Το Εθνικό όχημα

 

Γράφει ο Επαμ. Κρανιάς

 

Με αφορμή τις πρόσφατες αποφάσεις της κυβέρνησης για την επιδότηση αγοράς ηλεκτρικών οχημάτων (άλλο ένα τέχνασμα υφαρπαγής ελληνικού πλούτου από τις ισχυρές χώρες της ΕΕ – ας μην ξεχνούμε καταλυτικά οχήματα, απόσυρση, diesel κλπ) θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου για το εθνικό όχημα. Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα δεν είναι αυτοκινητοπαραγωγός χώρα και παρόλο που στο παρελθόν έγιναν αξιόλογες προσπάθειες ως προς την εγχώρια παραγωγή οχημάτων, όλες έπεσαν στο κενό για διάφορους λόγους, κυρίως όμως λόγω της κρατικής αδιαφορίας και παρεμπόδισης.

Η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ουσιαστικά αποτέλεσε την ταφόπλακα τυχόν νέων προσπαθειών προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς είναι γνωστό ότι άλλα κράτη-μέλη με οργανωμένη βιομηχανική παραγωγή δεν έβλεπαν με καλό μάτι την δημιουργία ανταγωνιστικών προς τα προϊόντα τους κατασκευαστών οχημάτων εντός της ένωσης. Λέγεται μάλιστα ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης επηρεάσθηκαν από τους Ευρωπαίους για την δημιουργία ενός νομικού πλαισίου τέτοιου που όχι μόνο θα αποβιομηχάνιζε πλήρως την χώρα αλλά και θα παρεμπόδιζε οποιαδήποτε νέα προσπάθεια (μέσω υπέρμετρης φορολογίας, ανυπόστατων κανονισμών ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος κ.ά.) προς τον σκοπό αυτό. Έτσι λοιπόν η Ελλάδα πορεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια στη σκιά των Ευρωπαίων εταίρων που το μόνο τους ενδιαφέρον ήταν και είναι πώς θα προωθήσουν τα δικά τους πάσης φύσεως οχημάτα και αγροτικά μηχανήματα στην ελληνική αγορά είτε με άμεσο είτε με έμμεσο τρόπο. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν εκτός των άλλων η αιμορραγία του πολύτιμου ΑΕΠ μας σε άλλες χώρες, η ανεργία, η εγκατάλειψη της έρευνας, η εξάρτησή μας στην κάλυψη με οχήματα ζωτικών τομέων της χώρας όπως ο στρατός, η αστυνομία, η πυροσβεστική, η υγεία κ.α.

Με την πάροδο των χρόνων και με δεδομένη την τεχνολογική έκρηξη σε πολλούς τομείς της επιστήμης παρουσιάζονται κατά την γνώμη μου νέες ευκαιρίες για την υλοποίηση και παραγωγή ενός εθνικού οχήματος. Πιο συγκεκριμένα, η ανάπτυξη των συσσωρευτών (μπαταριών) κυρίως λόγω της εκρηκτικής ανάπτυξης της κινητής τηλεφωνίας και των ηλεκτρονικών συστημάτων ελέγχου ισχύος της ηλεκτρικής ενέργειας, μας επιτρέπουν τον σχεδιασμό και συναρμολόγηση παντός τύπου οχημάτων (αυτοκίνητα, φορτηγά, μοτοσυκλέτες κ.ά.) με χαμηλό κόστος. Τεχνογνωσία κατασκευής αμαξωμάτων υπήρχε ανέκαθεν στην Ελλάδα είτε σε κρατικό επίπεδο (ΕΛΒΟ), είτε σε ιδιωτικό επίπεδο (NAMCO-PONY, ΤΕΟΚΑΡ ΘΕΟΧΑΡΑΚΗΣ, ΣΑΡΑΚΑΚΗΣ κ.ά.). Επιπροσθέτως, τόσο η πανεπιστημιακή κοινότητα όσο και ιδιώτες επιστήμονες που δρουν σε διάφορους τομείς της μηχανολογίας και της ηλεκτρολογίας νομίζω πως με χαρά και ενθουσιασμό θα γίνονταν αρωγοί ενός τέτοιου εγχειρήματος. Τέλος, είναι βέβαιο ότι έτσι και αλλιώς ένα τέτοιο εγχείρημα θα παρείχε εργασία σε εξειδικευμένο και μη προσωπικό προερχόμενο από διάφορους κλάδους.

