του Χρήστου Μπίσδα

28-12-2020

Η εμφάνιση του COVID-19 άλλαξε την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη. Δεν άλλαξε όμως τον τρόπο σκέψης και δράσης των διεθνιστών, οι οποίοι είδαν στον COVID-19 μία ευκαιρία για ένταση της προπαγάνδας τους.

Πριν λίγες ημέρες, κυκλοφόρησε σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης αφίσα της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) με το σύνθημα «Coronavirus doesn’t discriminate. Why should you?» (σε ελεύθερη μετάφραση: «Ο κορονοϊός δεν κάνει διακρίσεις. Εσύ γιατί πρέπει να κάνεις;»).

Το σύνθημα της αφίσας είναι επιεικώς απαράδεκτο από όπου και αν το προσεγγίσει κανείς. Κατ’ αρχάς, στηρίζεται στην παραδοχή ότι ο κορονοϊός δεν κάνει διακρίσεις. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν έρευνες για το αν ο κορονοϊός κάνει ή όχι διακρίσεις. Το σίγουρο είναι ότι, ακόμα κι αν δεν κάνει διακρίσεις και η πιθανότητα να κολλήσουμε είναι για όλους ίδια, κάθε οργανισμός αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο τον κορονοϊό. Άλλος είναι ασυμπτωματικός, άλλος νοσεί και το ξεπερνά κι άλλος νοσεί και πεθαίνει. Επομένως η ίδια η φύση κάνει διακρίσεις, αφού άλλος οργανισμός είναι ισχυρότερος και άλλος ασθενέστερος.

Περαιτέρω, ακόμα κι αν θεωρήσουμε ορθή την παραδοχή ότι ο κορονοϊός δεν κάνει διακρίσεις, συνεχίζοντας την ανάγνωση του συνθήματος αντιλαμβανόμαστε ότι μας παρακινεί να μην κάνουμε διακρίσεις, άρα να συμπεριφερόμαστε όπως ο κορονοϊός. Με άλλα λόγια: «καν’ το όπως ο κορονοϊός, μπορείς». Στο σημείο αυτό εστίασαν πολλοί χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίοι σχολίασαν αρνητικά την αναλογία ανθρώπου και κορονοϊού, ως προσβολή της Ύπατης Αρμοστείας στους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους από τον κορονοϊό.

Το θέμα όμως είναι βαθύτερο. Ας εξετάσουμε αν η Ύπατη Αρμοστεία εφαρμόζει αυτό που προπαγανδίζει, δηλαδή την εξάλειψη των διακρίσεων. Εδώ πλέον φτάνουμε στα όρια του παραλογισμού. Η Ύπατη Αρμοστεία, που προπαγανδίζει εναντίον των διακρίσεων, στηρίζει την ύπαρξή της σε μία βασική διάκριση των ανθρώπων, σε αυτούς που είναι και σε αυτούς που δεν είναι πρόσφυγες. Η ίδια η Ύπατη Αρμοστεία προάγει στις εσωτερικές της λειτουργίες τις διακρίσεις. Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι χωρίζονται σε κατηγορίες, λαμβάνουν διαφορετικό μισθό και ασκούν διαφορετικά καθήκοντα. Μάλιστα ακόμα και όσοι ανήκουν στην ίδια κατηγορία εργαζομένων (με ίδια προσόντα, ίδιο μισθό κλπ) αξιολογούνται εσωτερικά. Ποιός είναι ο σκοπός της εσωτερικής αξιολόγησης αν δεν επιτρέπεται ή δεν πρέπει να γίνονται διακρίσεις; Πως θα ξεχωρίσει ο αποτελεσματικός από τον μη αποτελεσματικό, ο εργατικός από τον τεμπέλη κ.ο.κ. αν δεν γίνει διάκρισή τους βάσει κριτηρίων; Άλλο παράδειγμα είναι η διαδικασία προσλήψεων. Γιατί η Ύπατη Αρμοστεία στις προκηρύξεις θέσεων εργασίας ζητά προσωπικό με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ιδιότητες (ειδικότητα, εργασιακή εμπειρία κλπ); Όταν σε προκηρύξεις πρόσληψης ζητά, για παράδειγμα, εμπειρία 5 ετών δεν διακρίνει τους ανθρώπους σε αυτούς που έχουν και σε αυτούς που δεν έχουν την ανωτέρω εμπειρία; Αφού δεν πρέπει να γίνονται διακρίσεις γιατί δεν προσλαμβάνει προσωπικό τυχαία (π.χ. μέσω κλήρωσης); Στο σημείο αυτό προβάλλεται το επιχείρημα ότι τέτοιου είδους διακρίσεις γίνονται προς όφελος του οργανισμού, στο συγκεκριμένο παράδειγμα για να μπορέσει να προσλάβει το κατάλληλο προσωπικό.

