Συμπληρώθηκαν έξι χρόνια από την ημέρα που άφησε τα εγκόσμια ο Κώστας Καρδαράς: ο Έλληνας, ο οικογενειάρχης, ο επιστήμονας, ο εθνικιστής, ο άνθρωπος. Σκληρό χτύπημα για όλους όσοι τον γνωρίζαμε, μεγίστη απώλεια για την γυναίκα του Φανή Ζαφειρίου και την κόρη του Δανάη Καρδαρά αλλά και μεγάλο πλήγμα για τον ελληνικό εθνικισμό.
Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να μπορέσει κάποιος απλά και μόνο να προσεγγίσει το μεγαλείο τού ανδρός. Ενός άνδρα ευγενούς, ανιδιοτελούς, ανυποχώρητου εθνικού αγωνιστή, φιλανθρώπου, ζωοφίλου, οικολογιστού, με βαθιές γνώσεις σε επιστημονικά και πνευματικά θέματα αλλά και με εξαιρετική αίσθηση τού χιούμορ.
Τα κείμενα που έγραψε, οδηγός και παρακαταθήκη για όλους και για πάντα. Οι εισηγήσεις και οι ομιλίες του, αρίστη διδασκαλία για ξεχωριστούς. Η δράση του συνεχής, συνεπής, βασισμένη σε στρατηγική σκέψη και επιχειρησιακό βάθος, χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Πάντα μπροστά, πάντα πρώτος, πάντα σωστός, πρωτοπόρος, καινοτόμος και δυναμικός. Ποτέ δεν έλειψε από οποιονδήποτε αγώνα, δεν φοβήθηκε, δεν προσκύνησε, δεν εξαγοράστηκε, δεν υποτάχθηκε, παρά τις προσπάθειες ευκαιριακών και προδοτών τής εθνικής ιδέας.
Έχοντας την τύχη να είμαι συναγωνιστής του στην τοπική οργάνωση τού ΕΝ.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης -αλλά και μετά- ας μου επιτραπούν κάποιες λίγες προσωπικές αναφορές, άγνωστες στους πολλούς, για να φανεί -έστω κατ' ελάχιστον- διά παραδειγμάτων το μεγαλείο τού Κώστα Καρδαρά...
Ήταν ένα βροχερό απόγευμα και περιμέναμε τον δάσκαλο τού πυρήνα εκπαίδευσης "Μέγας Αλέξανδρος" για την εβδομαδιαία ανάλυση - εμβάθυνση, όμως ο Κώστας είχε αργήσει. Ανησυχήσαμε γιατί αυτό δεν είχε ξανασυμβεί. Όμως μετά από λίγο ήρθε και μας είπε ότι είχε ένα πρόβλημα η μηχανή του. Κάπως μας φαινόταν η εικόνα και η στάση του, αλλά συνεχίσαμε κανονικά την σειρά των συζητήσεων. Στο τέλος, αφού ολοκλήρωσε όσα είχε να εισηγηθεί, έφυγε αμέσως για το νοσοκομείο γιατί πριν έρθει είχε σοβαρό ατύχημα με την μηχανή αλλά δεν ήθελε να λείψει από το "μάθημα", δίνοντας ως μεγάλος δάσκαλος το καλό παράδειγμα με την στάση ζωής του!
Μια άλλη φορά, συνάντησα μια κυρία από το νομό Καρδίτσας, όπου ο Κώστας ήταν γιατρός (και είχε τιμηθεί και με την ψήφο των συναδέλφων του να τους εκπροσωπεί ως πρόεδρος τού συλλόγου τους). Ανοίξαμε πολιτική συζήτηση βολιδοσκοπώντας αυτή εμένα κι εγώ αυτή. Της μίλησα χωρίς περιστροφές για την ομορφιά τού ελληνικού εθνικισμού. Δεν ήταν εθνικίστρια, δεν ήταν καν πατριώτισσα εξαιτίας τής διεθνιστικής κοσμοθεώρησής της. Το έφερε η συζήτηση και της μίλησα και για τον τότε συντοπίτη της, τον Κώστα. Έδειξε αμέσως μεγάλο σεβασμό και μου είπε το εξής: "Πήγε μια χωριανή μου πάμπτωχη να την εγχειρήσει. Του είπε ότι δεν είχε λεφτά και ο Κώστας χαμογέλασε απλά και ευγενικά. Την εγχείρησε -φυσικά δωρεάν, όπως πάντα άλλωστε-, την κράτησε στο νοσοκομείο τόσο ώστε να μην χρειαστεί την κοστοβόρα εξωνοσοκομειακή βοήθεια και στο τέλος, της έδωσε και χρήματα να επιστρέψει στο χωριό της χωρίς να ταλαιπωρηθεί!
Πρέπει κάποια στιγμή να γραφεί βιβλίο για τον μεγάλο Έλληνα Κώστα Καρδαρά, τον εθνικό διανοητή και αγωνιστή. Το μνημόσυνο που θα ήθελε είναι να συνεχίζεται ο αγώνας με αμείωτη ένταση ως τη νίκη. Αυτό κάνουμε, αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
Κώστας Καρδαράς, ο Έλληνας.
Κώστας Καρδαράς, αθάνατος!
Γ. Σαγιάς
"Π.Υ. Μέγας Αλέξανδρος"