Αν και η αποβιομηχάνιση της Ελλάδας λαμβάνει χώρα εδώ και δεκαετίες έχω την πεποίθηση ότι δεν μπορεί το γεγονός αυτό να εμποδίσει δραματικά την υλοποίηση και παραγωγή (έστω και σε περιορισμένη κλιμακα) ενός εθνικού οχήματος για τους παρακάτω λόγους:

  • Ο ηλεκτρικός κινητήρας είναι κατά πολύ απλούστερος ενός κινητήρα εσωτερικής καύσης (με τα χιλιάδες εξαρτήματα και κινούμενα μέρη) και τις πατέντες ευρεσιτεχνίας που τον συνοδεύουν και απαγορεύουν την υλοποίηση ενός ανταγωνιστικού ελληνικού κινητήρα εσωτερικής καύσης για τα δεδομένα της εποχής. Αντίθετα, οι ηλεκτροκινητήρες έχουν υποστεί πολύ λίγες αλλαγές ή βελτιώσεις από την εποχή που ανακαλύφθηκαν εδώ και σχεδόν 150 χρόνια και εν πάσει περιπτώσει έχουν πολύ λίγα μέρη από τα οποία αποτελούνται (Δρομέας, Στάτης, Ψύκτρες, Διάκενο). Η χρήση έτοιμων ηλεκτροκινητήρων από τρίτους κατασκευαστές είναι επίσης εφικτή χωρίς μεγάλη επιβάρυνση στο τελικό κόστος κατασκευής. Ένα ακόμη πλεονέκτημα της χρήσης ηλεκτρικού κινητήρα σε ένα όχημα είναι η μη απαίτηση ύπαρξης κιβωτίου ταχυτήτων και μετάδοσης κίνησης (διαφορικό). Ο ηλεκτρικός κινητήρας αποδίδει όλη την ροπή στρέψης του από τις 0 στροφές άρα δύναται να συνδεθεί απευθείας στους τροχούς κίνησης. Η ιδιότητά του αυτή παρέχει και ένα πρόσθετο πλεονέκτημα. Καθίσταται δυνατή η υλοποίηση κίνησης σε όλους τους τροχούς (το περίφημο 4x4 που βλέπουμε στα αυτοκίνητα) χωρίς την ύπαρξη πολύπλοκων διαφορικών με άξονες μετάδοσης κίνησης και συστήματα περιορισμένης ολίσθησης.
  • Οι συσσωρευτές (μπαταρίες) του οχήματος είναι το πιο σημαντικό τμήμα του, καθώς αυτό εξασφαλίζει την ενεργειακή επάρκεια και αυτονομία του. Λόγω της ναυτιλίας μας και την εκτεταμένη χρήση τους σε πλοία, βάρκες, σκάφη αναψυχής, υπάρχουν αρκετές ελληνικές βιοτεχνίες παραγωγής συσσωρευτών χημικού τύπου υψηλών προδιαγραφών και ποιότητας. Εδώ να σημειώσουμε ότι δεν θα πρέπει να επιδιώκεται από την αρχή μιας τέτοιας προσπάθειας το βέλτιστο. Δεν θα πρέπει εξαρχής να στοχεύουμε σε μια ευθεία αντιπαράθεση με υψηλής τεχνολογίας κατασκευές βιομηχανιών και χωρών που παράγουν επί πολλές δεκαετίες οχήματα. Αντιθέτως, θα πρέπει ο σχεδιασμός και οι λύσεις που θα εφαρμοσθούν να υλοποιούν ένα οικονομικό όχημα με τίμια τεχνικά χαρακτηριστικά και επάρκεια υλικών από τους κατά προτίμηση εγχώριους προμηθευτές. Η χρήση για παράδειγμα μπαταριών ιόντων λιθίου, που χρησιμοποιούνται κατά κόρον από πολλούς κατασκευαστές ηλεκτρικών οχημάτων, μπορεί να μην συνάδει με την ιδέα του εθνικού οχήματος για τον απλούστατο λόγο ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει ορυχεία λιθίου. Αντίθετα, προσπάθειες υλοποίησης μπαταριών με βάση το αλουμίνιο ή υλικών που παράγονται στην Ελλάδα θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα και ας μην έχουν οι παραγόμενοι συσσωρευτές την αντίστοιχη με αυτούς του λιθίου ενεργειακή χωρητικότητα.
  • Τέλος, τα ηλεκτρονικά ελέγχου ισχύος που θα απαιτηθούν συνήθως προέρχονται από χώρες που διαθέτουν την ανάλογη τεχνογνωσία ΗΠΑ, Κίνα, Ν. Κορέα, Ταϊβάν, Ιαπωνία, Γερμανία και είναι αντιστοίχως προμηθευτές και άλλων επώνυμων εταιριών του εξωτερικού. Πάντα όμως υπάρχει ο χώρος δράσης του «ελληνικού δαιμόνιου» σε επίπεδο σχεδιασμού – λύσεων.

Αν όλη αυτή η προσπάθεια ενταχθεί σε ένα συνολικό εθνικό σχέδιο παραγωγής, διαχείρισης και διανομής της ενέργειας τότε η επιτυχία και τα οφέλη που θα επιφέρει είναι σημαντικά. Τα οφέλη θα είναι και οικονομικά και αναπτυξιακά για τον τόπο αλλά και οικολογικά. Αναλογιστείτε αν ο στρατός μας, η αστυνομία μας, η πυροσβεστική μας, οι αστικές συγκοινωνίες μας και τόσοι άλλοι κλάδοι, αν χρησιμοποιούσαν δικής μας παραγωγής ηλεκτρικά οχήματα, πόση οικονομία σε καύσιμα, πόρους και χρόνο θα μπορούσε να εξασφαλίσει. Επίσης, πόση λιγότερη ρύπανση και θόρυβο στις ταλαιπωρημένες πόλεις μας. Και τέλος, πόση ασφάλεια λόγω της μη χρήσης εύφλεκτων καυσίμων.

Στην εύλογη ερώτηση που θα έκανε κάποιος πού θα φορτίζονται όλα αυτά τα οχήματα η απάντηση είναι μία, σωστός σχεδιασμός και αξιοποίηση των χώρων κρατικής κυρίως αρμοδιότητας. Φανταστείτε για παράδειγμα πόσα στρατόπεδα, αμαξοστάσια ή οικόπεδα-αποθήκες της ΔΕΔΔΗΕ με τεράστιους ακάλυπτους χώρους στους οποίους θα μπορούσαν άνετα να εγκατασταθούν συστήματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (φωτοβολταϊκά συστήματα, αιολικά συστήματα). Επίσης, η χρήση θερμοστροβίλων ή και κινητήρων εσωτερικής καύσης για την κίνηση ηλεκτροπαραγωγών συστημάτων (γεννήτριες) με χρήση καυσίμων εγχώριας – αγροτικής παραγωγής, όπως η μεθυλική (ξυλόπνευμα) ή η αιθυλική αλκοόλη (οινόπνευμα), τα οποία ναι μεν έχουν αποτύπωμα στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό και τόσα άλλα που μπορούν να γίνουν. Λύσεις υπάρχουν. Βούληση χρειάζεται και σωστός σχεδιασμός και βεβαίως η προσαρμογή να γίνεται σταδιακά. Συν τω χρόνω οι λύσεις θα βελτιώνονται και θα εξυπηρετούν όλο και μεγαλύτερο εύρος υπηρεσιών και ανθρώπων.

Ελπίζουμε ότι σύντομα θα έχουμε κυβερνητικά σχήματα με εθνική σκέψη που επιτέλους θα αποστασιοποιηθούν από την υπάρχουσα αντίληψη της εξάρτησης και της υποταγής και θα προωθήσουν τέτοια εθνικά σχέδια ανάπτυξης και βελτίωσης της ζωής όλων μας.

 

Επαμεινώνδας Κρανιάς
Μηχανικός Αυτοματισμού

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

 

 

"Καλάθι του νοικοκυριού": πίσω από την επικοινωνία.

 

Γράφει ο Λεόντιος Κιοπεξής

 

Το "καλάθι του νοικοκυριού" είναι απλά ένα επικοινωνιακό τέχνασμα για πολύ κόσμο. Οι δημιουργοί του βασίζονται στην κοινωνική μηχανική τής ανικανότητας κατανόησης του προφορικού και του γραπτού λόγου. Ουδέποτε το καλάθι τού νοικοκυριού θα μείωνε πραγματικά τις τιμές, ουδέποτε θα έδινε κέρδος στον καταναλωτή. Ο σκοπός που φαίνεται -αλλά και σταδιακώς αποδεικνύεται- είναι "να σπρώξει" τον καταναλωτή σε συγκεκριμένα καταστήματα, τα οποία μαστίζονται από υψηλό λειτουργικό κόστος, και προσπαθούν με "κράχτη" το κράτος "να φέρουν τον κόσμο μέσα". Με άλλα λόγια, η πολύ μεγάλη προβολή τού "καλαθιού", λειτουργεί υπέρ των υπεραγορών διότι μετατοπίζει την αγοραστική δύναμη υπέρ τους, συρρικνώνοντας ακόμη περισσότερο τις μικρές επιχειρήσεις (π.χ. οπωροπωλεία, κρεοπωλεία, αρτοποιεία κ.ά.π.).

