Συμπληρώθηκαν έξι χρόνια από την ημέρα που άφησε τα εγκόσμια ο Κώστας Καρδαράς: ο Έλληνας, ο οικογενειάρχης, ο επιστήμονας, ο εθνικιστής, ο άνθρωπος. Σκληρό χτύπημα για όλους όσοι τον γνωρίζαμε, μεγίστη απώλεια για την γυναίκα του Φανή Ζαφειρίου και την κόρη του Δανάη Καρδαρά αλλά και μεγάλο πλήγμα για τον ελληνικό εθνικισμό.

Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να μπορέσει κάποιος απλά και μόνο να προσεγγίσει το μεγαλείο τού ανδρός. Ενός άνδρα ευγενούς, ανιδιοτελούς, ανυποχώρητου εθνικού αγωνιστή, φιλανθρώπου, ζωοφίλου, οικολογιστού, με βαθιές γνώσεις σε επιστημονικά και πνευματικά θέματα αλλά και με εξαιρετική αίσθηση τού χιούμορ.

Τα κείμενα που έγραψε, οδηγός και παρακαταθήκη για όλους και για πάντα. Οι εισηγήσεις και οι ομιλίες του, αρίστη διδασκαλία για ξεχωριστούς. Η δράση του συνεχής, συνεπής, βασισμένη σε στρατηγική σκέψη και επιχειρησιακό βάθος, χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Πάντα μπροστά, πάντα πρώτος, πάντα σωστός, πρωτοπόρος, καινοτόμος και δυναμικός. Ποτέ δεν έλειψε από οποιονδήποτε αγώνα, δεν φοβήθηκε, δεν προσκύνησε, δεν εξαγοράστηκε, δεν υποτάχθηκε, παρά τις προσπάθειες ευκαιριακών και προδοτών τής εθνικής ιδέας.

Έχοντας την τύχη να είμαι συναγωνιστής του στην τοπική οργάνωση τού ΕΝ.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης  -αλλά και μετά- ας μου επιτραπούν κάποιες λίγες προσωπικές αναφορές, άγνωστες στους πολλούς, για να φανεί -έστω κατ' ελάχιστον- διά παραδειγμάτων το μεγαλείο τού Κώστα Καρδαρά...
Ήταν ένα βροχερό απόγευμα και περιμέναμε τον δάσκαλο τού πυρήνα εκπαίδευσης "Μέγας Αλέξανδρος" για την εβδομαδιαία ανάλυση - εμβάθυνση, όμως ο Κώστας είχε αργήσει. Ανησυχήσαμε γιατί αυτό δεν είχε ξανασυμβεί. Όμως μετά από λίγο ήρθε και μας είπε ότι είχε ένα πρόβλημα η μηχανή του. Κάπως μας φαινόταν η εικόνα και η στάση του, αλλά συνεχίσαμε κανονικά την σειρά των συζητήσεων. Στο τέλος, αφού ολοκλήρωσε όσα είχε να εισηγηθεί, έφυγε αμέσως για το νοσοκομείο γιατί πριν έρθει είχε σοβαρό ατύχημα με την μηχανή αλλά δεν ήθελε να λείψει από το "μάθημα", δίνοντας ως μεγάλος δάσκαλος το καλό παράδειγμα με την στάση ζωής του!
Μια άλλη φορά, συνάντησα μια κυρία από το νομό Καρδίτσας, όπου ο Κώστας ήταν γιατρός (και είχε τιμηθεί και με την ψήφο των συναδέλφων του να τους εκπροσωπεί ως πρόεδρος τού συλλόγου τους). Ανοίξαμε πολιτική συζήτηση βολιδοσκοπώντας αυτή εμένα κι εγώ αυτή. Της μίλησα χωρίς περιστροφές για την ομορφιά τού ελληνικού εθνικισμού. Δεν ήταν εθνικίστρια, δεν ήταν καν πατριώτισσα εξαιτίας τής διεθνιστικής κοσμοθεώρησής της. Το έφερε η συζήτηση και της μίλησα και για τον τότε συντοπίτη της, τον Κώστα. Έδειξε αμέσως μεγάλο σεβασμό και μου είπε το εξής: "Πήγε μια χωριανή μου πάμπτωχη να την εγχειρήσει. Του είπε ότι δεν είχε λεφτά και ο Κώστας χαμογέλασε απλά και ευγενικά. Την εγχείρησε -φυσικά δωρεάν, όπως πάντα άλλωστε-, την κράτησε στο νοσοκομείο τόσο ώστε να μην χρειαστεί την κοστοβόρα εξωνοσοκομειακή βοήθεια και στο τέλος, της έδωσε και χρήματα να επιστρέψει στο χωριό της χωρίς να ταλαιπωρηθεί!

