ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Ή ΑΝΔΡΟΚΥΝΗΓΗΤΟ;

Της Θεοδώρας Τραϊανού

    Αφορμή για τις σκέψεις που θα ακολουθήσουν αποτέλεσαν η συνέντευξη του Ερρίκου Πετιλόν σε κάποια πρωινή εκπομπή σε συνδυασμό με την τάση νεότερων αγοριών να δίνουν, μέσω των social, συμβουλές ιπποτικής συμπεριφοράς. Ο πρώτος υποστήριξε πως κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να ντυθεί όσο προκλητικά θέλει, να νοιώθει όσο σέξι θέλει, να βγει και να πιει όσο θέλει και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την πειράξει. Οι δεύτεροι, μέσα σε όλες τις συμβουλές τους, παροτρύνουν τους άνδρες θεατές, να αλλάζουν πεζοδρόμιο όταν βλέπουν μια γυναίκα να περπατά μόνη της, ώστε να μην της προκαλέσουν το αίσθημα του φόβου. Κι η ερώτηση μου είναι η εξής: από πότε οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν κι από πότε οι άνδρες έχασαν το δικαίωμα να περπατάνε στο ίδιο πεζοδρόμιο μαζί μας;  Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή…

    Αδιαμφισβήτητα, η γυναίκα είναι το ωραίο φύλο. Οφείλει στην ίδια, να προσέχει τον εαυτό της, την υγεία της, να αισθάνεται όμορφη, αισθησιακή, θελκτική. Όμως, τα πρότυπα ομορφιάς, που πολυδιαφημίζονται  τα τελευταία χρόνια, ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματική γυναικεία ομορφιά κι το γυναικείο αισθησιασμό. Στην πλειονότητα τους βλέπουμε ημίγυμνες γυναίκες, που φροντίζουν να καλύπτουν μόνο τα επίμαχα σημεία του κορμιού τους να προβάλλουν τη λατρεία τους για έναν υλιστικό κόσμο και να αυτοσυστήνονται ως σεξιστικά αντικείμενα στα χέρια κάποιου άνδρα του οποίου κύριο χαρακτηριστικό είναι το φουσκωμένο πορτοφόλι. Αυτά στη σοουμπιζ. Δηλαδή, μέσα σ΄ένα εικονικά προστατευμένο περιβάλλον που αποτελείται από μια ομάδα επαγγελματιών που σκοπό έχουν το οικονομικό κέρδος. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Είναι οι κόρες, οι αδερφές, οι ξαδέρφες ακόμα κι οι μάνες, που χορεύοντας σε “τραπ” ρυθμούς “πασάρουν” τον εαυτό τους ως ένα κομμάτι κρέας. Και όλα αυτά έπειτα από την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, με αποτέλεσμα η αντίληψη κι οι φυσικές άμυνες να έχουν πέσει  υπό του μηδενός.

    Ακόμα και σε αυτήν την κατάσταση, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εκμεταλλευτεί μια γυναίκα με τον οποιοδήποτε τρόπο. Τουναντίον, ένας άνδρας που σέβεται τη θέση του, οφείλει να την προστατέψει και γιατί όχι, ακόμα και να την απομακρύνει από ένα εν δυνάμει επικίνδυνο περιβάλλον. Μια τέτοια κατάσταση όμως θα πρέπει να θεωρείται μεμονωμένο περιστατικό κι όχι καθημερινότητα. Δεν επιτρέπεται να ενθαρρύνονται τέτοιου είδους συμπεριφορές, ειδικά στα κορίτσια εφηβικής ηλικίας, να κάνουν δηλαδή ό,τι θέλουν χωρίς μέτρο και χωρίς όριο και να υπάρχει η απαίτηση από τον άνδρα να φερθεί ωσάν ιππότης άλλης εποχής. Και σίγουρα δε θέλουμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία στην οποία ο άνδρας αδιαφορεί υποδειγματικά για τη γυναίκα αλλά και το αντίστροφο.

