Εθνική Ενότητα Απέναντι στο Αντεθνικό Τόξο

Του Γεωργίου Σαγιά

02 Ιανουαρίου 2020

Το Κέντρο Μελετών & Προώθησης Εθνικών Ιδεών φ (Κέντρο φ) αναβάθμισε από την πρώτη ημέρα τού 2020 τη λειτουργία του με την παρουσίαση της ιστοσελίδας του http://kentrofi.gr.


Εργαστήκαμε με συνέπεια και συστηματικότητα από τις 28/10/2019 και είμαστε ήδη έτοιμοι για το επόμενο βήμα στον πολύμορφο αγώνα υπέρ Ελλάδος και Ελλήνων. Χάρη στη βούλησή μας και στη δική σας υποστήριξη, μέσα σε διάστημα μόλις δύο μηνών, η προσπάθεια του φ Κέντρου αγκαλιάστηκε από πολλούς Έλληνες πατριώτες και εθνικιστές, οι οποίοι είτε ανήκουν είτε δεν ανήκουν σε κάποιο κόμμα ή σύλλογο, θέλουν να αγωνίζονται για το κοινό εθνικό και κοινωνικό καλό, για Πατρίδα - Ταυτότητα - Μέλλον. Με κεντρικό σύνθημα το "Όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα", Έλληνες που αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον τής πατρίδος μας, καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα υποστηρίξεως του Κέντρου φ (kentrofi) διότι είναι επιτακτική ανάγκη η ύπαρξη σοβαρής, υπεύθυνης συγκροτημένης και αποτελεσματικής εθνικής απάντησης στην συνεχιζόμενη κρίση εντός της οποίας βρίσκεται το έθνος μας. Μία κρίση πνευματική, ηθική, πολιτική, οικονομική και πολιτισμική, η οποία έχει επίπτωση σε όλες τις πτυχές τής καθημερινής ζωής και έχει ήδη κάνει μεγάλη ζημιά στην πατρίδα μας.

Η Ελλάδα έχει υποδουλωθεί σε δυνάμεις ξένων συμφερόντων για σχεδόν έναν αιώνα. Η εθνική ανεξαρτησία έχει υποστεί σημαντικότατα πλήγματα. Η χώρα αποπληρώνει τόκους τόκων για μη πραγματικά χρέη. Ξένες χώρες συμπεριφέρονται στους Έλληνες σαν υπηκόους προτεκτοράτου, με την ένοχη συναίνεση και συνέργεια πολιτικών τής χώρας τού λεγόμενου αντεθνικού τόξου. Η εθνική αξιοπρέπεια είναι βαθιά προσβεβλημένη. Χιλιάδες Ελλήνων έχουν αυτοκτονήσει και δυστυχώς κι άλλοι αυτοκτονούν. Το ποσοστό των φτωχών έχει αυξηθεί δραματικά και πολλοί από αυτούς σιτίζονται σε ορθόδοξους χριστιανικούς ιερούς ναούς, σε φιλανθρωπικά σωματεία, με φροντίδα περιοίκων ή ακόμη και από κάδους σκουπιδιών. Πολλές ακόμη χιλιάδες έχουν καταντήσει νεόπτωχοι ενώ η ανεργία (με ιδιαίτερη ένταση στις γυναίκες και στους νέους) βρίσκεται στα ύψη. Πολλές χιλιάδες Ελλήνων βρίσκουν καθημερινώς εργασιακά και κοινωνικά αδιέξοδα και κατ' ουσίαν οδηγούνται σε ξένες χώρες ή σε περιθωριοποίηση. Στα εθνικά ζητήματα, οδηγούμαστε από τη μία εθνική ήττα στην άλλη, από την κατάπτυστη και άκυρη "Συμφωνία" των Πρεσπών έως την προοιωνιζόμενη "συνεκμετάλλευση" στο ελληνικό Αιγαίο και στην δεύτερη Ελλάδα την Κύπρο, με ενδεχόμενη παραπομπή τού θέματος (και συνεπώς των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μας) στη Χάγη. Την ίδια στιγμή, αντί η Ελλάδα να προωθήσει τα δίκαιά της στην Κύπρο, σε Ιωνία, Ίμβρο, Τένεδο, Πόντο και Πόλη, στην Ανατολική Ρωμυλία και στην ελληνική γη της Μακεδονίας, στην βόρειο Ήπειρο και στην Μεγάλη Ελλάδα, ανέχεται (έως και -τμήμα της- προωθεί) την επεκτατικότητα γειτονικών κρατών. Παραλλήλως, σε παγκόσμιο επίπεδο, η λεγόμενη "νέα τάξη πραγμάτων" επελαύνει, με σημεία αιχμής -μεταξύ άλλων- την παγκοσμιοποίηση και την πανθρησκεία. Μια παγκόσμια δικτατορία επιχειρείται να επιβληθεί σε έθνη και λαούς, με αδύναμους και πρόθυμους "εταίρους" στα καθ' ημάς πολιτικό προσωπικό τής Ελλάδος. Στο ανωτέρω πλαίσιο, το σχέδιο που εξελίσσεται περιλαμβάνει και αντικατάσταση πληθυσμών καθώς και αποχριστιανοποίηση υπέρ μιας αφύσικης ομογενοποίησης αλλά και μιας επώδυνης ισλαμοποίησης. Τεράστιο βάρος καλείται να σηκώσει η Ελλάδα, η οποία εδώ και αρκετά χρόνια έχει ήδη δεχθεί πλέον τού ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, αλλογενών και κατά βάση αλλοδόξων. Θρησκεία, ήθη, έθιμα, παραδόσεις, γλώσσα, καταγωγική συνέχεια, δέχονται συνεχώς εντονότατα χτυπήματα. Ανθελληνικές και φιλοϊσλαμικές φωνές προβάλλονται ιδιαιτέρως με θετικό πρόσημο ενώ όσοι αντιδρούν χαρακτηρίζονται απρεπώς και αδίκως και κάποιες φορές δυστυχώς ποινικοποιούνται από μία ιδιότυπη "αστυνομία σκέψης" υπηρετών ενός αντεθνικού συστήματος. Η επίσημη Εκκλησία (με φωτεινές εξαιρέσεις Ιεραρχών και Ιερέων), φαίνεται πως στηρίζει ποικιλοτρόπως τα ανωτέρω, απογοητεύοντας και διχάζοντας μεγάλο μέρος τού ορθοδόξου χριστεπωνύμου πλήθους. Ο -κατ' ευφημισμόν λεγόμενος- πνευματικός κόσμος και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, δεν ηγούνται της εθνικής προσπαθείας αφυπνίσεως, ανατάξεως και προοπτικής, αντιθέτως σέρνονται ουραγοί των λογής ομαδώσεων ("λόμπις") παγκοσμιοποιητών (ευτυχώς όμως υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις). Στην αυτοδιοίκηση πρώτου και δευτέρου βαθμού, πολλοί επικεφαλής και σύμβουλοι υπηρετούν τις προαναφερθείσες στρεβλώσεις λειτουργώντας σαν τα "μακριά χέρια" τού συστήματος, αναμένοντας αμοιβή πολιτικής εξέλιξης της όποιας ματαιοδοξίας τους ή εξαργυρώνοντας την στήριξή τους με θέσεις, οφίτσια και ψίχουλα εξουσίας. Όμως και στην αυτοδιοίκηση υπάρχουν υγιείς εξαιρέσεις ανθρώπων που αντιμάχονται την σήψη και την παρακμή.


Στα ανωτέρω και σε πολλά άλλα, καλούνται να απαντήσουν οι Έλληνες πατριώτες, να ορθώσουν ανάστημα και να προτείνουν οδό διαφυγής, αλλά και διέξοδο και προοπτική. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι κυβερνήτες εκλέγονται με εκλογές και ψηφίζονται από ποσοστό τού εκλογικού σώματος. Οι απέχοντες, ουσιαστικά επιτρέπουν στους εξουσιαστές να εξουσιάζουν. Η στήριξη των εθνικώς σκεπτομένων και δρώντων φαντάζει μονόδρομος.
Η ιστοσελίδα www.kentrofi.gr του Κέντρου φ, είναι μέσον υποστήριξης και προβολής της μελέτης και προώθησης εθνικών ιδεών και δράσεων. Δεν είναι μόνο θεωρητική δομή γιατί η θεωρία είναι βάση τής δράσης αλλά η δράση κάνει τη θεωρία πράξη. Μεταξύ άλλων δράσεων, για το φ είναι ζητούμενο να ιδρυθούν και να λειτουργήσουν τάχιστα παράλληλες κατά τόπους δομές, στις οποίες με αδιαπραγμάτευτη νομιμότητα και έμπνευση θα υποστηριχθούν τα σκληρά και ποικιλοτρόπως βαλλόμενα αδέρφια μας. Στις κοινότητες, στα χωριά, στις γειτονιές, στις συνοικίες, στα διαμερίσματα, στις πόλεις, σε συμπρωτεύουσα και πρωτεύουσα, πρέπει άμεσα να ενεργοποιηθούμε όλοι. Εάν δεν είμαστε εμείς με εμάς, ποιος θα είναι με εμάς. Εάν όχι εσύ, εγώ, ΕΜΕΙΣ, τότε ποιος; Κι αν όχι τώρα, πότε; Όπου κι αν ανήκει -αν ανήκει- ο καθένας και η καθεμιά, ας ομονοήσουμε όλοι κατά τόπους στη βάση όσων ενώνουν. Γιατί όντως υπάρχουν στοιχεία που ενώνουν. Κι όλοι μαζί, να δομήσουμε ένα μεγάλο δίκτυο Ελλήνων που θα δώσει το αναγκαίο "φιλί τής ζωής" στην Ελλάδα που έχει ήδη δεχθεί το "φιλί τού Ιούδα". Να επιφυλάξουμε το πρέπον τέλος σε "Ιούδες, Εφιάλτες, Νενέκους και τους ομοίους τους". Ελάτε να υπερβούμε όλες τις στρεβλώσεις που υπάρχουν ή φύτεψαν στην εθνική παράταξη και να κινηθούμε δικτυωμένοι για ένα ενιαίο εθνικό κίνημα. Μπορούμε! Στην ενότητα η δύναμη, στον αγώνα η ζωή, στο αποτέλεσμα η νίκη. Η ευθύνη είναι πλέον προσωπική αλλά η απάντηση συλλογική. Στάσου δίπλα μας! Διάβασε τους 22 Τομείς Εργασίας και ζήτησε να προσφέρεις εθελοντικά σε όποιον Τομέα μπορείς. Κανείς δεν περισσεύει.

