Ο ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.

του Γ. Σαγιά

Ο υποθαλάσσιος ενεργειακός θησαυρός τής Ελλάδος στην Μεσόγειο, με την κατάλληλη πολιτική και τις προσεκτικές συμμαχίες, μπορεί να λειτουργήσει κατ' ουσίαν ως όχημα αποτροπής των απειλών και επιθετικών ενεργειών τής Τουρκίας -και οποιουδήποτε άλλου διανοηθεί- σε Αιγαίο και Μεσόγειο αλλά και ως ευκαιρία προώθησης των συμφερόντων τού ελληνισμού.
Ο μεγαλοϊδεατισμός τής Τουρκίας, προσκρούει στην αποτρεπτική ισχύ τής χώρας μας, στην δυνατότητα συνάψεως συμμαχιών καθώς και σε παγκόσμια γεωστρατηγικά συμφέροντα και ενεργειακές πολιτικές, οι οποίες συνεχώς εξελίσσονται (π.χ. αγωγός φυσικού αερίου east med).
Συγχρόνως, όμως, η προσπάθεια τής χώρας μας πρέπει να κατευθυνθεί (και) στο να καλυφθούν καθώς και να διορθωθούν υστερήσεις και λάθη τής από δεκαετιών και έως τώρα ασκουμένης πολιτικής. Το εξελισσόμενο εξοπλιστικό πρόγραμμα (αναλογικώς ικανοποιητικό προς ώρας και συνεκτιμουμένων των  όχι καλών οικονομικών δεδομένων τής Ελλάδος) πρέπει να συνδυαστεί κατ' αρχάς με παραγγελία ταχείας παραδόσεως δύο συγχρόνων σκαφών εξορύξεως τού ενεργειακού θησαυρού τής χώρας μας -καθώς και υποστηρίξεως στο μέλλον φίλιων κρατών, με εθνωφελείς συμφωνίες. Έτι περαιτέρω, είναι καιρός να διορθωθεί η στρέβλωση της μη αξιοποιήσεως του εθνικού μας δικαιώματος των χωρικών μας υδάτων και του εναερίου χώρου μας των 12 μιλίων. Το casus belli τής Τουρκίας είναι προδήλως παράνομο, κακώς επετράπη να επικαλείται υπό των Τούρκων και ορθώς θεωρείται ανύπαρκτο. Στην πράξη, με θεμιτές συμμαχίες και συμφωνίες, το δίκαιο πρέπει να συναντήσει την ιστορία μέσα από αταλάντευτη εθνική βούληση. Ψίθυροι αλλά και υλακές δειλών ή και ανθελλήνων πρέπει να αντιμετωπίζονται καταλλήλως: ως πολιτικά απορρίματα.
Οφείλουμε να τονίσουμε -το κοινότυπο μεν αληθές δε- πως η πολιτική των συμμαχιών είναι πολιτική στην οποία υπάρχει το στοιχείο τής προσωρινότητος και ελλοχεύει ο κίνδυνος ένας σημερινός σύμμαχος να γίνει ένας αυριανός σύμμαχος τού εχθρού και από σύμμαχός  μας να γίνει αντίπαλός μας. Αναφέρεται ως παράδειγμα (το οποίο θα αναλυθεί σε άλλο κείμενο) πως η υπερσυγκέντρωση στρατευμάτων των Η.Π.Α. εν Ελλάδι στην Αλεξανδρούπολη Έβρου τής Θράκης, μπορεί να οδηγεί αναλυτές σε εκτιμήσεις πλεονεκτημάτων αυτής τής πολιτικής, είναι χρέος όμως μιας δεξαμενής εθνικής σκέψεως να μελετά και την -απευκταία- πιθανότητα ο σημερινός (σύμφωνα με δηλώσεις πολιτικών εκατέρωθεν) σύμμαχος να επιθυμήσει για τα δικά του συμφέροντα άλλους εταίρους στο μέλλον, γεγονός που εκτιμάται βασίμως ότι θα έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση την χώρα μας.
Οι όποιες συμμαχίες σαφώς και δεν πρέπει να οδηγούν σε εφησυχασμό. Ο πολύτιμος χρόνος που ενδεχομένως κερδίζεται, μπορεί να αξιοποιηθεί
για ένταση των πολιτικών που οδηγούν σε αυτοδυναμία και αυτόκεντρη ανάπτυξη. Λέμε ναι σε εθνωφελείς συμμαχίες αλλά παραλλήλως οφείλουμε να λέμε ναι και στην προοπτική τής αυτοδυναμίας και να πράττουμε  προετοιμάζοντάς την σταδιακώς και συστηματικά. Μελλοντική δυνατότητα αυτόνομων εξορύξεων τού ενεργειακού μας πλούτου σε συνδυασμό με αυξημένη αποτρεπτική ισχύ και εθνική πολιτική με όραμα, δεν ακυρώνει επιθυμητές συμμαχίες αλλά ενισχύει την διαπραγματευτική ισχύ τού έθνους μας.
Ο υποθαλάσσιος ενεργειακός πλούτος τής Ελλάδος, είναι εργαλείο ισχύος αλλά και πηγή εντάσεων. Και τα δύο όμως μπορούν να ιδωθούν ως ευκαιρία για την Ελλάδα. Το ξέρουν και το ξέρουμε!

Γεώργιος Σαγιάς