    Μολονότι, λοιπόν, το ανδρικό φύλο δέχεται καθημερινές επιθέσεις, λόγω των πολλών δυσάρεστων γεγονότων των τελευταίων ημέρων, παρατηρούμε  την προσπάθεια του  να εξομαλύνει την κατάσταση, ξεκινώντας με μικρές αλλαγές της συμπεριφοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό το οποίο αναφέρθηκε παραπάνω. Να αλλάζει, λέει, ο άνδρας πεζοδρόμιο για να μην τρομοκρατηθεί η γυναίκα. Και ερωτώ, γιατί να αισθάνεται φόβο η γυναίκα επειδή  περνάει δίπλα της ένας άνθρωπος; Είναι απλώς ένας άνθρωπος ανδρικού γένους. Φτάσαμε στο σημείο δηλαδή να πιστεύουμε ότι θα νοιώθει πιο ασφαλής δια της απομάκρυνσης η ακόμα και δια της απουσίας του; Με αυτό τον τρόπο το μόνο που θα καταφέρουμε σαν κοινωνία είναι να βάλουμε όλους τους άνδρες στο ίδιο τσουβάλι. Κι είναι άδικο. Δεν είναι όλοι εκεί έξω βιαστές, δολοφόνοι και κακοποιοί. Γιατί τους έχουμε φτάσει στο σημείο να αισθάνονται έτσι;

   Και το μεγαλύτερό μου ερώτημα είναι πότε θα πάψετε εσείς οι άνδρες να αισθάνεστε έτσι. Μα πρέπει να λάβουμε υπ όψην μας, ότι δεν επήλθε αλλαγή μόνο στη γυναίκα αλλά και στον άνδρα. Τα σημερινά ανδρικά πρότυπα επιτάσσουν τον άνδρα να είναι επαγγελματικά πετυχημένος, με μούσκουλα “bodybuilder”, πολυτελή αυτοκίνητα, τραπεζικούς λογαριασμούς με πολλά μηδενικά και να αλλάζει τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα. Ο άνδρας ξέχασε να υπερασπίζεται την υπόστασή του, την οποία έκανε βορά στα δόντια βιαστών και δολοφόνων. Και είναι λογικό. Διότι ξέχασε να μάχεται. Ξέχασε να μάχεται για τον εαυτό του, για την οικογένειά του, για τα ιδανικά του.

     Λάθος πρότυπα σε μια εποχή που χρειαζόμαστε όσο τίποτα την αφύπνιση του αυτοσεβασμού, του αλληλοσεβασμού και της συνεργασίας. Είμαστε δυο αντίθετοι πόλοι που όταν ενωθούν μπορούν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Η αποξένωση, η απομάκρυνση κι ο διχασμός θα μας βυθίσει στο σκοτάδι της μοναξιάς. Κι όπως λέει κι ο σοφός λαός “ μόνος σου ούτε στον παράδεισο”.

Θεοδώρα Τραϊανού

Η Ελλάδα χρειάζεται πλοία αντλήσεως φυσικού αερίου.