Το www.kentrofi.gr τού Κέντρου φ είναι εδώ για να αναβαθμίσει τον κοινό αγώνα. Όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα!

Γεώργιος Σαγιάς

Τι γίνεται με τις ΑΠΕ στην Ελλάδα;


Του Θωμά Ακριτίδη
26 Δεκεμβρίου 2019

 

Η οροφή της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα είναι τελείως καλυμμένη με Φωτοβολταϊκά, εμείς τι κάνουμε;

H ηλιακή ενέργεια που προσπίπτει πάνω στην επιφάνεια της γης ισοδυναμεί σύμφωνα με επιστημονικές μετρήσεις, με τις συνολικές ανάγκες της ανθρωπότητας κάθε χρονικής στιγμής επί 5.000 φορές.

H Ελλάδα και η Iσπανία λούζονται κυριολεκτικά από τον ήλιο, η δε χώρα μας που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης δέχεται το μεγαλύτερο ποσοστό της ηλιακής ακτινοβολίας στην Ευρώπη, τόσο σε ένταση, όσο και σε διάρκεια. Στην Ισπανία με νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα, επιβάλλεται η κάλυψη κάθε ταράτσας ή οροφής μονοκατοικίας, υπεραγοράς, ξενοδοχείου, αποθήκης, δημόσιας υπηρεσίας (σχολεία, διοικητικές υπηρεσίες, νοσοκομεία κλπ.) με φωτοβολταϊκά πάνελ και όποιος δεν εφαρμόζει το νόμο πληρώνει τσουχτερά πρόστιμα.

Στη δική μας χώρα τι γίνεται με την εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας και τις ΑΠΕ γενικότερα;
Η χώρα μας που πνίγεται στη λιακάδα 340 και περισσότερες μέρες το χρόνο, είναι ουραγός στο θέμα της εκμετάλλευσης της ηλιακής ενέργειας και έχει μείνει τουλάχιστον 30 χρόνια πίσω, αφού η μόνη εκμετάλλευση της ενέργειας αυτής περιορίζεται στους ηλιακούς θερμοσίφωνες για την παραγωγή ζεστού νερού χρήσης (ΖΝΧ). Όμως κι εκεί βρισκόμαστε πολύ πίσω, αφού στην Κύπρο, το 93% των οικοδομών έχουν ηλιακό θερμοσίφωνα, αριθμός υπερδιπλάσιος από αυτό που ισχύει στην Ελλάδα. Στην Κύπρο υπάρχουν 642,2 τ.μ. ηλιακών συλλεκτών για θερμοσίφωνες ανά 1.000 κατοίκους, έναντι 274,3 στην Ελλάδα

Αντίθετα στη χώρα μας, όλες οι κυβερνήσεις έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου στον ελληνικό πληθυσμό σχετικά με την δήθεν «εξαιρετικά συμφέρουσα αιολική ενέργεια» και κατ’ επέκταση την δήθεν εξαιρετικά συμφέρουσα ευρεία εγκατάσταση σε ολόκληρη την επικράτεια των μεγαθηρίων που ακούνε στο όνομα ανεμογεννήτρια.

Ας δούμε όμως από κοντά τι είναι οι ανεμογεννήτριες και κατά πόσο συμφέρει ή όχι η εγκατάσταση και χρησιμοποίησή τους για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Μια ανεμογεννήτρια που προορίζεται για την βιομηχανική εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας, είναι μια μηχανή που μετατρέπει την ενέργεια του ανέμου σε ηλεκτρική ενέργεια με σκοπό να την διοχετεύσει στην συνέχεια στο ηλεκτρικό σύστημα της χώρας, αποτελεί δηλαδή ένα "μικρό" σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με "καύσιμη ύλη" τον άνεμο. Τα τελευταία χρόνια το μέγεθος των ανεμογεννητριών αυξάνεται συνεχώς προκειμένου να αξιοποιηθεί με όσο το δυνατόν καλύτερο και οικονομικότερο τρόπο η δύναμη του ανέμου. Μια Α/Γ των 850 kW έχει τρία πτερύγια διαμέτρου 52μ. και το συνολικό ύψος της ξεκινάει από 80μ και φτάνει τα 110 μ. (ανάλογα με το ύψος του πύργου), ενώ ζυγίζει μέχρι και 142 τόνους χωρίς τα θεμέλια της. Η δε 3ών MW ανεμογεννήτρια που βλέπουμε σήμερα στα Δίδυμα και αποτελεί και τη μεγαλύτερη χερσαία ανεμογεννήτρια σε κυκλοφορία αυτή τη στιγμή, έχει πτερύγια διαμέτρου 90 μ., φτάνει σε ύψος τα 150 μέτρα και ζυγίζει μέχρι και 380 τόνους χωρίς τα θεμέλιά της.

Όπως καταλαβαίνει κανείς αυτές οι ανεμογεννήτριες δεν "φυτεύονται" έτσι απλά. Απαιτούν για αντίβαρο εκατοντάδες μ3 οπλισμένου σκυροδέματος. Για τα θεμέλια των ανεμογεννητριών πρέπει να γίνει εκσκαφή μιας τρύπας μεγέθους περίπου 15μ. x 15μ. και βάθους 2 μέτρων (ανάλογα με τις γεωτεχνικές συνθήκες). Γύρω από τις ανεμογεννήτριες δημιουργούνται επίπεδα πλατώματα (τουλάχιστον διαστάσεων 15 x 15 χ 3.14= 706,5 μ2) και ένας δρόμος πρόσβασης για βαριά οχήματα. Μια ανεμογεννήτρια απαιτεί κατά μέσο όρο περίπου 14 χιλιόμετρα καλώδια για την σύνδεση της με τον υποσταθμό. Τα καλώδια αυτά είναι είτε εναέρια, οπότε και θα απαιτήσουν εκατοντάδες (χιλιάδες) στήλες για την στήριξή τους, είτε υπόγεια, οπότε και θα γίνεται εκσκαφή χαρακωμάτων πολλών χιλιομέτρων.

Μια ανεμογεννήτρια των 850 kW απαιτεί θεμέλια περίπου 350μ3, βάρους 805 τόνων, ενώ των 3ών MW απαιτεί περίπου 475 μ3 οπλισμένο σκυρόδεμα, βάρους 1200 τόνων. Αν πολλαπλασιάζουμε το βάρος επί 3.405 ανεμογεννήτριες των 850 kW, έχουμε:

- οπλισμένο σκυρόδεμα: 1.191.750 μ3 και 2.741.025 τόνους

- Κανάλια καλωδιώσεων: 47.670 χλμ

- Επίπεδα πλατώματα: 2.405.632,5 μ2

ή επί 965 ανεμογεννήτριες των 3 ΜW, έχουμε:

- οπλισμένο σκυρόδεμα: 458.375 μ3 και 1.158.000 τόνους

- Κανάλια καλωδιώσεων: 13.510 χλμ.

- Επίπεδα πλατώματα: 681.772,5 μ2

Δεν αμφισβητεί κανείς ότι οι ανεμογεννήτριες κατά την λειτουργία τους δεν αποβάλουν διοξείδιο του άνθρακα όπως π.χ. ο λιγνιτικός σταθμός της Μεγαλόπολης. Το κατά πόσο «μειώνουν» τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα όπως ισχυρίζεται η βιομηχανία της αιολικής ενέργειας, αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Γιατί οι ανεμογεννήτριες δεν υποκαθιστούν ούτε πρόκειται ποτέ να λειτουργήσουν ως αντικατάσταση των λιγνιτικών θερμοηλεκτρικών μονάδων που ευθύνονται για το μεγαλύτερο μέρος της ατμοσφαιρικής ρύπανσης της χώρας μας. Λειτουργούν στην καλύτερη περίπτωση συμπληρωματικά. Αυτό οφείλεται πολύ απλά στο γεγονός, ότι ο άνεμος είναι μια ανεξέλεγκτη πηγή ενέργειας και συνεπώς δεν μπορεί να διασφαλιστεί ο εφοδιασμός της χώρας (καμίας χώρας) με ηλεκτρική ενέργεια από ανεμογεννήτριες. Έτσι οι συμβατικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας πρέπει να παραμείνουν σε λειτουργία για να ρυθμίσουν την παραγόμενη ισχύ στο δίκτυο ανάλογα με το φορτίο των καταναλωτών. Η αιολική ενέργεια δεν έχει την δυνατότητα για αυξομείωση της παραγωγής της σε ηλεκτρική ενέργεια όπως οι θερμικοί σταθμοί της ΔΕΗ. Και όταν δεν φυσάει και οι ανεμογεννήτριες δεν παράγουν ηλεκτρική ενέργεια, τότε τα εργοστάσια της ΔΕΗ θα πρέπει να ρυθμίσουν την απώλεια από τις ανεμογεννήτριες, με πιθανή συνέπεια και την μείωση του βαθμού απόδοσης και της περιβαλλοντικής συμπεριφοράς τους.

