἡ πολιτική ἐπιβίωση τοῦ Μητσοτάκη ἐπιβάλλει νά ἐξαντλήσει τόν κατάλογο ὅλων τῶν δυνατῶν καί δή ἐσχάτων μέτρων γιά τήν καταπολέμηση τοῦ κορωναϊοῦ, ὥστε νά μήν καταλείψει κανένα περιθώριο στούς ἀντιπάλους του γιά ἄσκηση κριτικῆς καί νά μήν τοῦ καταλογιστοῦν πολιτικά καί ποινικά οἱ ἑκατόμβες τῶν νεκρῶν, τίς ὁποῖες θά θρηνήσουμε μετά τό πέρας τῆς κρίσεως.
Τό μεῖζον ἐπίδικο ζήτημα, ὅμως, δέν ἐντοπίζεται στό πῶς μετρᾶται, ζυγίζεται καί κατανέμεται τό πολιτικό κόστος, ἀλλά ἰχνηλατεῖται στήν ὑποχωρητικότητα, τόν ἐνδοτισμό καί τήν ἔλλειψη σθένους τῆς ἡγεσίας τοῦ κλήρου μας νά προβεῖ σέ Ὁμολογία Πίστεως, νά ὑπερασπιστεῖ τόν Τρόπο ὑπάρξεως τῆς Ὀρθοδοξίας καί νά διασώσει τή θεμέλιακή της διαφορά ἀπό τά αἱρετικά κομψοτεχνήματα τῶν Δυτικῶν. Ἡ νωθρή δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, ἡ ὁποία δέν θυμίζει σέ τίποτα τό ὑψηλό ἐπαναστατικό φρόνημα τῶν Ἀρχιερέων τοῦ ἐνδόξου ἐμπολέμου παρελθόντος, εὐθύνεται γιά τή δημιουργία ἑνός θλιβεροῦ, ἐπαίσχυντου καί μή ἀνατρέψιμου τετελεσμένου, τό ὁποῖο θά ἀποτελέσει ἀντικείμενο εὐπετοῦς ἐπικλήσεως ἀπό τίς ἀθεϊστικές δυνάμεις ὄχι σέ μία ἑπόμενη μέγαλη ὑγειονομική κρίση, ἀλλά πλείω δέ σέ ὁποιαδήποτε παραμικρή τεχνητή κοινωνική ἀναταραχή. Ἀφοῦ ἔγινε μία φορά καί μάλιστα χωρίς ἀντιδράσεις, τό λουκέτο στίς ἐκκλησίες, ἡ παύση τῆς Θείας Λειουργίας καί ἡ βίαιη συρρίκνωση τῶν ἱεροπραξιῶν θά καταστοῦν πλέον συνήθης πρακτική ἀπό τούς κυβερνῶντες νεοταξίτες.
Καθ' ὅλην τήν μακραίωνη μετά τό ἔδικτο τοῦ Μεδιολάνου ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας οἱ ναοί ἔκλεισαν καί ἡ θρησκευτική λατρεία ἀπηγορεύθη σέ δύο περιπτώσεις : τήν πρώτη μέ τόν περιώνυμο Μεγάλο Τρόμο στή Γαλλία τό 1789, ὅταν ἐπί σχεδόν εἴκοσι ἔτη οἱ ἐπαναστάτες ὡς βετερᾶνοι τοῦ διαφωτισμοῦ ἀπηγόρευσαν κάθε ἔκφραση χριστιανικῆς λατρείας ἐπί ποινή θανάτου, τήν ἴδια περίοδο καθ' ἥν ὁ Ῥοβεσπιέρος σέ ὑπερρεαλιστικές παραστάσεις λάτρευε τή «θεά Λογική» μέσα στή Notre Dame καί τή δεύτερη, ὅπου ἐξεδηλώθη ἐξέγερση τῶν μπολσεβίκων, μέ σκοπό τήν ἐγκαθίδρυση κομμουνιστικῆς δικτατορίας, μέ ἀποκορύφωμα στὴ Ῥωσσία, ὅπου χρησιμοποιήθηκαν ὡς πράκτορες τῆς Κά Γκε Μπε ἀρχιερεῖς, μέ προεξάρχοντες τόν μητροπολίτη Λένιγκραντ Νικόδημο καί τόν πατριάρχη Σέργιο. Ἐν ἔτει 2020 πλέον ἡ διεθνιστική