Του Γ. Σαγιά

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει "κλιματικούς στόχους". Πυρηνική Ενέργεια και Φυσικό Αέριο εκτιμάται ότι συντελούν στην λεγόμενη "πράσινη οικονομία". Καθαρότερη μορφή ενέργειας θεωρείται η πρώτη εκ των δύο, όμως είναι πολλαπλώς επικινδυνότερη σε περίπτωση ατυχήματος.
Όπως προκύπτει από δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών των χωρών μελών τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, το φυσικό αέριο τυγχάνει τής υποστηρίξής τους ως καύσιμο το οποίο μπορεί να προωθήσει την πολιτική τής ενεργειακής μετάβασης (π.χ. από τον λιγνίτη).
Η Ρωσία έχει ηγετικό ρόλο στο θέμα τού φυσικού αερίου, στοιχείο που αυξάνει την δυνατότητα τής υπ' αυτής άσκησης πολυδιάστατης πολιτικής (τόσο οικονομικής όσο και -κυρίως- ελέγχου τής ροής, τού αερίου, άρα το αν και πότε και για πόσο μπορεί να "παγώνουν" οι Ευρωπαίοι).
Η Ελλάδα έχει κοιτάσματα λιγνίτη, στοιχείο που της επιτρέπει ικανοποιητική λειτουργία. Η επιδιωκόμενη "ενεργειακή μετατόπιση", ενδέχεται να την φέρει σε δυσχερή θέση και οικονομικώς αλλά και λόγω νέας μορφής εξάρτησης, γεγονός που θα μπορούσε να δημιουργήσει δυσοίωνη προοπτική για το αν θα είναι εφικτό να ζεσταίνονται οι πολίτες της στο μέλλον (πιθανή κατάσταση πολύ χειρότερη από την παρούσα που δυστυχώς δεν έχουν όλοι την δυνατότητα "να ζεσταίνονται"). Επιπροσθέτως, η βασική (σήμερα) χώρα πάροχος, ενδέχεται να πιέσει για ανταλλάγματα και σε άλλα επίπεδα (π.χ. διπλωματικές σχέσεις Ελλαδος - ΗΠΑ με βάση το σύμπλοκο των σχέσεων Ρωσίας - Τουρκίας -αλλά και συνδυασμών αυτών). Η απλή σκέψη να αναζητηθούν και άλλοι δυνητικοί πάροχοι, δεν είναι αρκετή για να διασφαλιστούν ζητούμενα. Ως ζητούμενα δεν λογίζονται μόνο η δυνατότητα θέρμανσης και η καλή τιμή αλλά και η ανεξαρτησία τής χώρας μας.
Εντός αυτού του πλαισίου σκέψης, η πολιτική μας στο θέμα τού λιγνίτη πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτική και το θέμα τής μετάβασης στην λεγόμενη "πράσινη οικονομία" λελογισμένη και με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον. Για άλλη μια φορά κρίνεται υφ' ημών σκόπιμο να τονίσουμε την ανάγκη παραγγελίας -κατ' αρχάς- δύο πλοίων αντλήσεως φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα τής χώρας μας, τα οποία θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να μην είναι ένας απλός εταίρος που απλώς ακολουθεί αποφάσεις αλλά να είναι δυναμικός συνομιλητής βαρύνουσας σημασίας και μεγάλου κύρους -και μάλιστα σε θετική κατεύθυνση για τους λαούς τής Ευρώπης, οι οποίοι δεν θα εξαρτώνται σχεδόν μονομερώς για το αν "θα κρυώνουν"!

Ο ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.

