ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΑΛΛΙΩΣ…

Γράφει ο Ευθύμιος Βασιλείου,

Χριστούγεννα και ο χριστιανικός κόσμος (και μόνο αυτός, μην το ξεχνάμε) εόρτασε την γέννηση τού Θεανθρώπου. Όλοι γινόμαστε καλύτεροι αυτές τις ημέρες και το λεγόμενο Πνεύμα των Χριστουγέννων γεμίζει τις ψυχές μας με αγάπη, στοργή και κατανόηση προς τους τρίτους. Και εδώ τίθεται το ερώτημα. Προς όλους ή “a la carte”, δηλαδή κατ’ επιλογήν αναλόγως τής αρεσκείας μας; Η απάντηση τίθεται στην κρίση τού καθενός εξ ημών. Ας δούμε λοιπόν πώς ησθάνοντο κάποιοι άνθρωποι σε κάποιες περιόδους που η τύχη τους έλαχε διαφορετική από των άλλων…

Χριστούγεννα τού 1940. Τοποθεσία Βόρειος (και όχι Βόρεια όπως λέγεται…) Ήπειρος.

Ο Ελληνικός Στρατός έχει ήδη καταλάβει στις 22 Νοεμβρίου την Κορυτσά υπό τις διαταγές του Ευρυτάνα Αντισυνταγματάρχου Δημ. Θεοδωράκη, το Πόγραδετς στις 30 του ιδίου μηνός, στις 6 Δεκεμβρίου τους Αγίους Σαράντα, στις 8 Δεκεμβρίου το Αργυρόκαστρο καθώς και πλείστες άλλες πόλεις τής Βορείου Ηπείρου. Επόμενος στόχος ΧΕΙΜΑΡΡΑ. Στις 13 Δεκεμβρίου και ενώ οι καιρικές συνθήκες ήταν δυσχερείς, πυκνό χιόνι και δριμύ ψύχος, δόθηκε η μεγάλη μάχη στη γραμμή με την ονομασία ύψωμα 613 – Μάλι ε Κηπαρόιτ – αυχένας Κούτσι – Μάλι Ιτέρας την οποία υπεράσπιζε με σθένος η ιταλική μεραρχία Siena. Το απόσπασμα Τσακαλώτου προσπάθησε με αρκετές επιθέσεις να καταλάβει την περιοχή, χωρίς όμως επιτυχία. Οι ιταλοί οι οποίοι είχαν την υποστήριξη βαρέoς πυροβολικού και αεροπλάνων ανθίσταντο σκληρά. Κατελήφθη όμως η μεγάλης σημασίας τοποθεσία Πάνορμος, ένας όρμος νοτίως τής πόλεως τής Χειμάρρας, αλλά η πόλη αυτή καθεαυτή ήταν πολύ ισχυρά οχυρωμένη. Στις 19 Δεκεμβρίου κατελήφθη μετά από σκληρή μάχη το ύψωμα Γκιάμι βορείως τού Πανόρμου. Η ΧΕΙΜΑΡΡΑ ήταν όμως άπαρτη. Οι συσκέψεις στο Ελληνικό Επιτελείο έπεφταν στο κενό, δεν έβρισκαν κάποια λύση. Η πόλη φάνταζε απρόσβλητος. Θα έπρεπε να καταληφθεί το ύψωμα Μάλι ι Τζόρετ. Εκεί θα εδίνετο η αποφασιστική μάχη. Οι στρατιώτες, παγωμένοι, πεινασμένοι, και ενώ τα Χριστούγεννα πλησίαζαν, δεν είχαν χάσει το ηθικό τους, ούτε σκέφτονταν τη θαλπωρή των σπιτιών τους εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Την «δύσκολη» δουλειά ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας οι Εύζωνες τού 3/40 Συντάγματος. Αφού ενημερώθηκαν από ντόπιους για την τοπογραφία τού εδάφους, προσέγγισαν νύχτα το ύψωμα και σκαρφάλωσαν σε αυτό, εντελώς καταδρομικά όπως θα λεγόταν σήμερα, ώστε να μην γίνουν αντιληπτοί από τον εχθρό και μέσα σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και με χιονοθύελλα αλλά και χωρίς την προπαρασκευή πυροβολικού, εξετέλεσαν έφοδο με εφ’ όπλου λόγχη από διαφορετικές περιοχές ταυτοχρόνως παρόλο που το χιόνι ξεπερνούσε το ένα (1) μέτρο!!!. Οι αντίπαλοι τα έχασαν, με συνέπεια να αιχμαλωτισθεί μία ολόκληρη πυροβολαρχία τού αντιπάλου, να συλληφθούν εκατοντάδες αιχμάλωτοι, εκ των οποίων και τρεις συνταγματάρχες, πλήθος λαφύρων να πέσει στα χέρια του Ελληνικού Στρατού εκ των οποίων και πολεμικές σημαίες. Ο κίνδυνος κυκλώσεως των Ιταλών και Αλβανών εντός της πόλεως της Χειμάρρας ήταν ορατός. Για το λόγο αυτό η πόλη εγκατελήφθη στις 21 Δεκεμβρίου, και στις 22 Δεκεμβρίου ημέρα Σάββατο νωρίς το πρωί ο Ελληνικός Στρατός εισήλθε απελευθερωτής μέσα σε φρενήρη ενθουσιασμό των κατοίκων αλλά και μέσα σε πολικές θερμοκρασίες και άφθονο χιόνι. Την επόμενη ημέρα στην εκκλησία των Αγίων Πάντων εψάλη το Χριστός Ανέστη και παρασημοφορήθηκαν οι συμμετέχοντες στην κατάληψη τής πόλεως, όπως και η σημαία τού 3/40 Συντάγματος Ευζώνων με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας. Εσχάτως, ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης επεσκέφθη την περιοχή, χωρίς φυσικά να ψελλίσει ούτε μία λέξη για την ελληνικότητα τής περιοχής και τα ιστορικά αυτά γεγονότα. Αναμφίβολα στην περίπτωση τής Χειμάρρας το φίδι το έβγαλαν από την τρύπα οι Εύζωνες, οι οποίοι ούτε στιγμή δεν δείλιασαν μπροστά στην ανωτερότητα τού αντιπάλου και την επικινδυνότητα τής καταστάσεως. Τα ερωτήματα είναι : οι Εύζωνες δεν είχαν οικογένειες; δεν είχαν σπίτια; δεν ήταν απλοί - καθημερινοί πολίτες προτού πραγματοποιήσουν επιθέσεις αυτοκτονίας; δεν ήθελαν να κάνουν αυτοί Χριστούγεννα με τις οικογένειές τους;