Συχνά διαβάζουμε να μας παρουσιάζουν ως παράδειγμα προς μίμηση σε θέματα κλιματικής αλλαγής την Δανία, που έχει εγκαταστήσει μέχρι σήμερα περίπου 3.300 MW σε αιολική ενέργεια και παράγει 20% της κατανάλωσης από αυτήν (το υπόλοιπο παράγεται από άνθρακα και φυσικό αέριο). Αυτό που δεν μας λένε είναι ότι παρ' όλα αυτά η Δανία δεν έχει καταφέρει να μειώσει της εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα. Οι εκπομπές της αυξήθηκαν μάλιστα τελευταία. Μάλλον το παράδειγμα που πρέπει να πάρουμε από τη Δανία είναι ότι οι ανεμογεννήτριες δεν συμβάλουν και τόσο στη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα.

Την περιορισμένη δυνατότητα συμμετοχής των ανεμογεννητριών στο φορτίο του διασυνδεδεμένου δικτύου, μας επιβεβαίωσε ο καθηγητής Πέτρος Ντοκόπουλος, Διευθυντής του Τομέα Ηλεκτρικής Ενέργειας του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Η/Υ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με την εξής δήλωση του: «Το πρόβλημα είναι ένα και μοναδικό: Οι γεννήτριες ενώ παράγουν, μπορούν ξαφνικά να τεθούν εκτός λειτουργίας, γιατί ο αέρας είναι πολύ δυνατός, αυξάνεται από τα 8 μποφόρ και πηγαίνει στα 10 έστω. Αυτό είναι σχεδόν ανεξέλεγκτο, γιατί οι γεννήτριες έχουν ένα αυτόματο σύστημα και ξαφνικά βγαίνουν όλες έξω. Αν τύχει να είναι ακαριαία αυτή η αντίδραση του προστατευτικού συστήματος (των Α/Γ), τότε είναι γνωστό ότι η κρούση που μπορεί να αντέξει ένα δίκτυο είναι περιορισμένη. Όταν λέμε κρούση εννοούμε αλλαγή της κατάστασης. Και αυτή η κρούση θεωρείται γύρω στα 5% ελέγξιμη. Από εκεί και πάνω δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να ελεγχθεί. Αυτό που συμβαίνει είναι να έχει τοπικά ταλαντώσεις και μετά ο ρυθμιστής του δικτύου -το δίκτυο παρακολουθείται από τη ΔΕΗ- μπορεί αν του δοθεί χρόνος, να βγάλει φορτία. Να βγάλει ένα ολόκληρο χωριό εκτός για λίγη ώρα, ή να βγάλει κάτι περισσότερο, μια ολόκληρη περιοχή, οπότε αντισταθμίζεται το χάσιμο των γεννητριών και μετά σιγά-σιγά να αναλάβει φορτία το δίκτυο από τα συμβατικά εργοστάσια. Υπάρχει ένα όριο πάνω από το οποίο πρέπει να είναι σε επιφυλακή κάποιος, αυτό το όριο είναι κάπου 5%, ίσως και 3%. Πρέπει εκείνη τη στιγμή να προσέξει κανείς ιδιαίτερα για να ρυθμίσει το δίκτυο. Αυτό είναι το κύριο αίτιο του περιορισμού (της συμμετοχής των ανεμογεννητριών στο φορτίο). Δηλαδή ενώ δουλεύουν, ξαφνικά χάνεται ένα μεγάλο μέρος λόγω του υψηλού ανέμου.»

(Πηγή: Περιοδικό της Πελοποννήσου ΕΠΑΘΛΟ, τεύχος 49, Μάρτιος-Απρίλιος 2006)

Πέρα από τα παραπάνω που αναφέρει ο καθηγητής του ΑΠΘ Πέτρος Ντοκόπουλος, οι ανεμογεννήτριες που φέρουν τεράστια περιστρεφόμενα μηχανικά μέρη (πτερύγια ύψους 90 μέτρων μήκους), παρουσιάζουν προφανώς τεράστιες μηχανικές φθορές, η επισκευή των οποίων εκτός από το ότι στοιχίζει τεράστια ποσά, γίνεται μόνο από 2-3 υπαλλήλους της ξένης (συνήθως δανέζικης) εταιρείας που τις εγκατέστησε. Άρα οι ανεμογεννήτριες ούτε τα αναμενόμενα αποτελέσματα σε παραγωγή ενέργειας αποδίδουν, αλλά ούτε και νέες θέσεις εργασίας παράγουν. Συνεπώς αν συγκρίνει κανείς την τεράστια δαπάνη εγκατάστασης και επισκευής με το υποτιθέμενο όφελος, φθάνει στο συμπέρασμα, πως η όλη επιλογή των ανεμογεννητριών ως πηγών ενέργειας που δεν μολύνουν το περιβάλλον είναι εντελώς ζημιογόνες και καταστροφικές. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι η τεχνολογία τους αλλάζει και θα πρέπει να αντικατασταθούν με νέες νέας τεχνολογίας, θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς με πόσα «μπάζα» από τα υπολείμματα των παλιών ανεμογεννητριών θα γεμίσουν σε μερικά χρόνια τα βουνά μας, αλλά και πόση καταστροφή θα προκαλέσουν στο περιβάλλον των τελευταίων. Εδώ το παραμύθι έχει προφανώς δράκο. Γιατί το να επιλέγεις μια πηγή ενέργειας ΑΠΕ για να σώσεις δήθεν το περιβάλλον, ενώ γνωρίζεις εκ των προτέρων πως αυτή όχι μόνο δεν θα αποφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αλλά θα είναι και πρωτίστως ζημιογόνα για το περιβάλλον, τότε το κριτήριο της επιλογής της δεν είναι το όφελος για τη χώρα, αλλά η αδρή «μίζα» καθώς και οι τεράστιες επιδοτήσεις που θα εισπράξουν οι εταιρείες που θα τις στήσουν,  για την επιλογή και την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών, ως πηγής ΑΠΕ που θα μας κάνει υποτίθεται, αυτάρκεις σε ηλεκτρική ενέργεια.    

Μετά από όλα αυτά και με βάση το γεγονός ότι η χώρα μας χαρακτηρίζεται από την μεγαλύτερη ηλιοφάνεια στην Ευρώπη, τόσο σε ένταση, όσο και σε διάρκεια, προκύπτει το εύλογο ερώτημα πως η ενέργεια αυτή θα έπρεπε να γίνει στην πατρίδα μας αντικείμενο κατά κόρον εκμετάλλευσης, προκειμένου να συμβάλει σε ένα πολύ σημαντικό ποσοστό στην παραγωγή του ενεργειακού μείγματος της πατρίδος μας, που τόσο πολύ το έχουμε ανάγκη.

 

Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με την χρήση της ηλιακής ενέργειας στην Ελλάδα και κυρίως με τα φωτοβολταϊκά και τα ηλιοθερμικά συστήματα και θα αναπτύξουμε τα πλεονεκτήματά τους και τους τομείς χρήσης τους

Τα συστήματα με τα οποία εκμεταλλευόμαστε την ηλιακή ενέργεια διακρίνονται σε θερμικά ηλιακά συστήματα, σε παθητικά και σε φωτοβολταϊκά.

Θερμικά Ηλιακά Συστήματα
Η πιο απλή και διαδεδομένη μορφή των θερμικών ηλιακών συστημάτων είναι οι γνωστοί σε όλους μας ηλιακοί θερμοσίφωνες, οι οποίοι απορροφούν την ηλιακή ενέργεια και στη συνέχεια, τη μεταφέρουν με τη μορφή θερμότητας σε κάποιο ρευστό, όπως το νερό. Η απορρόφηση της ηλιακής ενέργειας γίνεται μέσω ηλιακών συλλεκτών, σκουρόχρωμων δηλαδή επιφανειών καλά προσανατολισμένων στον ήλιο, οι οποίες βρίσκονται σε επαφή με νερό και του μεταδίδουν μέρος της θερμότητας που παρέλαβαν. Το παραγόμενο ζεστό νερό χρησιμοποιείται για απλή οικιακή ή πιο σύνθετη βιομηχανική χρήση. Τελευταία δε αναπτύχθηκαν ηλιοθερμικά συστήματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ευρύτατα τόσο για την παραγωγή ζεστού νερού χρήσης, όσο και για τη θέρμανση και την ψύξη χώρων (διαμερισμάτων, μονοκατοικιών ή ακόμη και δημοσίων υπηρεσιών, σούπερ μάρκετ, ξενοδοχείων κλπ.), μέσω κατάλληλων και σχετικά απλών και όχι πολυδάπανων διατάξεων. Τα συστήματα αυτά, τα οποία επιδοτούνται επίσης και από το πρόγραμμα «Εξοικονομώ κατ’ οίκον» προσφέρουν με μικρό κόστος εφάπαξ αρχικής δαπάνης, δωρεάν θέρμανση και ψύξη των παραπάνω χώρων με απόλυτα καθαρή ενέργεια, που συμβάλλει κατά το 100% και σε ένα πεντακάθαρο περιβάλλον. 

Από τον Οκτώβριο άρχισε στην Ισπανία μαζική παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος με παραβολικά κάτοπτρα. Τα ηλιοθερμικά εργοστάσια Andasol 1, 2 και 3 θα παρέχουν ηλεκτρικό ρεύμα όλο το 24ωρο σε πάνω από 500.000 ανθρώπους.

Η γερμανική εταιρεία Solar Millennium AG από το Έρλαγκεν αναπτύσσει στη νότια Ισπανία (Ανδαλουσία / Γρανάδα) τον τρίτο κατά σειρά ηλιοθερμικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με παραβολικά κάτοπτρα. Πρόκειται για την ολοκλήρωση του ηλιοθερμικού πάρκου που άρχισε το 2006 με τον Andasol 1.