του Γ. Σαγιά

Ο υποθαλάσσιος ενεργειακός θησαυρός τής Ελλάδος στην Μεσόγειο, με την κατάλληλη πολιτική και τις προσεκτικές συμμαχίες, μπορεί να λειτουργήσει κατ' ουσίαν ως όχημα αποτροπής των απειλών και επιθετικών ενεργειών τής Τουρκίας -και οποιουδήποτε άλλου διανοηθεί- σε Αιγαίο και Μεσόγειο αλλά και ως ευκαιρία προώθησης των συμφερόντων τού ελληνισμού.
Ο μεγαλοϊδεατισμός τής Τουρκίας, προσκρούει στην αποτρεπτική ισχύ τής χώρας μας, στην δυνατότητα συνάψεως συμμαχιών καθώς και σε παγκόσμια γεωστρατηγικά συμφέροντα και ενεργειακές πολιτικές, οι οποίες συνεχώς εξελίσσονται (π.χ. αγωγός φυσικού αερίου east med).
Συγχρόνως, όμως, η προσπάθεια τής χώρας μας πρέπει να κατευθυνθεί (και) στο να καλυφθούν καθώς και να διορθωθούν υστερήσεις και λάθη τής από δεκαετιών και έως τώρα ασκουμένης πολιτικής. Το εξελισσόμενο εξοπλιστικό πρόγραμμα (αναλογικώς ικανοποιητικό προς ώρας και συνεκτιμουμένων των  όχι καλών οικονομικών δεδομένων τής Ελλάδος) πρέπει να συνδυαστεί κατ' αρχάς με παραγγελία ταχείας παραδόσεως δύο συγχρόνων σκαφών εξορύξεως τού ενεργειακού θησαυρού τής χώρας μας -καθώς και υποστηρίξεως στο μέλλον φίλιων κρατών, με εθνωφελείς συμφωνίες. Έτι περαιτέρω, είναι καιρός να διορθωθεί η στρέβλωση της μη αξιοποιήσεως του εθνικού μας δικαιώματος των χωρικών μας υδάτων και του εναερίου χώρου μας των 12 μιλίων. Το casus belli τής Τουρκίας είναι προδήλως παράνομο, κακώς επετράπη να επικαλείται υπό των Τούρκων και ορθώς θεωρείται ανύπαρκτο. Στην πράξη, με θεμιτές συμμαχίες και συμφωνίες, το δίκαιο πρέπει να συναντήσει την ιστορία μέσα από αταλάντευτη εθνική βούληση. Ψίθυροι αλλά και υλακές δειλών ή και ανθελλήνων πρέπει να αντιμετωπίζονται καταλλήλως: ως πολιτικά απορρίματα.
Οφείλουμε να τονίσουμε -το κοινότυπο μεν αληθές δε- πως η πολιτική των συμμαχιών είναι πολιτική στην οποία υπάρχει το στοιχείο τής προσωρινότητος και ελλοχεύει ο κίνδυνος ένας σημερινός σύμμαχος να γίνει ένας αυριανός σύμμαχος τού εχθρού και από σύμμαχός  μας να γίνει αντίπαλός μας. Αναφέρεται ως παράδειγμα (το οποίο θα αναλυθεί σε άλλο κείμενο) πως η υπερσυγκέντρωση στρατευμάτων των Η.Π.Α. εν Ελλάδι στην Αλεξανδρούπολη Έβρου τής Θράκης, μπορεί να οδηγεί αναλυτές σε εκτιμήσεις πλεονεκτημάτων αυτής τής πολιτικής, είναι χρέος όμως μιας δεξαμενής εθνικής σκέψεως να μελετά και την -απευκταία- πιθανότητα ο σημερινός (σύμφωνα με δηλώσεις πολιτικών εκατέρωθεν) σύμμαχος να επιθυμήσει για τα δικά του συμφέροντα άλλους εταίρους στο μέλλον, γεγονός που εκτιμάται βασίμως ότι θα έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση την χώρα μας.
Οι όποιες συμμαχίες σαφώς και δεν πρέπει να οδηγούν σε εφησυχασμό. Ο πολύτιμος χρόνος που ενδεχομένως κερδίζεται, μπορεί να αξιοποιηθεί
για ένταση των πολιτικών που οδηγούν σε αυτοδυναμία και αυτόκεντρη ανάπτυξη. Λέμε ναι σε εθνωφελείς συμμαχίες αλλά παραλλήλως οφείλουμε να λέμε ναι και στην προοπτική τής αυτοδυναμίας και να πράττουμε  προετοιμάζοντάς την σταδιακώς και συστηματικά. Μελλοντική δυνατότητα αυτόνομων εξορύξεων τού ενεργειακού μας πλούτου σε συνδυασμό με αυξημένη αποτρεπτική ισχύ και εθνική πολιτική με όραμα, δεν ακυρώνει επιθυμητές συμμαχίες αλλά ενισχύει την διαπραγματευτική ισχύ τού έθνους μας.
Ο υποθαλάσσιος ενεργειακός πλούτος τής Ελλάδος, είναι εργαλείο ισχύος αλλά και πηγή εντάσεων. Και τα δύο όμως μπορούν να ιδωθούν ως ευκαιρία για την Ελλάδα. Το ξέρουν και το ξέρουμε!

Γεώργιος Σαγιάς