Χειμώνας 1939 – Τοποθεσία Φινλανδοσοβιετικά σύνορα (Λίμνη Λαντόγκα – Καρελία).

Από το Νοέμβριο τού 1939 η Σοβιετική Ένωση έχει επιτεθεί, απρόκλητα όπως θα λέγαμε σήμερα, στην μικρή αλλά όχι δειλή Φινλανδία. Οι κόκκινοι έχουν παραβιάσει την Συνθήκη τού Τάρτου τού 1920, το Σύμφωνο μή επιθέσεως τού 1932, την ανανέωση τού Συμφώνου του 1934, καθώς και τη Χάρτα τής Κοινωνίας των Εθνών. Οι εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες τού Κόκκινου Στρατού δεν υπολογίζουν τίποτε μπροστά στη σκοπιμότητα τής κατακτήσεως εύκολων εδαφών, τουλάχιστον στο χάρτη! Είναι η περίπτωση όπου οι πολύ λίγοι (αλλά αξιοπρεπείς και φιλογερμανοί Φινλανδοί) αντιμετωπίζουν τους πάρα πολλούς – μιλιούνια (κομμουνιστές). Ήρως των Φινλανδών ένας αγρότης – κυνηγός. Ο Σίμο Χάϊχε, ο επονομαζόμενος και Λευκός Θάνατος. Ένας απλός άνθρωπος, χαμηλών τόνων, προσηνής και πολύ αγαπητός στις περιοχές τής νοτίου Φινλανδίας όπου ζούσε. Εθελοντής (ναι εθελοντής, υπάρχουν και αυτοί…) υπηρέτησε στην πρώτη γραμμή τού μετώπου. Στον ποταμό Κόλα με τη θερμοκρασία στους -40 βαθμούς, μόνος, με λευκή στολή, γέμιζε το στόμα του με χιόνι ώστε να μην εξαχνώνεται η ανάσα του και γίνει αντιληπτός από τον εχθρό. Δεν χρησιμοποιούσε διόπτρα ώστε να μην υπάρχει αντανάκλαση τού φωτός σε αυτήν και επισημανθεί η θέση του. Την παραμονή των Χριστουγέννων τού 1939 έχει καταγράψει πάνω από 1000 επιτυχίες συμπεριλαμβανομένης και της χρήσεως τού πολυβόλου του, μέχρι που εδέχθη ένα…βλήμα !!!! στο πρόσωπο. Όμως η Θεία Πρόνοια, οι συνάδελφοί του πολεμιστές και οι ιατροί τού νοσοκομείου όπου μετεφέρθη τον κράτησαν στη ζωή. Όταν τον βρήκαν οι συναγωνιστές του, πίστευαν φυσικά ότι ήταν νεκρός και τον τοποθέτησαν σε ένα σωρό από πτώματα μέχρι που κούνησε ελάχιστα το πόδι του, γεγονός που το είδε κατά τύχη ο αχθοφόρος των πτωμάτων. Όπως είπαν οι συναγωνιστές του που τον μετέφεραν κατόπιν στο νοσοκομείο «έλειπε το μισό πρόσωπό του»…  Η Θεία Πρόνοια τον έκανε να αναρρώσει και να πεθάνει το 2002. Τα ερωτήματα εδώ είναι: ο Σίμο Χάϊχε ήταν φιλογερμανός, πολέμησε ηρωικά για την πατρίδα του. Αξίζει την συμπάθειά μας; ή το ανάθεμά μας επειδή μόνο και μόνο ήταν με τους (κακούς) Γερμανούς; Η απάντηση δική σας.

