ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ: ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ.
(Πολιτικοφιλοσοφική υπέρ συμπράξεως προσέγγιση).
Κοσμοθεωρία. Ιδεολογία. Πολιτική. Υπάρχουν θέσεις για τα ανωτέρω; Ναι. Ενοποιητικό σημείο των Ελλήνων πατριωτών και εθνικιστών η αδιάσπαστη συνέχεια τού ελληνισμού και η ανάγκη να συνεχίσει να υπάρχει.
Για λόγους οι οποίοι δεν είναι επιθυμητό υφ' ημών επί του παρόντος να αναφερθούν, υπάρχουν πατριώτες που δεν θέλουν να συμπράττουν με εθνικιστές (όμως όχι όλοι) καθώς και εθνικιστές οι οποίοι ενοχλούνται από πιθανή σύμπραξη (όμως όχι όλοι).
Εν τω μεταξύ, μέρα με την ημέρα, η Ελλάδα συνεχώς περιέρχεται σε όλο και πιο δυσχερή θέση ("η Ελλάδα τελειώνει"). Η υπογεννητικότητα Ελλήνων το γένος οδηγεί ταχύτατα σε εξαιρετικά δύσκολα ανατάξιμες καταστάσεις ("χανόμαστε ως έθνος"). Ο εποικισμός τής χώρας και η αντικατάσταση πληθυσμού συνεχίζεται με ταχύτατους ρυθμούς ("οι Έλληνες θα γίνουμε μειοψηφία στην ίδια μας τη χώρα"). Η μείωση εθνικής κυριαρχίας είναι πασιφανής στους ελευθέρως σκεπτομένους ("οι Τούρκοι -και όχι μόνο- αλωνίζουν εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων"). Οι εθνικές ήττες διαδέχονται η μία την άλλη ("οι Σκοπιανοί και οι σύμμαχοί τους οδήγησαν πολιτικούς της Ελλάδος να υπογράψουν και να αποδεχθούν επαίσχυντες προδοτικές συμφωνίες"). Η Ελλάδα ξεπούλησε ή και υποθήκευσε και περιουσιακά της στοιχεία για σχεδόν έναν αιώνα και λειτουργεί ως "προτεκτοράτο" ("ξεπούλησαν την πατρίδα στους ξένους"). Οι παγκοσμιοποιητές τής λεγόμενης νέας τάξης πραγμάτων, επιτίθενται στην ουσία και στο περιεχόμενο των εννοιών Πατρίδα, Ταυτότητα, Θρησκεία, Παράδοση, Οικογένεια, Ελευθερία, με υποστήριξη μέσων μαζικής ενημέρωσης ("νέο σύντομο ανέκδοτο: ανεξάρτητα ελληνικά μμε").
Αυτά και πολλά ακόμη, επιλογές ανθρώπων με μειωμένη εθνική συνείδηση, ενίοτε υπαιτίων, συνεργών και συνυπευθύνων, συνθέτουν την ζοφερή ελληνική πραγματικότητα. Μία από τις οδούς εύρεσης διεξόδου στην βαθυτάτη κρίση, είναι η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών μέσω εκλογών. Αυτό, με απλά λόγια, σημαίνει είσοδο στη Βουλή των Ελλήνων όσων περισσοτέρων πατριωτών και εθνικιστών βουλευτών γίνεται. Και, για να υπάρχει απόλυτη ειλικρίνεια στην διατυπούμενη σκέψη, είναι ζητούμενο μία εκλογική νίκη εθνικών δυνάμεων σε τέτοια έκταση, ώστε να μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Όποιος θεωρεί μακρινό ή και ανέφικτο έναν τέτοιο στόχο, οφείλει να εξηγήσει τι προσμένει να αλλάξει ο ίδιος ή το κόμμα του και σε ποιο βαθμό, χωρίς τέτοια προοπτική.