Από όσα προανέφερα γίνεται φανερό ότι η Ύπατη Αρμοστεία - και κατ’ επέκταση οποιοσδήποτε οργανισμός - δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς διακρίσεις. Οι διακρίσεις υπάρχουν στην φύση και κανείς διεθνής οργανισμός, όσο κι αν προσπαθεί, δεν θα καταφέρει να τις εξαλείψει. Καμία ιδεολογία δεν μπορεί να νικήσει τη φύση, για τον λόγο αυτόν οι διακρίσεις πάντα θα υπάρχουν. Κατά συνέπεια, η προτροπή της Ύπατης Αρμοστείας να μην κάνουμε διακρίσεις, που αποτελεί και την κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής μας, αποτελεί μία προτροπή να συμπεριφερόμαστε αφύσικα και εναντίον των συμφερόντων μας.

Εν κατακλείδι, η επιβίωση και η πρόοδος του ατόμου, της ομάδας, της οικογένειας, της κοινωνίας, του έθνους, της φυλής και εν γένει του ανθρώπινου είδους επιτυγχάνεται μόνο μέσω των διακρίσεων. Ακόμα κι αν προωθείται νομικά η κατάργηση τω διακρίσεων, υφίσταται πάντοτε η φυσική και ηθική νομιμοποίησή τους.

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Ήττα της Ελλάδος στην Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις 10-11/12/2020

