Παράνομη Μετανάστευση - Προτάσεις Αντιμετώπισης

 
Ο συνδυασμός παράνομης μετανάστευσης και ισλαμισμού ως απειλή στην εθνική κυριαρχία.
 
 
Ομιλία του επικεφαλής του Κέντρου "φ", Γιώργου Σαγιά, στην ημερίδα με θέμα "ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΑΠΕΙΛΗ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΕΣ" που διοργανώθηκε από τους Republicans Overseas - Hellenic Chapter την 29-1-2020 στην Αθήνα.
https://www.youtube.com/watch?v=ijA6E-47lws
 
Προτάσεις αντιμετώπισης
Κάποιοι σκοτώνουν την Ελλάδα. Κάποιοι σκοτώνουν συνειδητά την Ελλάδα. Δεν πρόκειται για μετανάστευση. Πρόκειται για λαθρομετανάστευση. Πρόκειται για εποικισμό. Πρόκειται για σχέδιο αντικαταστάσεως πληθυσμών. Πρόκειται για απόπειρα ισλαμοποιήσεως.
Ο συνδυασμός της παράνομης μετανάστευσης με τον ισλαμισμό είναι εκρηκτικό μείγμα για την εθνική κυριαρχία. Απλή παράθεση κάποιων επισήμως μεταφρασμένων αποσπασμάτων από το Κοράνιο μπορεί να δώσει στίγμα:
Κεφάλαιο (Σούρα) Θ΄: «Όταν παρέλθωσιν οι ιεροί μήνες (σ.σ. σεληνιακοί μήνες), τότε φονεύετε τους πολυθεϊστάς όπου αν συναντήσετε, ζωγρείτε δε πολιορκούντες και ενεδρεύοντες αυτούς».
Κεφάλαιο (Σούρα) ΙΖ΄: «Θα εξαφανίσωμεν ή θα τιμωρήσωμεν σκληρώς απάσας τας χώρας της γης προ της ελεύσεως της ημέρας της κρίσεως».
Κεφάλαιο (Σούρα) ΜΖ΄: «Οπόταν συναντάτε τους απίστους φονεύετε και κατασφάζετε συγκρατούντες στερεώς τα δεσμά τού αιχμαλώτου».
Μετά τον θάνατο του Μωάμεθ, η βία και η επιθετικότητα έναντι οποιουδήποτε «μη μουσουλμάνου» συνεχίστηκαν «κατά τας γραφάς» με ένταση (φορές μειούμενη, φορές αυξανόμενη). Σύμφωνα με τον λόγιο Goldziher: «Οι υπέρμαχοι του Ισλάμ δεν είχαν να ασχοληθούν τόσο με την μεταστροφή των απίστων στην πίστη όσο με την υποταγή τους».
Παρά ταύτα, κείμενα χριστιανών παλαιοτέρων εποχών υποτιμούσαν την παρουσία του Ισλάμ. Αυτή η λάθος εκτίμηση πολλών και η ήπια πολεμική εναντίον του Ισλάμ, σε συνδυασμό με την τρέχουσα κάθε φορά πολιτική, οδήγησε σταδιακώς σε τραγικά αποτελέσματα, ήτοι -μεταξύ άλλων- σε εποικισμούς και εξισλαμισμούς.
Σήμερα, οι μουσουλμάνοι παγκοσμίως αποτελούν περίπου το 20% του πληθυσμού, δεδομένου ότι σημείωσαν μεγάλη αύξηση. Όπως γράφει στο βιβλίο του «Ισλάμ - Θρησκειολογική επισκόπηση» ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος (Γιαννουλάτος): «Στο δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα από το 15% έφθασαν στο 20% του πληθυσμού της γης. Σε πολλές χώρες της Ασίας και της Αφρικής έχουν την απόλυτη πλειοψηφία. Ολόκληρη η τεράστια ζώνη που εκτείνεται από τον Βόλγα προς βορρά μέχρι την Μαδαγασκάρη προς νότο και από το Καράτσι του Πακιστάν ανατολικά μέχρι το Ντακάρ της Σενεγάλης δυτικά είναι ισλαμική, ενώ ανατολικότερα δεσπόζει ο μουσουλμανικός όγκος της Ινδονησίας. Εκτός αυτού, η σύγχρονη μεγάλη μετανάστευση πληθυσμών -κυρίως προς το Δυτικό κόσμο- έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία μουσουλμάνων σε περισσότερες από 184 χώρες». Αν, μάλιστα, συνυπολογισθούν η λαθρομετανάστευση, οι προσφυγικές ροές και ο πόλεμος που έχει εξαπολύσει ο ISIS και τα παρακλάδια του, τότε ο θρησκευτικός δυναμισμός και η -όχι μόνο θρησκευτική- επεκτατικότητα δεν πρέπει για άλλη μια φορά να υποτιμηθούν. Εξάλλου, δεν είναι χρονικώς μακρινή η χαρακτηριστική δήλωση του 1997 του Ταγίπ Ερντογάν (τότε δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως): «Η δημοκρατία μας είναι παρά μόνο το τραίνο στο οποίο επιβαίνουμε μέχρι να επιτύχουμε το στόχο μας. Τα τζαμιά είναι οι στρατώνες μας, οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι τρούλοι τα κράτη μας και οι πιστοί οι στρατιώτες μας» (από το βιβλίο «Μιναρέδες, οι λόγχες του Ισλάμ», του Χρήστου Τσιαχρή).
Εντός αυτού του αδρομερούς παρουσιαζόμενου πλαισίου, ο προσεκτικός μελετητής του Ισλάμ, του Κορανίου και της απανταχού συμπεριφοράς των μουσουλμάνων μπορεί να εντοπίσει τα εξής:
1) Το Ισλάμ υπονομεύει τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους, θέλοντας να το μετατρέψει σε θεοκρατικό.
2) Είναι ασύμβατο με τις θεμελιώδεις ελευθερίες που αναγνωρίζονται από τα κράτη της λεγόμενης -δοκίμως ή αδοκίμως- «Δύσης».
3) Χρησιμοποιεί ρητορική μίσους και υποκινεί σε τέλεση ανθρωποκτονιών.
4) Ανάγει το Κοράνιο πάνω από το Νόμο κάθε χώρας, άρα επιδιώκει την ανομία και την κατάλυση του πολιτεύματος, αρνούμενο να συμμορφωθεί προς τους νόμους εξαιτίας θρησκευτικών πεποιθήσεων.
5) Υπονομεύει την ειρήνη και την ασφάλεια στις χώρες όπου υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε άλλη θρησκεία, δόγμα, δοξασία.
6) Θεωρεί οποιονδήποτε «μη μουσουλμάνο» άπιστο ο οποίος πρέπει να προσηλυτισθεί ή να εκτελεσθεί.
7) Προτρέπει σε εκτέλεση οποιουδήποτε ήταν ισλαμιστής και αποφάσισε να αλλάξει θρησκεία ή δόγμα, δηλαδή ασκεί τρομοκρατία.
8) Με (παρα)λογική «μονόδρομου» αρνείται την εξασφάλιση της αναγνώρισης και του σεβασμού των δικαιωμάτων των άλλων, αφού συλλήβδην τους θεωρεί «απίστους», συνεπώς αντιτίθεται στο γενικό, στην ευνομούμενη πολιτεία και στην δημοκρατία.
9) Διεκδικεί ιδιαίτερη αντιμετώπιση των μουσουλμάνων και συνεπώς ακυρώνει την έννοια της ισονομίας.
10) Υιοθετεί τον φόνο, ακυρώνοντας την ανθρώπινη ύπαρξη.
Οι διαπιστώσεις δεν αρκούν. Επιβάλλεται η άμεση λήψη μέτρων υπό της επίσημης συντεταγμένης πολιτείας για να πάψει να απειλείται η εθνική κυριαρχία. Τα μέτρα που αναφέρονται κατωτέρω είναι υλοποιήσιμα και εδράζονται πρωτίστως στην εθνική συνείδηση, στην αποφυγή διακρίσεων κατά του πληθυσμού, στη νομιμότητα και στην αγάπη:
1) «Φράξιμο» των συνόρων με αλλαγή πολιτικής. Την ανθρωπιστική ευθύνη την έχουν αυτοί που προωθούν και ρίχνουν στο νερό ή οδηγούν στα ναρκοπέδια παράνομους μετανάστες. Μεγιστοποίηση μέσων και έντασης αποτροπής.
2) Η FRONTEX να ενεργοποιηθεί αποκλειστικά στην Τουρκία. Εναλλακτικά, στη FRONTEX να προσλαμβάνονται Έλληνες με κριτήριο εντοπιότητας (κυρίως νησιώτες και Θρακιώτες), με σκοπό να αποτρέπουν πραγματικά τη λαθρομετανάστευση.