ἐλίτ μέ τούς ἐγχωρίους βραχίονές της διώκει, πολεμεῖ καί περιθωριοποιεῖ τήν Ἁγία, Ἀναστάσιμο καί Τριαδική Πίστη τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ἐφιαλτικωτέρα καί βαθυτέρα ζημία, ὡστόσο, τῆς ὅλης ὑποθέσεως δέν ἔγκειται δυστυχῶς μόνο στό ὡς ἄνω καθ' ἑαυτό τετελεσμένο, ἀλλά στό ὅτι μέσῳ τοῦ τετελεσμένου τέθηκαν ὑπό σιωπηρή διαπραγμάτευση οἱ στυλοβατικές δογματικές ἀλήθειες τῆς ὀρθόδοξης μεταφυσικῆς, ἐπετράπη ἡ ἐκλογίκευση τῆς Θείας Χάριτος καί ἀνήχθη σέ ζήτημα ἀτομικῆς σωτηρίας ἡ πραγμάτωση τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος. Τό ὅτι οἱ ναοί παρέμειναν ἀνοιχτοί μόνο γιά ἀτομική προσευχή, ἐνῷ ἀπηγορεύθησαν ἡ Θεία Λειτουργία καί οἱ ἀκολουθίες, σηματοδοτεῖ τό πόσο ἔχει ἀλλοιωθεῖ ἡ ἐντύπωσή μας γιά τήν ταυτότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὀρθοδοξία σημαίνει Ἐκκλησία καί Ἐκκλησία σημαίνει ἐνορία, κοινωνία σχέσεων, ἀντανάκλασμα τοῦ τριαδικοῦ τρόπου ὑπάρξεως, ὁ ὁποῖος κομίζει τήν ὑπαρξιακή ἀλληλοπεριχώρηση ὡς πρόταση βίου στήν κατ' εἰκόνα Θεοῦ πλασμένη ἀνθρωπότητα. Στήν Ὀρθοδοξία κυρίαρχη ἔννοια εἶναι τό πρόσωπο, ὄχι τό ἄτομο. Τό πρῶτο δημιουργεῖ δεσμούς κοινωνίας μέ τούς ὑπολοίπους, ἀντίθετα τό δεύτερο περικλείεται στόν ἕαυτό του, ἀδυνατεῖ νά γίνει μέρος τῆς συλλογικῆς ζωῆς καί νά μετάσχει στό κοινό ἄθλημα τῆς Πίστεως, γιατί ὡς μὴ περαιτέρω τεμνόμενο (ἀ+ τέμνω) δέν ἔχει χῶρο νά ἐκχωρήσει, μοιραστεῖ καί ἀγαπήσει. Βέβαια, ἡ κατ' ἰδίαν προσευχή οὐδόλως ἀντιτίθεται στήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά δέν εἶναι αὐτός ὁ πρῶτος λόγος ὑπάρξεως τῶν ἐκκλησιῶν, ἀλλά ἡ μέθεξη στήν εὐχαριστηριακή πραγματικότητα. Χωρίς πιστούς δέν δύναται νά τελεσθεῖ μυστήριο καί χωρίς μυστήριο δέν ὑπάρχει Ἐκκλησία. Μία ἀνοιχτή ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἐμποδίζεται νά πραγματώσει τήν πνευμάτική της ἀποστολή ἰσοδυναμεῖ μέ μία κλειστή ἐκκλησία, χωρίς ζωή, χωρίς φῶς, χωρίς ἐλπίδα. Ἐξάλλου, ἀφοῦ τό «μέτωπο τῆς σύνεσης καί τῆς λογικῆς» ἐπιμένει πώς ἡ ἀτομική προσευχή μπορεῖ νά γίνει κι ἐντός τῆς οἰκίας, τότε ἀπορεῖ κανείς γιά ποῖο λόγο δέν ἔκλεισαν τελείως οἱ ναοί, μιᾶς καί πάλι ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος τοῦ συνωστισμοῦ πιστῶν, οἱ ὁποῖοι θά προσέρχονται γιά ἀτομική προσευχή.