Πρέπει κάποια στιγμή να γραφεί βιβλίο για τον μεγάλο Έλληνα Κώστα Καρδαρά, τον εθνικό διανοητή και αγωνιστή. Το μνημόσυνο που θα ήθελε είναι να συνεχίζεται ο αγώνας με αμείωτη ένταση ως τη νίκη. Αυτό κάνουμε, αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.

Κώστας Καρδαράς, ο Έλληνας.
Κώστας Καρδαράς, αθάνατος!

Γ. Σαγιάς
"Π.Υ. Μέγας Αλέξανδρος"

Γράφει ο Άρης Πετράκης (18-9-2022)

Εδώ και πολλά χρόνια στο δίκαιο της Ε.Ε. έχει εισαχθεί η απαγόρευση των διακρίσεων λόγω φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, προφανώς με την ομόφωνη γνώμη των κρατών-μελών της. Η ανωτέρω απαγόρευση υιοθετήθηκε από όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και εισήχθη στα εθνικά δίκαιά τους.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου 2022 η Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (EUAA) έκανε ανάρτηση στον επίσημο λογαριασμό της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης (LinkedIn), με την οποία: α) εκφράζει την υποστήριξή της στην λεγόμενη παγκόσμια κοινότητα LGBTQIΑ+ και τα δικαιώματά της, β) καλεί το κοινό να ενωθεί μαζί της σε «πορεία υπερηφάνειας» (τα γνωστά Gay Pride) και γ) δηλώνει ότι θα συμμετέχει στην πορεία για ισότητα και για να γιορτάσει την διαφορετικότητα. Η ανάρτηση συνοδεύεται από φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται η έπαρση της γνωστής πολύχρωμης σημαίας στο κτίριο διοίκησης της EUAA από προσωπικό της, δηλαδή υπαλλήλους της Ε.Ε.

Δεν γνωρίζουμε αν κατά την έπαρση της σημαίας των LGBTQIΑ+ παιάνισε ο ύμνος τους και αν το προσωπικό της EUAA χαιρέτισε με κάποιον τρόπο. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο προφίλ της στο προαναφερθέν μέσο κοινωνικής δικτύωσης η EUAA έχει αντικαταστήσει το λογότυπό της με την πολύχρωμη σημαία των LGBTQIΑ+, προφανώς για να δηλώσει και μ’ αυτόν τον τρόπο την υποστήριξή της.

Επίσης, από νεότερη ανάρτηση στο ίδιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης προκύπτει ότι τελικά υπάλληλοι της EUAA συμμετείχαν επίσημα στη «πορεία υπερηφάνειας» κρατώντας πανό και φορώντας μπλουζάκια με το πολύχρωμο λογότυπο της EUAA.

Η ειρωνεία στην όλη υπόθεση είναι ότι ένα φυσικό φαινόμενο, το ουράνιο τόξο, χρησιμοποιείται προπαγανδιστικά ως σύμβολο ενός παρά φύσιν φαινομένου των καιρών μας.

Οι συγκεκριμένες αναρτήσεις της EUAA γεννούν πολλά ερωτήματα:

1) Πώς ορίζεται η κοινότητα LGBTQIA+ (ελληνιστί ΛΟΑΤΚΙ+), προς την οπoία δηλώνει υποστήριξη η EUAA; Το «+» σε τί ακριβώς αντιστοιχεί; Περιλαμβάνει τους παιδόφιλους, τους κτηνοβάτες και όποιον άλλον έχει οποιαδήποτε σεξουαλική προτίμηση πέραν της ετεροφυλοφιλίας; Περιλαμβάνει οποιονδήποτε δηλώσει την επιθυμία του να ανήκει στην λεγόμενη κοινότητα LGBTQIA+ ή οποιονδήποτε η λεγόμενη κοινότητα LGBTQIA+ τον θεωρήσει «δικό της»;

