Με αφορμή κάτι από την ιστορία του Τσε Γκεβάρα
8/8/2023
Του Γεώργιου Σαγιά
Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα (1928-1967) ήταν Αργεντινός κομμουνιστής μαρξιστής λενινιστής, ο οποίος έδρασε επαναστατικά και υπήρξε ένας από τους αρχηγούς των ανταρτών στην Κούβα. Ο πιο στενός φίλος τού Αργεντινού γιατρού και από εύπορη οικογένεια καταγομένου Τσε Γκεβάρα ήταν ο Γάλλος Ρεζίς Ντεμπρέ (1940), Γάλλος φιλόσοφος, δημοσιογράφος, συγγραφέας, πολιτικός και σύντροφος εν όπλοις τού Τσε. Τον ακολουθούσε σχεδόν παντού. Θεωρούσε πως η τρομοκρατία είχε "θετικά αποτελέσματα" στην ύπαιθρο και στην επαρχία, τα οποία ήταν μεν συμπληρωματικού χαρακτήρα αλλά είχαν στρατηγική αξία γιατί δυσκόλευαν πολύ τον στρατό κατά τόπους. Ντεμπρέ και Τσε, θεώρησαν νίκη την επικράτηση στην Κούβα τού Φιντέλ Κάστρο (Φιδέλ Αλεχάνδρο Κάστρο Ρους, κυβερνήτη και κατόπιν προέδρου τής Κούβας από το 1959-2008).
Στην πορεία τής ζωής, ο Τσε Γκεβάρα επέλεξε τον ένοπλο δρόμο επιβολής των ιδεών του. Θεωρούσε ότι ο Φ. Κάστρο στηρίζει τις προσπάθειές του, όμως, όπως φάνηκε αργότερα, ο Κάστρο είχε υποβοηθήσει στον εντοπισμό τού Τσε από τις αρχές τής Βολιβίας όπου δρούσε την περίοδο που συνελήφθη και εκτελέστηκε (είχε έντονη δράση στην Κούβα αλλά και στο Κογκό).
Ο Γκεβάρα ήταν δύσκολο να εντοπιστεί εκεί που κρυβόταν. Όμως η επιθυμία του να μην είναι συνεπής εντολοδόχος τής τότε Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Ε.Σ.Σ.Δ.) και -παρά την ιδεολογική του συγγένεια- να την κριτικάρε και να προτιμά ανεξαρτησία δράσης, τον οδήγησαν στην στοχοποίηση και από την Μόσχα. Για την δυσμένεια στην οποία είχε περιπέσει, τον ενημέρωσε ο γνωστός του πολυεκατομμυριούχος (από κληρονομιά της οικογένειάς του, επιχειρηματικού μεγέθους Λάντσια, Ανιέλι, Πιρέλι και με παππού που είχε δική του τράπεζα) Φελτρινέλι, γνωστός μεγαλοαστός, υποστηρικτής τρομοκρατικών οργανώσεων με υπερβολικά μεγάλα ποσά -και "πράκτορας τού Φιντέλ Κάστρο" σύμφωνα με την CIA.
Μία κοπέλα με το ονοματεπώνυμο Ταμάρα Μπούνκε (Τάνια), ευρισκομένη στην Αβάνα τής Κούβας, πιθανώς πράκτορας και ενεργούμενο τής σοβιετικής μυστικής υπηρεσίας KGB (υπάρχει σχετική δημόσια συζήτηση από ετών επ' αυτού) ανέπτυξε θερμούς εναγκαλισμούς με τον Κάστρο, διεκδίκησε όμως και την καρδιά τού -"εκκεντρικού", σύμφωνα με την KGB-, Τσε. Αγωνιζόταν με ιδιαίτερο ζήλο και επέδειξε ικανότητες οι οποίες τράβηξαν το ενδιαφέρον τού Ερνέστο Γκεβάρα.
Όμως αυτή η πορεία της και οι αποστολές που ανέλαβε, ενδέχεται να οδήγησαν σε εντοπισμό και θέση βολής τον αρχηγό τής υπηρεσίας ασφαλείας τής Βολιβίας Ρομπέρτο Κουϊντανίλα (ή Κιντανίγια ή Κιντανίλια), ο οποίος συνέλαβε τον Τσε Γκεβάρα και κατ' εντολή του εκτελέστηκε (ίσως από τον υπαξιωματικό Μάριο Τεράν) τον Οκτώβριο τού 1967.
Η συνέχεια έχει ενδιαφέρον και προσφέρεται για πολλαπλά συμπεράσματα και -γιατί όχι- υπό διαφορετική οπτική.
Η Ε.Σ.Σ.Δ. δεν θα ξαναενοχλούνταν από το συγκεκριμένο εκτός γραμμής άτομο (τον δολοφονημένο πλέον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα).
