ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: ΕΜΒΟΛΙΟ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Του Γ. Σαγιά

Το πώς χρησιμοποιούμε την γλώσσα έχει σχέση με το τι πιστεύουμε ή και νιώθουμε για το παρελθόν μας, τι επιθυμούμε από το παρόν μας και τι προσδοκούμε για το μέλλον μας.
Η γλώσσα έχει ιδεολογικό πρόσημο. Αυτό το γνωρίζουν και οι εχθροί τής ελληνικής γλώσσας. Επισημαίνεται πως ίσως να το αγνοούν πολλοί φίλοι της.
Η ελληνική γλώσσα, ιδιαιτέρως σήμερα που οι ταγοί τής παγκοσμιοποίησης και οι υποτακτικοί τους επελαύνουν προσπαθώντας να ομογενοποιήσουν έθνη και λαούς και να εξαφανίσουν σύνορα, αυτόχθονες, γλώσσες, θρησκείες και παραδόσεις, είναι βασικός πυλώνας ιστορικής συνέχειας αλλά και εφαλτήριο για το μέλλον. Αποτελεί απαραίτητο μέσον για την ανάσταση τού μεγαλείου τού Γένους και την εθνική αντίσταση και ανάταση.
Φροντίζοντας την ελληνική γλώσσα, συνειδητοποιούμε περισσότερο την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας αλλά και το χρέος και τον προορισμό μας. Γράμματα και λέξεις της ελληνικής γλώσσας είναι η ιδέα τού ελληνισμού στους αιώνες σε κάθε σημείο τού πλανήτη και ζωογόνος πηγή δημιουργίας.
 Η ελληνική γλώσσα, αρχαιόθεν και έως σήμερα , προχωρώντας προς το μέλλον, είναι αδιάσπαστη, συνεχής, εύπλαστη, μεγαλειώδης, περιεκτική, με μορφή, δομή, σύνταξη και περιεχόμενο, στοιχεία τα οποία της επιτρέπουν να λειτουργεί ως γλώσσα δημιουργός. Το σημαίνον είναι και σημαινόμενο και η ελληνική γλώσσα ικανή να δικαιολογεί αυτήν καθ' αυτήν την ύπαρξη τού ανθρώπου ως νοήμονος
και ευψύχου υπάρξεως.  Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην παλαιότερη μορφή της γλώσσας μας, στα αρχαία ελληνικά, τα οποία σαφώς και συνεχίζουν να είναι υπαρκτά στην ιστορική συνέχεια της ελληνικής -και όχι μόνον- γλώσσας έως σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι τα αρχαία ελληνικά, όχι μόνον δεν είναι μία "νεκρή γλώσσα" -όπως εκ του πονηρού διατείνονται κάποιοι- αλλά, τουναντίον, είναι πανταχού παρόντα στην περαιτέρω εξέλιξη των ελληνικών, φέρνοντας συνεχώς στην επιφάνεια, μέσα από την τρέχουσα μορφή της γλώσσας, ιδέες και αξίες που δι' αυτής έχουν συλληφθεί. Είναι, δήλα δή, γλώσσα ζωντανή, που εμβολιάζει διά του λόγου, των τεχνών, της φιλοσοφίας, της πολιτικής, της επιστήμης και κάθε πραγματικότητας, το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Συγχρόνως, μπορεί να προστατεύσει τήν σε μόνιμη εξέλιξη (διότι έχει και αυτή την ικανότητα) γλώσσα, από την εισβολή ξενόφερτων όρων και αμφίβολων νεολογισμών. Λειτουργεί λοιπόν ως ασπίδα στην ξενομανία, ως αντίδοτο στην γλωσσική ασυδοσία και