Του Χρήστου Μπίσδα
01/12/2020
Πλησιάζουμε στο τέλος του 2020, έτους κατά το οποίο κυριάρχησε στον δημόσιο διάλογο το ζήτημα του κορονοϊού COVID-19. Όπως συνηθίζεται στην χώρα μας, σχεδόν άπαντες έγιναν ειδικότεροι των ειδικών και εξέφρασαν απόψεις, ως φτασμένοι «ιολόγοι» ή άφταστοι «συνωμοσιολόγοι».
Αρχικά υπήρξε διάσταση απόψεων των «ειδικών» για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ο κορονοϊός. Οι «ιολόγοι» επιβεβαίωναν την ύπαρξή του και οι «συνωμοσιολόγοι» την αρνούνταν. Τελικά τα κρούσματα και τα θύματα του κορονοϊού αυξήθηκαν σε τέτοιο βαθμό που πλέον γίνεται αποδεκτό από όλους ότι υπάρχει ο ιός, με εξαίρεση κάποιες κατηγορίες «συνωμοσιολόγων» που ζουν ακόμα στον κόσμο τους.
Επόμενο ερώτημα που δίχασε «ιολόγους» και «συνωμοσιολόγους» ήταν το από πού προήλθε ο ιός. Δημιουργήθηκε από την φύση ή από τον άνθρωπο σε κάποιο εργαστήριο στην Κίνα; Το ερώτημα αυτό ίσως να μην απαντηθεί ποτέ. Όμως, από την στιγμή που υπάρχει ο κορονοϊός προέχει να καταπολεμηθεί με φάρμακα, εμβόλια ή όποια άλλα μέσα διαθέτει η επιστήμη. Οι ευθύνες μπορούν να καταλογιστούν και αργότερα.
Είναι ο κορονοϊός τόσο φονικός και μεταδίδεται τόσο εύκολα όσο παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ; Εδώ μπερδεύονται τόσο οι «ιολόγοι» όσο και οι «συνωμοσιολόγοι». Όπως κάθε ιός, έχει τα θύματά του. Επειδή ο ιός πρωτοεμφανίσθηκε πριν λίγους μήνες είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν ακριβή στατιστικά για την ταχύτητα μετάδοσής του και για την θνησιμότητα που προκαλεί. Τα στατιστικά διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από έρευνα σε έρευνα. Επομένως, προς το παρόν δεν υπάρχει ασφαλής απάντηση στα ανωτέρω ερωτήματα και το επόμενο ερώτημα που γεννάται είναι το ποιά μέτρα πρέπει να ληφθούν για την αποφυγή μετάδοσης του ιού. Στην Ελλάδα, όπως σε πολλές άλλες χώρες, εφαρμόστηκε την άνοιξη το λεγόμενο lock down, που περιλαμβάνει περιορισμό της κυκλοφορίας, κλείσιμο επιχειρήσεων, σχολείων κλπ, το καλοκαίρι έγινε άρση των μέτρων και το φθινόπωρο ξαναεφαρμόστηκε lock down, που συνεχίζεται την στιγμή που γράφεται το άρθρο.
Το αν τα μέτρα που εφαρμόστηκαν ήταν λογικά και απαραίτητα είναι κάτι που ποτέ δεν θα απαντηθεί αντικειμενικά. Διότι θα πρέπει να συγκρίνουμε την πραγματική κατάσταση που βιώνουμε εν μέσω μέτρων με την υποθετική κατάσταση που θα βιώναμε αν δεν είχαν ληφθεί μέτρα ή αν είχαν ληφθεί διαφορετικά μέτρα, ηπιότερα ή αυστηρότερα. Υποκειμενικά θα απαντηθεί το ερώτημα από συνταγματολόγους, πολιτικούς, δημοσιογράφους αλλά και από τον απλό πολίτη, οι οποίοι θα βάλουν σε μία ζυγαριά από τη μία πλευρά τον περιορισμό των συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών (ελευθερία μετακίνησης, ελευθερία συμμετοχής στην οικονομική και κοινωνική ζωή, δικαίωμα του συνέρχεσθαι κλπ) και από την άλλη πλευρά το δημόσιο συμφέρον (προστασία της ζωής, προστασία της δημόσιας υγείας κλπ) και θα βγάλει ο καθένας το δικό του πόρισμα. Η συζήτηση αυτή δεν θα τελειώσει ποτέ διότι θα βασίζεται σε υποκειμενικές κρίσεις.