Υπάρχει η ελληνική κοσμοθέαση. Υπάρχει η ελληνική ιδεολογία. Υπάρχουν ελληνοκεντρικές πολιτικές θέσεις, οι οποίες γίνεται προσπάθεια να εξειδικευθούν έτι περαιτέρω για να απαντούν επαρκέστατα στο σήμερα και να οδηγούν ασφαλέστερα στο αύριο. Όλοι λοιπόν όσοι αρνούνται να συναντηθούν πολιτικώς σε εθνική κατεύθυνση για τη διατύπωση ενός Εθνικού Σχεδίου σωτηρίας για το έθνος μας, οφείλουν απαντήσεις, πρωτίστως δε στους ανθρώπους που τους ακολουθούν.
Βάσει των ανωτέρω δεδομένων, προσπαθώντας να διευκολυνθεί η εύρεση κοινού τόπου συνάντησης, λειτουργίας και δράσης πατριωτών και εθνικιστών, προτείνεται το κίνημα τού εθνομελλοντισμού ως κοινού παρονομαστή, ως η νέα σελίδα υπέρβασης και προοπτικής. Η συμφωνία είναι αναγκαία. Ας επιτραπεί μία φράση καθ' υπερβολήν: Όχι αύριο, ούτε καν σήμερα αλλά χθες. Συμφωνία χθες!
Για όσους δεν έτυχε να ακούσουν για τον εθνομελλοντισμό ή θα ήθελαν να γνωρίζουν κάτι περισσότερο, ακολουθούν κάποια επιλεγμένα στοιχεία που θα μπορούσαν να λειτουργούν ενοποιητικά και μεταβατικά για όλους όσοι ενδιαφέρονται για μία άδολη πολιτική πατριωτική συμπόρευση:
Στον εθνομελλοντισμό, ως ένα κίνημα το οποίο στηρίζεται σε ένα σύστημα σκέψης ή και ενεργειών και συνάμα στηρίζει ένα αντίστοιχο, η ζωή είναι μία αδιάκοπη προσπάθεια και ένας διαρκής αγώνας. Αγώνας με τον ίδιο μας τον εαυτό, αγώνας με τους άλλους ανθρώπους, αγώνας με τα άλλα έθνη, αγώνας με το δημιούργημα, αγώνας με τον δημιουργό. Εν τέλει, αγώνας για κάτι καλύτερο από αυτό που είμαστε. Αυτός όμως ο συνεχής αγώνας, σημαίνει αναποφεύκτως ενδεχόμενες και πιθανές συγκρούσεις κατά τη διαδικασία τής ατελεύτητης μετάβασης προς κάτι το υπέρτερον. Θα υπάρξει ηθική βάση για την απορρόφηση -κατά το δυνατόν- των κραδασμών των συγκρούσεων; Η ιστορία και η ανθρώπινη φύση, δεν εγγυώνται γι' αυτό. Συνεπώς, η αυτορρύθμιση, η παιδεία, η ηθική, οι θρησκευτικές αντιλήψεις, η ιδεολογία, η αισθητική, η κοσμοθεωρία, οι οδηγίες και κατευθύνσεις, η ανάγκη, το απρόοπτο και το απρόβλεπτο, θα είναι συνιστώσες τής απάντησης. Αυτά όμως, είναι κάποια από τα στοιχεία που μπορούν -και μπορεί- να καθορίσουν το αποτέλεσμα. Και βέβαια,η σύγκρουση κρύβει κινδύνους. Η σύγκρουση μητέρα όλων, ο "πόλεμος πατήρ πάντων", σύγκρουση και πόλεμος μαζί, με επιθυμητό στόχο την πραγματική ζωή, την ελεύθερη. Με κίνδυνο να χαθεί η ανθρώπινη ζωή αλλά και με προοπτική να κερδηθεί η αληθινή ζωή. Φαίνεται αντιφατικό αλλά δεν είναι, διότι ο θάνατος της σήψης και της παρακμής από την σύγκρουση, επιτρέπει την γέννηση και την δημιουργία μιας Νέας Ελληνικής Πολιτείας και