Λευτεριά στην αιχμάλωτη Αγιά Σοφιά!
Γράφει ο Γιώργος Σαγιάς
-Η Αγία Σοφία θεμελιώθηκε το 532 μ. Χ. και εγκαινιάστηκε από τον Ιουστινιανό ως Χριστιανικός Ναός το 537 μ.Χ. ενώ ο ιδρυτής τού Ισλαμισμού Μωάμεθ γεννήθηκε το 570, δηλαδή 33 χρόνια αργότερα από τα εγκαίνια του ιερού ναού των Χριστιανών. Συνεπώς η κατασκευή και η χρήση του ήταν αποκλειστικά από Χριστιανούς και η προοπτική χρήσης του σήμερα σαν τζαμιού, είναι ευθεία επίθεση και προσβολή κατά του Χριστιανισμού.
-Για την ολοκλήρωση του κολοσσιαίου αυτού έργου των Ανθέμιου και Ισίδωρου (το οποίο εδράζεται σε δύο παλαιότερους χριστιανικούς ναούς οι οποίοι όμως πυρπολήθηκαν αμφότεροι, με πρώτη θεμελίωση το 330 μ.Χ. από τον Μέγα Κωνσταντίνο και δεύτερο κτήσιμο επί Θεοδοσίου Β' με ολοκλήρωση το 415 μ.Χ.), εργάστηκαν συνεχώς 10.000 άνθρωποι επί 6 έτη και ξοδεύτηκαν 320.000 λίρες (περίπου 120.000.000 σημερινά ευρώ), ενώ προσφορές και υλικά έφταναν από όλα τα μέρη που υπήρχε και τότε ελληνισμός (π.χ. μάρμαρα, χρυσός, ασήμι, ελεφαντοστό κ.ά.). Η Κωνσταντινούπολη, είναι χτισμένη πάνω στην ελληνική πόλη Βυζάντιο που πρώτος έχτισε ο Βύζας το 667 π. Χ. σε περιοχή που ήταν ήδη και τότε ελληνική, δηλαδή βρίσκεται σε αρχαιόθεν ελληνική γη, η οποία κατέχεται από τους Τούρκους. Συνεπώς, η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικεί με κάθε τρόπο τις πατρογονικές της εστίες.
-Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, η Αγία Σοφία κατακτήθηκε από των Μωάμεθ Β' και βεβηλώθηκε από το Ισλάμ. Το 1934, ο Μουσταφά Κεμάλ, με απόφαση του τότε υπουργικού συμβουλίου, την μετέτρεψε για δικούς του λόγους σε μουσείο (πιθανώς στην προσπάθειά του να εκκοσμικεύσει την ισλαμική Τουρκία), το οποίο άνοιξε τις πύλες στους επισκέπτες το 1935. Το 1985, η Αγία Σοφία ανακηρύχθηκε από την UNESCO σε Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Δηλαδή, έχουμε βίαιη κατάκτηση, προσβολή ιερών και οσίων του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας, προσπάθεια πολιτικού εξωραϊσμού τής εικόνας τής Τουρκίας και παγκόσμια αναγνώριση ενός ναού τού χριστιανισμού σε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Συνεπώς, το θέμα της Αγίας Σοφίας, αφορά τους Χριστιανούς, αφορά την Ελλάδα και τους Έλληνες αλλα συγχρόνως αφορά και την UNESCO και όλες τις αρχές και εξουσίες όλων των χωρών τού πλανήτη, οι οποίοι οφείλουν να κατανοήσουν ότι η μετατροπή τής Αγίας Σοφίας σε τζαμί τους αφορά, είναι προσβολή και για αυτούς και πρέπει να το θεωρήσουν και δικό τους πρόβλημα που χρήζει άμεσης λύσης σε διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που κινείται ο Τούρκος Ρ. Τ. Ερντογάν.
-Η Αγία Σοφία θεμελιώθηκε το 532 μ. Χ. και εγκαινιάστηκε από τον Ιουστινιανό ως Χριστιανικός Ναός το 537 μ.Χ. ενώ ο ιδρυτής τού Ισλαμισμού Μωάμεθ γεννήθηκε το 570, δηλαδή 33 χρόνια αργότερα από τα εγκαίνια του ιερού ναού των Χριστιανών. Συνεπώς η κατασκευή και η χρήση του ήταν αποκλειστικά από Χριστιανούς και η προοπτική χρήσης του σήμερα σαν τζαμιού, είναι ευθεία επίθεση και προσβολή κατά του Χριστιανισμού.