θωρακίζει τον ελληνισμό από την λεξιπενία. Το ενιαίον, συνεχές και ζωντανόν της ελληνικής γλώσσας, κρατά μονίμως και διαρκώς στην επιφάνεια τον αξιακό και νοηματικό πλούτο της αιωνίου Ελλάδος, φράσσοντας έτσι δίοδο στην επιχειρούμενη πολιτιστική γενοκτονία που επιδιώκεται από τους παγκοσμιοποιητές, τους ανθέλληνες και τους -εν γνώσει τους ή όχι-υπηρέτες τους. Παραλλήλως, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις πολιτιστικής αντεπίθεσης, μάλιστα -κατ' ουσίαν- εθνικής αντεπίθεσης. Εν άλλες λέξεσι, η ελληνική γλώσσα, κιβωτός μνήμης και σοφίας, μπορεί να ξαναλειτουργήσει ως παγκόσμιο εμβόλιο σοφίας και ελευθερίας.
Λεξιπλασίες είναι τόσο εφικτές όσο και αποδεκτές και αποδεικνύουν ζώσα γλώσσα. Εδράζονται στον πλούτο της και στην δυνατότητά της να μπορεί να εκφράζει κάθε πνευματική σύλληψη, ψυχική κατάσταση και δημιούργημα τού ανθρώπου, να εκφράζει τα πάντα. Εάν κάποιος ενσκήψει στον πλούτο της, μπορεί να βρει κατάλληλες λέξεις οι οποίες ανταποκρίνονται σε νέες εφευρέσεις και ανακαλύψεις ή και μπορεί να δώσει τα συνθετικά νέων όρων και νεολογισμών. Η ελληνική γλώσσα μπορεί να εκφράσει το ήδη και το όχι ακόμη, το υπαρκτό και το ακόμη ανύπαρκτο, το ομολογημένο και το ανομολόγητο.
Μπορεί να αποδέχεται αντιδάνεια, αλλά δεν χρειάζεται δάνεια ξένων λέξεων (π.χ. λόγω πλημμελούς εργασίας φυγόπονων γλωσσολόγων ή και τού λεγομένου πνευματικού κόσμου ή και των Ακαδημαϊκών). Σημειώνεται ότι τα δάνεια λέξεων, που όμως έχουν δημιουργηθεί από ελληνικές λέξεις, γίνονται αποδεκτά ως αντιδάνεια. Ως παράδειγμα θα μπορούσε να αναφερθεί η λέξη "νεολογισμός", η οποία δημιουργείται μεν από τις ελληνικές λέξεις "νέος" και "λόγος" με την κατάληξη "-ισμός", όμως δημιουργήθηκε στην Γαλλία ως "neologisme" και κατόπιν εισήχθη στην ελληνική ως "νεολογισμός".
Η εξέλιξη της κοινωνίας, της τεχνολογίας, της επιστήμης αλλά και κάθε μορφή εξέλιξης, οδήγησε στη δημιουργία νεολογισμών οι οποίοι αποδίδουν επαρκώς την  νέα πραγματικότητα. Λέξεις όπως δασοπυρόσβεση, εγκεφαλογράφος, δισκόφρενο, επικοινωνιολόγος, κρυονική, κυνοκομείο, λαθρομετανάστης, κλινικάρχης και πολλές άλλες, εκφράζουν ικανοποιητικά νέες πραγματικότητες.
Η χρήση λέξεων ξένων γλωσσών από Έλληνες,  είναι περιττή και αχρείαστη. Δείχνει έλλειψη ελληνοπρέπειας ή και επαρκούς παιδείας ή και ξενομανία ή και αδιαφορία περί της ελληνικής γλώσσης. Δεν υπάρχει λόγος να λέγεται  λίφτιγκ η απορρυτίδωση, λίζιγκ ο χρησιδανεισμός, μάρκετιγκ η αγοραλογία, μπάτζετ ο προϋπολογισμός, τηλεκοντρόλ το τηλεχειριστήριο, γιουροβίζιον η ευρωεκπομπή ή ευρωθέαση, γκράφιτις τα τοιχογραφήματα, τατουάζ η δερματοστιξία, αιρκοντίσιον ο αεροκλιματισμός, σπόνσοριγκ η χορηγία και πάρα πολλά άλλα για τα οποία θα χρειάζονταν πολυσέλιδο βιβλίο για να αναφερθούν.