2) Σε ποιά δικαιώματα των ατόμων που αυτοπροσδιορίζονται ως ανήκοντα σε κάποια από τις κατηγορίες που περιλαμβάνει ο όρος LGBTQIA+ αναφέρεται η EUAA; Έχουν τα άτομα αυτά διαφορετικά δικαιώματα από όσους δεν αυτοχαρακτηρίζονται ως LGBTQIA+; Υπάρχει, κατά την άποψη της EUAA, δικαίωμα του παιδόφιλου να συνευρίσκεται ερωτικά με παιδιά και του κτηνοβάτη με ζώα; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό διότι τέτοιες απόψεις έχουν εκφραστεί κατά καιρούς σε κάποια ευρωπαϊκά κράτη.

3) Δεν είναι αρκετή για τους υπευθύνους της EUAA η απαγόρευση της διάκρισης λόγω φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, που περιλαμβάνεται στο δίκαιο της Ε.Ε. και στα εθνικά δίκαια των κρατών-μελών της, ή θεωρούν οι υπεύθυνοι της EUAA ότι η Ε.Ε. και τα κράτη-μέλη της παραβιάζουν τις σχετικές διατάξεις;

4) Από τη στιγμή που δεν υπάρχει ομοφωνία των κρατών-μελών της Ε.Ε. στην αποδοχή αιτημάτων της λεγόμενης κοινότητας LGBTQIA+ για αναγνώριση «δικαιωμάτων» (π.χ. υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια), πώς μία υπηρεσία της Ε.Ε. προπαγανδίζει υπέρ μίας συγκεκριμένης «κοινότητας» και κατευθύνει την δημόσια συζήτηση προς συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση; Έχει αρμοδιότητα οποιαδήποτε υπηρεσία της Ε.Ε. να εκφράζει πολιτικές θέσεις κατά το δοκούν και να συμμετέχει επίσημα σε δράσεις που οργανώνονται από άλλους φορείς εκπροσωπώντας την Ε.Ε. κατά το δοκούν;

5) Ποιός αποφάσισε την έπαρση της πολύχρωμης σημαίας σε κτίριο υπηρεσίας της Ε.Ε.; Ποιός πλήρωσε για να αγοραστεί αυτή η σημαία ή ποιός αποδέχθηκε τη δωρεά της; Ποιός έδωσε εντολή ή επέτρεψε σε υπαλλήλους της Ε.Ε. - που πληρώνονται από τους Ευρωπαίους πολίτες - αντί να εργάζονται στα γραφεία τους να φωτογραφίζονται μπροστά στη πολύχρωμη σημαία; Ποιός αποφάσισε την προβολή αυτής της δράσης; Ποιός έδωσε εντολή για την κατασκευή πανό και λοιπού προπαγανδιστικού υλικού και ποιος πλήρωσε για αυτά; Η συγκεκριμένη δράση της EUAA δεν αποτελεί διάκριση σε βάρος όσων δεν ανήκουν στη λεγόμενη κοινότητα LGBTQIA+;

6) Μπορεί οποιαδήποτε υπηρεσία της Ε.Ε. να διοργανώνει ή να συμμετέχει ή να δηλώνει την υποστήριξή της σε δράσεις με τις οποίες δεν συμφωνούν όλα τα κράτη-μέλη της, ειδικά σε θέματα που η Ε.Ε. δεν έχει αρμοδιότητα ή δεν έχει αποκλειστική αρμοδιότητα αλλά μόνο  συντρέχουσα; Για παράδειγμα, αν αύριο-μεθαύριο η EUAA αποφασίσει να δηλώσει την υποστήριξή της προς το ψευδοκράτος στην κατεχόμενη Κύπρο, θα διοργανώσει έπαρση της «σημαίας» του ψευδοκράτους στα κεντρικά γραφεία της και θα κάνει σχετικές αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Η Κύπρος, η Ελλάδα και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ε.Ε. θα πρέπει να αποδεχθούν την αυθαίρετη χάραξη πολιτικής από μία υπηρεσία της Ε.Ε.;

Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα γεννώνται από τέτοιες δήθεν συμβολικές ενέργειες υπηρεσιών και υπαλλήλων της Ε.Ε., που προωθούν τη δήθεν «πολιτική ορθότητα» και τον δικαιωματισμό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει αντίδραση από τα επίσημα όργανα της Ε.Ε. και από κράτη-μέλη της Ε.Ε. σε τέτοιου είδους αυθαίρετες ενέργειες και μεθοδεύσεις. Δυστυχώς, ακόμα και οι Ευρωβουλευτές κομμάτων που αυτοχαρακτηρίζονται ως εθνικιστικά ή πατριωτικά δεν έχουν αντιδράσει μέχρι στιγμής.