-Για την ολοκλήρωση του κολοσσιαίου αυτού έργου των Ανθέμιου και Ισίδωρου (το οποίο εδράζεται σε δύο παλαιότερους χριστιανικούς ναούς οι οποίοι όμως πυρπολήθηκαν αμφότεροι, με πρώτη θεμελίωση το 330 μ.Χ. από τον Μέγα Κωνσταντίνο και δεύτερο κτήσιμο επί Θεοδοσίου Β' με ολοκλήρωση το 415 μ.Χ.), εργάστηκαν συνεχώς 10.000 άνθρωποι επί 6 έτη και ξοδεύτηκαν 320.000 λίρες (περίπου 120.000.000 σημερινά ευρώ), ενώ προσφορές και υλικά έφταναν από όλα τα μέρη που υπήρχε και τότε ελληνισμός (π.χ. μάρμαρα, χρυσός, ασήμι, ελεφαντοστό κ.ά.). Η Κωνσταντινούπολη, είναι χτισμένη πάνω στην ελληνική πόλη Βυζάντιο που πρώτος έχτισε ο Βύζας το 667 π. Χ. σε περιοχή που ήταν ήδη και τότε ελληνική, δηλαδή βρίσκεται σε αρχαιόθεν ελληνική γη, η οποία κατέχεται από τους Τούρκους. Συνεπώς, η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικεί με κάθε τρόπο τις πατρογονικές της εστίες.
-Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, η Αγία Σοφία κατακτήθηκε από των Μωάμεθ Β' και βεβηλώθηκε από το Ισλάμ. Το 1934, ο Μουσταφά Κεμάλ, με απόφαση του τότε υπουργικού συμβουλίου, την μετέτρεψε για δικούς του λόγους σε μουσείο (πιθανώς στην προσπάθειά του να εκκοσμικεύσει την ισλαμική Τουρκία), το οποίο άνοιξε τις πύλες στους επισκέπτες το 1935. Το 1985, η Αγία Σοφία ανακηρύχθηκε από την UNESCO σε Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Δηλαδή, έχουμε βίαιη κατάκτηση, προσβολή ιερών και οσίων του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας, προσπάθεια πολιτικού εξωραϊσμού τής εικόνας τής Τουρκίας και παγκόσμια αναγνώριση ενός ναού τού χριστιανισμού σε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Συνεπώς, το θέμα της Αγίας Σοφίας, αφορά τους Χριστιανούς, αφορά την Ελλάδα και τους Έλληνες αλλα συγχρόνως αφορά και την UNESCO και όλες τις αρχές και εξουσίες όλων των χωρών τού πλανήτη, οι οποίοι οφείλουν να κατανοήσουν ότι η μετατροπή τής Αγίας Σοφίας σε τζαμί τους αφορά, είναι προσβολή και για αυτούς και πρέπει να το θεωρήσουν και δικό τους πρόβλημα που χρήζει άμεσης λύσης σε διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που κινείται ο Τούρκος Ρ. Τ. Ερντογάν.
Αυτό που εκτιμάται όμως ότι θα προκύψει στη σκληρή πραγματικότητα, είναι οι μαλθακές δηλώσεις Ευρωπαίων και μελών τού "διεθνούς καφενείου" τού ΟΗΕ και στον αντίποδα δυναμικές δηλώσεις ισλαμιστών που θα αναγάγουν (ανάγουν;) τον Ερντογάν σε ηγέτη τους.