3) Απαγόρευση των Μ.Κ.Ο. που ενεργούν υπέρ της παράνομης μετανάστευσης, οδηγώντας ανθρώπους σε κίνδυνο, ακόμη και σε απώλεια της ζωής τους. Έλεγχος των έως τώρα πεπραγμένων τους. Όσοι κατηγορηθούν για παράνομη διακίνηση ανθρώπων ή άλλες παρανομίες να δικαστούν αρμοδίως και αναλόγως. Μ.Κ.Ο., οι οποίες ενδέχεται να μην εμπίπτουν στις ανωτέρω κατηγορίες, να υποχρεωθούν να ενεργοποιηθούν στην Τουρκία και όσες -ελαχιστότατες- μείνουν στην Ελλάδα να υποχρεωθούν να λειτουργήσουν υπό των ελληνικών αρχών και κατά προτεραιότητα υπέρ των παιδιών, των ευάλωτων ομάδων και όσων θέλουν να επαναπατριστούν.
4) Τη συντομότερο δυτανόν, καταγγελία κάθε Σύμβασης ή Συμφωνίας που οδηγεί κατ' ουσίαν σε απεθνικοποίηση και ισλαμοποίηση της χώρας. Καταγγελία της Συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ» (έστω μονομερώς) και κάθε αντίστοιχης δέσμευσης (είτε έχει επιβληθεί είτε έχει υπάρξει παλαιότερη συμφωνία). Τάχιστες ενέργειες σε επίπεδο Βουλής των Ελλήνων και Διεθνών Οργανισμών, ώστε όσοι εν τέλει κατάφεραν να εισέλθουν στην Ελλάδα και κατόπιν προωθήθηκαν ή πρόκειται να προωθηθούν σε άλλη χώρα να μην μπορούν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, εάν η Ελλάδα δεν το επιτρέψει.
5) Σεβασμός των νόμων της Ελλάδος, αλλά και της διεθνούς ερμηνείας για το ποιος λογίζεται πρόσφυγας. Πλήρης σεβασμός των πραγματικών προσφύγων. Απόρριψη των αιτήσεων αναγνώρισης ως προσφύγων όποιων εισέρχονται παράνομα στην Ελλάδα από ασφαλή χώρα (και η Τουρκία λογίζεται ως μία από αυτές). Πολιτική πρόβλεψη για την περίπτωση που η Τουρκία τεχνηέντως θελήσει να θεωρηθεί ως «μη ασφαλής χώρα» για να εξαγάγει στην Ελλάδα, στην υπόλοιπη Ευρώπη και αλλού νέο τεράστιο αριθμό μεταναστών.
6) Άμεση αλλαγή της φιλοσοφίας και της πολιτικής περί «ανθρωπιστικής» αντιμετώπισης των λαθρομεταναστών από την ελληνική κυβέρνηση. Αλλαγή τής προς τα έξω εικόνας τής Ελλάδος ως ιδανικής χώρας προορισμού (με δωρεάν σίτιση, στέγαση, επιδόματα, ενίοτε μετακινήσεις και διάφορες ακόμη παροχές από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ελληνικό κράτος, Μ.Κ.Ο. και «αλληλέγγυους»). Αυτή η αντιμετώπιση πρέπει άμεσα να αλλάξει και είναι ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων το τεράστιο πλήθος ανθρώπων που εισβάλλουν και εποικίζουν την πατρίδα μας, όπως και η συνέργεια στη διακίνηση παρανόμως εισελθόντων.
7) Τροποποίηση του Κώδικα Μετανάστευσης όσο και του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας. Άτομο παρανόμως εισελθόν στην Ελλάδα, το οποίο δεν έχει αναγνωριστεί ως πρόσφυγας, θα πρέπει άμεσα να συλλαμβάνεται, να καταγράφεται από τις ελληνικές αρχές, να του χορηγείται «αριθμός μητρώου λαθρομετανάστη», να ταυτοποιείται βάσει βιομετρικών στοιχείων και να απελαύνεται άμεσα. Η παράνομη είσοδός του στην ελληνική επικράτεια θα ισοδυναμεί αυτομάτως με ισόβιο αποκλεισμό, βάσει νόμου, οποιασδήποτε περίπτωσης νομιμοποίησης της διαμονής του στην Ελλάδα και χορήγησης ελληνικής ιθαγένειας σ' αυτόν και στους απογόνους του.
8) Όσοι αποδείξουν ότι είναι πρόσφυγες ή πληρούνται οι προϋποθέσεις να ενταχθούν στην κατηγορία «μετανάστες» οφείλουν να αποδεικνύουν καθημερινώς, συνεχώς και εσαεί τον σεβασμό τους στα εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα των Ελλήνων και στο περιεχόμενο αυτών, αλλιώς, σε αντίθετη περίπτωση, θα απελαύνονται.
9) Παύση χορηγήσεως ιθαγένειας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και αντ' αυτής χορήγηση άδειας παραμονής ορισμένου χρόνου κατ' εξαίρεση ή ταχεία επαναπροώθησή τους στις πατρίδες τους.
10) Όσοι εισήλθαν και διαμένουν παρανόμως στην Ελλάδα -και μέχρι να καταστεί εφικτή η απέλασή τους- δεν θα δικαιούνται επιπλέον υπηρεσίες από το κράτος πέραν όσων προβλέπονται από διεθνείς συμβάσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (π.χ. ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση ανηλίκων). Θα εμβολιάζονται υποχρεωτικά με μέριμνα του κράτους και θα τους καταλογίζεται το κόστος (το οποίο, αν δεν πληρωθεί, θα τους ακολουθεί ως χρέος προς το κράτος). Επίσης, δεν θα δικαιούνται να χρησιμοποιούν το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας ούτε να εξάγουν κεφάλαια ούτε να αποκτήσουν κινητή ή ακίνητη περιουσία.
11) Περαιτέρω, θα απαγορεύονται η φιλοξενία, η μίσθωση ακινήτου και η απασχόληση του λαθρομετανάστη από οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, συμπεριλαμβανομένων των Μ.Κ.Ο. Σε όποιον καταληφθεί να φιλοξενεί, να εκμισθώνει ακίνητο ή να απασχολεί λαθρομετανάστη θα επιβάλλεται -πέραν των ποινικών κυρώσεων- πρόστιμο που θα ισούται με το συνολικό χρέος του λαθρομετανάστη προς το ελληνικό κράτος μέχρι εκείνη τη στιγμή, από οποιαδήποτε αιτία. Η καταβολή του ανωτέρω προστίμου δεν θα απαλλάσσει το λαθρομετανάστη από το χρέος του.
12) Παροχή νόμιμης διεξόδου στους λαθρομετανάστες να εμφανιστούν σε ειδικά κέντρα που θα δημιουργηθούν για διευκόλυνση του επαναπατρισμού τους, με παροχή δυνατότητας επικοινωνίας με τις οικογένειές τους ή με τις αρχές του κράτους καταγωγής τους, προκειμένου να ρυθμίσουν τον τρόπο επαναπατρισμού τους (έκδοση διαβατηρίου, έκδοση αεροπορικού εισιτηρίου κ.λ.π.)
Η λύση όμως δεν πρέπει να δοθεί μόνο στο μεταναστευτικό, αλλά στη συνολική πολιτική. Αυτό προϋποθέτει εθνική πολιτική, η οποία μπορεί να υλοποιηθεί από εθνική κυβέρνηση, με εθνική συνείδηση. Μια σύμπραξη πατριωτών και εθνικιστών είναι ζητούμενο για τον πολίτη που όντως έχει αποφασίσει να αλλάξει και να αγωνιστεί για να ζήσει ηρέμως, ασφαλώς και αξιοπρεπώς στην πατρίδα του.
Ευχαριστώ τους οργανωτές για το βήμα που μου παραχώρησαν και εύχομαι οι αξιόλογες ενέργειές τους να στραφούν και στην κατεύθυνση ανατροπής της υπάρχουσας θέσης για την απαράδεκτη «Συμφωνία των Πρεσπών».
 