Γράφει ο Γ. Σαγιάς

14/12/2020

Απόσπασμα άρθρου του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, το οποίο δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες "Frankfurter Allgemeine Zeitung", "Le Monde" και "The Times" (σσ: τα κεφαλαία δικά μας) λίγο καιρό πριν την Σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενώσεως: "...ο πρόεδρος Ερντογάν έστειλε το πολεμικό ναυτικό του για να στηρίξει μια προσπάθεια εξερεύνησης κοιτασμάτων φυσικού αερίου σε περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, στην οποία ΤΟΣΟ Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΟΡΙΟΘΕΤΗΘΕΙ" (αναφερόμενος στην συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου).
Πριν από την Σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. ο Κυρ. Μητσοτάκης προέβη επίσης σε μία αμφίσημη δήλωση στα λατινικά, η οποία αναπαρήχθη από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως της Ελλάδος χωρίς να ερευνηθεί επαρκώς (ευτυχώς όχι από όλα τα μμε) η ολότητά της και η ερμηνεία της και η οποία έχει ως εξής: "Pacta sunt servanta" ("Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται"). Ολόκληρη όμως η φράση, έχει ως εξής: "Pacta sunt servanta rebus sic stantibus" (Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται εφόσον συνεχίζουν τα πράγματα να παραμένουν ίδια"). Για τους Τούρκους όμως, όπως και για φιλότουρκους Ευρωπαίους "εταίρους", τα πράγματα ΔΕΝ εξακολουθούν να είναι ίδια. Με άλλες λέξεις, χαρίσαμε επιχειρήματα στους Τούρκους και στους Ευρωπαίους (και όχι μόνο) υποστηρικτές τους. Και κατά μία ΟΧΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ, τα ανωτέρω ταιριάζουν -δυστυχώς- και με την προερχόμενη από το State Department πρόσφατη έκφραση "αμφισβητούμενα ύδατα"!
Τούτων δοθέντων, η Ε.Ε. δεν μίλησε σαφώς, ρητώς, κατηγορηματικώς, καθαρά, σθεναρά και αποτελεσματικά (όπως ώφειλε ως εταίρος μέλους τής Ε.Ε. και δη χριστιανικού κράτους, ήτοι της Ελλάδος εναντίον μη μέλους τής Ε.Ε. ισλαμικού κράτους και υποστηρικτή τρομοκρατών τού ISIS) για άμεση και άνευ όρων αποχώρηση των Τούρκων. Αντιθέτως, υιοθέτησε "την πολιτική των διαφορών δύο κρατών", εξισώνοντας για άλλη μία φορά τον θύτη με το θύμα, δηλαδή την επεκτατική νεοθωμανική Τουρκία με την Ελλάδα (αλλά και την Κύπρο) κράτη- μέλη τής Ε.Ε.
Πώς όμως να τους εγκαλέσει η ελληνική διπλωματία όταν παρόμοια επιχειρηματολογία έχει ήδη χρησιμοποιηθεί και από Έλληνες πολιτικούς (και μάλιστα συμβούλους τού πρωθυπουργού και υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη);
Η Ε.Ε., κρύβεται πίσω από το ερώτημα "ομπρέλα" "Τι είδους σχέση θέλει η Ε.Ε. με την Τουρκία;" και την υποστηρίζει με επιχειρήματα που δανείζεται από την επίσημη ελληνική πολιτική! Τραγικό για την Ελλάδα και ιδιαιτέρως βολικό για κάποιους "εταίρους", οι οποίοι κατανοούν την πολιτική βάσει του εξαγώγιμου προϊόντος τους στην ποσοτικώς μεγαλύτερη αγορά τής Τουρκίας. Ανατολίτικο παζάρι λοιπόν και η Ε.Ε.. Διότι πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η στάση της απέναντι σε μία χώρα που μόνο το τελευταίο έτος επιτέθηκε στη Συρία, στη Λιβύη και στην Αρμενία και μετέτρεψε την Αγία Σοφία σε τζαμί και την ίδια στιγμή η Γερμανία, η Ισπανία και η Ιταλία πωλούν (και) στρατιωτικό υλικό στην Τουρκία;
(Το ερώτημα "Τι είδους σχέση θέλει η Ε.Ε. με την Ελλάδα;", δεν τίθεται διότι η Ελλάδα θεωρείται -δυστυχώς- δεδομένη, αδύναμη, υποτακτική, φοβική και υποχωρητική).
