Γράφει ο   Κωνσταντίνος Παπαδογιάννης 

  Καθημερινά παρατηρείται σε ένα συνεχώς αυξανόμενο κομμάτι του πληθυσμού της χώρας μας, μία καθόλα καταναλωτική, υλιστική και διεθνιστική διάθεση. Η λεγόμενη μάζα έχει επικεντρωθεί στην αποδοχή των "αξιών" που προέρχονται από το εξωτερικό, αγνοώντας τα ιδεώδη του Ελληνισμού. Η ηθική και κοινωνική μας κατάπτωση ως λαός έχει ξεπεράσει τα όρια τα τελευταία χρόνια και αυτό διακρίνεται στην καθημερινότητα του κάθε σκεπτικιστή. Το ομαδικό πνεύμα, η αίσθηση εθνικής ευθύνης και τα ορθόδοξα αντανακλαστικά, έχουν αντικατασταθεί από τον εγωισμό, την αδιαφορία, την φιλαυτία και την διαφθορά, δυστυχώς σε όλα τα επίπεδα.

   Βλέποντας λοιπόν να συμβαίνουν όλα αυτά στην Πατρίδα που μεγάλωσα και γαλουχήθηκα ως άνθρωπος, προβληματίζομαι διαρκώς και εντόνως για το μέλλον. Ένα μέλλον που για πολλούς μπορεί να κρίνεται ζοφερό, διακρίνοντας εξ όψεως ή και εις βάθος αυτή την ηθική "πτώση" του Ελληνικού Λαού. Τα πράγματα όντως είναι πιο δύσκολα και μέρα με την μέρα σφίγγει ακόμα περισσότερο ο κλοιός γύρω μας, όμως δεν μπορεί να μας πτοεί...   Προϋπήρξαν γενιές αγωνιστών και μαχόμενων Ελλήνων, οι οποίοι δίχως να υπολογίζουν το τίμημα της προσωπικής στέρησης και "τιμωρίας, δεν υπέκυψαν στο τότε ρεύμα της εποχής. Είτε αυτό είχε να κάνει με την δουλεία, την πείνα ή ακόμη και τον θάνατο! Για το Γένος, την προαιώνια Πίστη και τις οικογένειές τους έγιναν ένα με την έννοια κάθε δυνατής αντίστασης! Αυτής που θα πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι σκεπτόμενοι τα μελλούμενα, ώστε να  αποτρέψουμε διαφαινόμενες αρνητικές εξελίξεις και να διατηρήσουμε την ταυτότητα, τις αξίες και ένα πιο λαμπρό μέλλον για τις ερχόμενες Ελληνικές γενιές.