Δείτε την ομιλία και στο κανάλι μας στο YouTube
 

Να γίνουμε η λύση

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΛΥΣΗ
(για μια νέα ελληνική πρόταση ενάντια στον πολιτισμικό και πολιτιστικό ιμπεριαλισμό).

Του Γ. Σαγιά

  Οι πολιτισμικές ιδιαιτερότητες τού Ελληνισμού οφείλονται (και) στην ιδιοπροσωπία του και είναι αναπόσπαστο μέρος τής εθνικής (συλλογικής) του ταυτότητας.
  Ευρισκόμενοι σε ένα ιδιαιτέρως εκτεταμένο μέτωπο (τόσο χωρικά όσο και θεματικά) επελάσεως τής παγκοσμιοποιήσεως, η προσωπική στάση και η προσωπική αντίσταση είναι ένα αναγκαίο και χρήσιμο (αλλά και δύσκολο) βήμα στην κατεύθυνση φρεναρίσματος τής αντεθνικής επίθεσης και συγκρότησης μιας νέας εθνικής αντιστάσεως.
  Οι όροι, οι προϋποθέσεις και οι κανόνες στην προσπάθεια για ανακοπή -σε πρώτη φάση- των αρνητικών κατεστημένων που στηρίζουν την επέκταση τής παγκοσμιοποιήσεως, έχουν τεθεί από τους επελαύνοντες παγκοσμιοποιητές, γι' αυτό και το εγχείρημα καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο, πρέπει όμως να επιχειρηθεί.
  Θέματα παιδείας, εκπαιδεύσεως, συμπεριφοράς, επικοινωνίας, τρόπου ζωής, διατροφής, ενδύσεως, τέχνης, ψυχαγωγίας και διασκεδάσεως, αξιοποιήσεως τού ελευθέρου χρόνου, πρέπει να τεθούν με εναλλακτικό τρόπο, θελκτικό και ουσιαστικό, από όλους όσοι ενδιαφέρονται να σταματήσουν την διείσδυση τής παγκοσμιοποιήσεως σε όλες τις εκφάνσεις τής καθημερινής ζωής των απανταχού ανθρώπων.
  Οι διανοούμενοι (θα έπρεπε να) είναι μέρος μιας εθνικής πρωτοπορίας, η οποία θα συνέτασσε μια νέα διακήρυξη-πρόταση ως ανάχωμα στον αντεθνικό πολιτισμικό -και όχι μόνο- επεκτατισμό αλλά και ως εφαλτήριο για μια νέα εθνική πρόταση που να οδηγεί τον ελληνισμό στην παγκόσμια πρωτοπορία. Μια πρόταση που να έχει άμεση εφαρμογή στην καθημερινότητα σε κάθε εκδοχή τού συλλογικού βίου, ώστε να καταστεί δυνατή η διοχέτευση και αξιοποίηση τής ενεργητικότητας και δημιουργικότητας των δυνάμεων τού έθνους σε δράσεις συμβατές με την ταυτότητά τους, την κοινότητά τους, την παράδοσή τους, δηλα δή σε δράσεις συμβατές με τον ίδιο τους τον αληθινό εαυτό (που βάναυσα κακοποιείται από την επιδιωκόμενη -όσο και αφύσικη και αντιανθρώπινη- ομογενοποίηση).
  ´Οταν διανοούμενοι (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ενός έθνους αρνούνται αυτή καθ' αυτή την ιδέα τού έθνους, είναι αυτονόητο ότι τίποτε καλό δεν προοιωνίζουν γι' αυτό. Συντεταγμένοι όντες στο άρμα τής παγκοσμιοποιήσεως, είναι ξεκάθαρα στην "αντίπερα όχθη" και ως εκ τούτου είναι μέρος τού προβλήματος και όχι μέρος τής λύσεώς του. Σε αυτή την περίπτωση, τον ρόλο τής ηγουμένης πρωτοπορίας αναλαμβάνουν νέα ζωτικά κύτταρα τού έθνους με σκοπό να προτείνουν ένα νέο δρόμο, εθνικό και ανθρώπινο.
  Πρωτοπόροι νέοι, επιστήμονες, άνθρωποι τής τέχνης και τού πολιτισμού, πνευματικοί άνθρωποι, φοιτητές και σπουδαστές, γονείς και κηδεμόνες, άνθρωποι που ασχολούνται με την επικοινωνία, άνθρωποι τού μόχθου που αγωνίζονται στις πόλεις και στις κοινότητες, ενδυματολόγοι, διατροφολόγοι, ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΕΜΦΟΡΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, έχουν χρέος και καθήκον να στρατευθούν συνειδητά στην προσπάθεια εναντίον ενός βασικού εργαλείου επεκτάσεως  τής παγκοσμιοποιήσεως, τού πολιτισμικού και πολιτιστικού ιμπεριαλισμού και υπέρ τής συντάξεως μιας νέας ελληνικής προτάσεως με βάση το έθνος, και την εθνική ταυτότητα.  
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΛΥΣΗ. Μπορούμε!