Είναι προτιμητέα από μερίδα τού αγοραστικού κοινού τα "μικρά τοπικά μαγαζάκια", διότι στο λεγόμενο "τεστ τού πεντάλεπτου του ευρώ", η απάντηση συνήθως είναι "...δεν πειράζει φέρ' το αύριο", σε αντίθεση με το "...δεν με αφήνει το σύστημα, εάν θέλετε, να αφαιρέσουμε ένα προϊόν".

Εις ό,τι αφορά τις "μεγάλες αλυσίδες", η ύπαρξη των οποίων είναι μία πραγματικότητα, θα μπορούσαν να προτιμώνται οι 100% ελληνικές, οι οποίες μάλιστα να έχουν στρατηγική πολιτική να έχουν στα ράφια τους ελληνικά προϊόντα -και εισαγόμενα όταν δεν υπάρχουν αντίστοιχα ελληνικά (και αυτά, να εισάγονται από χώρες οι οποίες σέβονται την χώρα μας αλλά και έχουμε εμπορικό τουλάχιστον ισοζύγιο).

Η υποστήριξη μικρών καταστημάτων, στηρίζει μέρος τού κορμού τής πατρίδας μας και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε θετικά. Όπως επίσης και να επιλέγουμε ελληνικά προϊόντα. Όλα αυτά προϋποθέτουν να σκεφτόμαστε ελληνικά!

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Ευκαιρία διπλωματικού πλήγματος κατά της Τουρκίας

 

