Οι δήθεν «πατριώτες» διεθνολόγοι-αναλυτές και η έλλειψη απάντησης από τον εθνικιστικό χώρο.
Του Άρη Πετράκη (20-7-2020)
Όπως κάθε καλοκαίρι έτσι και φέτος η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδας με ενέργειες που άλλοτε αποτελούν παραβίαση του διεθνούς δικαίου και άλλοτε συνιστούν επίδειξη ισχύος χωρίς όμως να αποτελούν παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Στην Ελλάδα δημοσιογράφοι, πολιτικοί, διεθνολόγοι και πάσης φύσεως αναλυτές προσπαθούν με διάφορες θεωρίες να εξηγήσουν την συμπεριφορά της Τουρκίας αποδίδοντας τις προσκλήσεις, μεταξύ άλλων, στον «διαταραγμένο», «μεγαλομανή», «Σουλτάνο» Ερντογάν που θέλει να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία ή να γίνει ηγέτης του ισλαμικού κόσμου.
Όλοι αυτοί οι «αναλυτές» αποτελούν παπαγαλάκια του πολιτικού συστήματος που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία παραπληροφόρησης των Ελλήνων με σκοπό την διατήρησή τους σε κατάσταση καταστολής.
Διαμαρτύρονται οι διάφοροι «ειδικοί» γιατί τουρκικά καΐκια ψαρεύουν στα διεθνή ύδατα στο Αιγαίο, όπως έχουν δικαίωμα. Δεν καταγγέλλουν όμως τους πολιτικούς που διατηρούν το πλάτος των εθνικών χωρικών υδάτων στα 6 ναυτικά μίλια, ενώ η Ελλάδα δικαιούται να το αυξήσει μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια. Σ’ αυτή την περίπτωση τα εθνικά χωρικά ύδατα θα αυξάνονταν ενώ τα διεθνή ύδατα στο Αιγαίου θα μειώνονταν, με αποτέλεσμα τον περιορισμό της τουρκικής αλιείας.
Διαμαρτύρονται οι διάφοροι «ειδικοί» γιατί τα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο και κάνουν υπερπτήσεις σε ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Δεν καταγγέλλουν όμως τους πολιτικούς που διατηρούν το πλάτος του εθνικού εναερίου χώρου στα 10 ναυτικά μίλια, με αποτέλεσμα να μην συμπίπτει με τα εθνικά χωρικά ύδατα κατά παγκόσμια πρωτοτυπία της Ελλάδας. Ομοίως, δεν καταγγέλλουν τους πολιτικούς που αρνούνται εδώ και δεκαετίες να δώσουν εντολή κατάρριψης τουρκικών στρατιωτικών αεροσκαφών που παραβιάζουν των εθνικό εναέριο χώρο.
Διαμαρτύρονται οι διάφοροι «ειδικοί» που η Τουρκία ανακήρυξε και οριοθέτησε ΑΟΖ με την Λιβύη, δεν καταγγέλλουν όμως την παράλειψη των ελληνικών κυβερνήσεων να ανακηρύξουν και να οριοθετήσουν ΑΟΖ σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και να την υπερασπίσουν.
Αν κανείς ψάξει το βιογραφικό αυτών των «ειδικών» (καθηγητών πανεπιστημίου, διεθνολόγων, βουλευτών, συμβούλων πολιτικών, δημοσιογράφων, υψηλόβαθμων αξιωματικών εν ενεργεία και αποστράτων κ.ά.) θα ανακαλύψει ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εξαρτώνται για την επιβίωσή τους από το κράτος. Για να λάβουν τον μισθό τους, επιχορηγήσεις και αμοιβές για την συμμετοχή τους σε ερευνητικά προγράμματα και διάφορες θέσεις και τίτλους είναι υποχρεωμένοι να κάνουν προπαγάνδα αναμασώντας θέσεις και απόψεις που σκοπό έχουν να χαϊδέψουν τα αυτιά του ψηφοφόρου και να στηρίξουν το πολιτικό σύστημα που τους ταΐζει. Μάλιστα, πολλοί εξ αυτών προβάλλονται ως πατριώτες αλλά βγάζουν σπυριά με την λέξη εθνικιστής.
Μεταξύ των επικίνδυνων απόψεων που διαδίδουν είναι ότι μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας μπορεί να υπάρξει θερμό επεισόδιο, αποκλείουν όμως έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Επίσης, υποστηρίζουν σταθερά ότι οι προκλήσεις της Τουρκίας κατά της Ελλάδας γίνονται για εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία, αποκρύπτοντας ότι η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας είναι σταθερά επιθετική κατά της Ελλάδας ασχέτως της εσωτερικής πολιτικής κατάστασής της.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο ελληνικός λαός ζει σε έναν παραμυθένιο κόσμο όπου οι Τούρκοι είναι οι κακοί και η Ελλάδα έχει το δίκιο με το μέρος της, αλλά πάντα είναι η χαμένη παρά τις άοκνες «προσπάθειες» των πολιτικών ηγετών της. Ο ελληνικός λαός εδώ και δεκαετίες ακούει από τους πολιτικούς ότι προσφεύγουν κατά της Τουρκίας σε διεθνή fora, στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ αλλά ακόμα περιμένει τους ξένους να «μαλώσουν» για λογαριασμό του την Τουρκία. Πρόσφατο παράδειγμα είναι οι χλιαρές αντιδράσεις για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος.
Σε περίπτωση εθνικής ήττας - την οποία απεύχομαι ως Έλληνας εθνικιστής - είμαι σίγουρος ότι οι προαναφερθέντες «ειδικοί» έχουν plan B, plan C και πολλά άλλα σχέδια δικαιολόγησης της ήττας και των υπαιτίων της με σκοπό πάλι την διατήρηση του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος στην εξουσία. Τα σχέδια επικοινωνιακής διαχείρισης της ήττας είναι πολύ λεπτομερέστερα των σχεδίων πολέμου. Κατ’ αυτούς, με μία φράση του τύπου «η Κύπρος είναι μακριά» αποφεύγονται πολλές μάχες.
Θα ήταν ανόητο να περιμένει κανείς διαφορετικές αντιδράσεις από τους προαναφερθέντες «ειδικούς», συμπεριλαμβανομένων των διαφόρων δημοκρατών πατριωτών. Άλλωστε, είναι ποτέ δυνατό «να σηκωθούν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι»; Το λυπηρό είναι ότι ο ελληνικός εθνικιστικός χώρος - με εξαίρεση το ΚΕ.ΜΕ.Π.Ε.Ι «φ» - δεν διαθέτει οργανωμένες επιστημονικές ομάδες και ερευνητικούς φορείς, που με την δράση τους θα αφυπνίσουν τον ελληνικό λαό αναδεικνύοντας την απάτη που εξυφαίνεται σε βάρος του από τους διάφορους «ειδικούς», τα ινστιτούτα στα οποία υπηρετούν και τις στοές στις οποίες λογοδοτούν.
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.