Μόνη λύση στο πρόβλημα θα ήταν η αφύπνιση των Ευρωπαίων με σκοπό την ανάδειξη εθνικιστικών κυβερνήσεων στα κράτη-μέλη της Ε.Ε., που θα είχε ως αποτέλεσμα τον ορισμό εθνικιστών στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., και την εκλογή όσο το δυνατό περισσότερων εθνικιστών Ευρωβουλευτών, ώστε να υπάρξει αλλαγή στον χαρακτήρα, τους σκοπούς και τις προτεραιότητες της Ε.Ε.. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η δραστηριότητα του Κέντρου «φ», σύμφωνα με τις αρχές που περιλαμβάνονται στην ιδρυτική διακήρυξή του.

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Γράφει ο Γ. Σαγιάς

Η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ έχουν επενδύσει στην πρόσδεση τής Τουρκίας στην ευρέως γνωστή ως "Δύση". Συνεπεία αυτού, συχνά παίρνουν θέσεις εις βάρος των δικαίων τής Ελλάδας (η οποία θεωρείται "δεδομένη" ως συνδεδεμένη από πιο παλιά με  την λεγόμενη "Δύση"). Η Τουρκία όμως, συνεχώς απομακρύνεται από αυτή και τώρα επιθυμεί να ενταχθεί στον ΟΣΣ (Οργανισμό Συνεργασίας Σαγκάης), ο οποίος έχει διαφορετικές στοχεύσεις και εδράζεται σε διαφορετικές αρχές από αυτές των ΝΑΤΟ και Ε.Ε.
Είναι ευκαιρία για την Ελλάδα να καταφέρει καίριο πλήγμα στην τουρκική διπλωματία και πολιτική, καταδεικνύοντας την προκλητική αντίφαση η Τουρκία να γυρίζει την πλάτη σε αυτούς που συνεχώς της κάνουν πλάτες. Έγκαιρη, έντονη, συνεχής και επιτακτική διεθνοποίηση των τουρκικών απειλών εις βάρος τής Ελλάδος, σε συνδυασμό με τονισμό των ενεργειών τής γείτονος χώρας (εξορύξεις εντός τής ελληνικής ΑΟΖ, υπερπτήσεις άνωθεν ελληνικού εδάφους, νέες απειλές και εχθρικές ενέργειες στην κατά 37% υπ' αυτών κατεχόμενη Κύπρο, εχθρική ρητορική κατά πολλών στην Ανατολική Μεσόγειο, γενική και ειδική υποστήριξη της ρωσικής πολιτικής με παράλληλη πώληση όπλων στην Ουκρανία, δημιουργία εμποδίων στο θέμα περαιτέρω σύνδεσης Φινλανδίας και Σουηδίας με την "Δύση" κ.ά.π.) είναι κάποια από τα διπλωματικά εργαλεία ώστε να πάψει η Τουρκία "να πατά σε δύο βάρκες" και να βρίσκει συμμάχους σε κόμματα και ομαδώσεις που την αθωώνουν και την υποστηρίζουν με διατυπώσεις τύπου "...σε έναν σύγχρονο πολύπλοκο κόσμο δικαιούται να έχει κι άλλες επιλογές".
Ναι, δικαιούται να έχει επιλογές όπως όμως και η Ελλάδα δικαιούται να γκρεμίζει γέφυρες μονής κατεύθυνσης που -κακώς- δημιουργούν "δυτικοί" υπέρ τής Τουρκίας, υπονομεύοντας την Ελλάδα, την Ευρώπη και τις όποιες συμμαχίες. Είναι ξεκάθαρο ότι "η Τουρκία τούς δουλεύει με διγλωσσία  και παζάρια" αλλά και αυτοί φαίνεται πως αποδέχονται την κοροϊδία, αναμένοντας το ανατολίτικο "παζάρι" να γείρει υπέρ αυτών. Μικρόνοες; Εξαρτώμενοι; Ελεγχόμενοι; Ποδηγετημένοι; Αργυρώνητοι; Ανόητοι; Συμφεροντολάγνοι; Με ανικανότητα διάγνωσης, ανάλυσης και ενέργειας; Άλλο κάτι; Το τι ισχύει είναι πολυπαραγοντικό, πάντως ξεκάθαρα έως τώρα η τουρκική διπλωματία εμπτύει ευθέως Ευρωπαίους, Αμερικανούς -και όχι μόνον. Επιπροσθέτως, είναι δούρειος ίππος τού Ισλάμ (και ευθέως λόγω Ισλαμικής θρησκείας αλλά και ως "βαποράκι" λαθρομεταναστών Ισλαμιστών).
Ό,τι και να ισχύει, εντός ενός τέτοιου πλαισίου, οι Έλληνες εθνικιστές έχουν το ηθικό έρεισμα, την ελεύθερη σκέψη και την πολιτική βούληση να καταγγέλουν όλους όσοι αμφισβητούν την αδιαπραγμάτευτη εθνική μας ακεραιότητα και κυριαρχία. Υπεράνω όλων η Ελλάς, στην πράξη σημαίνει υπέρβαση οποιασδήποτε αγκύλωσης υπονομεύει την ουσία τού συνθήματος. Συνεπώς, οι Έλληνες εθνικιστές δεν διστάζουν να σταθούν απέναντι σε οποιονδήποτε στηρίζει εχθρούς της, δηλαδή ακόμη και σε πατριωτικά και εθνικιστικά κόμματα καθώς και σε πατριώτες και εθνικιστές πολιτικούς άλλων χωρών, τα οποία και οι οποίοι στηρίζουν την τουρκική -ή οποιαδήποτε άλλη- ανθελληνική πολιτική. Παραλλήλως, δεν έχουν πρόβλημα να επικροτούν πολιτικούς κομμάτων διαφορετικής ιδεολογίας, οι οποίοι ενεργούν υπέρ των συμφερόντων τού ελληνισμού. Τόσο ξεκάθαρα, τόσο απλά. Ως απλό ενδεικτικό παράδειγμα θα μπορούσε να αναφερθεί πως ορθώς ετάχθησαν υπέρ τού γαλλικού FN τού Ζαν Μαρί Λεπέν για φιλελληνικές του θέσεις αλλά ορθώς σήμερα (πρέπει να) τάσσονται κατά τού γερμανικού AfD για φιλοτουρκικές του θέσεις. Εάν σήμερα οι θέσεις των Γερμανών Πρασίνων για τις ελληνοτουρκικές διαφορές είναι υπέρ των Ελλήνων και κατά των Τούρκων, βεβαίως και επικροτούνται υφ' ημών.
Αντίπαλος τού εχθρού μας, είναι προσωρινός φίλος μας. Και για να μην υπάρχουν απορίες, λόγια όπως πάντα καθαρά: το ίδιο ισχύει για τους πάντες και τα πάντα.
Και μια κατακλείδα: Σε κάθε περίπτωση, η διπλωματία λειτουργεί
καλύτερα εκεί που υπάρχει ισχύς όπλων συνδυασμένη με δυναμική αποφασιστικότητα και εθνική βούληση.

Γεώργιος Σαγιάς

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Γράφει ο Θεοχάρης Σιώζος

To παρόν κείμενο γράφεται έξι μήνες περίπου μετά την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία και σκοπός του είναι να αναλυθεί η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εφ’ εξής Ε.Ε.) στη  ρωσική επίθεση (η ερώτηση τις ήρξατο χειρών αδίκων για την κατάσταση στην Ουκρανία δε θα μας απασχολήσει στο παρόν κείμενο). Μετά από τόσο καιρό έχει καταστεί διαυγής  η στρατηγική της Ε.Ε., έχουμε αρχίσει ήδη να βιώνουμε τις επιπτώσεις των επιλογών της Ε.Ε., και όπως προβλέπεται από επίσημα χείλη οι τελευταίες θα ενταθούν τον ερχόμενο χειμώνα.

