Αστυνομία σκέψης στη ζωή σου. Το επιτρέπεις;
Πολλά χρόνια πριν, εθνικιστές με δημόσιο λόγο κατήγγειλαν την υφέρπουσα (τότε...) "αστυνομία λόγου, έκφρασης και δράσης". Αλλά η κοινωνία αδιαφόρησε. Επέμειναν και προχώρησαν πιο μακριά: τόνισαν ότι υπάρχει ατύπως και "αστυνομία σκέψης". Λοιδωρήθηκαν από τους συστημικούς τού "κόμματος των πολιτικών κομμάτων" αλλά και κυνηγήθηκαν από τους ψευδοαντισυστημικούς συστημικούς.
Τώρα που όλο και περισσότεροι γίνονται θύματα αυτής της ιδιότυπης "αστυνομίας σκέψης και δράσης", αποφασίζουν να την αναγνωρίσουν, όμως πάλι προσπαθούν να περιθωριοποιήσουν την ορθή εθνικιστική ανάλυση. Δηλαδή, συμπράττουν σε αυτό που επιδιώκει αυτή η "αστυνομία πέρα από την αστυνομία".
Το λες και πολιτική αυτοκτονία τους.
