Η συμμετοχή των εθνικιστών και πατριωτών στις Ευρωεκλογές του 2024.
Του Άρη Πετράκη
9/5/2024
Στις 6-9 Ιουνίου 2024 θα διεξαχθούν Ευρωεκλογές σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη χώρα μας η ψηφοφορία θα διεξαχθεί στις 9 Ιουνίου. Οι Έλληνες ψηφοφόροι θα κληθούν να εκλέξουν από τους υποψηφίους των 31 κομμάτων που θα κατέλθουν στις εκλογές 21 Ευρωβουλευτές, οι οποίοι θα εκπροσωπήσουν θεωρητικά την Ελλάδα πρακτικά όμως - οι περισσότεροι εξ αυτών - τα κόμματά τους. Κι αυτό διότι η πλειονότητα των υποψηφίων, ως διεθνιστές, θέτουν την ιδεολογία τους και το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό συμφέρον ή έστω το συμφέρον των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο πλαίσιο αυτό κάποιοι εθνικιστές και/ή πατριώτες θα είναι υποψήφιοι στις Ευρωεκλογές είτε με αμιγώς εθνικιστικά/πατριωτικά κόμματα είτε με άλλα πολυσυλλεκτικά κόμματα. Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα κόμματα και υποψηφίους ούτε στους αριθμούς αυτών, που αναφέρουν τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε.. Πολλά από τα κόμματα που θα συμμετάσχουν στις Ευρωεκλογές προβάλλουν έναν πατριωτικό χαρακτήρα χρησιμοποιώντας στον τίτλο τους το επίθετο «πατριωτικός, -ή, -ό», ενώ πολύ λιγότερα αυτοχαρακτηρίζονται ανοικτά ως εθνικιστικά. Οι εθνικιστές και πατριώτες ψηφοφόροι έχουν τη γνώση και την εμπειρία να διακρίνουν ποιά κόμματα και ποιοί υποψήφιοι είναι πραγματικά εθνικιστές και/ή πατριώτες και ποιοί χρησιμοποιούν ένα πατριωτικό προφίλ για άγρα ψήφων ενώ στην πραγματικότητα είναι παραφυάδες του διεθνιστικού συστήματος εξουσίας. Οι τελευταίοι χρησιμοποιούν όμορφες λέξεις για να χαϊδέψουν τα αυτιά των Ελλήνων ψηφοφόρων του εθνικιστικού χώρου, αλλά στα προγράμματά τους είτε προωθούν αντεθνικές θέσεις είτε αναφέρονται αόριστα στο έθνος, την πατρίδα, την ελληνική ιθαγένεια χωρίς να δίνουν συγκεκριμένο ορισμό. Επομένως, από τα κόμματα που προβάλλονται ως εθνικιστικά ή πατριωτικά, οι εθνικιστές αντιλαμβανόμαστε ότι ελάχιστα είναι πραγματικά.