               Για αρχή, θα μας απασχολήσουν κάποιες παλαιότερες επιλογές της Ε.Ε., και ειδικότερα από το έτος 2015. Τότε συναποφασίζεται να δρομολογηθεί η δημιουργία ενός νέου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης, ο οποίος θα συνδέει απ’ ευθείας τη Ρωσία με τη Γερμανία. Ο γνωστός πλέον Nord Stream 2. Ένα έτος νωρίτερα όμως, το 2014, είχε προηγηθεί η προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία. Οι Ευρωπαίοι, και κυρίως οι Γερμανοί, επέμεναν πως το εν θέματι έργο είχε μόνο οικονομική σημασία (βελτιστοποίηση – αύξηση μεταφοράς φ.α. από τη Ρωσία στην Ευρώπη) και δε δίστασαν να συμβληθούν με ένα κράτος το οποίο το προηγούμενο έτος είχε βιαίως αποσπάσει ένα κομμάτι από  τη  γείτονα χώρα του.

               Η επίθεση της Ρωσίας  στη Ουκρανία έπιασε την Ευρώπη στον ύπνο. Η  πιο χαρακτηριστική, μεταξύ άλλων, και αντιπροσωπευτική δήλωση είναι αυτή της Αυστριακής Υπουργού επί Ευρωπαϊκών Θεμάτων και του Συντάγματος, K. Edstadler, σε συνέντευξη κατά τη διάρκεια του Φόρουμ των Δελφών: «…  και για να είμαι ειλικρινής, ούτε εγώ ούτε οποιοσδήποτε άλλος στην Ευρώπη πίστευε ότι θα υπήρχε πόλεμος στη διάρκεια της ζωή μας. Ήμασταν προετοιμασμένοι για ζητήματα κυβερνοασφαλείας, για διάχυση ψευδών πληροφοριών, που μπορούν να προκαλέσουν τεράστια προβλήματα στον πολιτισμό μας, αλλά δεν ήμασταν προετοιμασμένοι να δούμε όσα βλέπουμε.» Οι πολιτικοί ταγοί της Ε.Ε. αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι μετά την προσάρτηση της Κριμαίας «θα έβλεπαν πόλεμο», και όχι μόνο δεν κατεβλήθησαν προσπάθειες να απεξαρτήσουν την ενεργειακή του πολιτική από τη Ρωσία, αλλά επξέτειναν την ήδη υπάρχουσα συνεργασία. Η τόσο προνοητική πολιτική ελίτ, η οποία αναγκάστηκε να ακυρώσει τον αγωγό Nord Stream 2 πριν καν λειτουργήσει, η οποία αδυνατούσε να διαγνώσει την ύπαρξη ενός «εξωτερικού εχθρού», μας  ενημερώνει πως δεν ήταν προετοιμασμένη για την κατάσταση στην Ουκρανία αλλά για ζητήματα κυβερνοασφάλειας, για διάχυση ψευδών πληροφορίων, προβλήματα μείζονος σημασία για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Ερχόμαστε στο διά ταύτα: τι έκανε η Ε.Ε. άμα τη ενάρξει της επιθέσεως; Αμέσως άρχισε να επιβάλλει κυρώσεις οικονομικής φύσεως στη Ρωσία. Από την εισβολή στην Ουκρανία και εντεύθεν έχουν επιβληθεί πάνω από έξι δέσμες κυρώσεων στη Ρωσία. Η επιβολή κυρώσεων όμως σ’ έναν μέχρι πρό τινος εκ των ων ουκ άνευ εταίρο σου, από τον οποίον τελείς εν εξαρτήσει στον ενεργειακό τομέα, κατά τρόπο νομοτελειακό θα δημιουργήσει προβλήματα και στον ίδιο τον επιβάλλοντα. Αυτή η βίαιη  φτωχοποίηση, ο «δύσκολος χειμώνας» για τον οποίο μας προειδοποιούν εγχώριοι και  ξένοι κυβερνήτες, οφείλονται εν τινί μέτρω  και στις ανωτέρω κυρώσεις. Αυτή η ακάματη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, η οποία δε δίστασε να χαμηλώσει το βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαίων πολιτών, επιβάλλοντας κυρώσεις των οποίων, ειρήσθω εν παρόδω, η αποτελεσματικότητα, ήτοι η οικονομική ζημία της Ρωσίας, ελέγχεται, προσδίδοντας έτσι ένα φαρισαϊστικό τόνο  στις  κυρώσεις αυτές, αυτή λοιπόν η γραφειοκρατία τι δεν τόλμησε να κάνει; Να εντάξει την Ουκρανία στην Ε.Ε. Η Ουκρανία κατέθεσε σχεδόν αμέσως αίτημα για ένταξη στην Ε.Ε. Στα τέλη Ιουνίου 2022 χορηγήθηκε καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην Ουκρανία. Τους πήρες τέσσερις μήνες να αποφασίσουν αν θα μπορέσουν κάποια στιγμή να δεχτούν στο μέλλον ως μέλος την Ουκρανία, στην ομαδούλα τους, αλλά τάχιστα απεφάσισαν να κόψουν την ενεργειακή θηλιά την οποία οι ίδιοι φόρεσαν στο λαιμό τους – και στο δικό μας, βεβαίως.   Η παραπάνω αντίφαση εξηγείται αν ληφθεί υπ’ όψιν η αποξένωση των ευρωπαίων πολιτικών από  τους λαούς τους. Αξιομνημόνευτη η δήλωση της Margrethe Verstager, Εκτελεστικής Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με ρόλο την προετοιμασία της Ευρώπης για την ψηφιακή εποχή: «… Και όταν θα απενεργοποιείτε το νερό να λέτε ¨άρπα την Πούτιν¨!», μνημείο πολιτικής αντίληψης. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι (συν)αποφασίζουν για εμάς, χωρίς καν την λεγομένη δημοκρατική νομιμοποίηση των εντοπίων, και πιστεύουν πως αν ο μέσος ευρωπαίος πολίτης βιώσει ένα δύσκολο χειμώνα για να μην κάψει το φ.α. της Ρωσίας, θα αισθανθεί εσωτερική πλήρωση καθώς δε συναλλάσσεται ούτε ωφελείται από έναν -τώρα,  όχι από  παλιά- «δικτάτορα». Υπάρχει συμπαράσταση στην Ουκρανία, παντοιοτρόπως μάλιστα, αλλά η χώρα δεν είναι ώριμη ακόμη για να εισέλθει στην Ε.Ε. , έστω σαν κίνηση υψηλού συμβολισμού. Θα μιαθεί η καθαρότητα των ευρωπαϊκών δημοκρατιών, αυτών  που προμηθεύουν όπλα στην Τουρκία.

               Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος για την λήψη κυρώσεων εις βάρος της Ρωσίας:  Ο αντίκτυπος των κυρώσεων αυτών δε θα επηρεάσει κανέναν, ούτε τις οικογένειές τους , ούτε τους φίλους τους, από αυτούς οι οποίοι έλαβαν τις εν λόγω αποφάσεις. Η είσοδος μιας χωρίς επαρκείς θεσμικές εγγυήσεις χώρας θα χαλούσε το  αφήγημά τους, την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ή όπως άλλως ονομάζουν αυτό που αποκαλύπτεται γίγαντας με πήλινα πόδια. Για τη μη ανάληψη των ευθυνών των αποφάσεών τους υπάρχει  πάντως πρόσφατο παράδειγμα: Τα μέτρα για τον περιορισμό της πανδημίας Covid-19 (δεν εξετάζεται η ορθότητα ή μη των μέτρων). Ο Πρωθυπουργός μας αφαίρεσε τη μάσκα του για να χαιρετήσει τοπικό προύχοντα, έκανε ποδήλατο στο βουνό κλπ. Ας μην ξεχάσουμε και τον Άγγλο B. Johnson επ’ αυτού. Η ουσία είναι  πως οι κυρώσεις που επιβάλλονται, τα  μέτρα που εφαρμόζονται επιδρούν σε εμάς. Το κοστούμι που ράβουν, με κατά βούληση εγκλεισμούς, χωρίς αυτοκίνητο, χωρίς θέρμανση, και ό,τι άλλο δυστοπικό βάζει ο νους, το ετοιμάζουν για εμάς, όχι για αυτούς.

Θεοχάρης Σιώζος

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.