ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΥΠΕΡ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΥΘΩΝ!
Γράφει ο Γιώργος Σαγιάς
Πνευματική εξέγερση, εναντίον πολιτικών μύθων τής εποχής μας.
-Πολυπολιτισμός: Δεν υπάρχει. Επιδιώκεται να υπάρξει και να επεκταθεί. Κατ' ουσίαν είναι άρνηση αυτής καθ' αυτής τής διαφορετικότητας. Πώς όμως μπορούν να εξηγήσουν οι συστημικοί, από τη μία πλευρά να μιλούν για διαφορετικότητα και από την άλλη να επιδιώκουν φανατικά την εξαφάνισή της μέσα στο παγκόσμιο χωνευτήρι που ονειρεύονται και επιδιώκουν; Η επιδιωκόμενη ομογενοποίηση είναι αφύσικη ακρότητα κατά εθνών και λαών.
-Δικαιωματισμός: Η πονηρή κρυψώνα. Η ύπαρξη δικαιωμάτων δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σημαίνει κοινωνική επιβολή μειοψηφιών σε πλειονοψηφίες, στρεβλώσεων, ανήθικων και αντιανθρώπινων απόψεων και στάσεων ζωής. Το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, δεν επιτρέπεται να σημαίνει γενικευμένη ασυδοσία και προώθηση έκφυλων προτύπων. Όσοι μιλούν για γενικευμένο δικαιωματισμό, οφείλουν να πάρουν ξεκάθαρη θέση για την παιδεραστία και την κτηνοβασία. Για εμάς, αυτά είναι αφύσικες ακρότητες και αθλιότητες. Οι σοβαρές φιλοζωικές οργανώσεις, οφείλουν πρωτίστως να ασπαστούν την εθνική θεώρηση και να εκθέσουν εντόνως τους κτηνοβάτες. Για δε την παιδεραστία, ένα πρώτο μέτρο μπορεί να είναι ο χημικός ευνουχισμός και η φυλάκιση των παιδεραστών.
-Ανοιχτά Σύνορα: Προσπάθεια εξαφάνισης λαών και εθνών. Αυτό στην προοπτική του σημαίνει κατ' ουσίαν υποστήριξη τού ακραίου καπιταλισμού σε πρώτη φάση, υποστήριξη επιβολής χωρών με υπερπληθυσμό σε δεύτερη φάση (π.χ. Ινδία, Κίνα), δημιουργία ενός ομογενοποιημένου ανθρώπινου τύπου σε τρίτη φάση. Άρα, σκληρή προώθηση τού φυλετισμού 5-6 χωρών εις βάρος των άλλων 190 τού πλανήτη. Ανοιχτά σύνορα σημαίνει ότι μιά δεκαριά μεγαλουπόλεις Κίνας, Ινδίας, Ινδονησίας, Μπαγκλαντές και Πακιστάν, μπορούν να σκεπάσουν όλη την Χερσόνησο τού Αίμου ή να εξαφανίσουν κρατίδια όπως η Μάλτα, το Λουξεμβούργο, το Λιχτενστάιν ή κάπως μεγαλύτερα όπως η Ελλάδα. Και αυτό είναι απαράδεκτο και ακραίο.
