Του Αλέξανδρου Νάρη
 
Τα γεγονότα στη Λέσβο, είτε είναι σχεδιασμένη προβοκάτσια προς τεστάρισμα αντιδράσεων, είτε όχι, δείχνουν ένα και μόνο πράγμα: Αυτό που αποκαλούσαμε κράτος δικαίου, αυτό που νιώθαμε ως κράτος “δικό μας”, έχει πάψει να υφίσταται. Η μετατροπή μας από Πολίτες σε Κατοίκους – Υπηκόους μπορεί να μην έχει ολοκληρωθεί ως προς τον ψυχισμό μας, αποτελεί όμως πραγματικότητα ως προς την αντιμετώπισή μας: Τα ΜΑΤ σε ρόλο διαιτητή, το κράτος σε ρόλο τροχονόμου μεταναστών, οι ΜΚΟ διαχειριστές και συνεχείς υποδαυλιστές της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και οι αναρχομπάχαλοι σε ρόλο αστυνομίας σκέψης, διενεργώντας εφόδους σε όποιον τολμά να διαμαρτυρηθεί, είτε είναι άτομο, είτε σύλλογος, είτε ολόκληρο χωριό.
Όλα αυτά, ενώ η πολιτική τάξη της χώρας τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο έχει αποδεχθεί μοιρολατρικά αυτή την ασύδοτη παγκοσμιοποίηση, με βάση την οποία είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη η οποία επί της ουσίας εφαρμόζει πολιτική ανοικτών συνόρων.
Η μετατροπή μας από χώρα σε χώρο, μια μετατροπή για την οποία κάποιοι προειδοποιούν εδώ και χρόνια αρχίζει και γίνεται εμφανής καθώς δύσκολα μπορεί πλέον να κρυφτεί. Την ίδια στιγμή που η εθνομηδενιστική ελίτ διακηρύσσει την περηφάνια της μέσω του πρωθυπουργού, για την μετατροπή της χώρας μας σε “πολυπολιτισμική”, που μιλάει για “αυριανούς συμπολίτες μας” αναφερόμενη στους λαθρομετανάστες, χωρίς καθόλου να μας ρωτήσει αν θέλουμε να συμβεί κάτι τέτοιο η απέναντι όχθη, ιδεοληπτική στα όρια της σχιζοφρένειας, βλέπει παντού φασίστες και ταλαιπωρημένους πρόσφυγες.
Κάπως έτσι στήνεται ένα ασφυκτικό πολιτικό πλαίσιο, με τους πολίτες να μην μπορούν να στραφούν πουθενά, καθώς αυτό που αποκαλούμε “Πατριωτικός Χώρος” απλά δεν υπάρχει, τουλάχιστον προς το παρόν. Την ίδια στιγμή, εμφανίζεται ένα καινούριο ύπουλο μοντέλο “ανάπτυξης” (Εστία 1,2 και δε συμμαζεύεται) στο οποίο τα επιδόματα σε ενοίκια, σε προσλήψεις άχρηστου προσωπικού εις βάρος των Ελλήνων ανέργων, σε “σχολές μάθησης δεξιοτήτων προς ενσωμάτωση” σε δομές με θολό καθεστώς διαχείρισης κλπ. αποτελούν τον κανόνα. Δημιουργούνται έτσι όχι μόνο καινούργιες θέσεις εργασίας για δικηγόρους, κοινωνικούς λειτουργούς, δασκάλους, προσωπικό διαχείρισης και νέο πεδίο δόξης λαμπρό για ΜΚΟ και ΙΕΚ, που θα αναλάβουν τη μόρφωση και την ενσωμάτωση έναντι τεράστιων αμοιβών! Πάρα πολύ έξυπνα εμφανίζουν μια επιπλέον κοινωνική ομάδα υποστήριξης της πολιτικής τους αλλά και μια ακόμα αιτία διχασμού της ελληνικής κοινωνίας. Μια εφιαλτική “ανάπτυξη”, η οποία στην περίπτωση των νησιών αλλά και περιοχών όπως τα παράλια του Νομού Λάρισας, πνίγει οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, είτε αυτή αφορά την παραγωγή, είτε τον τουρισμό.