Η "Τάνια" (Αϊδέ Ταμάρα Μπούνκε Μπίντερ), προορίζονταν για περαιτέρω εκπαίδευση ώστε να συνοδεύσει τον Τσε σε ειδικότερη αποστολή στη Νότια Αμερική, όμως μετά τον εντοπισμό και την εκτέλεση τού Τσε, ξαναγύρισε στον Φ. Κάστρο, την εποχή που ο Κάστρο ηγούνταν μιας Κούβας ακραία πειθήνιου δορυφόρου τής Ε.Σ.Σ.Δ. και συνέχισε την δράση της, ώσπου σκοτώθηκε σε ενέδρα κάπου στον ποταμό Ρίο Γκράντε. Με βάση υπαινιγμούς τής CIA που είδαν το φως τής δημοσιότητας κατά το παρελθόν, ήταν ενεργούμενο τής ρωσικής υπηρεσίας πληροφοριών KGB (στοιχείο που έχει αρνηθεί επισήμως η KGB, προσπαθώντας και δι' αυτού του τρόπου να αποσυνδεθεί από οτιδήποτε θα μπορούσε να συνδέεται με την αποκάλυψη τής κρυψώνας τού Τσε), η οποία έβλεπε αρνητικά την τάση ανεξαρτησίας του από την Μόσχα.
Ο επιστήθιος φίλος τού Τσε, Ντεμπρέ, το 1981 έγινε σύμβουλος τού -τότε νεοεκλεγέντος- Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, για θέματα τού λεγομένου "τρίτου κόσμου". Αυτός, που μαζί με άλλους (π.χ. Ζαν Πολ Σαρτρ, Φρανς Φανόν κ.ά.) συνετέλεσαν ώστε αντάρτικα κινήματα να διαφοροποιηθούν -και εν μέρει απεξαρτηθούν- από την επιρροή τής Ε.Σ.Σ.Δ., ασκώντας μια πολιτική που θα μπορούσε να ειπωθεί σαν λατινοαμερικανικός κομμουνισμός με έμφαση στον λεγόμενο "τρίτο κόσμο", βρέθηκε να ασχολείται πάλι με θέματα του "τρίτου κόσμου", πλην όμως στεγασμένος στο Μέγαρο των Ηλυσίων και υπηρετώντας έναν σοσιαλιστή πρωθυπουργό.
Ο Ρ. Κουϊντανίλα (Κιντανίγια) εξελίχθηκε σε πρόξενο τής Βολιβίας στο Αμβούργο Γερμανίας.
Ο πολυεκατομμυριούχος Τζιαντζάκομο Φελτρινέλι, γνωστός των Κάστρο και Τσε (και σύντροφος τού Ανδρέα Παπανδρέου επί Πανελληνίου Απελευθερωτικού Κινήματος / ΠΑΚ), έχοντας ενισχύσει με τεράστια ποσά τρομοκρατικές οργανώσεις, υποστήριξε την εκτέλεση του Κιντανίγια στο Αμβούργο τέσσερα χρόνια μετά την εκτέλεση τού Τσε (κάποια πηγή αναφέρει ότι το έπραξε ο ίδιος ενώ άλλες -μάλλον σωστότερες- πως το έπραξε με όπλο τού Φλετρινέλι η Μόνικα Έρτλ, κόρη τού κύριου κινηματογραφιστή τού Χίτλερ και ναζιστή Χανς Έρτλ, η οποία μετακόμισε με την οικογένειά της στην Βολιβία, ερωτεύτηκε τον αντάρτη τού Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού τής Βολιβίας / ELN "Ίντι" -Γκίντο Αλβάρο Περέδο Λέιτε- τον οποίο εκτέλεσε μάλλον ο Ρ. Κιντανίγια ή κάποιος υπό τις διαταγές του). Μάλιστα, γνώριζε από την Γερμανία προσωπικώς και τον "θείο Κλάους" (όπως η ίδια έλεγε το υψηλόβαθμο στέλεχος τού ναζιστικού κόμματος Γερμανίας Κλάους Μπάρμπι, που επισκεπτόταν την οικογένειά της στην οικία τους), τον οποίο εντόπισαν και έθεσαν σε παρακολούθηση μαζί
με τον Ντεμπρέ, πλην όμως ήταν αυτός που πρόλαβε να δώσει εντολή εκτέλεσης τής "Ιμίλα τής Ινδιάνας" (όπως ήταν ψευδώνυμό της) σε ηλικία 36 ετών.