Έχουμε ήδη πληροφορηθεί,  όπως έχει κοινοποιηθεί πρόσφατα στα δελτία ειδήσεων των καναλιών της τηλεόρασης, πως η κυβέρνηση σκοπεύει να κλείσει μέχρι το 2023, όλες τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ. Θα ήταν λοιπόν λογικό να βρει τρόπο να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ισπανίας, σχετικά με τα ηλιοθερμικά εργοστάσια παραβολικών ηλιακών κατόπτρων, προκειμένου να μην αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση όπου θα λείπει εντελώς από την καθημερινότητά μας η χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας.

 

Παθητικά Ηλιακά Συστήματα
Τα παθητικά ηλιακά συστήματα αποτελούνται από δομικά στοιχεία, κατάλληλα σχεδιασμένα και συνδυασμένα μεταξύ τους, ώστε να υποβοηθούν την εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας για τον φυσικό φωτισμό των κτιρίων ή για τη ρύθμιση της θερμοκρασίας μέσα σε αυτά. Τα παθητικά ηλιακά συστήματα αποτελούν την αρχή της Βιοκλιματικής Αρχιτεκτονικής και μπορούν να εφαρμοσθούν σε όλους σχεδόν τους τύπους κτιρίων.


Φωτοβολταϊκά Συστήματα
Όλοι έχουμε συναντήσει φωτοβολταϊκά συστήματα σε μικρούς υπολογιστές και ρολόγια. Πρόκειται για συστήματα που μετατρέπουν την ηλιακή ακτινοβολία σε ηλεκτρική ενέργεια και εδώ και πολλά χρόνια χρησιμοποιούνται για την ηλεκτροδότηση μη διασυνδεδεμένων στο ηλεκτρικό δίκτυο καταναλώσεων. Δορυφόροι, φάροι και απομονωμένα σπίτια χρησιμοποιούν παραδοσιακά τα φωτοβολταϊκά για την ηλεκτροδότησή τους. Στην Ελλάδα, η προοπτική ανάπτυξης και εφαρμογής των Φ/Β συστημάτων είναι τεράστια, λόγω του ιδιαίτερα υψηλού δυναμικού ηλιακής ενέργειας που παρουσιάζει η χώρα μας. Η ηλεκτροπαραγωγή από Φωτοβολταϊκά έχει το εξαιρετικό πλεονέκτημα να αποδίδει την μέγιστη ισχύ της κατά τη διάρκεια της ημέρας, στο μέρος δλδ. του εικοσιτετράωρου, στο οποίο και παρουσιάζεται η μέγιστη ζήτηση.

Tα φωτοβολταϊκά συστήματα έχουν ακόμη τα εξής πλεονεκτήματα:

 

  • Τεχνολογία φιλική στο περιβάλλον: δεν προκαλούνται ρύποι από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας
  • Η ηλιακή ενέργεια είναι ανεξάντλητη ενεργειακή πηγή, διατίθεται παντού και δεν στοιχίζει απολύτως τίποτα
  • Με την κατάλληλη γεωγραφική κατανομή, κοντά στους αντίστοιχους καταναλωτές ενέργειας, τα Φ/Β συστήματα μπορούν να εγκατασταθούν χωρίς να απαιτείται ενίσχυση του δικτύου διανομής
  • Η λειτουργία του συστήματος είναι ολοσχερώς αθόρυβη
  • Έχουν σχεδόν μηδενικές απαιτήσεις συντήρησης επειδή δεν έχουν κινούμενα μέρη, όπως π.χ. οι ανεμογεννήτριες και για το λόγο αυτό δεν παρουσιάζουν καθόλου μηχανικές φθορές, άρα δεν απαιτούν τα τεράστια έξοδα που απαιτούνται για την συντήρηση των ανεμογεννητριών
  • Έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής: οι κατασκευαστές εγγυώνται τα «κρύσταλλα» για 20-30 χρόνια λειτουργίας
  • Υπάρχει πάντα η δυνατότητα μελλοντικής επέκτασης, ώστε να ανταποκρίνονται στις αυξανόμενες ανάγκες των χρηστών
  • Μπορούν να εγκατασταθούν πάνω σε ήδη υπάρχουσες κατασκευές, όπως είναι π.χ. η στέγη ενός σπιτιού ή αν πρόκειται για εύκαμπτα φωτοβολταϊκά η πρόσοψη ή και οι τέντες των μπαλκονιών ενός κτιρίου
  • Διαθέτουν ευελιξία στις εφαρμογές: τα συστήματα λειτουργούν άριστα τόσο ως αυτόνομα συστήματα, όσο και ως αυτόνομα υβριδικά συστήματα όταν συνδυάζονται με άλλες πηγές ενέργειας (συμβατικές ή ανανεώσιμες) και συσσωρευτές για την αποθήκευση της παραγόμενης ενέργειας.

 

Τομείς εφαρμογής της ηλιακής ενέργειας

Τεχνολογία ηλιακής ενέργειας στον ελληνικό τουρισμό -
Ο τουρισμός ζει από τον ήλιο


Η ηλιοφάνεια και οι ευχάριστες κλιματολογικές συνθήκες είναι το σημαντικότερο κεφάλαιο του τουρισμού στις νότιες περιοχές. Οι επισκέπτες είναι ενθουσιασμένοι όταν απολαμβάνουν την ηλιακή ακτινοβολία. Ταυτόχρονα, οι παραθεριστές περιμένουν να βρουν ανέπαφο το περιβάλλον στον τόπο των διακοπών τους, για να μπορούν να απολαύσουν ανέμελα τις ,,ωραιότερες εβδομάδες του έτους".

Γι’ αυτόν το λόγο δεν υπάρχει τίποτε πιο λογικό από το να συμβάλλει κανείς στη διατήρηση του περιβάλλοντος με τη χρήση της φιλικής προς το περιβάλλον ηλιακής ενέργειας και ταυτόχρονα να βελτιώσει την αίσθηση άνεσης. Έτσι ενισχύεται η θετική εικόνα του τόπου των διακοπών και αυξάνεται η ελκυστικότητά του. Ο ήλιος μπορεί να προσφέρει ποικιλοτρόπως τις υπηρεσίες του στην παροχή ενέργειας: να φροντίζει για ζεστό νερό και θέρμανση ή/και ψύξη (ανάλογα με την εποχή) και να παρέχει ρεύμα για φωτισμό, για μεταφορές ή για την τροφοδοσία συσκευών που βρίσκονται μακριά από το ηλεκτρικό δίκτυο.

Με αυτόν τον τρόπο, μειώνονται εμφανώς οι επιβαρύνσεις του περιβάλλοντος που προκαλούνται από τον τουρισμό, ενώ επίσης αυξάνονται τα επίπεδα τουριστικής ανάπτυξης. Έτσι διασφαλίζεται η διατήρηση του ανθρωπίνου δυναμικού στην τουριστική περιοχή, το οποίο συντηρείται από τον τουρισμό, δεδομένου ότι διατηρείται το κεφάλαιό του - δηλ. η όμορφη φύση - ενώ και ο επισκέπτης προτιμά όλο και περισσότερο τους τόπους διακοπών που είναι φιλικοί προς το περιβάλλον.

Ταυτόχρονα παρέχεται η δυνατότητα τουρισμού με παροχές - ανέσεις - και σε περιοχές οι οποίες μέχρι τώρα δεν συμπεριλαμβάνονταν στους προορισμούς, λόγω έλλειψης παροχής ενέργειας.

Πολλοί επιπρόσθετοι λόγοι δικαιολογούν τη χρήση ηλιακής ενέργειας στον τουρισμό:

 Οι επισκέπτες έρχονται όταν λάμπει ο ήλιος.

 Πολλοί επισκέπτες ψάχνουν απομονωμένους τόπους διακοπών, μακριά από τα δημόσια ηλεκτρικά δίκτυα π.χ. σε ορεινές περιοχές ή σε νησιά.

 Η ηλιακή ενέργεια είναι παντού διαθέσιμη.

 H χρήση της ηλιακής ενέργειας είναι σε εξαιρετικό βαθμό κατάλληλη για πολλές περιπτώσεις και αποτελεί μία οικονομική εναλλακτική λύση.

 Η χρήση της φιλικής προς το περιβάλλον ηλιακής ενέργειας φέρει πολλά πλεονεκτήματα για τον τόπο διακοπών και για τον επισκέπτη

 

H χρήση της ηλιακής ενέργειας :

Μειώνει τη χρήση παραδοσιακών φορέων ενέργειας και μειώνει το κόστος.

Φροντίζει για καθαρό αέρα στον τόπο των διακοπών.

Συμβάλλει στην προστασία του κλίματος και στη διατήρηση του περιβάλλοντος.

Ενισχύει τις αποκεντρωτικές δομές και δημιουργεί θέσεις εργασίας.

Aυξάνει την ελκυστικότητα του τόπου των διακοπών και ενισχύει την εικόνα.

Φροντίζει για την αύξηση των επισκεπτών και του κύκλου εργασιών, ενώ ταυτόχρονα επιμηκύνει την περίοδο χρήσης ανά σεζόν.

Διασφαλίζει την παροχή ενέργειας και προσφέρει μεγαλύτερη ανεξαρτησία.

Προσφέρει ανεξαρτησία από αυξήσεις των τιμολογίων του ρεύματος

Παρέχει κίνητρα σε συνεργάτες και κεντρίζει το ενδιαφέρον του τύπου και των μέσων ενημέρωσης.

Αποδεικνύει την ευαισθητοποίηση για το περιβάλλον, την πρωτοπορία και τη μελλοντική πρόοδο.

Αυξάνει τη σταθερότητα του δικτύου και μειώνει τις διακοπές ρεύματος.