Εδώ και κάποια χρόνια, γίνεται απόπειρα παγκοσμίως και εν Ελλάδι να χρησιμοποιηθούν νεολογισμοί ή και να παραποιηθούν έννοιες λέξεων και όρων ή και να δοθεί διαφορετικό ειδικό βάρος στην εκφορά αυτών ή και να δημιουργηθούν νέες λέξεις, στο πλαίσιο μιας περίεργα ερμηνευόμενης "πολιτικής ορθότητας". Διόλου τυχαία, τα ανωτέρω έχουν κοινό τόπο παγκοσμίως την επίθεση στην έννοια τού έθνους, της γλώσσας, της παράδοσης, της καταγωγικής συνέχειας, της πίστης. Στα καθ' ημάς, η στόχευση επεκτείνεται στην Ελλάδα, στους Έλληνες, στις αρχές, τις αξίες και τα πιστεύω. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, αναφέρεται η λέξη "ρατσιστής", η οποία γίνεται σύγχρονο όπλο λεκτικής, ψυχολογικής και κοινωνικής στοχοποίησης και επίθεσης, ακόμη και προπομπός άσκησης σωματικής βίας. Εναλλακτικώς της ανωτέρω λέξης, χρησιμοποιούνται οι λέξεις "φασίστας" ("φασιστάκος", "φασιστάκι"), "νεοναζί", "ακροδεξιός". Επιπλέον, συμπληρώνονται από λέξεις όπως "φοβικός", "σεξιστής", "φαλλοκράτης", "ομοφοβικός", "πατριαρχικός", "χριστιανοταλιμπάν", "Ελληνάρας". "μπατριώτης", ακόμη και "σκατόψυχος"! Είναι φανερό ότι γίνεται επίθεση στο ομόγλωσσον, αλλά και στη μορφή, στη δομή, στη σύνταξη και στο περιεχόμενο της γλώσσας (και δη ως επικουρία της γενικευμένης επίθεσης στο ομότροπον, στο ομόδοξον, στο ομοΐστορον, στην κυτταρική μνήμη, στο ομότοπον και σε οτιδήποτε αποτελεί βάση τού έθνους).
Θέλοντας να δωροφορήσουμε τον αγωνιζόμενο Έλληνα πατριώτη και εθνικιστή (συνάμα δε και τον απανταχού πατριώτη) προσθέτοντας λέξεις-όπλα στη γλωσσική του φαρέτρα, θα επιχειρηθεί να απαντηθεί μέρος της εξελισσόμενης επίθεσης αλλά και να σαλπιστεί αντεπίθεση εναντίον των αντεθνικώς φρονούντων και δρώντων. Οπότε, από το θεωρητικό μέρος περνούμε στο πρακτικό, σημειώνοντας ότι η προσπάθεια δεν γίνεται από ειδικό ούτε και διεκδικείται αλάθητο. Αυτή η εργασία θα έπρεπε να γίνεται ομού από πολλούς υποψηφίους διδάκτορες γλωσσολογίας και να ελέγχεται από τους καλυτέρους των αρμοδίων πανεπιστημιακών καθώς και να τυγχάνει της εγκρίσεως της Ακαδημίας Αθηνών και των σοφών του Γένους. Όμως αυτοί κραυγαλέα απουσιάζουν, οπότε, με εθνοκεντρικότητα και ελληνοπρέπεια, γίνεται απόπειρα να ανοίξει νέα ατραπός, με επικουρία από τον εθνικώς σκεπτόμενο Έλληνα που θέλει και μπορεί.
Εντός τού ανωτέρω πλαισίου, γίνεται κατωτέρω απλή αναφορά ελληνικών νεολογισμών (λεξιπλασιών υπό του γράφοντος και ερανίσματα αγνώστου πηγής από το διαδίκτυο), ως μέσων μιας πρώτης γλωσσικής αντεπίθεσης:

