Το Κέντρο Μελετών & Προώθησης Εθνικών Ιδεών Φ (Κέντρο Φ), θέλοντας να τιμήσει τα 80 Χρόνια από την εποποιΐα του 1940 (και σε συνέχεια της δράσης τιμής που οργάνωσε για τα 2.500 Χρόνια από τη Μάχη των Θερμοπυλών και τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας), συγκέντρωσε κείμενα τα οποία γράφτηκαν για αυτό τον σκοπό κατόπιν σχετικού καλέσματος τού Κέντρου Φ.
Σε πνεύμα επιστημονικής ελευθερίας, δίνονται στη δημοσιότητα για το ευρύ κοινό.
80 έτη μετά...
Γράφει ο Πασχάλης Μουλάς
Για μία ακόμη χρονιά κατέφθασε η εορτή της κήρυξης πολέμου από την Ελληνική Κυβέρνηση του 1940 υπό τον Ιωάννη Μεταξά προς την ιταλική κυβέρνηση του Μπενίτο Μουσολίνι. Εφόσον το χρονικό των γεγονότων που αφορούν το τελεσίγραφο, καθώς και την έκβαση του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, είναι εν πολλοίς γνωστά, δεν θα τα αναφέρουμε για πολλοστή φορά.
Παρακάμπτοντας μεταγενέστερες καταστάσεις, εναλλασσόμενα καθεστώτα και πρόσωπα στην κεντρική εξουσία της Πατρίδος, θα κάνουμε μνεία κυρίως στην 28η Οκτωβρίου του 2020, εν συγκρίσει με αυτή του 1940. Είναι, βεβαίως, λάθος -με επιστημονική ορολογία «αναχρονισμός»- να συγκρίνουμε διαφορετικές μεταξύ τους χρονολογίες και ιστορικά δρώμενα, γι’ αυτό και δεν θα προχωρήσουμε στο σφάλμα τούτο. Θα ασχοληθούμε, εν προκειμένω, με την Διαχρονική Ελληνική Σκέψη, τις Διαχρονικές Ελληνικές Αξίες και το Διαχρονικό Ελληνικό Συμφέρον, τα οποία είναι ομοούσια και αδιαίρετα στο πέρας των ετών.
Κάθε Ελληνίδα, κάθε Έλλην οφείλει να προασπίζει στο έπακρο τα σύνορα της Πατρίδος και την ακεραιότητα των εδαφών, όποτε και εάν κληθεί να το πράξει, με τον τρόπο που μπορεί να το πράξει. Οι πολιτικοί, όμως, έχοντας την διακυβέρνηση των εδαφών αυτών στα χέρια τους σε καθημερινή βάση, χειριζόμενοι τα διπλωματικά μέσα, είναι πολύ περισσότερον υποχρεωμένοι εκ της θέσεώς των να διαφυλλάττουν την αδιαπραγμάτευτη ισχύ και θέληση του Έθνους προς επίτευξη ευημερίας και ειρήνης εντός των τειχών του ελλαδικού κράτους.
Το «Alors, c’ est la guerre» του Ιωάννου Μεταξά εκφράζει μία πολυδιάστατη ελληνική αντίληψη. Οι Έλληνες πάντοτε πολεμούσαν και πολεμούν για την δόξα και όχι απαραίτητα για να νικήσουν. Πολεμούν για να συνεχίσει το ένδοξο Έθνος τους να περνά με χρυσά γράμματα στην καταγραφή της Παγκόσμιας Ιστορίας. Πολεμούν για να τιμήσουν τους πατεράδες και τους παππούδες τους και για να προστατέψουν τις οικογένειές τους από τη μπότα του κατακτητού. Δεν τον ρώτησαν ποτέ ποιό είναι το δόγμα του: αν είναι φασίστας, ναζί, σοσιαλιστής ή δημοκράτης. Για τους Ιταλούς φασίστες που μας επετέθησαν και άφησαν πίσω τους χιλιάδες Έλληνες νεκρούς... Για τους Γερμανούς ναζί που ήρθαν να υποστηρίξουν τους Ιταλούς συμμάχους των βυθίζοντας στην φτώχεια και την εξαθλίωση τον ελληνικό πληθυσμό με πάνω από μισό εκατομμύριο νεκρούς... Για τους Άγγλους δημοκράτες που απηγχόνιζαν τους Κυπρίους πατριώτας της ΕΟΚΑ που αγωνίζονταν για απελευθέρωση και ένωση με την Μητέρα Ελλάδα, αλλά και για τους Σοβιετικούς «σοσιαλιστές» που ήθελαν με την συνδρομή των εγχώριων σοβιετικών να βάλουν στη στρούγγα των «γκούλαγκ» την Ελλάδα... η αντιμετώπιση ήτο ίδια και απαράλλακτος: Αντίσταση και Πάλη!