 

Εμπειρίες από την πολιτική των κρατικών ενισχύσεων στη Γερμανία

Η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη αγορά ηλιακής θερμότητας και ηλιακού ρεύματος στην Ευρώπη.Οι αιτίες για τις επιτυχίες στην αγορά είναι πολλές:
H προστασία του περιβάλλοντος και του κλίματος διαδραματίζουν συγκριτικά σημαντικό ρόλο στον πληθυσμό.
Η ανεξαρτησία και η ασφάλεια ως προς την τροφοδοσία παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στη συνείδηση των επενδυτών και συνηγορούν υπέρ της χρήσης της ηλιακής ενέργειας.
Οι κατασκευαστές ανέπτυξαν αποτελεσματικά, αξιόπιστα και ελκυστικά ηλιακά προϊόντα και δημιούργησαν συστήματα διάθεσης για ηλιακές εγκαταστάσεις.
Σημαντική ήταν και είναι η εκπαίδευση και η κατάρτιση των τεχνικών.

Πέραν αυτών, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η πολιτική των κρατικών ενισχύσεων. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ενισχύει από το 1995 την εγκατάσταση συλλεκτών ηλιακής θερμότητας με ενισχύσεις από το ,,Πρόγραμμα Παροχής Κινήτρων Στην Αγορά". Το μεγάλο άλμα ήρθε ωστόσο μόλις το 1999 με μια βελτίωση του προγράμματος. Η διείσδυση στην αγορά το 2001 προκλήθηκε επίσης από την πολιτική των κρατικών ενισχύσεων. Οι εμπειρίες δείχνουν ότι το πρόγραμμα ενίσχυσης της αγοράς για ηλιοθερμικούς συλλέκτες στέφθηκε με επιτυχία επειδή:

 

Το αρχικό πρόγραμμα είχε σχεδιαστεί  στο παρελθόν για μακρά διάρκεια (από το 1995, με παράταση έως το 2006)

Ο διαθέσιμος προϋπολογισμός επαρκούσε, ώστε να μπορέσουν να εγκριθούν όλες οι αιτήσεις (το 2003 ήταν διαθέσιμα 200 εκατ. ευρώ)

Τα διαθέσιμα μέσα χρηματοδότησης αυξάνονταν ετησίως, ώστε να μπορεί να καλυφθεί η ζήτηση (2000:100 εκατ. ευρώ, 2001:150 εκατ. ευρώ, 2002: 200 εκατ. ευρώ)

Η διαδικασία υποβολής αιτήσεων ήταν και συνεχίζει να είναι πολύ εύκολη (έντυπο αίτησης με 2 σελίδες)

Η επεξεργασία των αιτήσεων γίνονταν και συνεχίζει να γίνεται γρήγορα και αδιάκοπα (έγκριση εντός 2 έως 3 εβδομάδων, ολόκληρο το χρόνο)

Δεν υπάρχουν γραφειοκρατικά εμπόδια για την κατασκευή της εγκατάστασης (ελάχιστες τεχνικές απαιτήσεις στο πρόγραμμα ενισχύσεων, δεν απαιτούνται άδειες για την κατασκευή μιας εγκατάστασης). Οι εγκαταστάσεις ηλιακού ρεύματος χρησιμοποιούνται σε ευρεία κλίμακα στη Γερμανία από το 1990. Το μεγάλο άλμα έγινε το 2000 με το συνδυασμό πιστώσεων με ελκυστικά επιτόκια στα πλαίσια του "προγράμματος των 100.000 στεγών" και την αυξημένη χρέωση σύνδεσης στο ηλεκτρικό δίκτυο στο νόμο περί ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΕΕΟ).

Από την 1η Ιανουαρίου 2004 υπάρχει νέα ρύθμιση χρέωσης για το ηλιακό ρεύμα, η οποία αντικαθιστά το πρόγραμμα των 100.000 στεγών. Βάσει των παραπάνω αναμένεται να συνεχιστεί η σταθερή άνοδος.

 
Στη Γερμανία, η εισαγωγή στην αγορά των εγκαταστάσεων ηλιακού ρεύματος ήταν επιτυχής, επειδή:

Οι εταιρείες διαχείρισης ηλεκτρικού δικτύου υποχρεώθηκαν να συνδέουν όλες τις εγκαταστάσεις ηλιακού ρεύματος, να δέχονται από αυτές το ρεύμα κατά προτεραιότητα και να το χρεώνουν σύμφωνα με το νόμο.

H χρέωση επιλέχθηκε να είναι τέτοιου ύψους, που να επιτρέπει την οικονομικά συμφέρουσα λειτουργία της εγκατάστασης ηλιακού ρεύματος

Για την κατασκευή μιας εγκατάστασης ηλιακού ρεύματος σε μία στέγη σπιτιού δεν απαιτείται συνήθως άδεια

Για την κατασκευή μεγάλων υπαίθριων εγκαταστάσεων καθορίστηκαν σαφείς βασικοί οροι

Θα πρέπει να σημειωθεί, πως η Γερμανία έχει δώσει όλα αυτά τα κίνητρα στους πολίτες της, παρά το γεγονός, πως η ηλιοφάνεια στην χώρα αυτή δεν ξεπερνά το 30% της ηλιοφάνειας της πατρίδας μας!


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η οροφή του κτιρίου της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα είναι καλυμμένη τελείως με Φ/Β πάνελ. Στις ταράτσες των  δικών μας δημοσίων υπηρεσιών των μονοκατοικιών και των διαμερισμάτων στην Ελλάδα, των σούπερ μάρκετ, των ξενοδοχείων κλπ. τι γίνεται αλήθεια; Απλά απολύτως τίποτε.


Τα αίτια αυτής της μίζερης κατάστασης οφείλονται:

α)       Στην παντελή έλλειψη ενημέρωσης από πλευράς ελληνικού κράτους (Υπουργείο Ενέργειας και Τεχνολογίας, καθώς και Υπουργείο Περιβάλλοντος) του ελληνικού κοινού, σχετικά με τα πολλαπλά οφέλη που θα προέκυπταν από την ευρεία εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας στη χώρα μας.

β)       Στην παντελή έλλειψη ουσιαστικών κινήτρων (επιδοτήσεις για την αγορά και εγκατάσταση φωτοβολταϊκών ει δυνατόν σε κάθε ταράτσα ελληνικού σπιτιού, ελληνικής δημόσιας υπηρεσίας, ξενοδοχείου, σούπερ μάρκετ κλπ.) ή για την αγορά και εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων, όπως ακριβώς έχει γίνει σε όλες τις άλλες χώρες (Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία κλπ.)..

Η αρνητική κατάσταση που προέκυψε από τα παραπάνω δεδομένα α) και β) πρέπει να αντιστραφεί εντελώς και πέρα από την ευρύτατη ενημέρωση των πολιτών για τα τεράστια οφέλη από την κατά κόρον και συστηματική εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας στη χώρα μας, θα πρέπει να δοθούν και πολύ γενναία και ελκυστικά κίνητρα όπως συμβαίνει και σε όλες τις υπόλοιπες χώρες.


Όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπάθησαν και προσπαθούν με ημίμετρα να δώσουν την εντύπωση στο εκλογικό σώμα, πως δήθεν προσπαθούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης για την επιτέλους εκκίνηση μιας βιώσιμης και ανεπτυγμένης ελληνικής εθνικής οικονομίας. Μια τέτοια εκκίνηση όμως δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί με επιπόλαια ημίμετρα, όπως π.χ. η εγκατάσταση χιλιάδων ανεμογεννητριών που στοιχίζουν σπατάλη δισεκατομμυρίων ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό. Το μόνο που επιτυγχάνουν τα ημίμετρα αυτά είναι η εξαπάτηση των Ελλήνων ψηφοφόρων, η επιβάρυνσή τους με επιπρόσθετα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη, καθώς και η μη αναστρέψιμη οικονομική καταστροφή. Η υγιής οικονομική ανάπτυξη επιτυγχάνεται μάλλον με την ορθολογική επιλογή της σωστής λύσης και της κατά κόρον εκμετάλλευσης των αντίστοιχων κερδοφόρων πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Με αυτό κατά νου, θα πρέπει η ηλιακή ενέργεια να αποτελέσει επιτέλους την κυριότερη πηγή παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για την Ελλάδα του παρόντος και του μέλλοντος.  

 

Πηγές:
https://www.kathimerini.gr/269142/article/epikairothta/ellada/anekmetalleyth-h-hliakh-energeia-sthn-ellada?fbclid=IwAR0yvqp_-OgLVr4GzzfTbYR1_PN_PsSVW2h0PoxyGRSDX1lK_xpmTmvLlwE
https://energypress.gr/news/maziki-ilektroparagogi-apo-paravolika-katoptra-stin-ispania
http://el.wikipedia.org/wiki/Φωτοβολταϊκό_σύστημα
Καρασαββίδης Νικόλαος Ο ρόλος και η σημασια των φωτοβολταϊκών.