Αντεθνικό τόξο: Αναφέρεται στα κόμματα που αυτοαναφέρονται σαν "Συνταγματικό τόξο", την στιγμή που έχουν καταστρατηγήσει (όπως δημοσίως έχει καταγγελθεί αλλά και στην πράξη διαπιστωθεί) Άρθρα του Συντάγματος σε περισσότερες από μία περιπτώσεις. Το "Συνταγματικό τόξο" είναι μία παγίδα, οι πατριώτες θέλουν να εφαρμόζεται σωστά το Σύνταγμα, ενιαίο έθνος και ελεύθερη πατρίδα.

Αυτοκτονιστής: Αυτός που με τις πολιτικές, τις απόψεις και τις ενέργειές του, μπορεί να οδηγήσει ανθρώπους στην αυτοκτονία. Σημειώνεται ότι οι αυτοκτονιστές, δεν επιθυμούν το αυτό για τους εαυτούς τους αλλά μόνον για τους άλλους. Είναι συνήθως άνθρωποι με ισχύ, δύναμη, εξουσία και χαμηλή ηθική συνείδηση και αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως εργαλεία ευκόλως αναλώσιμα και απλούς αριθμούς (νούμερα) ενός συστήματος εξουσίας.

Εθνομελλοντισμός: Είναι ένα κίνημα που πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα (κατόπιν και στις ΗΠΑ αλλά με όχι ίδιο περιεχόμενο) και εδράζεται στον εθνικισμό, στον κοινοτισμό, στον οικολογισμό και στον κοινωνισμό. Υπερβαίνει την παλαιά πολιτική διάκριση σε "δεξιά", "κέντρο", "αριστερά" και θεωρεί ότι η πολιτική σύγκρουση (με όλα όσα εντός της εμπεριέχονται) έχει από αρκετών ετών μετατοπιστεί μεταξύ των υπερασπιστών της πατρίδας, της ταυτότητας και ενός ελεύθερου εθνικού μέλλοντος (η μία πλευρά) και των παγκοσμιοποιητών της λεγόμενης νέας τάξης, του πολυπολιτισμού, της αντικατάστασης πληθυσμών και της πανθρησκείας (από την άλλη πλευρά). Λειτουργεί και ως γέφυρα μετάβασης οπαδών τού "παλαιού" πολιτικού συστήματος στη νέα πολιτεία των εθνικώς σκεπτομένων ελευθέρων.

Ιομανία: Η καθημερινή, συνεχής και υπερβολική (σε βαθμό υστερίας) ενασχόληση δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη με νεοεμφανισθέντα δημοσίως ιό. Ο ιομανής είναι ευκόλως ποδηγετούμενος και ενδέχεται να γίνεται επιθετικός άμα τη καθοδηγήσει. Μπορεί επίσης να χειραγωγείται από αρχές, εξουσίες και μέσα μαζικής επικοινωνίας.

Κομμουνισμένος: Ο σε εμμονικό βαθμό κομμουνιστής. Αρνείται οτιδήποτε δεν ερνηνεύεται υπό της κομμουνιστικής θεωρίας. Έχει φανατική προσκόλληση σε ξεπερασμένες και επικίνδυνες θεωρίες (π.χ. δικτατορία του προλεταριάτου). Αδυνατεί να κατανοήσει πραγματικότητες (απόπειρα αντικατάστασης πληθυσμών, απόπειρα ισλαμοποίησης χωρών και κοινωνιών, εργαλειοποίηση των μεταναστών -νομίμων ή παρανόμων- υπό του καπιταλισμού ενάντια στην υπάρχουσα εργατική τάξη κ.ά.π.) και να δώσει σοβαρές πειστικές απαντήσεις. Ο κομμουνισμένος, νιώθοντας ίσως ενδόμυχα ότι τα όποια επιχειρήματά του είναι έωλα, ξιφουλκεί και επιτίθεται με βαρύγδουπους κενούς περιεχομένου χαρακτηρισμούς. Έχει την κατανόηση -έως και υποστήριξη- των συστημικών διότι λειτουργεί ως η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος (παγκοσμιοποίηση, διεθνισμός, αντεθνικές απόψεις, στάσεις και συμπεριφορές, αθεΐα). Ο κομμουνισμένος νιώθει ασφάλεια με ομοίους του και λανθασμένα θεωρεί ότι έχει το πλανητικό αλάθητο. Αντίθετη λέξη: ξεκομμουνισμένος.