Ενδεικτική τού αποτελέσματος της Συνόδου κορυφής της Ε.Ε. είναι και δήλωση του πρωθυπουργού τής Ελλάδος, ο οποίος έχει πει  -μεταξύ άλλων: "...Οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός". Μάλιστα, τόσο ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης όσο και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Αναστασιάδης προσυπέγραψαν το κείμενο συμπερασμάτων χωρίς αντίρρηση! Βιαστής και βιαζόμενος προτρέπονται σε διάλογο και το θέμα των "διαφορών" (!) θα επενεξεταστεί τον Μάρτιο τού 2021. Την 25η Μαρτίου να ορίσουν ως ημερομηνία συγκλίσεως  της επομένης Συνόδου κορυφής, τότε που εορτάζουμε ως Έλληνες τα 200 Χρόνια από την εθνεγερσία τού 1821 και την εθνική μας παλιγγενεσία! Θα μπορούσαν να θεωρηθούν κωμικές αυτές οι καταστάσεις αν δεν ήταν τόσο τραγικές (τρεις εβδομάδες χρειάστηκαν για να επιβληθούν κυρώσεις στην Αργεντινή όταν εισέβαλε στα νησιά Φώκλαντς, μήνες χρειάστηκαν ώστε αυτή η Σύνοδος να συμπεράνει για το θέμα ό,τι είχε συμπεράνει η προηγούμενη Σύνοδος και να ξαναπαραπέμψει μετά από μήνες σε επόμενη Σύνοδο)! Παραλλήλως, προωθείται υπό της Ε.Ε. ΠΟΛΥΜΕΡΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ, όπου τα παράνομα, παράλογα και απαράδεκτα αιτήματα των Τούρκων θα αναβαθμιστούν σε νόμιμα, λογικά και παραδεκτά αιτήματα συζητήσιμα (πλέον) σε διεθνή σύνοδο υπό πολλών, αίροντας έτσι διά της τεθλασμένης και την μονομέρειά τους. Με άλλα λόγια, πιο λαϊκά για τον πολύ κόσμο "Εκεί που μας χρωστούσαν, μάς πήραν και τον γάιδαρο"! Για άλλη μία φορά "Πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι". Μία ρουμανική παροιμία λέει: "Ο άνθρωπος που απευθύνεται στο νόμο, συνήθως χάνει ένα βόδι για να κερδίσει έναν γάτο". Η Τουρκία, μπορεί ανενόχλητη να συνεχίσει να παραβιάζει, να εκβιάζει και να κοροϊδεύει (αλλού βεβαίως και να σκοτώνει).
Διότι, για παράδειγμα, η Γερμανία στηρίζει την Τουρκία, η Τουρκία πιέζει συνεχώς και ασυστόλως την Ελλάδα και η Ελλάδα στηρίζει την Γερμανία. Υπάρχει λάθος! Μέλη τής Ε.Ε. στηρίζουν την Τουρκία, η Τουρκία παραβιάζει συνεχώς και ασυστόλως κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και η Ελλάδα στηρίζει την Ε.Ε. Υπάρχει λάθος!
Αυτό συμβαίνει διότι δεν υπάρχει συγκροτημένη ελληνική εθνική εξωτερική πολιτική, δεν υπάρχει σαφής και επιθετική στρατηγική νίκης, η Ελλάδα λειτουργεί συνεχώς υποχωρητικά -έως ενδοτικά- και αρνείται εμμονικά να ανακόψει δυναμικά τον τουρκικό (και όχι μόνον) επεκτατισμό. Διπλωματία η οποία δεν στηρίζεται στην ισχύ των όπλων, προορίζεται να ηττηθεί. Διπλωμάτες που "αδειάζονται"από την ίδια την πολιτική ηγεσία τους, προορίζονται να ηττηθούν. Στρατιωτικοί οι οποίοι "λεονταρίζουν" αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση, χάνουν το κύρος τους. Οικονομικοί παράγοντες και μμε που στηρίζουν αμέσως ή εμμέσως την τουρκική πολιτική και συνεχίζουν ανενόχλητα το ανθελληνικό τους έργο, δεν έχουν επιπτώσεις. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι πολιτικοί -κυρίως αυτοί- οι οποίοι αδυνατούν να υπερασπιστούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και τα ύψιστα εθνικά μας συμφέροντα, είναι επικίνδυνοι για την εθνική μας ασφάλεια, ακεραιότητα και προοπτική.
Η Ελλάδα όμως χρειάζεται νίκες• είναι θέμα αξιοπρεπείας αλλά και υπάρξεως. Γι' αυτό, πρέπει άμεσα να επιδιωχθεί η πάταξη της διαφθοράς εξωνημένων αξιωματούχων εντός τής Ε.Ε. και παραλλήλως να καταδειχθούν, καταγγελθούν και ανατραπούν ένα προς ένα τα σφάλματα (ηθελημένα ή αθέλητα) αξιωματούχων της. Χρειάζεται οραματική δυναμική εθνική πολιτική και αποφασιστικοί και αποτελεσματικοί πολιτικοί. Διότι, εν τέλει, η ουσιαστική αλλαγή καταστάσεων, θα μπορούσε να λειτουργήσει και υπέρ μας. Στο βαθμό βεβαίως που η πόρνη Ευρώπη θα ήθελε να σταματήσει την αυτοκαταστροφική της πορεία και να συνεχίσει να υπάρχει. Όμως ποιοι μπορούν να φέρουν τις εθνικές νίκες για την Ελλάδα και για μία αλληλέγγυα με την Ελλάδα νέα Ευρώπη των εθνών; Η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί στους έχοντες αυξημένη εθνική συνείδηση άξιους και ικανούς.