Γράφει ο Γ. Σαγιάς

Η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ έχουν επενδύσει στην πρόσδεση τής Τουρκίας στην ευρέως γνωστή ως "Δύση". Συνεπεία αυτού, συχνά παίρνουν θέσεις εις βάρος των δικαίων τής Ελλάδας (η οποία θεωρείται "δεδομένη" ως συνδεδεμένη από πιο παλιά με  την λεγόμενη "Δύση"). Η Τουρκία όμως, συνεχώς απομακρύνεται από αυτή και τώρα επιθυμεί να ενταχθεί στον ΟΣΣ (Οργανισμό Συνεργασίας Σαγκάης), ο οποίος έχει διαφορετικές στοχεύσεις και εδράζεται σε διαφορετικές αρχές από αυτές των ΝΑΤΟ και Ε.Ε.
Είναι ευκαιρία για την Ελλάδα να καταφέρει καίριο πλήγμα στην τουρκική διπλωματία και πολιτική, καταδεικνύοντας την προκλητική αντίφαση η Τουρκία να γυρίζει την πλάτη σε αυτούς που συνεχώς της κάνουν πλάτες. Έγκαιρη, έντονη, συνεχής και επιτακτική διεθνοποίηση των τουρκικών απειλών εις βάρος τής Ελλάδος, σε συνδυασμό με τονισμό των ενεργειών τής γείτονος χώρας (εξορύξεις εντός τής ελληνικής ΑΟΖ, υπερπτήσεις άνωθεν ελληνικού εδάφους, νέες απειλές και εχθρικές ενέργειες στην κατά 37% υπ' αυτών κατεχόμενη Κύπρο, εχθρική ρητορική κατά πολλών στην Ανατολική Μεσόγειο, γενική και ειδική υποστήριξη της ρωσικής πολιτικής με παράλληλη πώληση όπλων στην Ουκρανία, δημιουργία εμποδίων στο θέμα περαιτέρω σύνδεσης Φινλανδίας και Σουηδίας με την "Δύση" κ.ά.π.) είναι κάποια από τα διπλωματικά εργαλεία ώστε να πάψει η Τουρκία "να πατά σε δύο βάρκες" και να βρίσκει συμμάχους σε κόμματα και ομαδώσεις που την αθωώνουν και την υποστηρίζουν με διατυπώσεις τύπου "...σε έναν σύγχρονο πολύπλοκο κόσμο δικαιούται να έχει κι άλλες επιλογές".
Ναι, δικαιούται να έχει επιλογές όπως όμως και η Ελλάδα δικαιούται να γκρεμίζει γέφυρες μονής κατεύθυνσης που -κακώς- δημιουργούν "δυτικοί" υπέρ τής Τουρκίας, υπονομεύοντας την Ελλάδα, την Ευρώπη και τις όποιες συμμαχίες. Είναι ξεκάθαρο ότι "η Τουρκία τούς δουλεύει με διγλωσσία  και παζάρια" αλλά και αυτοί φαίνεται πως αποδέχονται την κοροϊδία, αναμένοντας το ανατολίτικο "παζάρι" να γείρει υπέρ αυτών. Μικρόνοες; Εξαρτώμενοι; Ελεγχόμενοι; Ποδηγετημένοι; Αργυρώνητοι; Ανόητοι; Συμφεροντολάγνοι; Με ανικανότητα διάγνωσης, ανάλυσης και ενέργειας; Άλλο κάτι; Το τι ισχύει είναι πολυπαραγοντικό, πάντως ξεκάθαρα έως τώρα η τουρκική διπλωματία εμπτύει ευθέως Ευρωπαίους, Αμερικανούς -και όχι μόνον. Επιπροσθέτως, είναι δούρειος ίππος τού Ισλάμ (και ευθέως λόγω Ισλαμικής θρησκείας αλλά και ως "βαποράκι" λαθρομεταναστών Ισλαμιστών).
Ό,τι και να ισχύει, εντός ενός τέτοιου πλαισίου, οι Έλληνες εθνικιστές έχουν το ηθικό έρεισμα, την ελεύθερη σκέψη και την πολιτική βούληση να καταγγέλουν όλους όσοι αμφισβητούν την αδιαπραγμάτευτη εθνική μας ακεραιότητα και κυριαρχία. Υπεράνω όλων η Ελλάς, στην πράξη σημαίνει υπέρβαση οποιασδήποτε αγκύλωσης υπονομεύει την ουσία τού συνθήματος. Συνεπώς, οι Έλληνες εθνικιστές δεν διστάζουν να σταθούν απέναντι σε οποιονδήποτε στηρίζει εχθρούς της, δηλαδή ακόμη και σε πατριωτικά και εθνικιστικά κόμματα καθώς και σε πατριώτες και εθνικιστές πολιτικούς άλλων χωρών, τα οποία και οι οποίοι στηρίζουν την τουρκική -ή οποιαδήποτε άλλη- ανθελληνική πολιτική. Παραλλήλως, δεν έχουν πρόβλημα να επικροτούν πολιτικούς κομμάτων διαφορετικής ιδεολογίας, οι οποίοι ενεργούν υπέρ των συμφερόντων τού ελληνισμού. Τόσο ξεκάθαρα, τόσο απλά. Ως απλό ενδεικτικό παράδειγμα θα μπορούσε να αναφερθεί πως ορθώς ετάχθησαν υπέρ τού γαλλικού FN τού Ζαν Μαρί Λεπέν για φιλελληνικές του θέσεις αλλά ορθώς σήμερα (πρέπει να) τάσσονται κατά τού γερμανικού AfD για φιλοτουρκικές του θέσεις. Εάν σήμερα οι θέσεις των Γερμανών Πρασίνων για τις ελληνοτουρκικές διαφορές είναι υπέρ των Ελλήνων και κατά των Τούρκων, βεβαίως και επικροτούνται υφ' ημών.
Αντίπαλος τού εχθρού μας, είναι προσωρινός φίλος μας. Και για να μην υπάρχουν απορίες, λόγια όπως πάντα καθαρά: το ίδιο ισχύει για τους πάντες και τα πάντα.
Και μια κατακλείδα: Σε κάθε περίπτωση, η διπλωματία λειτουργεί
καλύτερα εκεί που υπάρχει ισχύς όπλων συνδυασμένη με δυναμική αποφασιστικότητα και εθνική βούληση.

Γεώργιος Σαγιάς

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Κώστας Καρδαράς: ο Έλληνας



Συμπληρώθηκαν έξι χρόνια από την ημέρα που άφησε τα εγκόσμια ο Κώστας Καρδαράς: ο Έλληνας, ο οικογενειάρχης, ο επιστήμονας, ο εθνικιστής, ο άνθρωπος. Σκληρό χτύπημα για όλους όσοι τον γνωρίζαμε, μεγίστη απώλεια για την γυναίκα του Φανή Ζαφειρίου και την κόρη του Δανάη Καρδαρά αλλά και μεγάλο πλήγμα για τον ελληνικό εθνικισμό.

Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να μπορέσει κάποιος απλά και μόνο να προσεγγίσει το μεγαλείο τού ανδρός. Ενός άνδρα ευγενούς, ανιδιοτελούς, ανυποχώρητου εθνικού αγωνιστή, φιλανθρώπου, ζωοφίλου, οικολογιστού, με βαθιές γνώσεις σε επιστημονικά και πνευματικά θέματα αλλά και με εξαιρετική αίσθηση τού χιούμορ.