Μένουμε σπίτι: Σύνθημα που προωθείται με αφορμή την εξάπλωση ενός νέου κορονϊού, του  covid-19. Εξ αυτού και η σύνθετη λέξη: μενουμεσπιτάκηδες. Στην μονόπλευρη οπτική αυτού του συνθήματος, άνθρωποι με ευρύτερες αναζητήσεις χρησιμοποιούν τη φράση: Μένουμε σκεπτόμενοι. Ήδη η έννοια έχει επεκταθεί και οι Έλληνες χρησιμοποιούν και την φράση (με άλλο πλέον πεδίο αναφοράς): Μένουμε Έλληνες.

Μετάνθρωπος: Άτομο που ενδιαφέρεται μόνο για το εγώ του και τα στενά του συμφέροντα. Εξαιτίας της συστηματικής πλύσης εγκεφάλου που έχει υποστεί υπό του λεγομένου συστήματος και των δικών του μικρών αντιστάσεων, έχουν αντιστραφεί εντός του οι έννοιες και οι αξίες τού κοινού καλού, της πατρίδας, της κοινότητας, της πίστης, του ομοτρόπου. Κάνει ό,τι του έχουν εμμέσως υποβάλλει ενώ συγχρόνως νομίζει πλέον ότι πράττει αυτοβούλως. Εκτελεί με φανατισμό αντιανθρώπινες διαταγές ανωτέρων, εντασσόμενος οργανικά στην παγκόσμια πυραμίδα τους και αναμένοντας επιβράβευση γι' αυτό. Ο μετάνθρωπος είναι -τρόπον τινά- υβριδικός άνθρωπος.

Πρεσπούργος: Κλίνεται κατά το "κακούργος". Στην ελληνική γλώσσα, οι κακόσημες λέξεις σε -ουργος τονίζονται στην παραλήγουσα (π.χ. κακούργος), ενώ οι καλόσημες τονίζονται στην λήγουσα (π.χ. χειρουργός). Λόγω του ανοσιουργήματος της αντεθνικής όσο και απαράδεκτης για την Ελλάδα "Συμφωνίας" των Πρεσπών, όλοι όσοι την ψήφισαν, την υπέγραψαν, την υλοποιούν και την υποστηρίζουν, μπορούν να ονομάζονται πλέον
Πρεσπούργοι. Ως επεκτεινόμενη έννοια μάλιστα, μπορεί να συμπαρασύρει τον τόνο στην παραλήγουσα και στις λέξεις πρωθυπουργος, υπουργος, υφυπουργος.

Προδοτακραίοι: Κατά το "προδοταραίοι" (λαϊκό των προδοτών). Είναι η απάντηση στην ανόητη φράση "είστε ακραίοι". Διότι, ως παράδειγμα, θα μπορούσε ευκόλως να ειπωθεί πως "Ακραίοι δεν είναι οι πατριώτες αλλά οι προδότες". Οπότε, προδότης=ακραίος, δήλα δή: προδοτακραίος. Εξάλλου, είναι γνωστό ποιοι είναι οι προδότες και ποιοι τους υποστηρίζουν.

Σκλαβάνθρωπος: ο νεοσκλάβος, ο υποτακτικός, ο δουλόφρων. Φοβισμένο ανθρωπάκι που μπορεί να κάνει οτιδήποτε -ακόμη και αναξιοπρεπές- προκειμένου να επιβιώσει. Άτομο ανελεύθερο, το οποίο μπορεί να προφασισθεί οτιδήποτε (ακόμη και καρμικές αποδοχές τού Θείου) για να μην αντιδράσει διακινδυνεύοντας τα ψίχουλα (θλικά ή εξουσίας) της καθημερινότητάς του.
Θεωρεί ότι εξασφαλίζει ειρήνη και τροφή ως υποτακτικός ενός παγκοσμίου συστήματος, το οποίο συνειδητά υπηρετεί. Ο σκλαβάνθρωπος νομίζει ότι ζει αλλά δεν ζει μέχρι να πάψει να ζει.