του Άρη Πετράκη

18/12/2020

Με το Ν. 4531/2018[1] η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την «Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας», που υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 7-4-2011 και υπογράφηκε στις 11-5-2011 στην Κωνσταντινούπολη, κατά την 121^η συνεδρίαση του Συμβουλίου. Για τον λόγο αυτό, η ανωτέρω διεθνής σύμβαση είναι γνωστή και ως «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης».

Με το άρθρο 2 του Ν. 4531/2018, κατ’ εφαρμογή της «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης», προστέθηκε στον τότε ισχύοντα Ποινικό Κώδικα το άρθρο 315Β, που προέβλεπε ότι: «Όποιος προκαλεί ή παροτρύνει με οποιονδήποτε τρόπο γυναίκα να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων, καθώς και όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει στην πράξη αυτή τιμωρείται με φυλάκιση».

           Ο νέος Ποινικός Κώδικας[2], που τέθηκε σε ισχύ την 1-9-2019,   αντικατέστησε το άρθρο 315Β με το νέο άρθρο 315, που προβλέπει ότι: «Όποιος καταπείθει γυναίκα να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό των γεννητικών της οργάνων τιμωρείται με φυλάκιση».

 Από την σύγκριση των δύο άρθρων, δηλ. του άρθρου 315Β του παλαιού ΠΚ και του άρθρου 315 του νέου ΠΚ, προκύπτει ότι στην ουσία ο νέος Ποινικός Κώδικας αποποινικοποίησε την δημόσια ή με οποιονδήποτε τρόπο πρόκληση ή διέγερση στην πράξη του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων! Με απλά λόγια, επιτρέπεται πλέον η προπαγάνδα υπέρ του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, γνωστού διεθνώς ως female genital mutilation (FGM).

Απορία προκαλεί η σιωπή που τήρησαν οι διάφορες ΜΚΟ προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φεμινιστικές οργανώσεις κ.ά. για την ανωτέρω αποποινικοποίηση. Για ποιόν λόγο δεν ανέδειξαν το ζήτημα; Αν διερευνήσει κανείς ποιοί υιοθετούν και προάγουν την απάνθρωπη πρακτική του FGM, θα βρει ότι αυτή εφαρμόζεται κυρίως σε αφρικανικές χώρες και κυρίως από μουσουλμάνους στο θρήσκευμα. Το γεγονός αυτό αιτιολογεί αλλά δεν δικαιολογεί τη «μούγκα στη στρούγκα» των προαναφερθέντων ΜΚΟ και οργανώσεων. Είναι ποτέ δυνατόν να καταφερθούν εναντίον των αφρικανών και των μουσουλμάνων; Η politically correct κατηγορία του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας (αν και ορθοί όροι θα ήταν η ισλαμοαπέχθεια, ο ισλαμοαποτροπιασμός ή η ισλαμοαηδία) θα τις εξαφανίσει από τον χάρτη. Επομένως, ξεχνούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον φεμινισμό, που υποχωρούν μπροστά στην ανεκτικότητα έναντι της αφρικανικής κουλτούρας και την υποταγή τους στο Ισλάμ.

Άλλη απορία που γεννάται είναι το γιατί το ελληνικό πολιτικό σύστημα προχώρησε σε μία τέτοια αποποινικοποίηση. Ενώ το 2018 η βουλή κύρωσε την «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης» ακολουθώντας διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα, που στηρίζονται στον δυτικό νομικό πολιτισμό, το 2019 αποφάσισε να αμβλύνει την στάση της εναντίον της πρακτικής FGM και να κλείσει το μάτι σε αφρικανικές-ισλαμικές πρακτικές. Μάλιστα, αν ψάξει κανείς την αιτιολογική έκθεση του νέου Ποινικού Κώδικα[3] δεν θα βρει οποιαδήποτε αναφορά στον λόγο αντικατάστασης του παλαιού άρθρου 315Β από το νέο άρθρο 315.