-Νομική θεώρηση περί Αλλαγής Φύλου: Εν τέλει, ποιος επιβουλεύεται τη φύση; Επειδή ήδη η Δικαιοσύνη ως θεσμός έχει προσπεράσει τη θρησκευτική θεώρηση τού θέματος, οφείλονται καθαρές απαντήσεις -μεταξύ άλλων- και για τα εξής: Γυναίκα που θα δηλώνεται σαν άνδρας, θα μπορεί να παραβιάσει το Άβατον τού Αγίου Όρους; Εάν τα χαρακτηριστικά έχουν ιατρικώς αλλοιωθεί τόσο όσο να υπερβαίνεται ο οπτικός ή και διά ψηλαφήσεως έλεγχος, διακυβεύεται το Άβατον; Άνδρας που δηλώνεται γυναίκα, μπορεί να λάβει μέρος σε αθλητικούς αγώνες σαν γυναίκα (π.χ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες); Γυναίκα που θα δηλωθεί σαν άνδρας, θα στρατευθεί; Άνδρας που θα δηλωθεί σαν γυναίκα, θα εξαιρεθεί της στρατιωτικής θητείας; Αν γυναίκα δηλωθεί σαν άνδρας, θα πάρει σύνταξη αργότερα; Αν άνδρας δηλωθεί σαν γυναίκα, θα πάρει σύνταξη νωρίτερα; Αν άνδρας ή γυναίκα "αλλάξει φύλο" και κατόπιν ζητήσει "να ξαναλλάξει φύλο", αυτό είναι αποδεκτό για όσες φορές το θελήσει; Πέραν δε της νομικής θεωρήσεως, τα ανωτέρω -αλλά και αρκετά άλλα-, οδηγούν σε γενετική παρακμή και σε γενετικό μαρασμό. Η δε απορρύθμιση της φυσιολογικής συμπεριφοράς, οδηγεί σε υπονόμευση τής γενικά αποδεκτής έννοιας περί καλού, όμορφου και αληθινού και συχνά σε ενεργητική εχθρότητα προς αυτές τις αξίες. Και αυτό είναι απαράδεκτο και ακραίο. Υπάρχουν πολλοί ακόμη πολιτικοί μύθοι και εν καιρώ θα σχολιασθούν. Ο σημερινός κόσμος είναι αντιφατικός, υποκριτικός, ανελεύθερος και δυσκολεύεται να ορίσει πραγματική αιτία υπάρξεως. Επικρατεί σύγχυση και παραποίηση εννοιών. Η ψυχή των ανθρώπων, δεν μπορεί να αποβάλ(λ)ει σημαντικό μέρος τού φόβου της και αγωνιά. Συντρίβεται αναλογικώς με τη συντριβή αρχών και αξιών. Επικρατεί φόβος ζωής αλλά και φόβος θανάτου, αγωνία ζωής αλλά και αγωνία θανάτου. Ο άνθρωπος, προσκολλημένος στο εγώ, στο εφήμερο και στο συμφέρον, αδυνατεί να επικοινωνήσει ουσιαστικά, να ονειρευτεί μακροπρόθεσμα, να λειτουργήσει συλλογικά και υπέρ τού κοινού καλού. Είναι αιχμάλωτος τού φόβου του και σκλάβος μίας υλιστικής αντίληψης για τη ζωή και το θάνατο. Αυτό τον οδηγεί να αναζητεί αντί για φίλους, προστάτες, αντί για εραστές, επιβήτορες, αντί για ελεύθερους φίλους, εξουσιαστές πολιτικούς. Και αυτό το γνωρίζουν οι προστάτες και οι επιβήτορες και οι εξουσιαστές. Νιώθουν την αδυναμία του και επενδύουν περαιτέρω στη δύναμή τους επ' αυτού. Καταλαβαίνουν καλά πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να γίνουν υβρίδια, αντάνθρωποι, ακόμη και υπάνθρωποι και δεν διστάζουν να επενδύουν σε αυτό καθώς επίσης και να το προωθούν. Μάλιστα, πειραματίζονται ποικιλοτρόπως για να μελετήσουν συμπεριφορές εθελούσιας σκλαβιάς, αποδοχής τής σκλαβιάς και κοινωνικού κανιβαλισμού κατά των δυνητικών ελευθερωτών τους.