Χριστούγεννα του 1942 – Τοποθεσία Στάλινγκραντ

Ήδη από τον Νοέμβριο του 1942 η 6^η Στρατιά των Γερμανών με επικεφαλής τον Φον Πάουλους έχει περικυκλωθεί στο Στάλινγκραντ. Οι 250.000 Γερμανοί στρατιώτες ήλπιζαν σε βοήθεια από το Γενικό Επιτελείο Στρατού μέσω τού Φον Μάνσταϊν, όμως η προσπάθεια αυτή δεν τελεσφόρησε. Τα Χριστούγεννα τού 1942 οι Γερμανοί στρατιώτες της Βέρμαχτ ήταν περικυκλωμένοι, παγωμένοι, πεινασμένοι και το κυριότερο συνειδητοποιημένοι για την ήττα τους στην εν λόγω τοποθεσία με ό,τι αυτό σημαίνει (αιχμαλωσία, βασανιστήρια, θάνατος). Όμως εκείνα τα Χριστούγεννα συνέβη ένα ανεπανάληπτο τεχνολογικά γεγονός. Το Γενικό Επιτελείο συνέδεσε τεχνολογικά απ’ ευθείας (και όχι ζωντανά…) με ραδιοφωνική μετάδοση τα κυριότερα μέτωπα τού πολέμου. Διαβιβαστές μετέδωσαν ραδιοφωνικώς το παρόν σχεδόν από όλα τα μήκη και πλάτη τής υφηλίου και εν συνεχεία την Άγια Νύχτα η οποία ακουγόταν την ίδια στιγμή σε όλες τις περιοχές όπου πολεμούσε ο γερμανικός στρατός. Από τον Αρκτικό Κύκλο έως την Κρήτη και από τον Ατλαντικό Ωκεανό έως το Λένινγκραντ, τον Καύκασο και φυσικά έως το περικυκλωμένο Στάλινγκραντ… Στο οποίο Στάλινγκραντ οι εγκλεισμένοι ήταν συνειδητοποιημένοι ότι δεν είχαν καμμία πλέον ελπίδα σωτηρίας. Είναι ένα τεχνολογικό γεγονός που ακόμα και σήμερα είναι ίσως δύσκολο να συμβεί. Τα ερωτήματα λοιπόν εδώ είναι: αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι ετύγχαναν Γερμανοί στρατιώτες και έπραξαν το καθήκον προς την πατρίδα τους, αξίζουν την συμπάθειά μας ένεκα των Χριστουγέννων; ή η αγάπη και στοργή μας, η αλληλεγγύη και η συμπόνια μας, τερματίζεται εκεί όπου τα γεγονότα και οι πρωταγωνιστές μάς είναι αρεστοί;;; Η απάντηση δική σας φυσικά…

Ευθύμιος Βασιλείου

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.