-Ο Ρ. Τ. Ερντογάν, φαίνεται πως από ετών κινείται εντός ενός σπειράλ "κρίσης μεγαλείου". Ξεκάθαρα λειτουργεί έχοντας ονειρώξεις για ανασύσταση της "οθωμανικής αυτοκρατορίας". Την ίδια στιγμή, φαίνεται πως τον στοιχειώνει "η δόξα τού Μουσταφά Κεμάλ" και τον οποίο μάλλον θέλει να ξεπεράσει. Προσοχή όμως: Η "κρίση μεγαλείου" του, δεν τον έχει οδηγήσει -έως τώρα- στην καταστροφή, αντιθέτως τον έχει καταστήσει δυναμικό συνομιλητή του Τραμπ, του Πούτιν, της Μέρκελ και πολλών ακόμη. Επίσης, στο πλαίσιο της ονείρωξής του για "οθωμανική αυτοκρατορία", επιτίθεται συνεχώς και παντού (π.χ. στους Σύρους, στους Κούρδους, στους Λίβυους και -φυσικά- στους Έλληνες), χωρίς να ενοχλείται από την διεθνή κοινότητα -τουναντίον, βρίσκει υποστήριξη. Ακόμη, δεν προωθεί -όπως ακούγεται- "αποκεμαλοποίηση" αλλά υπερκεμαλοποίηση, υπό την έννοια ότι δεν ακυρώνει επιτυχίες προηγουμένων Τούρκων ηγετών υπέρ Τουρκίας (μαζί και του Μουσταφά Κεμάλ) αλλά προσπαθεί να τις ανακατευθύνει ή και μεγεθύνει ή και αυξήσει. Όμως δεν θέλει να ονομάζεται η προσπάθειά του "υπερκεμαλοποίηση" (λόγω και της ισλαμικής κατεύθυνσης που συνεχώς ενισχύει) και θα προτιμούσε να γράψει η ιστορία για "Ερντογανισμό" (με θετικό πρόσημο για αυτόν και την Τουρκία). Για την Ελλάδα δε, οι προθέσεις του είναι ξεκάθαρα διατυπωμένες και στην πράξη καθημερινώς εξελισσόμενες. Συνεπώς, και αμφισβητεί την εδαφική μας ακεραιότητα, και παραβιάζει την εθνική μας κυριαρχία συνεχώς και ασυστόλως σε θάλασσα, γη, αέρα και υποθαλασσίως, και υπονομεύει την τάξη και την ασφάλεια εντός Ελλάδος με πράκτορές του και την βόμβα των ισλαμιστών λαθρομεταναστών, και δημιουργεί συμμαχίες με γειτονικές μας χώρες για πολυμέτωπο αντιπερισπασμό, και δημιουργεί προβλήματα με μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες ανθελληνικής συνειδήσεως (π.χ. Θράκη και αλλού), και πολλά ακόμη, τα οποία τον καθιστούν ξεκάθαρα απειλή για την Ελλάδα και τον πολιτισμό και προοιωνίζουν σύγκρουση (εκτός εάν η ελληνική πλευρά συνεχίσει να λειτουργεί ενδοτικά όπως επί δεκαετίες πράττει).
-Ο Ρ. Τ. Ερντογάν, φαίνεται πως από ετών κινείται εντός ενός σπειράλ "κρίσης μεγαλείου". Ξεκάθαρα λειτουργεί έχοντας ονειρώξεις για ανασύσταση της "οθωμανικής αυτοκρατορίας". Την ίδια στιγμή, φαίνεται πως τον στοιχειώνει "η δόξα τού Μουσταφά Κεμάλ" και τον οποίο μάλλον θέλει να ξεπεράσει. Προσοχή όμως: Η "κρίση μεγαλείου" του, δεν τον έχει οδηγήσει -έως τώρα- στην καταστροφή, αντιθέτως τον έχει καταστήσει δυναμικό συνομιλητή του Τραμπ, του Πούτιν, της Μέρκελ και πολλών ακόμη. Επίσης, στο πλαίσιο της ονείρωξής του για "οθωμανική αυτοκρατορία", επιτίθεται συνεχώς και παντού (π.χ. στους Σύρους, στους Κούρδους, στους Λίβυους και -φυσικά- στους Έλληνες), χωρίς να ενοχλείται από την διεθνή κοινότητα -τουναντίον, βρίσκει υποστήριξη. Ακόμη, δεν προωθεί -όπως ακούγεται- "αποκεμαλοποίηση" αλλά υπερκεμαλοποίηση, υπό την έννοια ότι δεν ακυρώνει επιτυχίες προηγουμένων Τούρκων ηγετών υπέρ Τουρκίας (μαζί και του Μουσταφά Κεμάλ) αλλά προσπαθεί να τις ανακατευθύνει ή και μεγεθύνει ή και αυξήσει. Όμως δεν θέλει να ονομάζεται η προσπάθειά του "υπερκεμαλοποίηση" (λόγω και της ισλαμικής κατεύθυνσης που συνεχώς ενισχύει) και θα προτιμούσε να γράψει η ιστορία για "Ερντογανισμό" (με θετικό πρόσημο για αυτόν και την Τουρκία). Για την Ελλάδα δε, οι προθέσεις του είναι ξεκάθαρα διατυπωμένες και στην πράξη καθημερινώς εξελισσόμενες. Συνεπώς, και αμφισβητεί την εδαφική μας ακεραιότητα, και παραβιάζει την εθνική μας κυριαρχία συνεχώς και ασυστόλως σε θάλασσα, γη, αέρα και υποθαλασσίως, και υπονομεύει την τάξη και την ασφάλεια εντός Ελλάδος με πράκτορές του και την βόμβα των ισλαμιστών λαθρομεταναστών, και δημιουργεί συμμαχίες με γειτονικές μας χώρες για πολυμέτωπο αντιπερισπασμό, και δημιουργεί προβλήματα με μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες ανθελληνικής συνειδήσεως (π.χ. Θράκη και αλλού), και πολλά ακόμη, τα οποία τον καθιστούν ξεκάθαρα απειλή για την Ελλάδα και τον πολιτισμό και προοιωνίζουν σύγκρουση (εκτός εάν η ελληνική πλευρά συνεχίσει να λειτουργεί ενδοτικά όπως επί δεκαετίες πράττει).
