Του Αλέξανδρου Νάρη

 

 

            Μια ψηφοφορία στρατηγικής σημασίας έληξε χθες στη Βουλή. Η απόρριψη των προτάσεων άρσης των περιορισμών ψήφου για τους Έλληνες του εξωτερικού, στέρησε το έθνος όχι μόνο από τη συμβολή στην  ιστορική πορεία, του πλέον δυναμικού μέρους του, αλλά έκλεισε (προσωρινά ελπίζω) τη μετατροπή της Ελλάδος από χώρα καταγωγής σε Πατρίδα, με όλο το βάθος της έννοιας.

Άνθρωποι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δώσουν την Ιθαγένεια και κατά συνέπεια  την ψήφο σε κάθε πιθανό και απίθανο τύπο που έρχεται από τα βάθη της Ασίας ή της Αφρικής, στύλωσαν τα πόδια κι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, ώστε άνθρωποι που ακούν τον Εθνικό Ύμνο και δακρύζουν, να μην μπορούν να έχουν λόγο σ’ αυτό που όλο τους το είναι ονομάζει Πατρίδα.

            Η Μικρότητα, και η Μιζέρια του κομματικού συμφέροντος (γιατί φυσικά ΞΕΡΟΥΝ ότι από τους Έλληνες του εξωτερικού την ψήφο θα την ψάχνουν με το τηλεσκόπιο) νίκησαν μια πρόταση που θα αποτελούσε ανάσχεση στη ραγδαία μετατροπή της χώρας μας σε χώρο.

            Γιατί ανάσχεση; Γιατί αρέσει δεν αρέσει, το πιο δυναμικό κομμάτι του έθνους, είναι αυτή τη στιγμή εκτός Ελλάδος και ακόμα νοιάζεται γι’ αυτή. Με βάση την πικρή εμπειρία μας, θα το κάνει για ακόμα δυο γενιές το πολύ. Αυτό όμως πλέον μπορεί ν’ αλλάξει. Δεν απέχουμε δυο μέρες ταξίδι από αυτούς, απέχουμε μόνο λίγα κλικ. Μέσα στον αχταρμά της Παγκοσμιοποίησης, η Ταυτότητα έχει γίνει βιωματική ανάγκη, ένα στοίχημα που μπορούμε να κερδίσουμε ακριβώς χάρη στα εργαλεία που μας δίνει η πρωτόγνωρη εποχή μας.

            Ναι, πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις, αλλά αυτό είναι ένα πράγμα και είναι άλλο, τελείως διαφορετικό οι μαζικοί αποκλεισμοί. Είναι τόσο μικρόψυχοι, τόσο λίγοι, τόσο εμμονικοί, που δεν μπορούν να δουν το αυτονόητο της μετατροπής αυτού του ομογενειακού δυναμικού σε στρατηγική ισχύ. Πως σε γενικότερο επίπεδο θα ωφεληθούμε όλοι από την ψήφο ανθρώπων που δεν έχουν κανενός είδους εξάρτηση από αυτές που έχουμε χορτάσει εμείς οι “ντόπιοι”.

            Η γύμνια τους ξεδιπλώθηκε ακόμα μια φορά μπροστά μας. Τους ξέρουμε πλέον, δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ούτε χρειάζονται ίσες αποστάσεις. Κάθε ευκαιρία που χάνουμε είναι σε μεγάλο βαθμό μη αναστρέψιμη. Οι απαιτήσεις των Πολιτών απέναντι στο πολιτικό προσωπικό εδώ και χρόνια έχουν πάψει να είναι κομματικές. Είναι καιρός να γίνουν Εθνικές.

 

Αλέξανδρος Νάρης

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές δεν υιοθετούνται απαραίτητα από το Κέντρο φ και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.