Ὅταν τήν περασμένη Κυριακή ὑπό καθεστώς τρομοκρατίας ἡ προσέλευση τῶν πιστῶν στή Θεία Λειτουργία μειώθηκε δραματικά, αἰσθητά καί πρωτόγνωρα, ὁ πανζουρλισμὸς στά σοῦπερ μάρκετ καί τίς τράπεζες δέν κατάφερε νά ἀποσπάσει οὔτε τότε τά πρωτεῖα. Οἱ ἀνθρωπιστικές εὐαισθησίες «τῶν σωφρόνων ὑπερμάχων τῆς δημοσίας ὑγείας» καθ' ἕνα περίεργο λόγο δέν ἐρεθίστηκαν μέ τήν ἴδια ἔνταση μπροστά στό πανηγύρι, πού ἐπεκράτησε στά ἀνωτέρω καταστήματα. Ἀρκεῖ νά παρατηρήσει κανείς τίς σκηνές πραγματικῆς ἀνθρωποφαγίας, οἱ ὁποῖες ἐξετυλίχθησαν, μέ τί νευρικότητα ὁ κάθε φοβισμένος ἀνθρωπάκος ἅρπαζε δεκάδες χαρτικά καί ἀπορρυπαντικά, καί μέ τί ἐγωτιστικό βλέμμα ἀντίκριζε τούς γύρω του μή καί προλάβουν νά τοῦ στερήσουν ἕνα ἀντισηπτικό παραπάνω, γιά νά ἀπογυμνωθεῖ ὅλο τό μεγαλεῖο τοῦ φαρισαϊσμοῦ ἐκείνων, πού κηρύττουν πύρινους λόγους γιά κοινωνική ἀλληλεγγύη, προμοτάρουν ἕναν ἀποστεωμένο ἀπό μεταφυσική ἀναγωγή ἀγαπουλισμό καί πρώτη τους προτεραιότητα, γιά νά νοιώσουν πώς ἡ κοινωνία εἶναι ἀσφαλής, εἶναι νά κλείσουν οἱ ναοί. Ὁ βασιλιᾶς, ὅμως, πλέον εἶναι γυμνός, ὅπως ἔγραψε ὁ Ἄντερσεν. Ὅσο καί νά προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν νά μήν σκεφτόμαστε, ἄς μήν λησμονοῦμε πώς οἱ ναοί δέν σφραγίστηκαν, ἀποχή ἀπό τή μυστηριακή ζωή δέν διετάχθη καί οἱ ἐκκλησίες δέν σταμάτησαν νά λειτουργοῦν οὔτε ἐπί περιόδους φρικτῆς πανούκλας καί ἀνεξέλεγκτης φυματιώσεως.
Ὅποιος ἀποπειρᾶται νά ἐξηγήσει μέ λογικοκρατικούς, ῥεαλιστικούς καί ἐπιστημονικούς ὅρους τά ἐκκλησιαστικά συμβαίνοντα ἁπλά εἶναι ἄμοιρος, ἀμέτοχος καί ἄγευστος τῆς Θείας Χάριτος. Γιά τούς ἀπίστους οἱ συναθροίσεις στούς ναούς εἶναι κατά τι πιό ἀπειλητικές γιά τήν πολύτιμη ὑγεία τους ἀπό αὐτό πού συμβαίνει στύς ὑπεραγορές. Γιά τήν Ὀρθοδοξία μας, ὅμως, μέσα στήν Ἐκκλησία καταλύονται οἱ νόμοι τῆς φύσεως, ἡττᾶται τό κράτος τοῦ ᾍδου καί ἀνατρέπεται ἡ τάξις τῶν ἐγκοσμίων, ὅπως βεβαιώνει ἡ ἐκκλησιαστική ἐμπειρία καί καταθέτουν μαρτυρικῶς οἱ Ἅγιοι Πατρέρες. Οἱ ψαλμοί τῶν μεγάλων Ἑορτῶν ἀποκαλοῦν τόν Θεὸ μέ μία συνταρακτική καί ἀποκαλυπτική λέξη. Τόν ὀνομάζουν «Νυμφίο», ἤτοι μανιακό ἐραστή, παθιασμένο ὑποκείμενο τοῦ ὄντως Ἔρωτος , πρόσωπο παραλελυμένο ἀπό ὑπερχειλίζουσα Ἀγάπη. Πῶς εἶναι δυνατόν ἡ ἀληθής, μοναδική καί ὄντως Ἀγάπη νά ἐπιτρέψει νά προσβληθεῖ, βλαφθεῖ ἤ τραυματιστεῖ τό διακαές ἀντικείμενο τοῦ πόθου της, τό ὁποῖο προσέρχεται εὐλαβικῶς νά τήν προσκυνήσει, δοξάζει καί αἰνέσει; Τό χριστεπώνυμο πλήρωμα δέν ἔχει κάτι νά φοβηθεῖ εἰσερχόμενο στόν οἶκο τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ. Πολύ δέ περισσότερο ὅταν κοινωνεῖ τῶν Ἀχράντων μυστηρίων, ὅταν δέχεται μέσα του τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἐβασανίσθη, ἐσταυρώθη καί Ἀνέστη γιά τή δική μας ἐλευθερία ἀπό τίς ἁλυσῖδες τοῦ θανάτου. Ὅλα αὐτά ὅσο κι ἄν διατυπώνονται σέ λεκτικές προτάσεις δέν μποροῦν νά ἀποτελέσουν ἀντικείμενο γλωσσικῆς συζητήσεως, διότι ἀνήκουν στή σφαῖρα τοῦ ὑπερλόγου, τό ὁποῖο δέν ὑποτάσσεται στό ἐπιστητό. Ἡ ἐκκλησιατικό κοινωνία ζεῖ, βιώνει καί αἰσθάνεται ἐμπειρικά τήν ἄπλετη ἔκχυση τοῦ θαύματος τῆς Θείας Χάριτος στούς κόλπους της καί δέν μπορεῖ νά τήν ἀπαρνηθεῖ ψευδόμενη. Ἄν ὁ κόσμος ἔβλεπε πώς μετά τήν χρήση τῆς κοινῆς ἁγίας λαβίδος ἀρρώσταινε ἤ ἐξαιτίας τῆς ὑπερπληθοῦς προσελεύσεως στή Θεία Λειτουργία πάθαινε κι ἀπό μία γρίπη ἤ ὅτι οἱ ἐφημέριοι ἐξέλιπαν ὕστερα ἀπό κάθε κατάλυση τοῦ ὑπολοίπου τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου, ἡ Ἐκκλησία μας δέν θά ἀριθμοῦσε ἤδη δύο ἀδιάκοπες χιλιετίες ζωῆς καί ἐμπειρίας.
Ὁ ἀγώνας γιά τήν μετοχή στό θέλημα τοῦ Κυρίου μας ἀπαιτεῖ ἀπό ἐμᾶς θυσίες, ὅπως ἀκριβῶς ἦταν ναρκοθετημένος ὁ δρόμος τοῦ Χριστοῦ, γιά νά φτάσει νά μᾶς ἀποκαλύψει τήν αἰώνια, ἀπροϋπόθετη καί ἀτέρμονη Ἀγάπη του πρὸς ἐμᾶς. Ἡ ὀρρωδία μας πρό τοῦ ἱοῦ νά μεταλάβουμε, ὁ δισταγμός μας νά λειτουργηθοῦμε καί ἡ προτίμησή μας νά κλειδαμπαρωθοῦμε στίς ἀποστειρωμένες φωλιές μας πνιγμένοι στά ἀντισηπτικὰ σημειώνουν τήν ὀλιγοπιστία μας, καταδεικνύουν τήν ἀπροθυμία μας νά γίνουμε κοινωνοί Ἀθανασίας χάριν τῆς ἐφημέρου προστασίας μας καί ὑπογραμμίζουν τήν διολίσθησή μας σέ νεοπροτεσταντικούς ἀτραπούς, οἱ ὁποῖοι πόρρω ἀπέχουν ἀπό αὐτό πού διδάσκει ἡ ἐκκλησιαστική παράδοση. Ὅταν τό μιντιακό κατεστημένο τῆς ὑποκρίσίας προβάλλει ὡς πρότυπο χριστιανισμοῦ τά ἀσφαλῆ live streaming τοῦ Ποντίφηκος καί τό κιτσαριό τῶν ὑποκριτικῶν ῥωμαιοκαθολικῶν λειτουργιῶν μέ φωτογραφίες τῶν πιστῶν στά στασίδια, ἀντιλαμβανόμαστε πώς πρός δυστυχίαν μας ἐπιλέξαμε τόν δρόμο τῆς ἀτομικῆς μας σωτηρίας, ξεχάσαμε τί σημαίνει κοινότητα τριαδική καί ἀρνηθήκαμε νά παλέψουμε γιά τήν Πίστη μας, τήν ὁποία περιηγάγαμε σέ διαπραγματεύσιμο συνάλλαγμα.