Ικανοποιητική απάντηση για κάποιους ίσως είναι το ότι ο νέος Ποινικός Κώδικας δημιουργήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτό όμως ανταπαντώ ότι η ΝΔ τον υπερψήφισε και από την στιγμή που έγινε κυβέρνηση διατήρησε την συγκεκριμένη διάταξη. Επομένως στο θέμα της αποποινικοποίησης της προπαγάνδας υπέρ του FGM δεν υπάρχει διαφωνία μεταξύ των κομμάτων που κυβερνούν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Είναι εμφανές ότι η αποποινικοποίηση της προπαγάνδας υπέρ του FGM εντάσσεται στην γενικότερη τάση εξισλαμισμού του ελληνικού κράτους, ενός κράτους-προτεκτοράτου, που το 2021 θα εορτάσει τα 200 χρόνια από την «απελευθέρωσή» του από τους Οθωμανούς και τα 200 χρόνια «ανεξαρτησίας» του την ίδια στιγμή που είναι το μοναδικό κράτος της Ευρώπης, που εφαρμόζει επίσημα το ισλαμικό δίκαιο (Σαρία) σε μέρος της επικράτειάς του (Ελεύθερη Θράκη). Η αλλαγή του Ποινικού Κώδικα δεν είναι συνομωσιολογία, δεν είναι εικασία, είναι απόδειξη περί του προωθούμενου εξισλαμισμού. Ομοίως, απόδειξη είναι η κατασκευή και λειτουργία του Ισλαμικού Τεμένους Αθηνών, η αναστήλωση τζαμιών και τεκέδων σε όλη την Ελλάδα, δήθεν ως μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς, με έξοδα του ελληνικού κράτους και ο εποικισμός της Ελλάδας από λαθρομετανάστες, κυρίως μουσουλμάνους, οι οποίοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο νομιμοποιούνται από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Το οξύμωρο στην όλη υπόθεση είναι ότι το 2021, δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς υπό την αιγίδα διαφόρων ιδρυμάτων θα διοργανώσουν επετειακές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Ακαδημαϊκοί, καθηγητές πανεπιστημίου και λοιποί επαΐοντες θα αναφερθούν στους Αγωνιστές του ’21, θα μιλήσουν για το πνεύμα και το αληθές νόημα της Επανάστασης την ίδια στιγμή που έξω από τις αίθουσες εκδηλώσεων, έξω από την γυάλα τους, το Ισλάμ θα κυριαρχεί πληθυσμιακά - σε λίγα χρόνια και πολιτικά - με την βοήθεια του ελληνικού (;) πολιτικού συστήματος, που υποστηρίζει τη Μεγάλη Αντικατάσταση.

[1] ΦΕΚ Α΄ 62/2018.

[2] ΦΕΚ Α΄ 95/2019.

[3] https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/2f026f42-950c-4efc-b950-340c4fb76a24/k-poinkod-eis-NEO.pdf

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Του Νικόλαου Τζιόπα

03/12/2020

Την απόλυτη ευθύνη για τον τρόπο που ρυθμίζονται οι ζωές των ανθρώπων σε μια οργανωμένη κοινωνία την φέρει η Πολιτική διαδικασία. Δηλαδή οι Πολιτικοί της που αποτελούν τους θεσμούς της. Οποιοδήποτε άλλο άτομο, με οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα συμμετέχει στην λήψη πολιτικών αποφάσεων θα πρέπει να λειτουργεί συμβουλευτικά και μόνο, εκφράζοντας ελεύθερα την επιστημονική άποψή του για οποιοδήποτε ζήτημα.