Παρουίαση και Ανάλυση Οικονομοτεχνικής Μελέτης :
https://dspace.uowm.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/127/_%ce%91%2b-_%ce%92%2b%c2%ac_%ce%96_%ce%94%2b%cf%88%2b-_%ce%94%2b_2.pptx?sequence=2&isAllowed=y

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Το Ισλάμ ως πρόβλημα

Του Γιώργου Σαγιά
18 Δεκεμβρίου 2019
 
Το Ισλάμ αναφέρεται ως θρησκεία μονοθεϊστική την οποία διαμόρφωσε ο Μουχάμαντ (Μωάμεθ) στις αρχές του 7ου μ.Χ. αιώνα. «Γραμματικώς η λέξη islam είναι απαρέμφατο του ρήματος aslama, το οποίο σημαίνει ΄΄αποδέχομαι΄΄, υποτάσσομαι, παραδίνομαι· συνεπώς συμπυκνώνει τις έννοιες που εκφράζουν οι λέξεις: αποδοχή, παράδοση, υποταγή, αφοσίωση. Ο απαρεμφατικός τύπος προσδίδει δυναμικό τόνο συνέχειας· πρόκειται για μια ΄΄εσωτερική κατάσταση, η οποία επαναλαμβάνεται και ανανεώνεται΄΄».1
 
Η λέξη islam «ήταν κατά την προϊσλαμική περίοδο σε χρήση στο εμπορικό λεξιλόγιο των ανθρώπων της Μέκκας και σήμαινε τη ΄΄συμφωνία΄΄, τη ΄΄συνθήκη΄΄, το λόγο τιμής για το ΄΄κλείσιμο΄΄ μιας υποθέσεως. Ο Μωάμεθ με το κήρυγμά του έδωσε νέο περιεχόμενο και δύναμη στον παλαιό όρο, χρησιμοποιώντας τον από την πρώτη φάση της δράσεώς του, για να δηλώσει την υπαρξιακή υπακοή στην κλήση του Αλλάχ και να προσδιορίσει το σκοπό και τον προσανατολισμό των οπαδών του».2
 
Οι οπαδοί τού Ισλάμ ονομάζονται muslim(μουσουλμάνος, - νοι), ενώ στα ελληνικά ονομάζονται και Μωαμεθανοί (όρος που δεν γίνεται αποδεκτός από τους μουσουλμάνους διότι δεν λατρεύουν αυτόν καθαυτόν τον Μωάμεθ παρά το ότι ακολουθούν τη διδασκαλία του. Το ιερό τους βιβλίο είναι το Κοράνιο, το οποίο θεωρούν ως το πρώτο στήριγμα του «οίκου του Ισλάμ», ενώ τα Χαντίθ είναι το δεύτερό τους στήριγμα και -τρόπον τινα- συμπληρώνει το πρώτο.
«Σημείο αναφοράς στην εκδήλωση της καθημερινής θρησκευτικότητας, στην έκφραση του θεολογικού και μη λόγου, στο στοχασμό, στην τέχνη, στην κοινωνική συμπεριφορά και, τέλος, στην έκφραση πολιτικών αντιλήψεων παραμένει μέχρι σήμερα στον κόσμο του Ισλάμ το Κοράνιο».3
 
Ο Μωάμεθ επιτέλεσε καθημερινώς μια έντονη διαθρησκευτικότητα και δημιούργησε το Ισλάμ, προσεταιριζόμενος στοιχεία από τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Θεώρησε τον Χριστιανισμό μέγεθος περιορισμένο τοπικώς και χρονικώς και υιοθέτησε τακτικές βίας και επιθετικότητας για να μειώσει την επιρροή του. Ενδεικτικά αναφέρονται κάποια αποσπάσματα του Κορανίου που συνηγορούν στο ανωτέρω:
 
Κεφάλαιο (Σούρα) Β΄: «Μάχεσθαι μέχρις ότου αποσοβηθή αφ’ υμών ο κίνδυνος του πειρασμού, και όταν δεν υπάρχη άλλη λατρεία ειμή η του μόνου Θεού. Αν οι εχθροί θέσωσι τέρμα εις τας πράξεις αυτών, τότε ας παύσωσιν αι εχθροπραξίαι, εκτός αν πρόκειται περί ασεβών».4
 
Κεφάλαιο (Σούρα) Δ΄: «Εάν γυνή τις υμών πράξη ατιμίαν τινά (σσ. πορνεία ή μοιχεία), προσκαλέσατε τέσσαρας μάρτυρας εξ υμών, και αν ούτοι καταμαρτυρήσωσι, τότε κλείσατε αυτήν εις τον οίκον, μέχρι θανάτου της, ή μέχρις ου προμηθεύση αυτή ο Θεός μέσον σωτηρίας».5
 
Κεφάλαιο (Σούρα) Θ΄: «Όταν παρέλθωσιν οι ιεροί μήνες (σσ. σεληνιακοί μήνες), τότε φονεύετε τους πολυθεϊστάς όπου αν συναντήσετε, ζωγρείτε δε πολιορκούντες και ενεδρεύοντες αυτούς. Εάν όμως μετανοήσωσιν, άφετε αυτούς ελευθέρους, καθότι ο Θεός είναι μακρόθυμος και ελεήμων».6
 
Κεφάλαιο (Σούρα) ΙΖ΄: «Θα εξαφανίσωμεν ή θα τιμωρήσωμεν σκληρώς απάσας τας χώρας της γης προ της ελεύσεως της ημέρας της κρίσεως. Αύτη εστίν απόφασις εγγεγραμμένη εις τας αιωνίους δέλτους».7
 
Κεφάλαιο (Σούρα) ΜΖ΄: «Οπόταν συναντάτε τους απίστους φονεύετε και κατασφάζετε συγκρατούντες στερεώς τα δεσμά τού αιχμαλώτου».8
 
Μετά το θάνατο του Μωάμεθ, η βία και η επιθετικότητα έναντι οποιουδήποτε «μη μουσουλμάνου» συνεχίστηκαν «κατά τας γραφάς» με ένταση (φορές μειούμενη, φορές αυξανόμενη). Σύμφωνα με τον Goldziher «Οι υπέρμαχοι του Ισλάμ δεν είχαν να ασχοληθούν τόσο με τη μεταστροφή των απίστων στην πίστη όσο με την υποταγή τους».9 Παρά ταύτα, παλαιότερα κείμενα χριστιανών της εποχής υποτιμούσαν την παρουσία του Ισλάμ. Αυτή η λάθος εκτίμηση πολλών και η ήπια πολεμική εναντίον του Ισλάμ, σε συνδυασμό με την τρέχουσα κάθε φορά πολιτική, οδήγησε σταδιακώς σε τραγικά αποτελέσματα, ήτοι -μεταξύ άλλων- σε εποικισμούς και εξισλαμισμούς: «Είναι ουσιαστικά αδύνατο να υπολογίσουμε την έκταση στην οποία οι μουσουλμάνοι εποίκησαν τις πόλεις της Ανατολής κατά το τέλος του 12ου και τις αρχές του 13ου αιώνα (....) Υπήρχαν επίσης πόλεις -όπως η Δάδυβρα- όπου οι χριστιανοί εκδιώχθηκαν εντελώς και η πόλη εποικίστηκε αποκλειστικά από μουσουλμάνους. Η εφαρμογή τέτοιας πολιτικής βίαιας εκδίωξης και εποικισμού αναμφίβολα εξηγεί τη γρήγορη εξάλειψη του χριστιανισμού από την Άγκυρα του 12ου αιώνα και ίσως επίσης και από άλλες πόλεις».10
 
Σήμερα, οι μουσουλμάνοι παγκοσμίως αποτελούν περίπου το 20% του πληθυσμού, δεδομένου ότι σημείωσαν μεγάλη αύξηση: «(...) στο δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα από το 15% έφθασαν στο 20% του πληθυσμού της γης. Σε πολλές χώρες της Ασίας και της Αφρικής έχουν την απόλυτη πλειοψηφία. Ολόκληρη η τεράστια ζώνη που εκτείνεται από τον Βόλγα προς βορρά μέχρι τη Μαδαγασκάρη προς νότο και από το Καράτσι του Πακιστάν ανατολικά μέχρι το Ντακάρ της Σενεγάλης δυτικά είναι ισλαμική, ενώ ανατολικότερα δεσπόζει ο μουσουλμανικός όγκος της Ινδονησίας. Εκτός αυτού, η σύγχρονη μεγάλη μετανάστευση πληθυσμών -κυρίως προς το Δυτικό κόσμο- έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία μουσουλμάνων σε περισσότερες από 184 χώρες».11
 
Αν, μάλιστα, συνυπολογισθούν η λαθρομετανάστευση, οι προσφυγικές ροές και ο πόλεμος που έχει εξαπολύσει ο ISIS, τότε ο θρησκευτικός δυναμισμός και η -όχι μόνο θρησκευτική- επεκτατικότητα δεν πρέπει -για άλλη μια φορά- να υποτιμηθούν. Εξάλλου, δεν είναι χρονικώς μακρινή η χαρακτηριστική δήλωση του 1997 τού Ταγίπ Ερντογάν (τότε δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως): «Η δημοκρατία μας είναι μόνο το τραίνο στο οποίο επιβαίνουμε μέχρι να επιτύχουμε το στόχο μας. Τα τζαμιά είναι οι στρατώνες μας, οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι τρούλοι τα κράτη μας και οι πιστοί οι στρατιώτες μας».12
 
Εντός αυτού του αδρομερούς παρουσιαζόμενου πλαισίου, ο προσεκτικός μελετητής του Ισλάμ, του Κορανίου και της απανταχού συμπεριφοράς των μουσουλμάνων μπορεί να εντοπίσει τα εξής:
1) Το Ισλάμ υπονομεύει τον κοσμικό χαρακτήρα τού κράτους, διότι έχει θρησκευτικό χαρακτήρα.
 
2) Είναι ασύμβατο με τις θεμελιώδεις ελευθερίες που αναγνωρίζονται από τα κράτη της λεγόμενης -δοκίμως ή αδοκίμως- «δύσης».
 
3) Χρησιμοποιεί ρητορική μίσους και υποκινεί σε τέλεση ανθρωποκτονιών.
 
4) Ανάγει το Κοράνιο πάνω από το Νόμο κάθε χώρας, άρα επιδιώκει την ανομία και την κατάλυση του πολιτεύματος, αρνούμενο να συμμορφωθεί προς τους νόμους εξαιτίας θρησκευτικών πεποιθήσεων.
 
5) Υπονομεύει την ειρήνη και την ασφάλεια στις χώρες όπου υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε άλλη θρησκεία, δόγμα, δοξασία.
 
6) Θεωρεί οποιονδήποτε «μη μουσουλμάνο» άπιστο ο οποίος πρέπει να προσηλυτισθεί ή να εκτελεσθεί.
 
7) Προτρέπει σε εκτέλεση οποιουδήποτε ήταν ισλαμιστής και αποφάσισε να αλλάξει θρησκεία ή δόγμα, δηλαδή ασκεί τρομοκρατία.
 