-Στα καθ' ημάς:
Μπορεί να γίνονται θεωρητικές προσεγγίσεις ότι ο Ερντογάν με την ενέργειά του να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί, εμμέσως αναγνωρίζει το μεγαλείο της και αυτό αποτελεί ήττα για αυτόν, ο ίδιος όμως μέσα από αυτή την συμβολικότατη ενέργεια (την οποία ενέκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας της Τουρκίας) προωθεί τον νεοοθωμανισμό και συγχρόνως αλιεύει ακόμη περισσότερες ψήφους από τα λαϊκά στρώματα των "Τούρκων εργατών αδερφών μας", οι οποίοι αλαλάζουν φανατικά υπέρ του (όπως άλλωστε έκαναν και για την εισβολή τού σοσιαλιστή Ετσεβίτ στην Κύπρο το 1974).
Συγχρόνως, έχουν -λαϊκιστί- "ξαμολυθεί" νεοραγιάδες, προσκυνημένοι, αργυρώνητοι, "πρακτοράκια", "γιουσουφάκια", "τελάληδες" της "ελληνοτουρκικής φιλίας" και πολιτικά υποτακτικοί αλλά και επικίνδυνα ανόητοι και αναπαράγουν τουρκικές θέσεις τύπου "...έχει δίκιο η Τουρκία, η Αγιασοφιά είναι στην επικράτειά της", "...είναι εσωτερικό ζήτημα της Τουρκίας", "...και οι Χριστιανοί γκρέμισαν ναούς", "...οι στρατόκαυλοι να θυμηθούν τη νίκη τού Μωάμεθ", "...αυτά που ακούγονται εμπίπτουν στον αντιρατσιστικό νόμο" και άλλα πολλά ανθελληνικά από προδοτόκαυλους, τα οποία λειτουργούν υπέρ τής τουρκικής προπαγάνδας.
Παραλλήλως, Έλληνες "αυτομαστιγώνονται" λεκτικώς γιατί δεν έχει αλλάξει η πολιτική κατάσταση προς το πατριωτικότερον στη χώρα. Το ενδιαφέρον είναι ότι αγνοί και ευαίσθητοι πατριώτες αγωνιστές αυτοχρεώνονται υπέρμετρες ευθύνες που δεν τους αναλογούν (διότι ούτε κυβερνήτες είναι ούτε αρχηγοί ΓΕΣ), την ίδια στιγμή που πολιτικοί νάνοι και νενέκοι και οι ψηφοφόροι και υποστηρικτές τους συνεχίζουν να μιλούν για "συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο" (όχι όμως και στην Πόλη και στη Μικρασία), για "μισά μισά" (όμως από τα ελληνικά), για "να τα βρούμε για τα κοιτάσματα" (όμως σε Αιγαίο, Κρητικό και Κύπρο και όχι στη γείτονα χώρα), για "διαθρησκευτική συνύπαρξη" στο μεγαλειώδες έργο τού ορθόδοξου ελληνισμού, και -δυστυχώς- πολλά πολλά ακόμη.
Και ο Πατριάρχης; Ο Αρχιεπίσκοπος; Οι επικεφαλής των Ορθοδόξων Εκκλησιών; Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος; Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος; Οι Επίσκοποι και οι Ιερείς; Το χριστεπώνυμον πλήθος; Ο Πρωθυπουργός; Η ΠτΔ; Οι Υπουργοί και Υφυπουργοί; Οι βουλευτές; Οι Ανώτατοι και Ανώτεροι Δικαστές; Η Ηγεσία όλων των Σωμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων; Η Ακαδημία των Αθηνών; Ο Πνευματικός, Επιστημονικός, Πανεπιστημιακός και Καλλιτεχικός κόσμος; Η UNESCO, ο Τραμπ, ο Πούτιν, η Μέρκελ, οι Αρχηγοί Κρατών της Ε.Ε.;
Ο Πάπας και οι επικεφαλής των άλλων αιρετικών δοξασιών; Οι επικεφαλής της Μασονίας, Λεσχών, Στοών και Ομαδώσεων; Οι πρόεδροι "συλλογικοτήτων" και συλλόγων; Οι απανταχού Έλληνες των δύο Ελλάδων (Ελλάδος και Κύπρου) και της Διασποράς; Οι Πανέλληνες; Δηλώσεις - Κουμπαριές - Ζεϊμπέκικα.