Γ. Σαγιάς
Δάσκαλος
ΜΔΕ στην Ορθόδοξη Θεολογία

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Ιωάννης Συκουτρής

Γράφει ο Γιώργος Σαγιάς
 
Ο Ιωάννης Συκουτρής γεννήθηκε στην Σμύρνη της Μικράς Ασίας το 1901 και τερμάτισε την ζωή του το 1937. Στον βραχύ βίο του, σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην Γερμανία και στην Γαλλία. Ομιλούσε γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά και τουρκικά. Ήταν επιμελητής τής Ακαδημίας Αθηνών, καθηγητής στο Παρθεναγωγείο Αρσακείου και υφηγητής της αρχαίας φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στις παραδόσεις μαθημάτων, οι αίθουσες πλημμύριζαν από φοιτητές οι οποίοι γίνονταν κοινωνοί τής αγάπης του για την ελληνική νεολαία και τής πατριδολατρείας του. Δέχθηκε τα θετικά σχόλια του Αχιλλέα Τζαρτζάνου, του Γρηγορίου Ξενοπούλου και άλλων επιφανών της εποχής, όμως πολεμήθηκε με σφοδρότητα για τα προλεγόμενα του έργου «Συμπόσιο Πλάτωνος» όπου πρότεινε ψύχραιμη αντιμετώπιση του θέματος “έρως” (θέμα “δύσπεπτο” για τα τότε δεδομένα, το οποίο χρήζει περαιτέρω μελέτης).
 
Ο Ιωάννης Συκουτρής ήταν ιδεαλιστής, υπέρμαχος μιας πνευματικής αριστοκρατίας, ρομαντικός εθνικιστής και εισηγητής του ηρωικού τρόπου ζωής. Επιπλέον, παρουσίαζε το φιλοσοφείν επί της ζωής για το νόημα της ζωής, όχι με θεωρητικό τρόπο αλλά με συγκεκριμένες υλοποιήσιμες μορφές.
 
Μεταξύ άλλων πολλών, αξίζει να προσεχθούν ιδιαιτέρως τα κάτωθι διότι δεν τους έχει δοθεί η πρέπουσα σημασία (πιθανώς λόγω της ιδεολογίας του Ιωάννη Συκουτρή ή και λόγω αμελείας). Επιλέγεται λοιπόν να αναδειχθούν και τονισθούν συγκεκριμένα σημεία για να γίνει σαφέστερο και κατανοητότερο ότι ο εθνικισμός συμπυκνώνει μέσα του τόσο την παράδοση όσο και την πρόοδο σε αδιάσπαστη συνέχεια και ότι μπορεί να δίνει τις δέουσες κατευθύνσεις στο σήμερα και να δρομολογεί το αύριο.
 
Εζήτησε να οργανωθεί η κοινωνική πρόνοια ως μέρος της κρατικής δράσεως σύμφωνα με την αρχή της ορθολογιστικής συστηματοποιήσεως. Προέτρεπε να καταρτιστούν ακριβείς και λεπτομερείς στατιστικές των διαφόρων εκδηλώσεων της δυστυχίας για να αντιμετωπισθεί εξειδικευμένα. Αυτό δηλαδή που ακόμη δεν έχουν πετύχει έως σήμερα οι Κυβερνήσεις, οι Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις, οι Τοπικές Αυτοδιοικήσεις!
 
Επεξέτεινε τη σκέψη του, αναδεικνύοντας την ανάγκη για εξατομίκευση της κοινωνικής πρόνοιας. Με άλλες λέξεις, αυτό που λέγει σήμερα η σύγχρονη ιατρική και παιδαγωγική, ότι δηλαδή ο κάθε ασθενής ή ο κάθε μαθητής χρειάζεται εξατομικευμένη φροντίδα ή διδασκαλία, αυτό πρότεινε τότε ο Συκουτρής. Σημείωνε μάλιστα πως δεν υπάρχει δυστυχία γενική αλλά δυστυχείς άνθρωποι. Θεωρούσε την δυστυχία φαινόμενο ψυχικό και όχι υλικό.
 
Διεύρυνε έτι περαιτέρω τον προβληματισμό του, αναφέροντας ότι οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί στατιστικής ούτε ποσά. Θεωρούσε τους ανθρώπους αυθύπαρκτες ατομικότητες και πίστευε πως υπάρχει προσωπικό και ιδιαίτερο φύσημα του Δημιουργού για κάθε άνθρωπο. Καλό θα ήταν οι συνδικαλιστές και οι πολιτικοί τού σήμερα, που αρέσκονται να χρησιμοποιούν συνθήματα και φράσεις που ομοιάζουν με τα ανωτέρω (ή και τα αντιγράφουν), να έχουν το σθένος να αναφέρουν τις πηγές και το θάρρος να μετακινηθούν πολιτικώς επί το πατριωτικότερον.
 
Σημείωσε πως ο κοινωνικός λειτουργός, δεν πρέπει να είναι απλώς δημόσιος υπάλληλος αλλά να είναι άνθρωπος. Δηλαδή ο κοινωνικός λειτουργός να μην είναι ένας απρόσωπος εργαζόμενος γραφειοκράτης διεκπεραιωτής αλλά ένας λειτουργός (με όλη τη σημασία της λέξεως) ο οποίος θα στηρίζει τον συνάνθρωπο και συνεπώς αυτή καθαυτή την κοινωνία. Σήμερα, παρά τις ατομικές προσπάθειες εξαιρετικών λειτουργών, η γάγγραινα της γραφειοκρατικής αδιαφορίας υφίσταται δυστυχώς κραταιά.
 
Τόνισε ότι η κοινωνική πρόνοια δεν είναι μόνο πράξη δικαιοσύνης, δηλαδή νομική, αλλά είναι και πράξη ελεύθερης προαίρεσης, δηλαδή ηθική. Η κοινωνική πρόνοια δηλαδή είναι επαφή ψυχών. Στην εποχή μας λοιπόν, πέρα από νόμους και κανόνες, οι οποίοι πρέπει και οφείλουν να υπάρχουν επ’ ωφελεία του έθνους και των πολιτών του, πρέπει να υπάρχει πραγματική αγάπη και υπερβατικές συμπεριφορές φιλαλληλίας στους δοκιμαζόμενους πτωχούς και νεόπτωχους, αστέγους και βαλλόμενους καθοιονδήποτε τρόπο συνέλληνες στην Ελλάδα της κρίσης.
 
Ανέδειξε την πείνα για δικαιοσύνη, φέρνοντας στο προσκήνιο την συναίσθηση ότι πολλοί υποφέρουν χωρίς να το αξίζουν και έφερε στην επιφάνεια την αγανάκτηση για την ηθική ταπείνωση. Σήμερα, εποχή σήψης και παρακμής, εποχή που κυβερνούν (ή απολαμβάνουν τα κέρδη που αποκόμισαν από την εξουσία) οι ποικιλόχρωμοι οπαδοί του “μαζί τα φάγαμε”, σήμερα, που πολλοί επικεφαλής των μετωπικών οργανώσεων των κάθε λογής “Αγανακτισμένων” βολεύονται με κυβερνητικές πλάτες, και αυτό το αίτημα παραμένει επίκαιρο.
 
Υποστήριξε ότι πρέπει να εντοπίζονται και να θεραπεύονται τα αίτια της ανθρώπινης δυστυχίας πέρα από τα όποια μέτρα που ορθώς λαμβάνονται για ανακούφιση και παρηγοριά των ανθρώπων που δυστυχούν. Διότι τι λόγο έχει η φιλοσοφία της ζωής στις καθημερινές ανάγκες σήμερα (π.χ. εάν μετρηθεί ο αριθμός των μερίδων φαγητού των ασθενών ή οι νοσοκόμες που τους αναλογούν στα νοσοκομεία ή ο αριθμός των ανέργων νέων ή γυναικών) εάν πρωτίστως δεν συλληφθούν και δεν δρομολογηθεί η αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτίων που δημιουργούν τα προβλήματα; Με τον τρόπο των “μετρήσιμων μεγεθών” δεν συλλαμβάνεται η δυστυχία με ότι βαθύτερο παρουσιάζει, διότι παρουσιάζονται μεν χρήσιμα εξωτερικά αποτελέσματα που οδηγούν σε πρόσκαιρα ημίμετρα αλλά δεν προσεγγίζονται οι αιτίες της δυστυχίας.
 