Η Νέα Ενοχή που προσπαθούν να φορτώσουν στον ταλαιπωρημένο Έλληνα, έχει να κάνει με το επιχείρημα της αδιαφορίας απέναντι στους νησιώτες, επειδή αντιδρούμε συνολικά ως κοινωνία στο ενδεχόμενο μεταφοράς των λαθρομεταναστών στην ενδοχώρα. Κατηγορώντας ποιους; Αυτούς που από την πρώτη στιγμή αγωνίστηκαν υπέρ των νησιωτών, υπέρ της λήψης ουσιαστικών μέτρων απαγόρευσης και περιορισμού της λαθρομετανάστευσης, αυτούς που την πλατεία στο χωριό της Μόριας την νιώθουν δική τους πλατεία και την αγωνία των κατοίκων της δική τους αγωνία!!! Παλιά μου τέχνη κόσκινο η συκοφαντία...
Αντί λοιπόν να καταγγελθούν και να κινηθούμε προς την επιβολή κυρώσεων στα κράτη που δεν δέχονται πίσω τους ίδιους τους πολίτες τους, (Πακιστάν, Μαρόκο, Σενεγάλη κλπ) και τα οποία ΔΕΝ αντιμετωπίζουν κρίση, απλώς ξεφορτώνονται πλεονάζων πληθυσμό, αντί να αντιμετωπίσουμε το κράτος -δουλέμπορο που λέγεται Τουρκία ως τέτοιο ακριβώς, βάζοντας βέτο σε κάθε είδους επιδοτήσεις, ενταξιακές διαπραγματεύσεις, αντί να χτυπήσει τους δουλέμπορους τσακίζοντας τις επιχειρήσεις – βιτρίνες που στήνουν παντού, δίνουμε επιδοτήσεις σε ενοίκια και διαβίωση, επιδοτήσεις που λειτουργούν ως κράχτης για επιπλέον λαθρομετανάστες – όχι πρόσφυγες όπως μας μάθανε να λέμε.
Θα μπορούσε να γίνει διακοπή των εμβασμάτων προς τις χώρες που δεν δέχονται επιστροφές των πολιτών τους, κόβοντας έτσι τον οικονομικό ομφάλιο λώρο μεταξύ τους, να χτυπηθεί η φάμπρικα των δικηγόρων που δασκαλεύουν τους Πακιστανούς Παστούν να δηλώνουν Αφγανοί και τους Σενεγαλέζους να δηλώνουν Σουδανοί, η συνοριοφυλακή και η Πολιτική προστασία να πάρει τον ρόλο των ΜΚΟ, ο διαχωρισμός προσφύγων – λαθρομεταναστών να γίνεται άμεσα, να επιβάλλονται ποινές φυλάκισης σε όσους θέτουν σε κίνδυνο ανήλικα παιδιά βάζοντάς τα σε σάπια φουσκωτά, να σταματήσουμε τη φάμπρικα της επανένωσης των οικογενειών, αφήνοντας αυτή τη δυνατότητα στους αληθινούς πρόσφυγες και μόνο.
Τίποτα από όλα αυτά -και άλλα στο ίδιο μήκος κύματος – δεν γίνεται, γιατί πολύ απλά ΔΕΝ το θέλουν οι κυβερνώντες. Μέτρα τα οποία δείχνουν στους υποψήφιους λαθρομετανάστες ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και ότι δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτοι, είναι έξω από τον τρόπο σκέψης τους.
Γιατί αυτός ο τρόπος σκέψης, απαιτεί μια κυβέρνηση σκεπτόμενη εθνικά. Και τέτοια κυβέρνηση, έχει πολύ καιρό να ‘ρθει σ’ αυτόν τον τόπο.
 
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.