του Άρη Πετράκη

18/12/2020

Με το Ν. 4531/2018[1] η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την «Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας», που υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 7-4-2011 και υπογράφηκε στις 11-5-2011 στην Κωνσταντινούπολη, κατά την 121^η συνεδρίαση του Συμβουλίου. Για τον λόγο αυτό, η ανωτέρω διεθνής σύμβαση είναι γνωστή και ως «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης».

Με το άρθρο 2 του Ν. 4531/2018, κατ’ εφαρμογή της «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης», προστέθηκε στον τότε ισχύοντα Ποινικό Κώδικα το άρθρο 315Β, που προέβλεπε ότι: «Όποιος προκαλεί ή παροτρύνει με οποιονδήποτε τρόπο γυναίκα να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων, καθώς και όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει στην πράξη αυτή τιμωρείται με φυλάκιση».

           Ο νέος Ποινικός Κώδικας[2], που τέθηκε σε ισχύ την 1-9-2019,   αντικατέστησε το άρθρο 315Β με το νέο άρθρο 315, που προβλέπει ότι: «Όποιος καταπείθει γυναίκα να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό των γεννητικών της οργάνων τιμωρείται με φυλάκιση».

 Από την σύγκριση των δύο άρθρων, δηλ. του άρθρου 315Β του παλαιού ΠΚ και του άρθρου 315 του νέου ΠΚ, προκύπτει ότι στην ουσία ο νέος Ποινικός Κώδικας αποποινικοποίησε την δημόσια ή με οποιονδήποτε τρόπο πρόκληση ή διέγερση στην πράξη του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων! Με απλά λόγια, επιτρέπεται πλέον η προπαγάνδα υπέρ του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, γνωστού διεθνώς ως female genital mutilation (FGM).

Απορία προκαλεί η σιωπή που τήρησαν οι διάφορες ΜΚΟ προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φεμινιστικές οργανώσεις κ.ά. για την ανωτέρω αποποινικοποίηση. Για ποιόν λόγο δεν ανέδειξαν το ζήτημα; Αν διερευνήσει κανείς ποιοί υιοθετούν και προάγουν την απάνθρωπη πρακτική του FGM, θα βρει ότι αυτή εφαρμόζεται κυρίως σε αφρικανικές χώρες και κυρίως από μουσουλμάνους στο θρήσκευμα. Το γεγονός αυτό αιτιολογεί αλλά δεν δικαιολογεί τη «μούγκα στη στρούγκα» των προαναφερθέντων ΜΚΟ και οργανώσεων. Είναι ποτέ δυνατόν να καταφερθούν εναντίον των αφρικανών και των μουσουλμάνων; Η politically correct κατηγορία του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας (αν και ορθοί όροι θα ήταν η ισλαμοαπέχθεια, ο ισλαμοαποτροπιασμός ή η ισλαμοαηδία) θα τις εξαφανίσει από τον χάρτη. Επομένως, ξεχνούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον φεμινισμό, που υποχωρούν μπροστά στην ανεκτικότητα έναντι της αφρικανικής κουλτούρας και την υποταγή τους στο Ισλάμ.

Άλλη απορία που γεννάται είναι το γιατί το ελληνικό πολιτικό σύστημα προχώρησε σε μία τέτοια αποποινικοποίηση. Ενώ το 2018 η βουλή κύρωσε την «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης» ακολουθώντας διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα, που στηρίζονται στον δυτικό νομικό πολιτισμό, το 2019 αποφάσισε να αμβλύνει την στάση της εναντίον της πρακτικής FGM και να κλείσει το μάτι σε αφρικανικές-ισλαμικές πρακτικές. Μάλιστα, αν ψάξει κανείς την αιτιολογική έκθεση του νέου Ποινικού Κώδικα[3] δεν θα βρει οποιαδήποτε αναφορά στον λόγο αντικατάστασης του παλαιού άρθρου 315Β από το νέο άρθρο 315.

Ικανοποιητική απάντηση για κάποιους ίσως είναι το ότι ο νέος Ποινικός Κώδικας δημιουργήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτό όμως ανταπαντώ ότι η ΝΔ τον υπερψήφισε και από την στιγμή που έγινε κυβέρνηση διατήρησε την συγκεκριμένη διάταξη. Επομένως στο θέμα της αποποινικοποίησης της προπαγάνδας υπέρ του FGM δεν υπάρχει διαφωνία μεταξύ των κομμάτων που κυβερνούν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Είναι εμφανές ότι η αποποινικοποίηση της προπαγάνδας υπέρ του FGM εντάσσεται στην γενικότερη τάση εξισλαμισμού του ελληνικού κράτους, ενός κράτους-προτεκτοράτου, που το 2021 θα εορτάσει τα 200 χρόνια από την «απελευθέρωσή» του από τους Οθωμανούς και τα 200 χρόνια «ανεξαρτησίας» του την ίδια στιγμή που είναι το μοναδικό κράτος της Ευρώπης, που εφαρμόζει επίσημα το ισλαμικό δίκαιο (Σαρία) σε μέρος της επικράτειάς του (Ελεύθερη Θράκη). Η αλλαγή του Ποινικού Κώδικα δεν είναι συνομωσιολογία, δεν είναι εικασία, είναι απόδειξη περί του προωθούμενου εξισλαμισμού. Ομοίως, απόδειξη είναι η κατασκευή και λειτουργία του Ισλαμικού Τεμένους Αθηνών, η αναστήλωση τζαμιών και τεκέδων σε όλη την Ελλάδα, δήθεν ως μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς, με έξοδα του ελληνικού κράτους και ο εποικισμός της Ελλάδας από λαθρομετανάστες, κυρίως μουσουλμάνους, οι οποίοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο νομιμοποιούνται από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Το οξύμωρο στην όλη υπόθεση είναι ότι το 2021, δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς υπό την αιγίδα διαφόρων ιδρυμάτων θα διοργανώσουν επετειακές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Ακαδημαϊκοί, καθηγητές πανεπιστημίου και λοιποί επαΐοντες θα αναφερθούν στους Αγωνιστές του ’21, θα μιλήσουν για το πνεύμα και το αληθές νόημα της Επανάστασης την ίδια στιγμή που έξω από τις αίθουσες εκδηλώσεων, έξω από την γυάλα τους, το Ισλάμ θα κυριαρχεί πληθυσμιακά - σε λίγα χρόνια και πολιτικά - με την βοήθεια του ελληνικού (;) πολιτικού συστήματος, που υποστηρίζει τη Μεγάλη Αντικατάσταση.

[1] ΦΕΚ Α΄ 62/2018.

[2] ΦΕΚ Α΄ 95/2019.

[3] https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/2f026f42-950c-4efc-b950-340c4fb76a24/k-poinkod-eis-NEO.pdf

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.