Εν κατακλείδι: Μέσα από το έργο του που αφορά στην φιλοσοφία της ζωής, ο Ιωάννης Συκουτρής οδηγεί από την θεωρία στην πράξη. Τα ζητήματα του τότε είναι και αιτήματα του σήμερα. Εξαιρετικές θέσεις προκύπτουν μέσα από τα εκλεκτά δημιουργήματά του, τις οποίες όμως λυμαίνονται ή τις παραφράζουν και τις στρεβλώνουν και τις παρερμηνεύουν διάφοροι, ηθελημένα ή αθέλητα. Αυτό πρέπει όμως να σημαίνει και την εγρήγορση των εθνικιστών. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε αυτό που κάποιοι ονομάζουν “κυριαρχία των άλλων”. Οι θέσεις του Συκουτρή είναι προοδευτικές γιατί είναι εθνικιστικές και είναι εθνικιστικές γιατί είναι προοδευτικές. Θέσεις – συμπυκνωμένες σε συνθήματα υπό του γράφοντος – όπως: Οργάνωση της κοινωνικής πρόνοιας – Κατάρτιση στατιστικών των εκδηλώσεων της δυστυχίας και αντιμετώπισή της – Εξατομίκευση της κοινωνικής πρόνοιας – Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί ούτε ποσά – Ο κοινωνικός λειτουργός πρώτα να είναι άνθρωπος – Η κοινωνική πρόνοια είναι πράξη ελεύθερης προαίρεσης – Αγανάκτηση για την ηθική ταπείνωση – Πείνα για δικαιοσύνη – (και κυρίως): Πρέπει να εντοπίζονται, να προσεγγίζονται και να θεραπεύονται τα αίτια της ανθρώπινης δυστυχίας, είναι θέσεις εθνικές, προοδευτικές, κοινωνικές, ειλικρινείς, υλοποιήσιμες, είναι θέσεις εθνικιστικές και οδηγούν στον δρόμο της σωτηρίας του Γένους. Οι δυνάμεις του Γένους βρίσκονται εντός του. Οι δυνάμεις του Γένους είμαστε όλοι εμείς. Αξίζει και οφείλουμε να αυξήσουμε τις προσπάθειες μας, σε πνεύμα βελτιοδοξίας, ασπαζόμενοι έναν αγωνιστικό και ηρωικό τρόπο ζωής.
 
Ναι, πρώτη ή Ελλάδα. Ναι, πρώτοι οι Έλληνες. Πρέπει όμως να παλέψουμε γι αυτό!
 
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Μέτρα κατά της Λαθρομετανάστευσης

ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΡΘΟΤΗΤΑΣ»

 

του Χρήστου Μπίσδα

 

Η κυβέρνηση πρόσφατα ανακοίνωσε ακόμα ένα σχέδιο αποσυμφόρησης των νησιών από «πρόσφυγες και μετανάστες» με μεταφορά τους σε κλειστά κέντρα φιλοξενίας στην ηπειρωτική Ελλάδα. Το σχέδιο αυτό προκάλεσε αντιδράσεις στις τοπικές κοινωνίες, όπου σχεδιάζεται να λειτουργήσουν τα κλειστά κέντρα φιλοξενίας. Οι περισσότερες από αυτές τις αντιδράσεις δεν στηρίζονται σε κάποια ιδεολογία ή στο ένστικτο επιβίωσης αλλά στην πονηρή και συμφεροντολογική σκέψη του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου, που δεν βλέπει το πρόβλημα συνολικά αλλά το μόνο που τον νοιάζει είναι να μην γίνει «hot spot» στο χωριό του, κι ας γίνει σε όλα τα άλλα χωριά της Ελλάδας. Αντιπαρέρχομαι αυτή την στάση, που χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης, και θα επικεντρωθώ σε μέτρα τα οποία πρέπει να ληφθούν ώστε να αποτραπεί η λαθρομετανάστευση εν γένει.

 Για να αντιμετωπιστεί η λαθρομετανάστευση πρέπει πρώτα να εντοπιστούν οι λόγοι που την προκαλούν, ώστε ακολούθως να καταπολεμηθούν. Και δεν εννοώ τους πολέμους ή την φτώχεια στον Τρίτο Κόσμο - αυτά, άλλωστε, δεν κατόρθωσαν να τα αντιμετωπίσουν εδώ και δεκαετίες τόσοι «ανθρωπιστές» και Μ.Κ.Ο. - αλλά τα κίνητρα που ωθούν ορδές αλλοδαπών να επιλέγουν να εισέλθουν παράνομα στην Ελλάδα και όχι σε κάποια άλλη χώρα, που θα μπορούσε μάλιστα να είναι όμορη ή ομόθρησκη ή ομότροπη και πλούσια οικονομικά.

Είναι γενικά γνωστό ότι οι περισσότεροι λαθρομετανάστες εισέρχονται στην Ελλάδα με σκοπό να μεταβούν σε πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης. Η μικρή απόσταση των νησιών του Αιγαίου από την Ιωνία, η δράση διεθνικών κυκλωμάτων διακινητών λαθρομεταναστών, που διευκολύνονται από τις τουρκικές αρχές, και η πρακτική δυσχέρεια φύλαξης των θαλασσίων συνόρων μας με συμβατικούς τρόπους είναι παράγοντες που διευκολύνουν τις λαθρομεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα. Αυτό όμως που στην πραγματικότητα έλκει σαν μαγνήτης τους λαθρομετανάστες είναι η «ανθρωπιστική» αντιμετώπισή τους από το ελληνικό κράτος και ένα μέρος του ελληνικού λαού.

Ο λαθρομετανάστης με το που θα πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα, είτε φτάσει ανενόχλητος με βάρκα σε ακτή κάποιου νησιού του Αιγαίου είτε περισυλλεγεί από το Λιμενικό Σώμα και μεταφερθεί σε κάποιο νησί του Αιγαίου, ξεκινά να ζει ανέξοδα για τον ίδιον. Η Ε.Ε., το ελληνικό κράτος και οι Μ.Κ.Ο. του παρέχουν δωρεάν στέγαση, σίτιση, επιδόματα κλπ. Ενίοτε, του παρέχουν δωρεάν μεταφορά στην ηπειρωτική Ελλάδα ενώ για να φτάσει μέχρι την Ελλάδα πλήρωσε αδρά τους διακινητές του. Με τον τρόπο αυτόν η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει, ηθελημένα ή άθελά της, στην περαιτέρω διακίνηση των λαθρομεταναστών.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο λαθρομετανάστης ζει στην Ελλάδα δωρεάν, χωρίς να εργάζεται, χωρίς να πληρώνει φόρους, χωρίς να φοβάται ότι θα απελαθεί, έχοντας εξασφαλίσει την σίτιση, την στέγαση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή του και επιδόματα που λαμβάνει μέσω τραπεζικού λογαριασμού. Εν τω μεταξύ, περιμένει την ευκαιρία να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας ή να νομιμοποιηθεί (δηλαδή να γίνει νόμιμος μετανάστης) ή να του χορηγηθεί η ελληνική ιθαγένεια (δηλαδή να γίνει Έλληνας πολίτης) ή να μεταβεί με οποιονδήποτε τρόπο στον τελικό προορισμό του (π.χ. Γερμανία, Σουηδία). Σε κάθε περίπτωση έχει ήδη επιτύχει τον στόχο του διότι ακόμα κι αν δεν κατορθώσει να φύγει από την Ελλάδα άμεσα, αυτό θα το κατορθώσουν οι απόγονοί του, οι οποίοι θα λάβουν την ελληνική ιθαγένεια και θα μπορούν πλέον να διαμείνουν στην Ελλάδα ή, ως πολίτες κράτους-μέλους της Ε.Ε., να εγκατασταθούν σε οποιοδήποτε κράτος της Ε.Ε.