Τα κείμενα που έγραψε, οδηγός και παρακαταθήκη για όλους και για πάντα. Οι εισηγήσεις και οι ομιλίες του, αρίστη διδασκαλία για ξεχωριστούς. Η δράση του συνεχής, συνεπής, βασισμένη σε στρατηγική σκέψη και επιχειρησιακό βάθος, χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Πάντα μπροστά, πάντα πρώτος, πάντα σωστός, πρωτοπόρος, καινοτόμος και δυναμικός. Ποτέ δεν έλειψε από οποιονδήποτε αγώνα, δεν φοβήθηκε, δεν προσκύνησε, δεν εξαγοράστηκε, δεν υποτάχθηκε, παρά τις προσπάθειες ευκαιριακών και προδοτών τής εθνικής ιδέας.

Έχοντας την τύχη να είμαι συναγωνιστής του στην τοπική οργάνωση τού ΕΝ.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης  -αλλά και μετά- ας μου επιτραπούν κάποιες λίγες προσωπικές αναφορές, άγνωστες στους πολλούς, για να φανεί -έστω κατ' ελάχιστον- διά παραδειγμάτων το μεγαλείο τού Κώστα Καρδαρά...
Ήταν ένα βροχερό απόγευμα και περιμέναμε τον δάσκαλο τού πυρήνα εκπαίδευσης "Μέγας Αλέξανδρος" για την εβδομαδιαία ανάλυση - εμβάθυνση, όμως ο Κώστας είχε αργήσει. Ανησυχήσαμε γιατί αυτό δεν είχε ξανασυμβεί. Όμως μετά από λίγο ήρθε και μας είπε ότι είχε ένα πρόβλημα η μηχανή του. Κάπως μας φαινόταν η εικόνα και η στάση του, αλλά συνεχίσαμε κανονικά την σειρά των συζητήσεων. Στο τέλος, αφού ολοκλήρωσε όσα είχε να εισηγηθεί, έφυγε αμέσως για το νοσοκομείο γιατί πριν έρθει είχε σοβαρό ατύχημα με την μηχανή αλλά δεν ήθελε να λείψει από το "μάθημα", δίνοντας ως μεγάλος δάσκαλος το καλό παράδειγμα με την στάση ζωής του!
Μια άλλη φορά, συνάντησα μια κυρία από το νομό Καρδίτσας, όπου ο Κώστας ήταν γιατρός (και είχε τιμηθεί και με την ψήφο των συναδέλφων του να τους εκπροσωπεί ως πρόεδρος τού συλλόγου τους). Ανοίξαμε πολιτική συζήτηση βολιδοσκοπώντας αυτή εμένα κι εγώ αυτή. Της μίλησα χωρίς περιστροφές για την ομορφιά τού ελληνικού εθνικισμού. Δεν ήταν εθνικίστρια, δεν ήταν καν πατριώτισσα εξαιτίας τής διεθνιστικής κοσμοθεώρησής της. Το έφερε η συζήτηση και της μίλησα και για τον τότε συντοπίτη της, τον Κώστα. Έδειξε αμέσως μεγάλο σεβασμό και μου είπε το εξής: "Πήγε μια χωριανή μου πάμπτωχη να την εγχειρήσει. Του είπε ότι δεν είχε λεφτά και ο Κώστας χαμογέλασε απλά και ευγενικά. Την εγχείρησε -φυσικά δωρεάν, όπως πάντα άλλωστε-, την κράτησε στο νοσοκομείο τόσο ώστε να μην χρειαστεί την κοστοβόρα εξωνοσοκομειακή βοήθεια και στο τέλος, της έδωσε και χρήματα να επιστρέψει στο χωριό της χωρίς να ταλαιπωρηθεί!

Πρέπει κάποια στιγμή να γραφεί βιβλίο για τον μεγάλο Έλληνα Κώστα Καρδαρά, τον εθνικό διανοητή και αγωνιστή. Το μνημόσυνο που θα ήθελε είναι να συνεχίζεται ο αγώνας με αμείωτη ένταση ως τη νίκη. Αυτό κάνουμε, αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.

Κώστας Καρδαράς, ο Έλληνας.
Κώστας Καρδαράς, αθάνατος!