Αυτή η διατύπωση περί ευθύνης σε μια οργανωμένη κοινωνία, είναι απαραίτητο να συμπληρωθεί κι από την ευθύνη των ατόμων που απαρτίζουν μια κοινωνία, τα οποία πρέπει να συνειδητοποιούν τις υποχρεώσεις που έχουν όπως ακριβώς συνειδητοποιούν τα δικαιώματά τους.

Για να επιτευχθεί αυτή η σύμπνοια ώστε να μπορούμε να μιλάμε για μια εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας, θα πρέπει κατ΄αρχάς να αποθεωθεί ο διάλογος, ο οποίος θα πρέπει να διεξάγεται ΔΗΜΟΣΙΑ, ΔΙΑΦΑΝΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΑ.

Με μία προϋπόθεση: Ότι άπαντες οι συμμετέχοντες θα επιδεικνύουν τον απαραίτητο ΣΕΒΑΣΜΟ στις όποιες απόψεις κατατίθενται σε αυτόν.

Στο πρόσφατο διάγγελμα του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη (1), το πανελλήνιο παρακολούθησε έκπληκτο να αναφέρεται στους έχοντες διαφορετική άποψη για την αντιμετώπιση της υγιειονομικής κρίσης, ως «ψεκασμένους»! Και ασφαλώς δεν αναφερόταν μόνο σε ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση με την ιατρική επιστήμη. Συμπεριέλαβε σε αυτόν τον χαρακτηρισμό ακόμη και διασημότητες της ιατρικής επιστήμης, οι οποίοι από την αρχή της υγιειονομικής κρίσης στέκονται σκεπτικιστικά, ακόμη και εχθρικά, έναντι των διαπιστώσεων για την επικινδυνότητα του ιού ή των μέτρων που λαμβάνονται έναντι της εξάπλωσής του.

Έχουμε ως εκ τούτου, μια πλήρη ΑΠΑΞΙΩΣΗ από τον Έλληνα πρωθυπουργό, όχι μόνο των ανθρώπων που συμμετέχουν στον διάλογο αλλά και των ΒΑΣΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ του διαλόγου και τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να διεξάγεται. Εκ προοιμίου, ο κανόνας του ΣΕΒΑΣΜΟΥ της αντίθετης ή και διαφορετικής άποψης «πάει περίπατο».

Από το συγκεκριμένο διάγγελμα και μετά διαπιστώνουμε τον τρόπο που (θα πρέπει να) αντιμετωπίζονται όλοι όσοι έχουν άλλη άποψη για το ζήτημα, ειδικοί και μη. Τον τρόπο αυτόν,  βλέπουμε καθημερινά να πραγματοποιείται στα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ, όπου άνθρωποι λοιδορούνται -φυσικά με το αζημίωτο. (2).

Τι οδηγεί όμως μεγάλο μέρος των κοινωνιών να διαφωνεί με τις επιλογές της κυβέρνησης; Και μάλιστα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως; Από ποια γεγονότα κινούνται οι άνθρωποι να στέκονται κριτικά στην υγιειονομική κρίση είτε αρνούμενοι ότι υπάρχει, εμπλεκόμενοι στα πλοκάμια της όποιας συνωμοσιολογίας (3), είτε διαφωνούν με τον τρόπο αντιμετώπισής της ή και την επικινδυνότητά της εκφράζοντας τον σκεπτικισμό τους;

Μεγάλη είναι η συζήτηση για την χρήση μάσκας και κατά πόσο αποτρέπει την μετάδοση του ιού. Η μεταστροφή της επίσημης κυβερνητικής άποψης είναι εντυπωσιακή μέσα σε λίγους μήνες. Από το «δεν προσφέρει απολύτως τίποτα» (4) πήγαμε στην επιβολή καθολικής χρήσης (5).

Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η μεταστροφή της επίσημης κυβερνητικής άποψης για τον λόγο της επιβολής των μέτρων. Ενώ από την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι η απουσία εμβολίου είναι αυτή που αυξάνει την επικινδυνότητα του ιού και επιβάλλει την χρήση ακραίων μέτρων, τώρα ενημερωνόμαστε ακόμη και μετά τον εμβολιασμό, η τήρηση των μέτρων θα πρέπει να συνεχιστεί επ΄αόριστον.

Στο μόνο ίσως σημείο στο οποίο έχει μείνει σταθερή η κυβέρνηση είναι η ποσοτική αδυναμία των ΜΕΘ να αντιμετωπίσουν περιστατικά. Αν και η ευθύνη της σε αυτό είναι τεράστια δεν είδαμε κάποια αυτοκριτική. (6).

Πλην αυτών των (ενδεικτικών) αναφορών, έχουμε και την τεράστια κριτική που δέχεται ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας από αυθεντίες της ιατρικής επιστήμης παγκόσμια (Δρ. Ιωαννίδης, Δρ Μπαγκτί και τόσοι άλλοι) με συνέπεια οι λαοί του κόσμου να μπερδεύονται όλο και περισσότερο και να προσπαθούν να σχηματίσουν γνώμη και άποψη μέσα σε ένα χάος αλληλοσυγκρουόμενων πληροφοριών.

Την στιγμή λοιπόν, που η παγκόσμια ιατρική κοινότητα είναι σε σύγκρουση και για την επικινδυνότητα αλλά και για τον τρόπο αντιμετώπισης του ιού, που ο πολιτικός κόσμος παγκόσμια αντιμετωπίζει την υγιειονομική κρίση με «δολοφονικά» μέτρα για την κοινωνική και οικονομική ζωή των ανθρώπων, έρχεται ο Έλληνας πρωθυπουργός να προσβάλλει με τον χειρότερο τρόπο τους ανθρώπους που ανησυχούν για το μέλλον, καταστρατηγώντας όπως προανέφερα τον βασικό κανόνα του διαλόγου: τον ΣΕΒΑΣΜΟ στο ανθρώπινο δικαίωμα της ελεύθερης σκέψης.

(1). Διάγγελμα κ. Μητσοτάκη στις 31.10.2020

https://www.youtube.com/watch?v=ePgHAQx0-_8&t=470s&ab_channel=Aetos68

(2). Πίνακας χρηματοδότησης ΜΜΕ για την καμπάνια «Μένουμε Σπίτι».

https://www.skai.gr/news/greece/stin-dimosiotita-i-lista-me-ta-mme-kai-ta-posa-gia-tin-kampania-menoume-spiti

(3). «συνωμοσιολογία», «συνωμοσία», και όχι «συνομωσιολογία», «συνομωσία». Παράγεται από το «σὺν» και το «ὀμνύω» (ορκίζομαι), όπου το «ὀ» (με ψιλή) γίνεται «ω», δεδομένου ότι, γραμματικά, στη σύνθεση των λέξεων η ψιλή δεν χάνεται, αλλά το φωνήεν μετατρέπεται σε μακρό αν είναι βραχύ ή σε μακρό και υπογεγραμμένη αν είναι μακρό ή δίχρονο. Στη δε γνήσια αρχαία γλώσσα, που έγραφαν με κεφαλαία, είναι «ω» εκ του νοήματος, επειδή εννοείται ότι πρώτα κάποιος «ὤμωσε» (αόριστος), δηλαδή ορκίστηκε, κι έπειτα συνεργάστηκε.

(4). https://www.iefimerida.gr/ygeia/sotiris-tsiodras-lathos-maska-genikos-plithysmos

(5). https://www.tovima.gr/2020/09/01/society/koronoios-deite-live-tin-enimerosi-apo-s-tsiodra-kai-n-xardalia/

(6).  Προειδοποίηση ΠΟΔΕΗΝ για ελλείψεις στις ΜΕΘ πριν ακόμα ξεκινήσει η υγιειονομική κρίση.

https://www.tanea.gr/2019/11/25/greece/poedin-gia-meth-apo-tis-3-500-klines-leitourgoun-mono-557/

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.