Για να αποτραπεί αυτή η κατάσταση θα πρέπει να τροποποιηθεί η ισχύουσα νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένων τόσο του Κώδικα Μετανάστευσης όσο και του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, που στην σημερινή μορφή τους με διάφορες διατάξεις προωθούν τον εποικισμό της Ελλάδας από αλλογενείς αλλοδαπούς. Οι αλλαγές που προτείνονται, σε γενικές γραμμές, είναι οι εξής:

 Από την στιγμή που κάποιος θα εισέρχεται παράνομα στην Ελλάδα και δεν θα μπορεί να αποδείξει ότι είναι πρόσφυγας, θα πρέπει να συλλαμβάνεται, να καταγράφεται από τις ελληνικές αρχές, να του χορηγείται «αριθμός μητρώου λαθρομετανάστη», να ταυτοποιείται βάσει βιομετρικών στοιχείων και να απελαύνεται άμεσα. Η παράνομη είσοδός του στην ελληνική επικράτεια θα ισοδυναμεί αυτομάτως με ισόβιο αποκλεισμό, βάσει νόμου, οποιασδήποτε περίπτωσης νομιμοποίησης της διαμονής του στην Ελλάδα και χορήγησης της ελληνικής ιθαγένειας σ’ αυτόν και στους απογόνους του.

Σε περίπτωση που είναι αδύνατη η απέλαση του αλλοδαπού, θα υποχρεούται να αποδείξει ότι έχει εμβολιασθεί, αλλιώς θα εμβολιάζεται υποχρεωτικά με μέριμνα του κράτους και θα του καταλογίζεται η σχετική δαπάνη. Ακολούθως, θα αφήνεται ελεύθερος και θα του επιβάλλεται, εφόσον κρίνεται απαραίτητο, περιορισμός διαμονής εντός συγκεκριμένης περιοχής (π.χ. δήμος, νομός, περιφέρεια). Λόγω του ότι εισήλθε και διαμένει παράνομα στην Ελλάδα, μέχρι να καταστεί εφικτή η απέλασή του δεν θα δικαιούται καμία υπηρεσία από το ελληνικό κράτος (σίτιση, στέγαση κλπ) πέραν όσων προβλέπονται σε διεθνείς συμβάσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (π.χ. εκπαίδευση των ανηλίκων, επείγουσα ιατροφαρμακευτική περίθαλψη). Το ελληνικό κράτος δεν θα είναι υποχρεωμένο να δέχεται και να απαντά σε οποιοδήποτε αίτημά του.

Για την παράνομη διαμονή του στην Ελλάδα θα επιβάλλεται στον λαθρομετανάστη «τέλος παρανόμου διαμονής», το οποίο αν δεν πληρώνει άμεσα θα βεβαιώνεται και θα τον ακολουθεί ως χρέος του προς το ελληνικό κράτος. Ο λαθρομετανάστης δεν θα έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας ούτε να εξάγει κεφάλαια. Επίσης, δεν θα έχει δικαίωμα απόκτησης κινητής ή ακίνητης περιουσίας, πέραν των απαραιτήτων για την επιβίωσή του κινητών πραγμάτων. Τα χρήματα ή άλλα αντικείμενα αξίας, πέραν των απολύτως απαραίτητων για την επιβίωσή του, που θα καταλαμβάνεται να κατέχει σε ελέγχους της αστυνομίας, θα κατάσχονται και θα δημεύονται για την αποπληρωμή του βεβαιωμένου χρέους του προς το ελληνικό κράτος.

Περαιτέρω, θα απαγορεύεται η φιλοξενία του, η μίσθωση ακινήτου και η απασχόληση του λαθρομετανάστη από οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, συμπεριλαμβανομένων των Μ.Κ.Ο.. Σε όποιον καταληφθεί να φιλοξενεί, να εκμισθώνει ακίνητο ή να απασχολεί λαθρομετανάστη - πέραν των ποινικών κυρώσεων που θα του επιβάλλονται - θα επιβάλλεται πρόστιμο, που θα ισούται με το συνολικό χρέος του λαθρομετανάστη προς το ελληνικό κράτος μέχρι εκείνη τη στιγμή από οποιαδήποτε αιτία. Η καταβολή του ανωτέρω προστίμου δεν θα απαλλάσσει τον λαθρομετανάστη από το χρέος του.

Ο λαθρομετανάστης, ακόμα κι αν εργάζεται παράνομα, δεν θα έχει δικαίωμα κοινωνικής ασφάλισης και συνταξιοδότησης στην Ελλάδα. Αντίθετα θα υποχρεούται να έχει ιδιωτική ασφάλιση υγείας, που θα καλύπτει ό,τι καλύπτουν τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης στους νομίμως εργαζομένους. Αν δεν έχει ιδιωτική ασφάλιση, δεν θα γίνεται δεκτός σε κανένα νοσηλευτικό ίδρυμα, ιδιωτικό ή δημόσιο (με εξαίρεση την παροχή επείγουσας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης), και θα επιβάλλεται σ’ αυτόν πρόστιμο, το οποίο θα προστίθεται στο συνολικό χρέος του προς το ελληνικό κράτος.

Υπό τέτοιες συνθήκες, η επιβίωση στην Ελλάδα για τους λαθρομετανάστες θα είναι πολύ δύσκολη, σε αντίθεση με την σημερινή κατάσταση όπου περνούν «ζωή και κότα». Πιθανές εναλλακτικές λύσεις για την επιβίωση του λαθρομετανάστη θα είναι είτε να διαφύγει στο εξωτερικό, είτε να παραμείνει στην Ελλάδα και να στραφεί στο έγκλημα. Αμφότερες οι ανωτέρω λύσεις θα αποκλειστούν με αύξηση της αστυνόμευσης και με την πρόβλεψη αυστηρών ποινών για τους λαθρομετανάστες που τελούν εγκλήματα (π.χ. η ιδιότητα του λαθρομετανάστη θα μετατρέπει το απλό έγκλημα σε διακεκριμένο έγκλημα ή η ιδιότητα του λαθρομετανάστη θα αποτελεί επιβαρυντική περίσταση για την επιμέτρηση της ποινής).