Επόμενο ερώτημα είναι το αν και πότε θα τελειώσει η κρίση του κορονοϊού. Η διεθνής επιστημονική κοινότητα - αλλά και τα οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τις φαρμακευτικές εταιρείες - κάνει αγώνα δρόμου για να βρεθεί φάρμακο ή εμβόλιο για τον κορονοϊό. Εδώ πλέον οι «συνωμοσιολόγοι» δίνουν ρέστα αρνούμενοι να εμβολιαστούν - με ένα εμβόλιο που ακόμα δεν έχει καν δημιουργηθεί ή ολοκληρώσει τις κλινικές δοκιμές - επικαλούμενοι ότι μέσω του εμβολίου ο Big Brother θα τους βάλει στον οργανισμό τους τσιπάκι για να τους ελέγχει. Συζητώντας με κάποιους από αυτούς, τους ρώτησα γιατί θα πρέπει ο Big Brother να μπει στην διαδικασία να δημιουργήσει έναν ιό και να χρησιμοποιήσει το εμβόλιο κατά του συγκεκριμένου ιού για να τους βάλει τσιπάκι και δεν τους το βάζει μέσω οποιουδήποτε άλλου υποχρεωτικού εμβολίου, το οποίο κάνουν όλοι σε παιδική ηλικία. Ακόμα περιμένω απάντηση… Εν τέλει, χρειάζεται να μας βάλει κάποιος τσιπάκι για να μας ελέγχει όταν όλες σχεδόν οι κινήσεις μας καταγράφονται από τα ψηφιακά μας ίχνη;
Οι «ιολόγοι» και «συνωμοσιολόγοι» θα βρούν πολλά άλλα ζητήματα διαφωνίας με αφορμή τον κορονοϊό. Το σίγουρο είναι ότι με αφορμή τον κορονοϊό η ζωή μας έχει αλλάξει και κάποιοι έχουν βρει τρόπο να εκμεταλλευθούν την κρίση, είτε πρόκειται για κυβερνήσεις είτε για ιδιώτες (π.χ. φαρμακευτικές εταιρείες, εταιρείες που πωλούν μάσκες και αντισηπτικά). Στη περίπτωση της Ελλάδας η κυβέρνηση δεν προβαίνει σε ενέργειες πάταξης όσων εκμεταλλεύονται, κυρίως οικονομικά, την κρίση σε βάρος του λαού διότι κράτος και εκμεταλλευτές διαπλέκονται σε τέτοιο βαθμό που δεν συμφέρει κανέναν από τους δύο η σύγκρουση. Πολλώ δε μάλλον, το ίδιο το κράτος εκμεταλλεύεται πολιτικά την υγειονομική κρίση επιβάλλοντας τα όποια μέτρα κατά το δοκούν. Έτσι, ο περιορισμός των συναθροίσεων εφαρμόστηκε κατά τις εθνικές εορτές της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου, με την ακύρωση των παρελάσεων και την απαγόρευση ακόμα και μηχανοκίνητων πορειών, αλλά δεν εφαρμόστηκε έξω από το εφετείο κατά την ημέρα ανακοίνωσης της απόφασης στην δίκη της Χρυσής Αυγής και κατά την κρατική γιορτή της 17ης Νοεμβρίου που το Κ.Κ.Ε., το Μέρα 25 και άλλες «δημοκρατικές» δυνάμεις πραγματοποίησαν πορείες και συγκεντρώσεις[1]. Επίσης, ο περιορισμός των μετακινήσεων εφαρμόζεται για τους Έλληνες όχι όμως για τους αλλοδαπούς λαθρομετανάστες, που μεταφέρονται κάθε τόσο από τα νησιά του Αιγαίου στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Πέραν από τις διαπιστώσεις και την κριτική, που είναι ανέξοδα, χρειάζονται και προτάσεις αντιμετώπισης της κρίσης του κορονοϊού. Αν στην Ελλάδα υπήρχε εθνική κυβέρνηση, θα αντιμετώπιζε τον κορονοϊό ως βιολογική απειλή ασχέτως του ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς από πού προήλθε. Πρωταρχικός στόχος θα ήταν η διασφάλιση της επιβίωσης του έθνους, δηλαδή του κάθε Έλληνα ξεχωριστά. Και ως επιβίωση δεν νοείται μόνο η φυσική επιβίωση αλλά και η οικονομική επιβίωση των Ελλήνων και του κράτους.
