ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

 

της Θεοδώρας Τραϊανού

 

Οι μέρες που διανύουμε είναι η ειρωνική απάντηση στις παλαιότερες γενιές ότι η δικιά μας γενιά δεν έχει ζήσει τίποτα. Από το 2000 κι έπειτα έχουμε βιώσει όσα δυο και τρεις γενιές μαζί. Κρίσεις οικονομικές, ηθικές, αξιακές, οικογενειακές, κρίσεις ανθρωπίνων σχέσεων υγειονομικές και τώρα πόλεμος. Κάτι που δεν ήταν επιθυμητό και ζητούμενο. Και συμβαίνει. Συμβαίνει κοντά  μας. Σε μια χώρα που έχει διχάσει την κοινή γνώμη εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Το «ουκρανικό σχίσμα» είχε πάρει ξανά μεγάλες διαστάσεις την προηγούμενη δεκαετία (2014) με την κρίση της Κριμαίας. Κι ερχόμαστε στο 2022. Οκτώ χρόνια μετά. Να βλέπουμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ να φέρονται σαν «αμούστακα σχολιαρόπαιδα» απέναντι σε μια Ρωσία η οποία  (όπως φαίνεται) είναι αποφασισμένη να τα παίξει όλα για όλα. Κι αναρωτιέμαι. Θα μπορούσε να τους χρεωθεί «πολιτική αφέλεια» η οποία τις καθιστά ανίκανες ως δυνάμεις ή υποκινούν με τον τρόπο τους την έναρξη ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου;

 

Πολλοί είναι παγκοσμίως αυτοί που θεωρούν ότι ο Β’ ΠΠ δεν τέλειωσε ποτέ πραγματικά. Αποκύημα του ήταν ο Ψυχρός Πόλεμος ο οποίος τώρα αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Ήταν σχεδόν βέβαιο για όλους, ότι θα ακολουθούσαν αυτά τα γεγονότα που ζούμε σήμερα. Αμέτρητες, επαναλαμβανόμενες διαβουλεύσεις και μια Ρωσία να έχει  τοποθετήσει στρατό στα σύνορά της με την Ουκρανία πολύ πριν την έναρξη του πολέμου. Άρα, δεν μας έπιασε στον ύπνο. Άρα, είναι κάπως υπερεκτιμημένα τα σενάρια του «blitzkrieg» (κεραυνοβόλος πόλεμος). Βέβαια, το ότι η Ουκρανία δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ έχει διπλό ενδιαφέρον, αφού δίνει το πάτημα στον Ρώσο πρόεδρο να μην ομολογεί ανοιχτά ότι κάνει επίδειξη ισχύος έναντι της Αμερικανικής δύναμης και από την άλλη παρακολουθούμε και μια Ευρωπαϊκή χώρα να μάχεται ολομόναχη στο πεδίο της μάχης μια υπερδύναμη. Και  βλέπουμε και μια Ευρωπαϊκή Ένωση να απειλεί καθημερινά τη Ρωσία με κυρώσεις, οι οποίες μέχρι στιγμής  -μεταξύ άλλων- είναι οι εξής:

-Αποκλεισμός από τη Eurovision.

-Αποκλεισμός από ιστοσελίδες πορνογραφικού υλικού.

-Κατάσχεση και «πάγωμα» της ιδιωτικής περιουσίας του Πούτιν σε Ευρωπαϊκό έδαφος.

-Απαγόρευση από πλευράς Αμερικανών η οποιαδήποτε συνδιαλλαγή με τις δυο νέες ανεξάρτητες  περιοχές.

Κι όσο κι αν προκαλούν γέλωτα σε πολλούς αυτές οι παράμετροι των αντιδράσεων μάλλον θα έπρεπε να μας κάνει να κλάψουμε αν προσθέσουμε και την πικρή θύμηση της Κύπρου όπου το ΝΑΤΟ έπαιξε καθοριστικό ρόλο, αλλά όχι υπέρ των Κυπρίων, όπως επίσης και την περίπτωση των Ιμίων.

Προσπαθούν να μετατρέψουν τις ζωές μας σε μαριονέτες και τα νήματα να τα κινούν ανθρώπινες οικονομικές υπερδυνάμεις που λίγο σεβασμό δείχνουν στις  ζωές που χάνονται καθημερινά. Και όχι, δεν είναι μόνο σήμερα. Είναι και χθες, είναι και προχθές είναι εδώ και πολλά χρόνια που χύνεται άδικα τόσο  αίμα. Πώς μπορώ να εμπιστευτώ το μέλλον μου σε κάποιον που χρειάζεται 48 ώρες συνεδριάσεων, αφού έχει ξεκινήσει ο πόλεμος και κάποιες από τις πρώτες ενέργειες που επέλεξε, ήταν να αποκλείσει την εχθρικά προσκείμενη χώρα από έναν διαγωνισμό μουσικής και λίγη πορνογραφία; Στη συζήτηση για τις κυρώσεις προβάλλεται και ο αποκλεισμός της Ρωσίας από την οικονομική επικοινωνία SWIFT, γεγονός που προκαλεί μειδίαμα στους Ρώσους -κι όχι μόνο. Πόσο ειρωνικό; Το ίδιο ακριβώς όπλο είχαν χρησιμοποιήσει και το 2014. Άρα ο Πούτιν ξέρει. Κι αυτοί που παίρνουν αυτές τις αποφάσεις, ξέρουν ότι ξέρει. Οπότε ποιον προσπαθούν να κοροϊδέψουν;

Σε περίπτωση που εμείς ήμασταν η Ουκρανία, κι η Τουρκία ήταν στη θέση της Ρωσίας έχετε αναρωτηθεί τι θα γινόταν; Πόσο μάλλον όταν η γερμανική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αποδείξει τα φιλοτουρκικά της αισθήματα. Αυτήν την ίδια ηγεσία την βλέπουμε τώρα να κρύβεται τρόπον τινά απέναντι στη Ρωσία γιατί το γνωρίζει πως εξαρτάται άμεσα από αυτήν και τον αγωγό του Nord Stream. Με τον ίδιο τρόπο θα κρυφτεί στο καβούκι της όταν έρθει κι η δική μας σειρά! Ας είμαστε προετοιμασμένοι για τα καλύτερα αλλά και για τα χειρότερα. Και να θυμόμαστε πως είμαστε μόνοι μας. Μόνο εμείς μπορούμε να προσφέρουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας το μέλλον που μας αξίζει!

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.