Μοναδική νόμιμη διέξοδος θα είναι η εθελούσια εμφάνιση του λαθρομετανάστη σε κάποιο από τα ειδικά κέντρα που θα δημιουργηθούν για την διευκόλυνση του επαναπατρισμού του. Στα κέντρα αυτά, ανεξαρτήτως των στοιχείων που δήλωσε κατά την καταγραφή του ως λαθρομετανάστη, θα του παρέχεται η δυνατότητα να επικοινωνήσει με την οικογένειά του ή με τις αρχές του κράτους καταγωγής του προκειμένου να ρυθμίσει τον τρόπο επαναπατρισμού του (έκδοση διαβατηρίου, έκδοση αεροπορικού εισιτηρίου κλπ) με έξοδα του ιδίου, της οικογένειάς του ή του κράτους του. Σε περίπτωση που ο λαθρομετανάστης δεν διαθέτει τα χρήματα για τον επαναπατρισμό του, εφόσον επιθυμεί να εργαστεί, θα του δίνεται η δυνατότητα να εργαστεί - προσωρινά και σε κατά ειδική πρόβλεψη εργασίες - αμειβόμενος με τον μισθό του ανειδίκευτου εργάτη μέχρι να συγκεντρώσει το ελάχιστο χρηματικό ποσό που απαιτείται για να πληρώσει τα έξοδα επαναπατρισμού του. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, πριν από την αναχώρησή του από την Ελλάδα, θα γίνεται έλεγχος και εκκαθάριση του χρέους του προς το ελληνικό κράτος. Θα αποπληρώνεται το χρέος που μπορεί να αποπληρωθεί και θα αναχωρεί παίρνοντας μαζί του μόνο το ελάχιστο χρηματικό ποσό που είναι απαραίτητο για το ταξίδι του.

Τα ανωτέρω μέτρα θα πρέπει να συνδυαστούν με την απαγόρευση στις Μ.Κ.Ο. να παρέχουν οποιουδήποτε είδους βοήθεια απευθείας στους λαθρομετανάστες. Αν οι Μ.Κ.Ο. επιθυμούν να βοηθήσουν λαθρομετανάστες, η βοήθειά τους θα καθορίζεται από το ελληνικό κράτος και θα παρέχεται μέσω αυτού κατά προτεραιότητα στους λαθρομετανάστες που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες (π.χ. παιδιά) και στους λαθρομετανάστες που επιθυμούν τον επαναπατρισμό τους. Οι Μ.Κ.Ο. που θα λάβουν άδεια να φιλοξενήσουν λαθρομετανάστες σε κλειστά κέντρα φιλοξενίας θα πρέπει να καταβάλλουν ο σύνολο των χρεών των λαθρομεταναστών που θα φιλοξενούν προς το ελληνικό κράτος. Με τα χρήματα αυτά θα χρηματοδοτούνται από το ελληνικό κράτος οι δράσεις κατά της λαθρομετανάστευσης.

Αν εφαρμοστούν τα ανωτέρω μέτρα, θεωρώ ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα  θα περάσει το μήνυμα διεθνώς ότι, όποιος έλθει στην Ελλάδα παράνομα, δεν έχει μέλλον και ότι η Ελλάδα ούτε δέχεται λαθρομετανάστες ούτε τους προωθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Κατά συνέπεια ελάχιστοι αλλοδαποί θα επιθυμούν να εισέλθουν παράνομα στην Ελλάδα και ελάχιστοι Έλληνες θα είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν οποιονδήποτε λαθρομετανάστη.

Τα ανωτέρω μέτρα θα απαλλάξουν την Ελλάδα από το δυσβάσταχτο κόστος συντήρησης χιλιάδων λαθρομεταναστών, θα αποτρέψουν την μετατροπή της Ελλάδας σε πολυφυλετική περιοχή, θα διασφαλίσουν την συνέχεια του ελληνικού κράτους ως εθνικό κράτος, θα φέρουν έσοδα στο ελληνικό κράτος, με τα οποία θα μπορεί αν αντιμετωπίσει το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, και θα σταματήσουν την εκμετάλλευση των  λαθρομεταναστών από εργοδότες, οι οποίοι θησαυρίζουν από την ανασφάλιστη εργασία. Για να εφαρμοστούν όμως αυτά τα μέτρα θα πρέπει να υπάρξει εθνικιστική κυβέρνηση. Και για να υπάρξει εθνικιστική κυβέρνηση θα πρέπει πρώτα ο Έλληνας να αρχίσει να σκέφτεται και να δρα με βάση το εθνικό και όχι το ατομικό του συμφέρον. Αρκετά πια με την επίκληση του ψευδοανθρωπισμού για «να κάνουμε την δουλίτσα μας» και με την υποκριτική επίκληση του συμφέροντος της κάθε τοπικής κοινωνίας για να φύγει το πρόβλημα από εμάς και να το φορτωθεί η διπλανή τοπική κοινωνία.  

 

Σημείωση "φ":Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Καμία ανοχή και καμία χάρη σε κανέναν για τα δάνεια των κομμάτων!

Του Χάρη Βασιλόπουλου
 
Οικ. Έτος 2018
ΠΑΣΟΚ €254.073.886,35
ΝΔ €278.951.569,84
ΣΥΡΙΖΑ €3.960.075,45
 
Δεν πρόκειται για επιδοτήσεις που τάζουν προς τον λαό. Δεν πρόκειται για συντάξεις. Δεν πρόκειται για κάποιο ΕΦΑΠΑΞ.
Είναι τα κόκκινα δάνεια των κομμάτων προς τις τράπεζες!!
Τα κόμματα οδηγήθηκαν σε δανεισμούς γιατί οι δαπάνες τους ξεπερνούσαν τα έσοδα τους. Τα επιτόκια και οι τόκοι υπερημερίας ξεπερνούν το 10%-15%. Έτσι, κάνοντας τις πράξεις, σε 6-7 χρόνια το χρέος θα έχει διπλασιαστεί. Επίσης, από τα 100-120 δις των κόκκινων δανείων, πάνω από το 0,5 δις είναι από τα δύο «μεγάλα κόμματα» της Ελλάδος.
 
Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα πάγιο περιουσιακό στοιχείο, έχει ένα ταμείο 86 χιλιάδων ευρώ και ταυτόχρονα χρωστάει στις τράπεζες το ποσό των 225,91 εκ ευρώ το 2017 έναντι 202,9 εκ ευρώ το 2016. Ενώ το 2018 τα δάνεια ανήλθαν στα €254.073.886,35, χωρίς ακίνητη περιουσία και με ταμείο €90.408,61.
Τα δάνεια της ΝΔ το 2017 ήταν στα 250.634.064,96€, ενώ το 2016 ανήλθαν στα 225.258.115,11€, ενώ το ταμείο της το 2016 ήταν στα 168.000, το 2017 εκτοξεύτηκε στα 441.000 και το 2018 υπερδιπλασιάστηκε στα 924.000€ και τα δάνεια κοντά στα 290εκ ευρώ.
Άρα μιλάμε για δάνεια που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν και προσαυξάνονται οι ετήσιοι τόκοι και για τα δύο κόμματα.
 
Συνολικά ΠΑΣΟΚ (το τωρινό ΚΙΝΑΛ) και ΝΔ έχουν δανεισμό με βάση τους ισολογισμούς τους που ανέρχεται στο νούμερο €533.025.456,19. Όλα αυτά για το οικονομικό έτος 2018. Μόλις βγουν οι ισολογισμοί του 2019, το ποσό αυτό θα ξεπεράσει τα 550-570 εκ. € αν δεν έχουν ξεκινήσει τις αποπληρωμές. Δάνεια 533 εκ ευρώ είναι αδύνατον να εξυπηρετηθούν με τη τρέχουσα κατάσταση.
 
Επειδή είναι μικρό το χρέος προς τράπεζες, δεν σημαίνει ότι δεν θα ασχοληθούμε με το ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι το μοναδικό κόμμα που αύξησε κατακόρυφα τη δύναμη του από 4% στο 36% δηλαδή 9 φορές πάνω. Αύξησε έτσι και 9 φορές δηλαδή κατά 900% το μερίδιο του στην πίτα της κρατικής χρηματοδότησης. Κατάφερε μήπως να αποπληρώσει τα δάνεια των 10 εκ; Όχι!
Γι’ αυτό στο τέλος του 2017, ζήτησε και πέτυχε ιδιαίτερα ευνοϊκή ρύθμιση με την Εθνική Τράπεζα: επιτόκιο 4%, όταν στον απλό Έλληνα φορτώνουν τόκους, επιτόκια ,τόκους υπερημερίας κλπ που ξεπερνούν 15%.
 