Παρότι δεν είμαι ειδικός, θεωρώ ότι το καθολικό lock down είναι εγκληματικό μέτρο γιατί θα οδηγήσει την χώρα σε οικονομική καταστροφή και, κατά συνέπεια, στην οικονομική εξάρτηση από τρίτους. Αντί για lock down μία εθνική κυβέρνηση θα λάμβανε μέτρα όπως είναι η προληπτική καραντίνα όχι ολόκληρου του πληθυσμού αλλά μόνο των ευπαθών ατόμων, δηλαδή ατόμων που πάσχουν από συγκεκριμένες ασθένειες ή είναι μεγάλης ηλικίας. Για παράδειγμα, ευπαθή άτομα που δεν έχουν κολλήσει κορονοϊό θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε ασφαλείς περιοχές (π.χ. νησιά που δεν έχουν κρούσματα κορονοϊού) και εγκαταστάσεις (π.χ. ξενοδοχεία, κατασκηνώσεις), όπου θα διέμεναν μέχρι να περάσει η υγειονομική κρίση. Έτσι, τα ευπαθή άτομα θα επιβίωναν χωρίς να χρειαστεί να νοσηλευθούν σε Μ.Ε.Θ., που θα παρέμεναν διαθέσιμες για τα μη ευπαθή άτομα. Τα μη ευπαθή άτομα θα συνέχιζαν να εργάζονται κανονικά στηρίζοντας την οικονομία και θα διέτρεχαν τον κίνδυνο να νοσήσουν, τις περισσότερες φορές όμως χωρίς συμπτώματα ή ελαφρά, έχοντας όμως πάντα την δυνατότητα να εισαχθούν σε Μ.Ε.Θ.
Δεν προτείνω περισσότερα μέτρα διότι εκτός από την κοινή λογική απαιτούνται ειδικές γνώσεις που δεν διαθέτω. Γενικότερα, μία εθνική κυβέρνηση θα στάθμιζε όλους τους παράγοντες και θα λειτουργούσε υπέρ του λαού και όχι για την εξυπηρέτηση των εκμεταλλευτών του. Θα εφάρμοζε τα όποια μέτρα λάμβανε χωρίς παρεκκλίσεις υπέρ ή κατά οποιουδήποτε κόμματος, σε αντίθεση με την σημερινή κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτόν θα διαφύλασσε την εθνική ομοψυχία και δεν θα έκανε διακρίσεις σε βάρος μερίδας της κοινωνίας, όπως η σημερινή κυβέρνηση, η οποία σε κάποιους επιβάλλει πρόστιμα ενώ για άλλους κάνει τα στραβά μάτια. Απόδειξη της αποτυχίας της σημερινής κυβέρνησης να διαχειριστεί την κρίση, ακόμα και επικοινωνιακά, είναι η ουσιαστική παύση του ελέγχου τήρησης των μέτρων από την ΕΛ.ΑΣ., διότι μετά από την 17η Νοεμβρίου όλοι οι πολίτες ένιωσαν στο πετσί τους την διακριτική μεταχείριση του Κ.Κ.Ε. από την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα η ΕΛ.ΑΣ. να χάσει την ηθική νομιμοποίηση επιβολής προστίμων στους μη κομμουνισμένους πολίτες (στους κομμουνισμένους ούτως ή άλλως δεν επιβάλλονται πρόστιμα ή, αν κατά λάθος επιβληθούν, διαγράφονται με διαταγή ανωτέρων)[2].
Τέλος, μία εθνική κυβέρνηση θα φρόντιζε να συμμετέχει στις προσπάθειες ανακάλυψης θεραπείας και/ή εμβολίου κατά του κορονοϊού και δεν θα άφηνε αυτό το έργο στα χέρια πολυεθνικών φαρμακευτικών κολοσσών. Ο εκάστοτε εθνικός κυβερνήτης θα προσπαθούσε να ηγείται των εξελίξεων αντί να λαμβάνει οδηγίες για όσα σχεδιάζουν τρίτοι μέσω βιβλίων τύπου «The Great Reset»[3].
[1] βλ. https://www.protothema.gr/politics/article/1066056/polutehneio-enotita-apenadi-stin-pandimia-to-minuma-tou-politikou-kosmou/
[2] βλ. https://www.naftemporiki.gr/story/1659777/sbistike-to-prostimo-sti-gunaika-pou-pige-louloudi-sto-polutexneio
[3] βλ. https://crashonline.gr/paraskinio/1476141/i-megali-epanekkinisi-to-vivlio-pou-meleta-o-mitsotakis-gia-ti-nea-taksi-pragmaton-pou-etoimazoun-meta-tin-pandimia/ και https://www.pronews.gr/elliniki-politiki/kyvernisi/936870_great-reset-vivlio-emmesi-dilosi-toy-kmitsotaki-sto-grafeio-toy
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.