Μπίζνες - Ενδοτικότητα - και ξανά Δηλώσεις!
Όπως είχαμε ξαναπεί προ πολλού καιρού, ζούμε ημέρες προ νέας αλώσεως. Το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδος, δεν θέλει αναταράξεις γιατί ίσως έτσι κινδυνεύσει να χάσει τον έλεγχο που έχει για πολλές δεκαετίες, με όλα τα πλεονεκτήματα που αυτό συνεπάγεται. Μαζί και οι σιτιζόμενοι υπ' αυτών καθώς και οι βαστάζοι και οι υποτακτικοί τους. Κι όλοι μαζί ρωτούν με κινήσεις τύπου Χατζηαβάτη: "Και τι θέλετε, πόλεμο";
Εάν λοιπόν το πολιτικό προσωπικό αδυνατεί να καταλάβει ότι μπορεί να νικήσει τους Τούρκους με κατάλληλες πολιτικές [π.χ. το 77% του διαμετακομιστικού εμπορίου από Τουρκία προς Ε.Ε. γίνεται μέσω Ελλάδος, το εξαγώγιμο προϊόν της Τουρκίας το 2019 ήταν 86 δισεκατομμύρια δολάρια, τα 57 προς την Ε.Ε. (στην οποία ανήκει η Ελλάδα) και τα 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια προς την Ελλάδα (!), εκατομμύρια προϊόντων εισάγονται από την Τουρκία στην Ελλάδα, πολλές δεκάδες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν έδρα στην Τουρκία και στηρίζουν κυρίως την τουρκική οικονομία, ελληνικές επιχειρήσεις στηρίζουν διαφημιστικά την τουρκική προπαγάνδα εν Ελλάδι, οι Έλληνες που έχουν μείνει στην Πόλη είναι λιγότεροι από 1.500, ότι, ότι, ότι...], τότε ΝΑΙ! ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ! Για εθνική ακεραιότητα, για εθνική ανεξαρτησία, για εθνική αξιοπρέπεια, για εθνική ασφάλεια, γιατί η Ελλάδα δεν πωλείται, δεν παραχωρείται, δεν τεμαχίζεται, γιατί εν τέλει, κάθε Νενέκος χρειάζεται το Σαγιά του!
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΣΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΑΓΙΑΣΟΦΙΑ!
Εάν λοιπόν το πολιτικό προσωπικό αδυνατεί να καταλάβει ότι μπορεί να νικήσει τους Τούρκους με κατάλληλες πολιτικές [π.χ. το 77% του διαμετακομιστικού εμπορίου από Τουρκία προς Ε.Ε. γίνεται μέσω Ελλάδος, το εξαγώγιμο προϊόν της Τουρκίας το 2019 ήταν 86 δισεκατομμύρια δολάρια, τα 57 προς την Ε.Ε. (στην οποία ανήκει η Ελλάδα) και τα 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια προς την Ελλάδα (!), εκατομμύρια προϊόντων εισάγονται από την Τουρκία στην Ελλάδα, πολλές δεκάδες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν έδρα στην Τουρκία και στηρίζουν κυρίως την τουρκική οικονομία, ελληνικές επιχειρήσεις στηρίζουν διαφημιστικά την τουρκική προπαγάνδα εν Ελλάδι, οι Έλληνες που έχουν μείνει στην Πόλη είναι λιγότεροι από 1.500, ότι, ότι, ότι...], τότε ΝΑΙ! ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ! Για εθνική ακεραιότητα, για εθνική ανεξαρτησία, για εθνική αξιοπρέπεια, για εθνική ασφάλεια, γιατί η Ελλάδα δεν πωλείται, δεν παραχωρείται, δεν τεμαχίζεται, γιατί εν τέλει, κάθε Νενέκος χρειάζεται το Σαγιά του!
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΣΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΑΓΙΑΣΟΦΙΑ!
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.