Κατά συνέπεια, οι εθνικιστές και/ή πατριώτες ψηφοφόροι έχουν την επιλογή είτε να ψηφίσουν κάποιο πραγματικά εθνικιστικό ή πατριωτικό κόμμα είτε να απέχουν από την ψηφοφορία. Όσον αφορά την αποχή από την ψηφοφορία, αξίζει να σημειωθεί ότι στις φετινές Ευρωεκλογές για πρώτη φορά οι Έλληνες ψηφοφόροι θα μπορέσουν να ψηφίσουν με επιστολική ψήφο, γεγονός που διαφημίστηκε ακόμα και από τον πρωθυπουργό. Επίσης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διεξάγει εδώ και μήνες ενημερωτική εκστρατεία με τίτλο «Use your vote» (μτφρ: χρησιμοποίησε την ψήφο σου) προκειμένου να πείσει τους Ευρωπαίους πολίτες να ψηφίσουν και να μειωθεί η αναμενόμενη αποχή[1]. Τα δύο αυτά γεγονότα αποτελούν ένδειξη ότι η αποχή αποτελεί απειλή για το καθεστώς, διότι αφαιρεί την «δημοκρατική» νομιμοποίηση και την πραγματική αντιπροσωπευτικότητα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που προβάλλεται ως το μοναδικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντλεί τη νομιμοποίησή του απευθείας από τους Ευρωπαίους πολίτες. Η αποχή των εθνικιστών και πατριωτών από τις Ευρωεκλογές θα μπορούσε να αποκτήσει πολιτικό νόημα ως διαμαρτυρία, αν είχε προηγηθεί συνεννόηση μεταξύ των εθνικιστικών/πατριωτικών κομμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πιθανή συνεννόηση με άλλα κόμματα, φορείς και προσωπικότητες που αντιτίθενται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μία τέτοια περίπτωση, οι εθνικιστές θα αποτελούσαν την αιχμή του δόρατος της αμφισβήτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως μίας διεθνιστικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών που αντιτίθεται στις παραδοσιακές αξίες των λαών της Ευρώπης. Εφόσον κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί και δεν έχει προβληθεί ως πρωτοβουλία των εθνικιστικών κομμάτων, η τυχόν αποχή των εθνικιστών δεν θα έχει κάποιο πολιτικό αποτέλεσμα. Το πολιτικό σύστημα και τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. κάθε κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δικαιολογήσουν το τυχόν υψηλό ποσοστό αποχής προβάλλοντας ότι οι ψηφοφόροι προτίμησαν να πάνε στη θάλασσα ή εργάζονται σε εποχικές εργασίες και δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν. Το έργο το έχουμε ξαναδεί!
Εν όψει των ανωτέρω, θεωρώ ότι οι εθνικιστές και/ή πατριώτες ψηφοφόροι πρέπει να προσέλθουν στις κάλπες και να ψηφίσουν το εθνικιστικό ή πατριωτικό κόμμα ή υποψήφιο, που τους εκφράζει καλύτερα. Μπορεί να μην έχει επιτευχθεί η ενότητα των εθνικιστών και πατριωτών, ώστε να υπάρξει κοινή κάθοδός τους με ένα κόμμα, και να υπάρχει πολυδιάσπαση αλλά καμία ψήφος εθνικιστή ή πατριώτη δεν είναι χαμένη αν δοθεί με καθαρά ιδεολογικά κριτήρια. Δεν γνωρίζω αν κάποιο εθνικιστικό ή πατριωτικό κόμμα θα κατορθώσει τελικά να εκλέξει Ευρωβουλευτή, αλλά όσο πιο αυξημένα είναι τα ποσοστά τους, τόσο περισσότερο θα ανησυχήσει το λεγόμενο συνταγματικό τόξο. Περαιτέρω, η ψήφος σε συγκεκριμένα κόμματα και συναγωνιστές αποτελεί έκφραση εμπιστοσύνης και εκτίμησης για τον αγώνα στον οποίο αποφάσισαν να κατέλθουν ως «μπροστάρηδες». Η δύναμη κρούσης χρειάζεται πάντα υποστήριξη. Επομένως, όσοι δεν έχουμε τη δυνατότητα να τεθούμε επικεφαλής του αγώνα έχουμε ηθική και ιδεολογική υποχρέωση να στηρίξουμε αυτούς που το κάνουν με κάθε τρόπο, συμπεριλαμβανομένης της ψήφου μας. Και επειδή στον χώρο μας όλοι λίγο-πολύ γνωριζόμαστε, δικαιολογίες για λανθασμένη ψήφο δεν μπορούν να γίνουν δεκτές. Όποιος αμφιβάλλει για συγκεκριμένα κόμματα και υποψηφίους μπορεί να συμβουλευθεί παλαιότερους και πιο έμπειρους συναγωνιστές, ώστε να μην εξαπατηθεί από δήθεν εθνικιστές και πατριώτες, που επιχειρούν να υφαρπάξουν με διάφορα τεχνάσματα την ψήφο του.
[1]βλ. https://together.eu/download-centre και https://elections.europa.eu/?at_medium=banner&at_campaign=ee24-useyourvote&at_send_date=20240125&at_creation=portal-banner
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.