Όσο για το ΚΚΕ, τα στοιχεία που έχουμε είναι πολύ λίγα. Το 2016 ο Νίκος Σοφιανός είχε δηλώσει ότι τα δάνεια του κόμματος είναι ενημερωμένα και ανέρχονται σε 8,3εκ. ευρώ. Κάποιες δυσκολίες στην αποπληρωμή δανείου από την Εθνική, λύθηκαν με επιπρόσθετες εγγυήσεις ακινήτων (και πιθανή πώλησή τους), ενώ για δάνειο στην Attica και έχει γίνει προσημείωση υποθήκης, 1.800.000€ σε εννιαόροφο κτήριο στην πλατεία Ομονοίας. Ωστόσο, δεν υπάρχει πρόσφατος ανηρτημένος ισολογισμός για να τον αναλύσουμε και αυτόν.
(Για Χρυσή Αυγή, Ελληνική Λύση, Ένωση Κεντρώων, όπως και για τη Μέρα25 δεν βρέθηκαν ισολογισμοί, ενώ από την έρευνα φαίνεται να μην έχουν πάρει δάνεια).
Τα δάνεια αυτά έχουν συσσωρευτεί στην πορεία των χρόνων και κυρίως πριν την κρίση.

Πολλοί λένε ότι η αδυναμία αποπληρωμής των χρεών των κομμάτων προς τις τράπεζες οφείλεται στην κατακόρυφη μείωση της κρατικής επιχορήγησης, από 55εκ ευρώ σε 12εκ ευρώ, συνολικά για όλα τα κόμματα.
Γιατί; Υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι αν δεν είχε κοπεί η κρατική επιχορήγηση το 2012 τα χρήματα αυτά θα πήγαιναν προς αποπληρωμή χρεών και δανείων; Αυτό άλλως τε φαίνεται και από την επιχορήγηση που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπόρεσε -ή δεν θέλησε καλύτερα- να αποπληρώσει το δάνειο των 10εκ.€.
Το κράτος έκλεισε τη στρόφιγγα και κατέστησε αφερέγγυα τα κόμματα - όλα τα κόμματα- απέναντι στις τράπεζες.
 
Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να επιβαρυνθούν οι τράπεζες, διότι έτσι εμμέσως επιβαρύνεται ο φορολογούμενος Έλλην πολίτης, από τυχόν διαγραφή των συγκεκριμένων χρεών.
Έτσι, προκειμένου να αποφευχθεί η επιβάρυνση των πολιτών, μία δημοκρατικά δίκαιη λύση είναι η κατανομή των χρεών σε όλους αυτούς που επωφελήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια από τις δαπάνες που έκαναν. Αναλόγως των ετών του κάθε βουλευτή ή κυβερνητικού αξιωματούχου και αναλόγως της βαρύτητας του αξιώματος του κάθε ενός θα επιμεριστεί το ποσό μέσω μαθηματικής συνάρτησης. Το δύσκολο δεν είναι να βρεθεί η μαθηματική συνάρτηση αλλά να βρεθούν οι πολιτικοί και οι επόμενες γενιές τους που εις βάρος των τραπεζών και των πολιτών έπαιρναν τα δάνεια προς όφελος των κομμάτων και των προσωπικών φιλοδοξιών.
Σαφέστατα, η νεότερη γενιά θα επιμεριστεί λιγότερα βάρη αφού τις χρονιές που εκτοξεύτηκαν τα δάνεια πολλοί από αυτούς ήταν ακόμα αγέννητοι. Ενώ τα παλαιά στελέχη που καρπώθηκαν τα οφέλη για να φέρουν εις πέρας τις πολυδάπανες προεκλογικές εκστρατείες και να παίρνουν τώρα υπέρογκες συντάξεις, αναλογικά, θα πρέπει να επιμεριστούν το μεγαλύτερο βάρος.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, δεν είναι όμως επί της παρούσης να μπούμε σε ονοματολογία διότι δεν θα τελειώσει το άρθρο ποτέ!
 
Άρα, σύμφωνα με τα παραπάνω, για πολλούς η λύση είναι:
Καταγραφή βουλευτών, ευρωβουλευτών, υπουργών και λοιπών αξιωματούχων των εκάστοτε κυβερνήσεων με ταυτόχρονη αναφορά στα έτη προσφοράς των υπηρεσιών τους.
Συσχέτιση των ετών έγκρισης δανείων με προεκλογικές εκστρατείες, με κυβερνητικά σχήματα. Με άλλα λόγια συσχέτιση με τις ανάγκες που δημιουργήθηκαν και τις δαπάνες που έγιναν.
Εύρεση μαθηματικής συνάρτησης που να συνδέει την κατανομή των δαπανών με τον χρόνο που διετέλεσε ο καθένας στις θέσεις που κατείχε και σε συσχέτιση με το βάρος της θέσης.
Η συνάρτηση αυτή θα βγάλει ένα νούμερο για τον καθένα και μέσω αυτόματης παρακράτησης αναλαμβάνουν την υποχρέωση της αποπληρωμής των δανείων τα οποία ουσιαστικά εκδόθηκαν προς όφελός τους.

Ας μην γελιόμαστε όμως. Με την υπάρχουσα κατάσταση, υπάρχει έστω και ένας από όλους αυτούς που θα ψηφίσει νόμο επιμερισμού χρέους εις βάρος του ατόμου του; Η απάντηση βέβαια είναι όχι! Άρα, η λύση αυτή δεν είναι εφικτή, παρά μόνον στην περίπτωση μιας εθνικής κυβερνήσεως με γνώμονα το καλό του Έθνους που θα θελήσει να ελαφρύνει τον φορολογούμενο και να εκθέσει όλους αυτούς που πλούτισαν και έκαναν καριέρα στα έδρανα με «ξένα κόλλυβα». Όλους αυτούς που αν δεν παραδεχτούν το χρέος τους θα πρέπει ο δρόμος της φυλακής να είναι μονόδρομος.

Στην οικονομική θεωρία, αδυναμία αποπληρωμής χρέους ισούται με χρεοκοπία και άρα το κλείσιμο της εταιρείας με ταυτόχρονη δήμευση περιουσίας και φυλάκιση (αναλόγως την μορφή της επιχείρησης Α.Ε, ΕΠΕ, κτλ.) προς εξόφληση του δημοσίου, των προμηθευτών, των υπαλλήλων. Αυτό πρέπει να γίνει και με τα κόμματα!!

Έτσι, η Εθνική πρόταση είναι:
Καμία περικοπή χρεών
Καμία ιδιαίτερη αντιμετώπιση στην εξόφληση του χρέους, με οποιονδήποτε τρόπο.
Καμία ιδιαίτερη μεταχείριση στα κόμματα.

Παύση λειτουργίας και δήμευση όλων των περιουσιακών κινητών και ακινήτων στοιχείων τόσο του κόμματος ως νομικό πρόσωπο, όσο και των αξιωματούχων ως φυσικά πρόσωπα, οι οποίοι καρπώθηκαν τα οφέλη των δανείων όλα αυτά τα χρόνια.
 
 
Πηγές:
 
Σημείωση "φ":Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

NOTE! This site uses cookies and similar technologies.

If you not change browser settings, you agree to it. Learn more

I understand