Γ. Σαγιάς
"Π.Υ. Μέγας Αλέξανδρος"

Υπηρεσία της Ε.Ε. προωθεί ανεξέλεγκτα τη ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντα

 

Γράφει ο Άρης Πετράκης (18-9-2022)

 

Εδώ και πολλά χρόνια στο δίκαιο της Ε.Ε. έχει εισαχθεί η απαγόρευση των διακρίσεων λόγω φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, προφανώς με την ομόφωνη γνώμη των κρατών-μελών της. Η ανωτέρω απαγόρευση υιοθετήθηκε από όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και εισήχθη στα εθνικά δίκαιά τους.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου 2022 η Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (EUAA) έκανε ανάρτηση στον επίσημο λογαριασμό της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης (LinkedIn), με την οποία: α) εκφράζει την υποστήριξή της στην λεγόμενη παγκόσμια κοινότητα LGBTQIΑ+ και τα δικαιώματά της, β) καλεί το κοινό να ενωθεί μαζί της σε «πορεία υπερηφάνειας» (τα γνωστά Gay Pride) και γ) δηλώνει ότι θα συμμετέχει στην πορεία για ισότητα και για να γιορτάσει την διαφορετικότητα. Η ανάρτηση συνοδεύεται από φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται η έπαρση της γνωστής πολύχρωμης σημαίας στο κτίριο διοίκησης της EUAA από προσωπικό της, δηλαδή υπαλλήλους της Ε.Ε.

Δεν γνωρίζουμε αν κατά την έπαρση της σημαίας των LGBTQIΑ+ παιάνισε ο ύμνος τους και αν το προσωπικό της EUAA χαιρέτισε με κάποιον τρόπο. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο προφίλ της στο προαναφερθέν μέσο κοινωνικής δικτύωσης η EUAA έχει αντικαταστήσει το λογότυπό της με την πολύχρωμη σημαία των LGBTQIΑ+, προφανώς για να δηλώσει και μ’ αυτόν τον τρόπο την υποστήριξή της.

Επίσης, από νεότερη ανάρτηση στο ίδιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης προκύπτει ότι τελικά υπάλληλοι της EUAA συμμετείχαν επίσημα στη «πορεία υπερηφάνειας» κρατώντας πανό και φορώντας μπλουζάκια με το πολύχρωμο λογότυπο της EUAA.

Η ειρωνεία στην όλη υπόθεση είναι ότι ένα φυσικό φαινόμενο, το ουράνιο τόξο, χρησιμοποιείται προπαγανδιστικά ως σύμβολο ενός παρά φύσιν φαινομένου των καιρών μας.

Οι συγκεκριμένες αναρτήσεις της EUAA γεννούν πολλά ερωτήματα:

1) Πώς ορίζεται η κοινότητα LGBTQIA+ (ελληνιστί ΛΟΑΤΚΙ+), προς την οπoία δηλώνει υποστήριξη η EUAA; Το «+» σε τί ακριβώς αντιστοιχεί; Περιλαμβάνει τους παιδόφιλους, τους κτηνοβάτες και όποιον άλλον έχει οποιαδήποτε σεξουαλική προτίμηση πέραν της ετεροφυλοφιλίας; Περιλαμβάνει οποιονδήποτε δηλώσει την επιθυμία του να ανήκει στην λεγόμενη κοινότητα LGBTQIA+ ή οποιονδήποτε η λεγόμενη κοινότητα LGBTQIA+ τον θεωρήσει «δικό της»;

2) Σε ποιά δικαιώματα των ατόμων που αυτοπροσδιορίζονται ως ανήκοντα σε κάποια από τις κατηγορίες που περιλαμβάνει ο όρος LGBTQIA+ αναφέρεται η EUAA; Έχουν τα άτομα αυτά διαφορετικά δικαιώματα από όσους δεν αυτοχαρακτηρίζονται ως LGBTQIA+; Υπάρχει, κατά την άποψη της EUAA, δικαίωμα του παιδόφιλου να συνευρίσκεται ερωτικά με παιδιά και του κτηνοβάτη με ζώα; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό διότι τέτοιες απόψεις έχουν εκφραστεί κατά καιρούς σε κάποια ευρωπαϊκά κράτη.