Ο Τζ. Φλετρινέλι, βρέθηκε νεκρός τον Μάρτιο τού 1973, δίπλα σε δυναμιτισμένο πυλώνα ηλεκτρικής ενέργειας υψηλής τάσης. Λέγεται πως ο θάνατός του προήλθε από έκρηξη, αλλά, τα περίεργα και σκοτεινά σημεία αυτής τής υπόθεσης, εγείρουν ερωτηματικά για το ποιος μπορεί να το έπραξε αν όχι μόνος του από λάθος.
Σύμφωνα με μαρτυρία υπαλλήλου τού γραφείου τελετών, κάποια ενοχοποιητικά έγγραφα τα έβαλε εκ των υστέρων ο επικεφαλής των αστυνομικών υπηρεσιών τού Μιλάνου Λουίτζι Καλαμπρέζι, ο οποίος δύο μήνες μετά πυροβολήθηκε από αγνώστους καθώς έβγαινε από την οικία του. Όμως για το ποιοι ήταν οι υπαίτιοι τού θανάτου τού Φλετρινέλι, υπάρχουν ερωτηματικά: Ήταν δικό του λάθος; Μήπως η Αστυνομία; Ενδεχομένως κάποιοι πρώην σύντροφοί του τής ένοπλης δράσης; Το τοπίο είναι ακόμη θολό και ως προς αυτό το σημείο.
Προ αρκετών ετών (τέλος Δεκεμβρίου 1991) η Ε.Σ.Σ.Δ. διαλύθηκε.
Προ ετών (Νοέμβριος 2016), ο Φιντέλ Κάστρο απεβίωσε. Κινήματα ένοπλης βίας υπάρχουν κατά τόπους, με διαφορετικά χαρακτηριστικά, διαφορετικές αφετηρίες και διαφορετικές στοχεύσεις.
Το ερώτημα για το αν αυτοί οι αγώνες (και άλλοι αντίστοιχοι παγκοσμίως) είναι τρομοκρατικές ενέργειες ή εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες ή κοινωνικές επαναστάσεις ή οτιδήποτε άλλο, συνήθως απαντάται αναλόγως τής οπτικής (βάσει κοσμοθεωρίας, ιδεολογίας και πολιτικής θέασης ενός εκάστου).
Όμως, τα συμπεράσματα από τα ανωτέρω είναι πολλά και ποικίλα και θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να γραφούν και να αναλυθούν.
Γενικά, πάντως, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αγνότητα και ανεξαρτησία στην πολιτική είναι μη ζητούμενα από τους παγκόσμιους επικυρίαρχους και διεθνείς εντολοδότες.
Οφείλουν όμως να γνωρίζουν πως ο λαός δεν θέλει μόνο "ψωμί και τριαντάφυλλα" αλλά και αξιοπρέπεια και ισονομία και δικαιοσύνη και προοπτική και ελευθερία.
Ο δρόμος για αυτά -και όχι μόνο- θα πρέπει να είναι πηγή χαράς και δημιουργίας, κάτι το οποίο δύσκολα συναντάται παγκοσμίως και πάντως στην πράξη δεν φαίνεται να είναι στόχος των λεγομένων "ελίτ" -τουναντίον.
Η μετάβαση από την ζοφερή και αντανθρώπινη λεγόμενη νέα τάξη πραγμάτων σε έναν κόσμο ελευθερίας και δημιουργίας και προοπτικής, χρειάζεται πολιτική πρόταση οδοδείκτη. Ευρείες συμμαχίες πατριωτών και εθνικιστών, με εύρεση κοινού παρονομαστή και δόμηση πλαισίου κοινού εποικοδομήματος, είναι ζητούμενο.
Στη σύνταξη μιας τέτοιας προτάσεως, η οποία θα μπορούσε να εδράζεται στην οικουμενικότητα τού ελληνισμού, θα πρέπει όλοι όσοι μπορούν να καταθέσουν τις ψηφίδες σκέψεώς τους.
Ο θάνατος εθνών και ελευθερίας, είναι στόχος τής ΝΤΠ. Η σύγκρουση φαντάζει αναπόφευκτη. Ο στρουθοκαμηλισμός επιδεινώνει την κατάσταση. Τα ερωτήματα "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ" και "PATRIA O MUERTE", φαίνεται πως θα ξαναέρθουν στην επιφάνεια με άλλες διατυπώσεις.
Με κριτική ικανότητα και σκέψεις "έξω από το κουτί", οφείλουμε να κατανοούμε και να πράττουμε. Ετερόκλητα θα είναι τα μέτωπα τού μέλλοντος λόγω ανάγκης, γι' αυτό οι γέφυρες διαλόγου θα πρέπει να είναι ανοιχτές. Αυτό σημαίνει όμως ότι και εύκολα θα δυναμιτίζονται. Με γνώση και σκέψη, αγώνας για ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.