Σοράκια: οπαδοί του παγκοσμίως γνωστού Τζορτζ Σόρος αλλά και όλων όσοι έχουν ίδιες απόψεις με αυτόν ή απλά τις προωθούν (γνωρίζοντας ή μη τι προωθούν). Λόγω της υπερέκθεσής του στη δημοσιότητα (ηθελημένα ή αθέλητα), στο δικό του πρόσωπο συμπυκνώνεται η κριτική σε ανωτέρους του στην παγκόσμια ιεραρχία δύναμης (ίσως ελάχιστοι), ομόρους του ή -κυρίως- κατωτέρους του. Τα σοράκια υπηρετούν την παγκόσμια αντιανθρώπινη νέα τάξη πραγμάτων και ένα είδος υβριδικού αντανθρώπου / μετανθρώπου, ο οποίος εργάζεται υπέρ μίας παγκόσμιας ολιγαρχικής ομάδωσης που επιδιώκει μία "νέα κατάσταση", σε ένα "νέο κόσμο" χωρίς πατρίδες, εθνικές ταυτότητες, εθνικές γλώσσες, εθνικά σημεία αναφοράς. Συναντώνται σε όλο το φάσμα παλαιών και νεωτέρων κομμάτων και αποτελούν το στράτευμα της "νέας εποχής". Στην παγκόσμια εσωτερική ιεραρχία τους, οι πολλοί που βρίσκονται στα χαμηλά στρώματα μιας υποθετικής πυραμίδας, λειτουργούν ως οι λεγόμενοι "χρήσιμοι ηλίθιοι" και "αργυρώνητοι δούλοι / υπηρέτες".

Πέραν της ανωτέρω προσωπικής συνεισφοράς,  στα μέσα μαζικής επικοινωνίας αλιεύονται και άλλες ενδιαφέρουσες λέξεις όπως: Ελληνάρες (με θετικό πρόσημο και τόνο, έναντι του με μειωτικό τρόπο εκφερόμενου "ελληνάρες"). Συχνά, η αποδοχή του αντιδιαστέλλεται με το: "προδοτάρες" (το οποίο επιστρέφεται στον υπονομευτή). Μπροδότες (ως απάντηση στο "μπατριώτες"). Υποπατριώτες (π.χ. Έλληνες μειωμένης εθνικής συνείδησης). Ακροηλίθιοι (σε απάντηση στο "ακροδεξιοί"). Μισότρελλοι, ή και: επικίνδυνοι μισότρελλοι, (ως απάντηση στο: "δικαιωματιστές", δηλαδή, μεταξύ άλλων, παιδόφιλοι και κτηνοβάτες). Φυσιοκράτης (ως απάντηση στο "φαλλοκράτης").
Θα μπορούσαν να γραφούν για το θέμα πάρα πολλά ακόμη. Ίσως σε επόμενο κείμενο. Το συγκεκριμένο είναι κατ' ουσίαν μία έκκληση στη λογική και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους εθνικώς σκεπτομένως ως ένα από τα μέσα μιας γλωσσικής αντεπίθεσης. Αφού δεν κάνουν αυτοί που πρέπει την εργασία τους, ας την κάνουμε εμείς. Γιατί, η ελληνική γλώσσα είναι εμβόλιο σοφίας και ελευθερίας.

Γ. Σαγιάς
Δάσκαλος
ΜΔΕ στην Ορθόδοξη Θεολογία

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Η πανδημία ως αφορμή παγκόσμιων ανακατατάξεων και η άποψη της κυρά-Κούλας από την Κωλοπετινίτσα

του Χρήστου Μπίσδα

Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε ο COVID-19 στην Κίνα, εκφράστηκαν διάφορες απόψεις για την προέλευσή του. Άλλοι υποστήριξαν ότι πέρασε στον άνθρωπο μέσω της κατανάλωσης ζώων (νυκτερίδων κ.ά.) και άλλοι ότι δημιουργήθηκε σε εργαστήριο από τους Κινέζους και στη συνέχεια - είτε επίτηδες είτε κατά λάθος - πέρασε στους ανθρώπους.

