Η Γενοκτονία ενός Έθνους
Φιλόλογος - Συντονιστής Τομέα Νεολαίας «Λαρισαίων Κοινόν»
Η λέξις Γενοκτονία αποτελείται από τα συνθετικά γένος και κτείνω(=φονεύω), σημαίνει δηλαδή τον φόνον εναντίον ενός γένους (λ.χ. Γενοκτονία των Ποντίων). Ως Γένος προσδιορίζεται το σύνολον των ανθρώπων, οι οποίοι συνδέονται με συγγενικούς δεσμούς που αφορούν τα όρια πέραν της οικογενείας. Όσον αφορά δε το Έθνος, δυνάμεθα να εντοπίσουμε πολλάς αναφοράς δι’ αυτό εις τα Ομηρικά Έπη, λ.χ. «ἂψ δ᾽ ἑτάρων εἰς ἔθνος»/ «ἔθνεα πεζῶν» κ.ά. (Ιλιάς, ραψωδία Λ).
Εις την πρώτη περίπτωσιν, φαίνεται να εννοείται η σύναξις ανθρώπων, ενώ εις την δευτέρα το πλήθος ομοίων ή ομοειδών πραγμάτων. Εάν αναγνώσουμε με προσοχή τον Ηρόδοτο, στο πόνημά του Ιστορίαι ανακαλύπτουμε ότι το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον είναι τα κύρια συστατικά που προσδίδουν συγκεκριμένη μορφή εις το γένος και είναι εκείνα που το κρατούν όρθιο. Η ίδια καταγωγή(=προγονικές, εξ αίματος ρίζες), η κοινή δημιουργία και χρήση μιας διακριτής γλώσσης, η από κοινού Πίστις στον Τριαδικόν Θεόν, αλλά και ο όμοιος τρόπος αντιλήψεως της ζωής συναπαρτίζουν την βάση, επάνω εις την οποίαν εδομήθη το Γένος των Ελλήνων και εξελίχθη ανά τας χιλιετίας εις ένα ενιαίον και αδιαίρετον Έθνος.
Οι ανωτέρω συνεκτικοί δεσμοί και η αποτύπωσις που αφήνουν με το πέρας των ετών είναι φανερόν ότι πολεμώνται μανιωδώς, έσωθεν και έξωθεν... Τα συστημικά, προδοτικά κοινοβουλευτικά κόμματα εν Ελλάδι ψηφίζονται από σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος με την ελπίδα (το τελευταίο κακόν που βγήκε από το κουτί της Πανδώρας) πως θα αποκομίσει χρηματικά, αξιωματικού χαρακτήρος ή άλλου τύπου οφέλη μόλις εκλεγούν οι «εκλεκτοί» του.
Αρκετοί προσδοκούν το ρουσφέτι και την βόλεψη, ψηφίζοντας σαράντα και πλέον έτη τους ίδιους εθνικούς ολετήρες, ενώ άλλοι αδιαφορούν και δεν συμμετέχουν εις τα Κοινά του τόπου τους. Την ίδια στιγμή, τα Ελληνόπουλα ταλαιπωρούνται εις βαθμόν άνευ προηγουμένου (ξενιτιά, μάστιγα ναρκωτικών ουσιών, ανεργία, ασιτία, αυτοκτονίες, ψυχοσωματικά προβλήματα κ.ά.), οι ηλικιωμένοι αναγκάζονται συχνά να κατεβαίνουν εις τους δρόμους, ώστε διαμαρτυρηθούν για τα λιγοστά και ανεπαρκή χρήματα των συντάξεών τους (με τας οποίας δεν μπορούν να συντηρήσουν ενίοτε ούτε τους εαυτούς τους), δεκάδες συμπολίτες μας σκοτώνται σε τροχαία δυστυχήματα, ενώ εκατομμύρια αλλοφύλων και αλλοθρήσκων, ξένοι προς την ελληνικήν αισθητικήν και τον ευρωπαϊκόν-ελληνικόν πολιτισμόν, κατακλύζουν την χώρα και έχουν περισσότερα δικαιώματα και λιγότερες υποχρεώσεις από τον γηγενή, εθνικό πληθυσμό.
Εάν ενστερνισθούμε την σημαντικότητα των κυριάρχων στοιχείων που συνιστούν τον Έλληνα (ανελύθησαν στην πρώτη και δεύτερη παράγραφο) και εάν κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια (3η και 4η παράγραφος) χωρίς κομματικές ή και άλλες ιδεοληπτικές παρωπίδες, αντιλαμβανόμεθα την κρισιμότητα της συγχρόνου καταστάσεως, η οποία χαρακτηρίζεται από βαθειά παρακμή και έκπτωση ηθών και αξιών, αλλά και μειωμένη αντιληπτική και κριτική ικανότητα. Η Γενοκτονία ενός Έθνους έχει λάβει σάρκα και οστά, ο αφανισμός του θέμα χρόνου...
Εις το ερώτημα εάν υπάρχει λύσις, η απάντησις είναι καταφατική και διαπνέεται, κατά την κρίση μου, από τις κάτωθι απαραίτητες και αναγκαίες προϋποθέσεις :
Εθνική Ομοψυχία, Ενότης των κατά τόπους Αδεσμεύτων Δυνάμεων και Πολιτών, Αλήθεια και Τιμιότης ο οδηγός μας.
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές δεν υιοθετούνται απαραίτητα από το Κέντρο φ και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.