Στον αντίποδα, βρίσκεται ο εθνικισμός. Ο εθνικισμός και ως αγάπη για τη φύση, ομορφιά, πνεύμα, αλήθεια, ελευθερία. Η εθνικιστική συνείδηση, καλύπτει ένα μέρος τής αγωνιούσης ψυχής. Μειώνει αισθητά το φόβο, αυξάνει την αδρεναλίνη, δίνει νόημα υπάρξεως, ζωής αλλά και θανάτου. Ακόμη δέ πιο σημαντικό, βοηθά στον επαναπροσανατολισμό ενός ολόκληρου κόσμου. Η υπαρκτική ετερότητα, με ιστορικά και βιολογικά θεμέλια καθώς και κοινωνική συνείδηση, είναι συγχρόνως και αυτομάτως ακύρωση τής ομοιομορφίας ενός πλανήτη-φυλακή, τον οποίο αφύσικα επιδιώκουν οι παγκοσμιοποιητές τής λεγομένης νέας τάξεως πραγμάτων. Σηματοδοτεί πολιτική ελευθερία και πολιτική ελευθερίας, αμφότερα υλοποιούμενα διά τού εθνικισμού, ως τού καταλλήλου φυσικού τρόπου υπάρξεως και λειτουργίας των υπαρκτικών ετεροτήτων. Το πρόσωπο, ξεχωριστή οντότητα, ελεύθερη να επιλέγει, κουβαλητής των προγόνων, συνειδητοποιημένος πολεμιστής τού σήμερα, βουλησιοκράτης, ηρωικός και ευγενής προπομπός τού αύριο, είναι φυσικά και αβίαστα μέρος τού έθνους του και φορέας ελευθερίας, ακριβώς γιατί το έθνος του, εκ της ουσίας του, τού δίνει αυτή τη δυνατότητα. Η εθνική συνείδηση πρέπει να είναι ενεργή, με ιστορικό βάθος τις απαρχές τού αρχανθρώπου και ιστορική προοπτική το χωροχρονικό αιώνιον τού ελληνισμού. Υπάρχουν αρνητές τής εθνικής συνειδήσεως, οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι αρνητές τής παραδοσιακής σοφίας. Ο εθνομηδενισμός τους, είναι ουσιαστικά συστατικό στοιχείο τής δυστυχίας τους, γεγονός το οποίο αρνούνται αναζητώντας ευτυχία σε αμφίβολους -ενίοτε και με ψυχοτρόπες ουσίες- "παραδείσους". Η εθνικιστική θεώρηση των πραγμάτων, είναι πρόταση ζωής γιατί αντί να υποστηρίζει το χτίσιμο ψεύτικων παραδείσων, προτείνει το γκρέμισμα υπαρκτών φυλακών. Στην αρνησιπατρία, αντιπαραβάλλεται η συσσωρευμένη εθνική παράδοση ως βασικό και ζωτικό συστατικό τής πατρίδας, η οποία βρίσκεται στα θεμέλια τής ανάπτυξης τού κάθε πολιτισμού. Με άλλες λέξεις, ο αρνητής των παραδόσεων τής πατρίδας αλλά και αυτής καθ' αυτής τής πατρίδας του, είναι ένας φανατικός δογματικός άνθρωπος που αρνείται την ίδια του τη φύση και ύπαρξη, κάτι που όμως το αναγνωρίζει σε άλλους ανθρώπους όταν εκτιμά ότι αυτοί ενδέχεται να μπορούν να διαβρώσουν τον εθνικό κορμό τής δικής του πατρίδας που όμως αυτός αρνείται! Η ψυχιατρική έχει και επ' αυτού πεδίον δόξης λαμπρό! Αντιθέτως, η εθνική συνείδηση είναι ποιητική, δημιουργική συνείδηση. Ο υποστηρικτής της, είναι αυτός που έρχεται από το χθες, στέκεται όρθιος στο σήμερα και ταξιδεύει νικηφόρα στο αύριο με όχημα τον εθνομελλοντισμό. Ο εθνικιστής, προσφέρει τις γνώσεις και τις υπηρεσίες του προς το κοινωνικό σύνολο, ενίοτε και τον εαυτό του, αυτοθυσιαστικά, χωρίς αναμονή ανταπόδοσης. Μέλημά του, να αντιστραφεί η παρακμιακή πορεία και ο πολίτης να επιθυμεί και αυτός να προσθέσει στο κοινωνικό απόθεμα και όχι να αποσπάσει από αυτό. Με παράλληλες δράσεις και ενέργειες θυλάκων πατριωτών, προσπαθεί να αντεπεξέλθει επαρκώς στις εξαιρετικά δύσκολες ιστορικές καταστάσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει και συγχρόνως να συγκροτήσει πόλο εξουσίας πατριωτών και εθνικιστών, με συγκεκριμένο πρόγραμμα εξουσίας, για να πείσει τον λαό να αποσύρει με την ψήφο του όλους όσοι ξεπούλησαν και ξεπουλούν το έθνος και να φέρει στο προσκήνιο "αυτούς που πρέπει".
Συνελόντι ειπείν: Μπαίνουμε στην πρωτοπορία εναντίον πολιτικών μύθων και υπέρ εθνικισμού. Εσύ θα σταθείς δίπλα μας; Αν όχι, εξήγησε το γιατί σε άλλους, όχι σε εμάς. Αν ναι, καλώς όρισες!