Όποιος και εάν είναι, είναι κατακτητής και δεν πρέπει να περάσει!
Το διαχρονικό εθνικό συμφέρον της Ελλάδος επιτάσσει την Ενότητα, την Εθνική Στρατηγική, τις Υγιείς φωνές από όλες τις μεριές, την διπλωματία Ελληνικού Χαρακτήρα και την οικονομία μιας Αληθινώς αναπτυγμένης χώρας. Η διχόνοια, η μιζέρια, ο ωχαδερφισμός και η αδράνεια είναι ενάντια στο Ελληνικόν Πνεύμα. Όλες και όλοι είμαστε αδέλφια -όσες και όσοι θέλουμε το καλό της Ελλάδος τουλάχιστον, έστω και από διαφορετική σκοπιά ο καθένας- και δεν χωρούν μεμψιμοιρίες και πισώπλατα «μαχαιρώματα», ούτε αλληλοσκοτωμοί.
Σε μια εποχή που το κλίμα είναι αρκετά τεταμένο με τις διεκδικήσεις των σελτζούκ-τούρκ έναντι ημών, το τελευταίο που έχει ανάγκη ο πανέμορφος αυτός τόπος είναι η πόλωση. Αντί να μαλώνουν μεταξύ τους οι πολιτικοί αρχηγοί στο κοινοβούλιο, ας βρουν μια κοινή συνισταμένη, ας ανακοινώσουν έστω μία κόκκινη γραμμή συντεταγμένα και ενωτικά: για να γνωρίζει ο τούρκος ότι είμαστε έστω κι έτσι μια γροθιά σε περίπτωση που επιχειρήσει το απονενοημένο, αλλά και για να γνωρίζουμε εμείς οι απλοί Έλληνες πολίτες που πονάμε την Πατρίδα, μέχρι πού είναι ικανό να φτάσει το ομολογουμένως διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα για να αμυνθεί των Πατρίων Εδαφών.
Η 28η Οκτωβρίου του 2020 μας βρίσκει χωρίς παρελάσεις, χωρίς τις αυθόρμητες μοτοπορείες, χωρίς τα ελληνόπουλα να υψώνουν τις Ελληνικές Σημαίες με βηματισμό για να τιμήσουν τους Ήρωες της Αντίστασης. Δεν θα εξετάσουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη αυτό, ούτε θα αναλύσουμε ΦΕΚ, ΚΥΑ κ.ά. Αυτό που, όμως, θα πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι επιβάλλεται να έχουμε ως Έλληνες σθένος, αλλά και φόβο μόνον Θεού: κανενός άλλου είδους!
Είμαστε αυτοί που λέγουμε «του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται». Είμαστε εκείνοι που έχουμε πει και ακόμη λέγουμε στον εχθρό και στους παρατρεχάμενούς του «Μολών Λαβέ», που πολεμούμε «Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος».
Ας περάσουμε από τα λόγια, πλέον, στις πράξεις. Ας αλλάξουμε πρώτα εμείς τις λανθασμένες επιλογές μας. Ας πάψουμε να παραπονούμαστε συνεχώς σαν κακόμοιροι, ας περάσουμε στον Νυν Υπέρ Πάντων Αγώνα και ας εκλέξουμε επιτέλους εκείνους τους πολιτικούς που αξίζουν στην Ιστορία μας, που αξίζουν σε εμάς.
Μα πάνω απ’ όλα εμείς, ως Έλληνες, πρώτα πρέπει να αξίζουμε στους εαυτούς μας και στους προκατόχους μας.
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου!
Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!
Ζήτω η Αδιαίρετος Ελλάς!
Δόξα και Τιμή στους Ήρωες πεσόντες!
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Πασχάλης Κ. Μουλάς