Πλέον ο COVID-19 έχει εξελιχθεί σε πανδημία και διάφορες θεωρίες συνωμοσίας ή και όχι διαδίδονται από ιστολόγια αμφιβόλου προελεύσεως. Επειδή ο εύπιστος λαός είναι επιρρεπής στους διάφορους «ειδικούς» που έχουν «διασταυρωμένες πληροφορίες», οι τελευταίοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, άλλοι για να τραβήξουν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους και άλλοι για να αποπροσανατολίσουν τον λαό από το πραγματικό πλαίσιο της πανδημίας.

Το σημαντικό στην όλη υπόθεση δεν είναι το τι πιστεύει και διαδίδει οποιοσδήποτε μη ειδικός, ίσως ούτε καν αυτό που οι ειδικοί θα αποδείξουν, αλλά το τι θα αποφασίσουν αυτοί που έχουν την δύναμη. Η πανδημία θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα στην παγκόσμια οικονομία, όπως υποστηρίζουν οι οικονομολόγοι. Απ’ ότι φαίνεται οι Η.Π.Α. και οι σύμμαχοί τους ξεκίνησαν από νωρίς την προσπάθεια εκμετάλλευσης της πανδημίας. Ο Τραμπ, η Μέρκελ και ο Μακρόν ήδη έχουν αρχίσει να στρέφουν τα βέλη τους κατά της Κίνας μιλώντας για χρήση του κορονοϊού ως βιολογικού όπλου και για λανθασμένη διαχείριση της επιδημίας από την Κίνα, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε πανδημία. Από την άλλη πλευρά, η Κίνα αρνείται ότι παρασκεύασε τον ιό και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έλαβε θέση υπέρ της Κίνας υποστηρίζοντας ότι ο ιός προήλθε από νυκτερίδες.

Ο χαρακτηρισμός του COVID-19 ως βιολογικού όπλου και η κατηγορία κατά της Κίνας ότι τον χρησιμοποίησε για να επιτεθεί ύπουλα εναντίον άλλων κρατών, είτε είναι αληθής είτε όχι, μπορεί να οδηγήσει σε παγκόσμιες ανακατατάξεις. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι πριν κάποια χρόνια οι Η.Π.Α. και οι σύμμαχοί της εισέβαλαν στο Ιράκ ισχυριζόμενοι ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν διέθετε χημικά όπλα. Παρά το ότι δεν βρέθηκαν χημικά όπλα, το καθεστώς του Ιράκ άλλαξε και επήλθαν σοβαρές ανακατατάξεις σε όλη τη Μέση Ανατολή.

Δεν αποκλείεται οι Η.Π.Α. και οι σύμμαχοί της να χρησιμοποιήσουν την πανδημία ως αφορμή για κήρυξη πολέμου οποιασδήποτε μορφής (οικονομικού, συμβατικού, υβριδικού κλπ) εναντίον της Κίνας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα εκτός από τον μεταξύ τους οικονομικό ανταγωνισμό έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς στην νότια σινική θάλασσα. Επίσης, στην παρούσα χρονική συγκυρία η μεγάλη πτώση των τιμών του πετρελαίου ευνοεί οικονομικά οποιαδήποτε πολεμική επιχείρηση.

Τα ανωτέρω είναι δεδομένα που θα έπρεπε να μας απασχολούν ως κράτος και ως εθνικιστές και όχι το αν η κυρά-Κούλα από την Κωλοπετινίτσα πιστεύει θεωρίες συνωμοσίας ή αν πράγματι ο κορονοϊός πέρασε στον άνθρωπο γιατί οι Κινέζοι τρώνε νυκτερίδες και συναφή εδέσματα.