8) Με (παρα)λογική «μονόδρομου» αρνείται την εξασφάλιση της αναγνώρισης και του σεβασμού των δικαιωμάτων των άλλων, αφού συλλήβδην τους θεωρεί «απίστους», συνεπώς αντιτίθεται στο γενικό, στην ευνομούμενη πολιτεία και στη δημοκρατία.
 
9) Διεκδικεί ιδιαίτερη αντιμετώπιση των μουσουλμάνων και συνεπώς ακυρώνει την έννοια της ισονομίας.
 
10) Υιοθετεί τον φόνο, ακυρώνοντας την ανθρώπινη ύπαρξη.
 
Η συνέχιση της υπάρξεως των γενεσιουργών αιτίων και των σχεδίων για ένταση της μετανάστευσης, της λαθρομετανάστευσης και των προσφυγικών ροών, η υπογεννητικότητα Ελλήνων και λοιπών Ευρωπαίων (κατοίκων βασικών περιοχών υποδοχής των ανωτέρω), η επιδίωξη να θεωρείται το Κοράνι σαν υπέρτατος νόμος και -κυρίως- η αδυναμία της «δυτικής» φιλελεύθερης νομολογίας αλλά και η όσμωση που επιλέγεται μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων (από τους πρώτους) δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα το οποίο εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους τόσο για τη συνέχιση υπάρξεως της Ελλάδας και των Ελλήνων όσο και της Ευρώπης και των Ευρωπαίων εν γένει -και όχι μόνο. Διότι έθνη και λαοί οδηγούνται σε απεθνοποίηση και ισλαμοποίηση (με ό,τι σημαίνουν αυτά) και διά της αντικατάστασης πληθυσμών, και διά του προσηλυτισμού και της μεταστροφής γηγενών στο Ισλάμ.
 
Όπως σημειώνει ο Χρήστος Τσιαχρής, «οι νόμιμοι ή παράνομοι μουσουλμάνοι μετανάστες είναι πιθανό να επιδιώξουν τη βίαιη κατάληψη της εξουσίας και την εγκαθίδρυση ισλαμικών καθεστώτων. Αν δεν καταφύγουν στη βία, εκμεταλλευόμενοι το δίκαιο των ευρωπαϊκών κρατών θα συνεχίσουν να πολιτογραφούνται οι ίδιοι ή τα τέκνα τους -επομένως κι αυτοί θα είναι οι μελλοντικοί ψηφοφόροι ισλαμικών κομμάτων που θα επιδιώξουν την εγκαθίδρυση θεοκρατικών κρατών. Ακόμα, όμως, και αν δεν πολιτογραφηθούν σε κάποιο κράτος της Ευρώπης, επικαλούμενοι τα ανθρώπινα δικαιώματα θα κατορθώνουν να παραμένουν στην Ευρώπη υπό καθεστώς πρόσφυγα ή μετανάστη, συντελώντας στον εξισλαμισμό της».13 Σύμφωνα με τον Γιάννη Κολοβό, «Η όλη κατάσταση οδηγεί στην διάλυση της κοινωνικής συνοχής και στην δημιουργία αισθήματος ανασφάλειας για τους γηγενείς, καχυποψίας απέναντι στους μουσουλμάνους και γενικότερης δυσανεξίας με τους μετανάστες».14
 
Εν κατακλείδι: Το Ισλάμ είναι ωρολογιακή βόμβα για την Ελλάδα, την Ευρώπη γενικότερα και κάθε κοινωνία που θέλει να ζει ελεύθερα. Οι συζητήσεις και οι ενέργειες πρέπει να μετατοπίσουν την προτεραιότητα από το «ποιος ευθύνεται» στο «πώς λύνεται το πρόβλημα». Τα εθνικά κινήματα θα μπορούσαν να δώσουν τη λύση, με υπευθυνότητα και σοβαρότητα.
 
Γ. Σαγιάς
 
 
Παραπομπές
1. C. J. Adams, A Reader’s Guide to the Great Religions (New York, London 1965), 288 στο Αναστασίου (Γιαννουλάτου) - Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας, Ισλάμ - Θρησκειολογική επισκόπηση, εκδ. ΤΟ ΒΗΜΑ - Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε., Αθήνα, 2016, σελ. 29
2. Αναστασίου (Γιαννουλάτου) - Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας, Ισλάμ - Θρησκειολογική επισκόπηση, εκδ. ΤΟ ΒΗΜΑ - Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε. (ειδική έκδοση – φωτοτυπική ανατύπωση παλαιοτέρου ομότιτλου βιβλίου), Αθήνα, 2016, σελ. 29
3. Αλέξανδρος Καριώτογλου, Εισαγωγή στο Κοράνιο, στο Το Ιερό Κοράνιο, εκδ. δημιουργία, Αθήνα, 1995, σελ. ιζ΄
4. Το Ιερό Κοράνιο, μετάφραση – σχόλια Γεράσιμου Ι. Πεντάκη, Κεφ. Β΄ - Η ΒΟΥΣ, εδάφιο 189, εκδ. δημιουργία, Αθήνα, 1995, σελ. 32
5. Το Ιερό Κοράνιο, ό.α., Κεφ. Δ΄ - ΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, εδάφιο 19, σελ. 65
6. Το Ιερό Κοράνιο, ό.α., Κεφ. Θ΄ - Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, εδάφιο 5, σελ. 136
7. Το Ιερό Κοράνιο, ό.α., Κεφ. ΙΖ΄ - Η ΝΥΚΤΕΡΙΝΗ ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ, εδάφιο 60, σελ. 205
8. Το Ιερό Κοράνιο, ό.α., Κεφ. ΜΖ΄ - Ο ΜΩΑΜΕΘ, εδάφιο 4, σελ. 375
9. I. Goldziherm Vorlesungen uber den Islam, Heilderberg 1925, s. 25, στο Μ. Μπέλλος κ.ά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία σε Ανατολή και Δύση – Η Ορθοδοξία ως Κληρονομιά, τ. β΄, εκδ. ΕΑΠ, Πάτρα, 2001, σελ. 118
10. Σ. Βρυώνης, Η παρακμή του μεσαιωνικού ελληνισμού στη Μικρά Ασία και η διαδικασία εξισλαμισμού (11ος – 15ος αιώνας), εκδ. Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα, 1996, σελ. 165
11. Αναστασίου (Γιαννουλάτου), ό.α., σελ. 32
12. Χρήστος Τσιαχρής, Μιναρέδες – Οι λόγχες τού Ισλάμ στην Ευρώπη, εκδ. Θούλη, Αθήνα, 2014, σελ. 13
13. Χρήστος Τσιαχρής, ό.α., σελ. 159
14. Γιάννης Ηλ. Κολοβός, Το τέλος μιας ουτοπίας, εκδ. ΠΕΛΑΣΓΟΣ, Αθήνα, 2008, σελ. 245
 
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Επικοινωνιακά παιχνίδια για τα μάτια του κόσμου αντί αποφασιστικής εξωτερικής πολιτικής από την κυβέρνηση της ΝΔ

 
του Χρήστου Μπίσδα
10 Δεκεμβρίου 2019
 
Στις 27-11-2019 η Τουρκία και η Λιβύη υπέγραψαν στην Κωνσταντινούπολη διμερή συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ εκεί που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται η ελληνική ΑΟΖ. Για άλλη μία φορά η Τουρκία έφερε προ τετελεσμένων την ελληνική κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά - αλλά όχι πραγματικά - το θέμα που προέκυψε. Για να μειώσει την αξία της συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης η ελληνική κυβέρνηση έκανε λόγο για συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και της μεταβατικής κυβέρνησης της Τρίπολης αφήνοντας υπονοούμενα ότι η συμφωνία είναι ένα «απλό χαρτί» και ότι η παρούσα κυβέρνηση της Λιβύης μπορεί σύντομα να μην υπάρχει, επομένως και η συμφωνία να μην ισχύει. «Ξέχασε» όμως η ελληνική κυβέρνηση ότι ίδια αναγνωρίζει την κυβέρνηση του Φαγέζ αλ Σαράζ ως νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης και ότι η υπογραφή της δεσμεύει διεθνώς την Λιβύη, όπως ακριβώς η συμφωνία των Πρεσπών δεσμεύει τη Ελλάδα, ασχέτως του ποιά ελληνική κυβέρνηση την υπέγραψε, τουλάχιστον μέχρι να καταγγελθεί.
 
Ακολούθως, σε μία κίνηση εντυπωσιασμού, η ελληνική κυβέρνηση απέλασε τον πρέσβυ της Λιβύης στην Αθήνα «ξέχασε» όμως να απελάσει τον πρέσβυ της Τουρκίας στην Αθήνα για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Από αυτή την στάση προκύπτει ότι η ελληνική κυβέρνηση ενοχλήθηκε από την πράξη της Λιβύης να υπογράψει την συμφωνία με την Τουρκία αλλά δεν ενοχλήθηκε από την πράξη της Τουρκίας να υπογράψει την ίδια συμφωνία με την Λιβύη. Μιλάμε για τον απόλυτο παραλογισμό και ταυτόχρονα την απόλυτη απόδειξη αδυναμίας, αφού η ελληνική κυβέρνηση έκανε λεονταρισμούς στην Λιβύη αλλά την πάπια μπροστά στην Τουρκία.
 