Ὑπό τό πρῖσμα αὐτῶν τῶν διαπιστώσεων, δέν χρειάζεται νά ἀναρωτηθεῖ κανείς ἄν τό μέτρο τῆς κυβερνήσεως γιά καθολική ἀναστολή λειτουργίας ὅλων τῶν θρησκευτικῶν χώρων θά ἰσχύσει καί στά παράνομα ἤ νόμιμα τζαμιά. Ὅπως στή Σάμο οἱ Ἕλληνες ἔμειναν κλεισμένοι στά σπίτιά τους ὑπακούοντας στίς κρατικές ὑποδείξεις καί ἔξω οἱ παράνομοι μετανάστες βολοέδερναν, χωρίς κανείς νά τούς ἐπιπλήττει, κανοναρχεῖ καί ἐμποδίζει, ἔτσι καί στή θρησκευτική σύναξη καί λατρεία κάποιοι θά ἀποδειχτοῦν πάλι πιό ἴσοι ἀπό τούς ἄλλους. Δέν θά μᾶς ἐκπλήξει ἄν τό ἑπόμενο διάστημα ἐπιβεβαιωτικές τῆς πρόβλεψης φωτογραφίες κυκλοφορήσουν στή δημοσιότητα. Οὔτως ἤ ἄλλως, δέν ξενίζει πλέον οὔτε ἡ κυνική προκλητικότητα, μέ τήν ὁποία ἡ κυβέρνηση ἐκμεταλλεύεται τόν πανικό τοῦ κορωναϊοῦ καί τόν ἐγκλωβισμό τῶν Ἑλλήνων στά σπίτιά μας, γιά νά μεταφέρει δέκα χιλιάδες λαθρομετανάστες στήν ἐνδοχώρα, νά συνεχίσει ἀνενόχλητη τό σχέδιο τοῦ ἰσλαμικοῦ ἐποικισμοῦ καί νά γκετοποιήσει ὁλόκληρη τήν ἐπικράτεια μέ ἀναφομοίωτους σουνῖτες, χωρίς ἀντιδράσεις. Τά ἀντανακλαστικά τῆς κοινωνίας εὐνουχίστηκαν, οἱ παγκοσμιοποιητές τό γνωρίζουν αὐτό καί κατά καιρούς ἀναζητοῦν εὐκαιρίες νά πειραματιστοῦν προωθῶντας τό μοντέλο τῆς ἄθεης πολυπολιτισμικῆς societas. Ἡ οἰκονομική κατάρρευση, ἡ ὁποία λόγῳ κορωναϊοῦ ἐπίκειται ἀπό τήν ἀκινησία τῆς ἐπιχειρηματικῆς δραστηριότητος, τήν ἀφαίμαξη τῶν κρατικῶν ἀποθεματικῶν καί τή μεγιστοποίηση τῆς πενίας τῶν μεροκαματιάρηδων, ἄρει τάς πύλας γιά νέα μνημόνια, νέα περίοδο λιτότητος καί ἀσφαλῶς γιά τήν καθιέρωση τοῦ πλαστικοῦ χρήματος, ὅταν αἴφνης θά διαπιστωθεῖ πώς τά χαρτονομίσματα ἀποτέλουν πηγή μεταδόσεως τοῦ ἰοῦ.
Πολλοί ἀνησυχοῦν πώς, ὅταν ὁ κορωναϊὸς παρέλθει, βγοῦμε ἐπιτέλους ξανά ἔξω ἀπό τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ μας καί ἀντικρίσουμε τόν ξεχασμένο ἥλιο, θά κληθοῦμε νά ζήσουμε σέ μία νέα Ἑλλάδα, τήν ὁποία κάποιοι ἄλλοι «φιλεύσπλαχνοι ἀνθρωπιστές», χωρίς νά μᾶς ῥωτήσουν, διαμόρφωσαν γιά ἐμᾶς, γιά τό δικό μας καλό καί τή δική μας εὐτυχία. Τό παραμύθι ὅσο γλυκό, συγκινητικό καί στοργικό κι ἄν μᾶς ἀκούγεται τώρα, δέν θά καθυστερήσει νά βγάλει τή μάσκά του καί νά φανερώσει τό ἀληθινά ἐφιαλτικό πρόσωπό του.
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές, δεν υιοθετούνται απαραίτητα από το Κέντρο φ και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας. Προσβολές, ύβρεις και ανήθικες παρεμβάσεις δεν είναι αποδεκτές
