Μήνυμα προς "χωρικούς".

"Ξέραμε ότι ξεκινήσαμε με αντιθέσεις, με καταγγελίες, με ριζικές διαφωνίες. Ξέρουμε ότι ήμασταν μια σύγχρονη ΒΑΒΕΛ, με πανσπερμία θέσεων και συνθημάτων, σκοπών και προοπτικών. Ξέρουμε ακόμα πώς τελειώσαμε. Πώς ήμασταν την ύστατη, την αξέχαστη ώρα της Διαπραγμάτευσης, της Εισβολής και της Παράδοσης. Ήμασταν Ενωμένοι, Αλληλέγγυοι και Αγκαλιασμένοι". (Κ. Λαλιώτης, ΥΓ5., από το κείμενο "ΟΚΤΩ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ" στη μνήμη τού Γιάννη Φάτση, στο "ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ", εκδ. ΤΑ ΝΕΑ, Αθήνα, 2007, σελ. 90-91).

Οι άνθρωποι που κινούνται πολιτικώς στην πατριωτική και στην εθνικιστική παράταξη, οφείλουν όχι να διαβάσουν αλλά να μελετήσουν το ανωτέρω υστερόγραφο. Και αντί να κλαίγονται γιατί η λεγόμενη αριστερά επικράτησε παντού στην Ελλάδα και μετά το 1974 (επεκτείνοντας την επικράτησή της μετά την ήττα της το 1949), να προβληματιστούν επ' αυτού, να εξάγουν χρήσιμα συμπεράσματα και να ενεργήσουν ενωτικά, χωρίς πρωτοκαθεδρίες, αλαζονία και αποκλεισμούς, για να υπάρξει σοβαρή και αξιόπιστη πολιτική πρόταση πατριωτικής διακυβέρνησης τής Ελλάδας.

Σήμερα, 17 Νοεμβρίου 2021, με βάση τους δείκτες τού δημογραφικού οι Έλληνες οδηγούνται σε πληθυσμιακή συρρίκνωση -έως σταδιακής εξαφανίσεως-, η αντικατάσταση πληθυσμού συνεχίζεται με ανθρώπους να συνεχίζουν να εισέρχονται και παρανόμως στη χώρα μας ενώ περίπου 600.000 Έλληνες ήδη έφυγαν νομίμως στο εξωτερικό, οι λεγόμενες "δεσμεύσεις" τής χώρας οδηγούν σε απαράδεκτα "χρέος και επιτροπεία" για σχεδόν 100 χρόνια, η εγκληματικότητα και η ανασφάλεια βρίσκονται στα ύψη, οι παραβιάσεις των συνόρων μας και γενικότερα οι απειλές τής εθνικής μας κυριαρχίας και ακεραιότητας έχει επιτραπεί να είναι καθημερινές και εν πολλοίς αναπάντητες, η κοινωνική διαφθορά, σήψη και παρακμή βαθαίνει, ο διχασμός για διάφορα θέματα δυστυχώς εδραιώνεται και επεκτείνεται, ανθελληνικές θέσεις ξένων δυνάμεων προωθούνται αδιάντροπα από ελληνόφωνους, εν τέλει μία νέα άλωση είναι προ των πυλών.

Τα αιτήματα που συμπυκνώθηκαν στο σύνθημα "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία" είναι σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ διότι αυτοί που τα ζητούσαν -πολλοί από αυτούς κυβέρνησαν και διοίκησαν από επιτελικές κρατικές θέσεις, κάποιοι από αυτούς μάλιστα συνεχίζουν- απέτυχαν παταγωδώς. Οι φτωχοί και οι νεόπτωχοι αυξάνονται δραματικά και το ποσοστό αυτοκτονιών συνεχώς μεγαλώνει, η παιδεία προωθεί έναν τύπο υποτακτικού ανθρώπου χαμένου μέσα σε έναν κυκεώνα πληροφοριών μακριά από τη γνώση και τη σοφία και με προβολή αμφίβολων "αξιών", η ελευθερία είναι πλέον έννοια προς αντιστροφή με πολλούς ανθρώπους να πείθονται να θεωρούν την σκλαβιά ως "ελευθερία" αλλά και άλλους να προσχωρούν στην πράξη στην άτυπη (για την ώρα) "αστυνομία σκέψεως", προσπαθώντας να στερήσουν ακόμη περισσότερο το δικαίωμα τής ελεύθερης σκέψης και γενικώτερα τής ελευθερίας.Το σύνθημα "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία" είναι επίκαιρο αλλά πλέον οι πρωτοπόροι αυτού τού αγώνα είναι (ή, πιο σωστά, θα έπρεπε να είναι) οι πατριώτες, σαρξ εκ της σαρκός τού ελληνικού λαού και ελευθέρως σκεπτόμενοι και πράττοντες.

Όπως χαρακτηριστικότατα αναφέρεται στο αρχικό υστερόγραφο, κάποιοι άφησαν πίσω αντιθέσεις, καταγγελίες, ριζικές διαφωνίες, πανσπερμία θέσεων και συνθημάτων, σκοπών και προοπτικών, ενώθηκαν και αγκαλιάστηκαν με αίσθημα αλληλεγγύης και νίκησαν (τα θέματα ξένων δυνάμεων, παρεμβάσεων και συμφερόντων δεν μας διαφεύγουν αλλά δεν είναι αυτή η στόχευση αυτού τού κειμένου).

Εκεί Πολυτεχνείο. Εδώ;