την επανάκαμψη και περαιτέρω ανέλιξη τού Έλληνα ανθρώπου, για μια νέα ζωή. Μία ζωή που τη βιώνει περισσότερο -και κυρίως- εσωτερικά, με την αδιάσπαστη πολυμέρειά του (σαν άλλο γυάλινο πρίσμα), όπου όλα εισέρχονται εντός του σε κατάσταση εντροπίας, σκορπίζονται, κινούνται, διαθλώνται, συγκρούονται, όμως, όλα αυτά, συνιστούν ένα πρόσωπο, ενιαίο και αδιαίρετο, το οποίο έχει τη δική του ξεχωριστή ελευθερία, υπευθυνότητα και βούληση. Το νόημα τής ύπαρξης είναι εσωτερική υπόθεση ενός εκάστου και ύπαρξη συνειδητά στρατευμένη στο καλό τής κοινότητας είναι ζητούμενο. Αυτό το νόημα, στον εθνομελλοντισμό, εμπνέεται από τον -υπέρτερο τού "εγώ"- εθνικό σκοπό. Αυτοβούλως λοιπόν, το άτομο ακολουθεί διαύλους που οδηγούν σε εθνικούς στόχους και συντονίζει τους σκοπούς που έθεσε εντός του με τους σκοπούς τού κοινού καλού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εθνομελλοντισμός απορρίπτει την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, γιατί ακυρώνουν τη δύναμη τής θέλησης και δεν μπορούν να οδηγήσουν στην υλοποίηση στόχων και σκοπών. Παραλλήλως, στηλιτεύει την υπεραισιόδοξη συνθηματολαγνία και την ατεκμηρίωτη και εξωπραγματική πολιτική φαντασιοπληξία γιατί εγκυμονούν εθνικούς κινδύνους και εθνικές αποτυχίες, επειδή δεν προτείνουν τον τρόπο μετάβασης από το υπάρχον στο ζητούμενο, δημιουργώντας αμφιβολίες και απογοητεύσεις. Αντιθέτως, με μεγίστη σοβαρότητα και υπευθυνότητα, θέτει στόχους και σκοπούς οι οποίοι είναι εντός των δυνατοτήτων των ανθρώπων, συνεκτιμουμένων των υπαρχουσών συνθηκών και -ταυτοχρόνως- υλοποιεί ψηφίδες τού συνολικού οράματος.
Εάν μάλιστα το άτομο αδυνατεί ή δυσκολεύεται να αναβιβασθεί στο εθνικό συλλογικό καλό, ο εθνομελλοντισμός προτείνει την χείρα βοηθείας στον συνέλληνα, διότι τον αγαπά και τον θέλει συνοδοιπόρο στη μετάβαση και στην ανέλιξη, δηλαδή, τον θέλει συνειδητοποιημένο συνδημιουργό ενός κοινού εθνικού αύριο με προοπτική και αγωνίζεται και συγκρούεται γι' αυτό.
Αυτή η σύγκρουση, βασίζεται στην ηθική. Έχουμε ενώπιόν μας την ηθική τής σύγκρουσης με οτιδήποτε αντεθνικό. Το "εγώ" στην υπηρεσία τού "εμείς". Η σύγκρουση στην υπηρεσία τής ελευθερίας. Ο θάνατος τού παλαιού στην υπηρεσία τής νέας ζωής. Ο εθνομελλοντισμός νέα σελίδα στην υπηρεσία τού αιωνίου ελληνισμού.
Υπάρχει λοιπόν ο κοινός τόπος πολιτικής συνάντησης πατριωτών και εθνικιστών για πρόταση και πρόταξη ενός ολοκληρωμένου εθνικού σχεδίου υπέρ Ελλάδος και Ελλήνων.
Η ιστορία θα είναι σκληρή με όσους δεν συναινούν. Η Ελλάδα ψυχορραγεί. Πρέπει να σώσουμε τη Μητέρα Ελλάδα. Χθες!
Γεώργιος Σαγιάς