3) Δεν είναι αρκετή για τους υπευθύνους της EUAA η απαγόρευση της διάκρισης λόγω φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, που περιλαμβάνεται στο δίκαιο της Ε.Ε. και στα εθνικά δίκαια των κρατών-μελών της, ή θεωρούν οι υπεύθυνοι της EUAA ότι η Ε.Ε. και τα κράτη-μέλη της παραβιάζουν τις σχετικές διατάξεις;

4) Από τη στιγμή που δεν υπάρχει ομοφωνία των κρατών-μελών της Ε.Ε. στην αποδοχή αιτημάτων της λεγόμενης κοινότητας LGBTQIA+ για αναγνώριση «δικαιωμάτων» (π.χ. υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια), πώς μία υπηρεσία της Ε.Ε. προπαγανδίζει υπέρ μίας συγκεκριμένης «κοινότητας» και κατευθύνει την δημόσια συζήτηση προς συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση; Έχει αρμοδιότητα οποιαδήποτε υπηρεσία της Ε.Ε. να εκφράζει πολιτικές θέσεις κατά το δοκούν και να συμμετέχει επίσημα σε δράσεις που οργανώνονται από άλλους φορείς εκπροσωπώντας την Ε.Ε. κατά το δοκούν;

5) Ποιός αποφάσισε την έπαρση της πολύχρωμης σημαίας σε κτίριο υπηρεσίας της Ε.Ε.; Ποιός πλήρωσε για να αγοραστεί αυτή η σημαία ή ποιός αποδέχθηκε τη δωρεά της; Ποιός έδωσε εντολή ή επέτρεψε σε υπαλλήλους της Ε.Ε. - που πληρώνονται από τους Ευρωπαίους πολίτες - αντί να εργάζονται στα γραφεία τους να φωτογραφίζονται μπροστά στη πολύχρωμη σημαία; Ποιός αποφάσισε την προβολή αυτής της δράσης; Ποιός έδωσε εντολή για την κατασκευή πανό και λοιπού προπαγανδιστικού υλικού και ποιος πλήρωσε για αυτά; Η συγκεκριμένη δράση της EUAA δεν αποτελεί διάκριση σε βάρος όσων δεν ανήκουν στη λεγόμενη κοινότητα LGBTQIA+;

6) Μπορεί οποιαδήποτε υπηρεσία της Ε.Ε. να διοργανώνει ή να συμμετέχει ή να δηλώνει την υποστήριξή της σε δράσεις με τις οποίες δεν συμφωνούν όλα τα κράτη-μέλη της, ειδικά σε θέματα που η Ε.Ε. δεν έχει αρμοδιότητα ή δεν έχει αποκλειστική αρμοδιότητα αλλά μόνο  συντρέχουσα; Για παράδειγμα, αν αύριο-μεθαύριο η EUAA αποφασίσει να δηλώσει την υποστήριξή της προς το ψευδοκράτος στην κατεχόμενη Κύπρο, θα διοργανώσει έπαρση της «σημαίας» του ψευδοκράτους στα κεντρικά γραφεία της και θα κάνει σχετικές αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Η Κύπρος, η Ελλάδα και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ε.Ε. θα πρέπει να αποδεχθούν την αυθαίρετη χάραξη πολιτικής από μία υπηρεσία της Ε.Ε.;

Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα γεννώνται από τέτοιες δήθεν συμβολικές ενέργειες υπηρεσιών και υπαλλήλων της Ε.Ε., που προωθούν τη δήθεν «πολιτική ορθότητα» και τον δικαιωματισμό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει αντίδραση από τα επίσημα όργανα της Ε.Ε. και από κράτη-μέλη της Ε.Ε. σε τέτοιου είδους αυθαίρετες ενέργειες και μεθοδεύσεις. Δυστυχώς, ακόμα και οι Ευρωβουλευτές κομμάτων που αυτοχαρακτηρίζονται ως εθνικιστικά ή πατριωτικά δεν έχουν αντιδράσει μέχρι στιγμής.

Μόνη λύση στο πρόβλημα θα ήταν η αφύπνιση των Ευρωπαίων με σκοπό την ανάδειξη εθνικιστικών κυβερνήσεων στα κράτη-μέλη της Ε.Ε., που θα είχε ως αποτέλεσμα τον ορισμό εθνικιστών στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., και την εκλογή όσο το δυνατό περισσότερων εθνικιστών Ευρωβουλευτών, ώστε να υπάρξει αλλαγή στον χαρακτήρα, τους σκοπούς και τις προτεραιότητες της Ε.Ε.. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η δραστηριότητα του Κέντρου «φ», σύμφωνα με τις αρχές που περιλαμβάνονται στην ιδρυτική διακήρυξή του.

 

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

 

Ο ιστοχώρος μας χρησιμοποιεί Cookies για την εύρυθμη λειτουργία του και για την καλύτερη πλοήγησή σας.

Διαβάστε περισσότερα

Συμφωνώ