Κατά τη γνώμη μου, η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε ή να απελάσει και τους δύο πρέσβεις ή κανέναν. Επίσης, αντί να τρέχει στα διεθνή fora και να ζητά τον οίκτο και την συμπαράσταση των «συμμάχων» μας για το κακό που μας βρήκε, θα έπρεπε να άρει άμεσα και μέχρι νεωτέρας την αναγνώριση της παρούσας κυβέρνησης της Λιβύης και να κλείσει ολόκληρη την πρεσβεία της Λιβύης στην Αθήνα. Το επόμενο βήμα θα ήταν να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα από 6 σε 12 ναυτικά μίλια και τον εθνικό εναέριο χώρο από 10 σε 12 ναυτικά μίλια, ώστε πλέον το εύρος των χωρικών υδάτων και του εθνικού εναερίου χώρου να συμπίπτουν. Με τον τρόπο αυτόν θα αποδείκνυε ότι δεν φοβάται το οποιοδήποτε casus belli της Τουρκίας. Τέλος, θα έπρεπε να προβεί σε άμεση ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ και οριοθέτησή της με όποια κυβέρνηση της Λιβύης και με όποια κράτη συμφωνούν (π.χ. Κύπρος, Αίγυπτος). Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα θα μπορούσε να προτείνει στον Στρατηγό Χαφτάρ της οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας–Λιβύης με αντάλλαγμα την αναγνώρισή της κυβέρνησής του ως επίσημης κυβέρνησης της Λιβύης εκ μέρους της Ελλάδας. Η δημοσιοποίηση και μόνο της πρόθεσης αναγνώρισης της κυβέρνησης του Στρατηγού Χαφτάρ θα ασκούσε πίεση στην κυβέρνηση του Φαγέζ αλ Σαράζ να υπαναχωρήσει από την συμφωνία που υπέγραψε με την Τουρκία και να υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Ελλάδα. Δηλαδή η Ελλάδα θα έπρεπε να παίζει σε δύο ταμπλό με τις αντιμαχόμενες «κυβερνήσεις» της Λιβύης με απώτερο στόχο την οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας-Λιβύης και την ακύρωση της πρόσφατης συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβύης.
 
Για να γίνουν όμως όλα αυτά χρειάζεται στην Ελλάδα μία εθνικιστική κυβέρνηση και όχι φοβικές ξενόδουλες κυβερνήσεις. Στην παρούσα φάση η ελληνική κυβέρνηση έχει στριμωχθεί άσχημα. Μέχρι τώρα παρακολουθούσε ανέμελα τα τουρκικά ερευνητικά πλοία να παραβιάζουν την κυπριακή ΑΟΖ εκφράζοντας ευχολόγια. Τώρα ήρθε η σειρά της Ελλάδας να υποστεί τον τουρκικό επεκτατισμό και υποψιάζομαι ότι η παρούσα κυβέρνηση θα σταθεί κατώτερη των περιστάσεων αποδεχόμενη - εν τοις πράγμασι και παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις της - την παραβίαση όχι μόνο της ΑΟΖ, που δεν έχει οριοθετήσει, αλλά και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας χωρίς καμία αντίδραση. Τα επικοινωνιακά παιχνίδια με την δήθεν διαρροή φωτογραφίας από ελληνικό μαχητικό αεροσκάφος να «λοκάρει» τουρκική φρεγάτα δεν πείθουν κανέναν ότι υπό το παρόν καθεστώς θα υπάρξει πολιτικός, που τολμήσει να θα δώσει εντολή στον πιλότο να πατήσει το κουμπί…
 
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Η απάτη του προσφυγικού ζητήματος με αριθμούς

30/11/19

Γράφει ο Νίκος Τζιόπας

 

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες ιδρύθηκε το 1950, βοηθώντας αρχικά τους Ευρωπαίους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου να επανεγκατασταθούν σε αυτές. Επίσης, μετά την Ουγγρική Επανάσταση του 1956, βοήθησε τους 200.000 Ούγγρους, που κατέφυγαν στη γειτονική Αυστρία, να επανέλθουν στις εστίες τους. Τον 21ο αιώνα βλέπουμε αυτήν την πολιτική να αλλάζει και ως προς το περιεχόμενο (μετονομασία της λαθρομετανάστευσης σε προσφυγικό ζήτημα), αλλά και ως προς τον στόχο, αφού δεν μιλάμε πλέον για επανεγκατάσταση αλλά για φιλοξενία,με απώτερο σκοπό την ενσωμάτωσή τους στα κράτη της Ευρώπης. Τα στοιχεία είναι αμείλικτα και παρατίθενται από τον ίδιο τον οργανισμό στην ιστοσελίδα του, από όπου και τα συνέλεξα.

Τα στοιχεία αφορούν στην Ελλάδα για το τρέχον έτος και είναι επικαιροποιημένα έως και την 25η Νοεμβρίου 2019.

Εκεί παρατηρούμε ότι από τους 109.112 εισελθόντες στην Ελλάδα (μείωση γύρω στο 20% από το 2018, ενώ υπολείπεται περίπου ένας μήνας για να έχουμε πλήρη στοιχεία για το 2019), η δημογραφική τους κατανομή έχει ως εξής.

19,2 % Γυναίκες

29,2 % Παιδιά

51,6 % Άνδρες

Όταν ο μισός πληθυσμός είναι άντρες, καταρρέει η απάτη των «ταλαιπωρημένων γυναικόπαιδων που ψάχνουν στον ήλιο μοίρα». Αν συνυπολογίσουμε ότι στο ποσοστό του 29,2 % των παιδιών, πολλά από αυτά είναι «αμφιβόλου ηλικίας» ασυνόδευτα (δυστυχώς ο οργανισμός δεν δίνει σαφή στοιχεία για τον αριθμό τους), τότε η απάτη παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις και υποκρύπτει σαφέστατο δόλο από αυτούς που κινούν τα νήματα από την πλευρά της γειτονικής Τουρκίας, των διαφόρων ΜΚΟ, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, της ελληνικής κυβέρνησης που απαθέστατα δέχεται την κατάσταση αυτή, αλλά και της Ε.Ε. που φορτώνει με πακτωλό χρημάτων τον Ερντογάν για να περιθάλψει, δήθεν, τα 3,5 εκατομμύρια ανθρώπων, που διεκδικούν τον τίτλο του πρόσφυγα.

Εκεί, όμως, που γίνεται εμφανέστατη η απάτη, είναι στην ουσία ακριβώς της δουλειάς που έχει να κάνει ο οργανισμός αυτός: Στο ποιόν «βαφτίζει» ως πρόσφυγα*!

Ο πίνακας και οι αριθμοί που συνθέτουν την εθνολογική σύσταση του εισερχόμενου πλήθους είναι αμείλικτοι (1.1.2019 έως 25.11.2019):

Αφγανιστάν 16.861 (ποσοστό επί του συνόλου: 20,8 %)

Συρία 13.813 (ποσοστό επί του συνόλου: 17,1 %)

Μαρόκο 7.149 (ποσοστό επί του συνόλου: 8,8 %)

Αλγερία 3,815 (ποσοστό επί του συνόλου: 4,7 %)

«Άλλοι» 8.815 (ποσοστό επί του συνόλου: 10,9%)

Από τον χαρακτηρισμό «Άλλοι», γίνεται εμφανές ότι κι άλλες χώρες βλέπουν την Ελλάδα ως το εισιτήριο για την «γη της επαγγελίας», που λέγεται Ευρώπη.

Τον πίνακα συμπληρώνουν χώρες όπως είναι η Τυνησία, το Ιράκ, η Γουινέα, το Κονγκό και η Ακτή Ελεφαντοστού, όλες με ποσοστά που κυμαίνονται στο 4 %.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η Ισπανία, που είναι εγγύτερα από ό,τι η Ελλάδα σε χώρες όπως είναι το Μαρόκο, η Αλγερία και η Τυνησία, έχει τις μισές αφίξεις από ό,τι η Ελλάδα, ενώ η Ιταλία, που επίσης είναι εγγύτερα σε αυτές τις χώρες, έχει το 10% των αφίξεων της Ελλάδας. Κι εδώ επιβεβαιώνεται πλήρως η ανικανότητα της σημερινής αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης να χειριστούν το ζήτημα, αφού οι «υποψήφιοι πρόσφυγες» έχουν ενημερωθεί πλήρως για την ασφαλέστερη πύλη εισόδου στην Ευρώπη.

Από την εθνολογική σύσταση του πληθυσμού και μόνο μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι βρισκόμαστε σε μια απάτη τεραστίων διαστάσεων, αφού θεωρητικά μόνο στο 17,1 % των εισελθόντων (Σύριοι) θα μπορούσε να αποδοθεί ο χαρακτηρισμός του πρόσφυγα αλλά και πάλι υπό προϋποθέσεις (το ότι κάποιος είναι Σύριος δεν σημαίνει ότι αυτομάτως είναι πρόσφυγας). Την βασική προϋπόθεση την θέτει ξεκάθαρα η συνθήκη της Γενεύης και αφορά μόνο τους Σύριους που εισήλθαν στην Ελλάδα απ’ ευθείας από την χώρα τους. Σαν να δυσκολεύει λίγο εδώ η κατάσταση γι’ αυτούς που επιθυμούν να ονοματίζουν τα πράγματα όπως τους συμφέρει.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι ο πιο «παραγωγικός» μήνας από πλευράς αφίξεων ήταν ο Σεπτέμβριος του 2019 με 19.941 αφίξεις, γεγονός που αποδεικνύει ότι η απάτη της παραπληροφόρησης για τους «καλοκαιρινούς μήνες» καλά κρατεί.

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι το ζήτημα αφορά σε 0% Πρόσφυγες και 100% παράνομα εισελθόντες, με τις ευλογίες του Ο.Η.Ε., των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων (με ελάχιστες εξαιρέσεις και πάντως όχι της ελληνικής) αλλά και της πολιτικής τάξης που διοικεί την Ευρώπη.

*247 εκατομμύρια δολάρια ξόδεψε μόνο το 2018 η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για την Ελλάδα. Αναλυτική κατανομή των χρημάτων αυτών δεν υπάρχει στην ιστοσελίδα του οργανισμού ώστε να γνωρίζει ο ελληνικός λαός τους «κουμπάρους της βάφτισης», που επιχειρεί ο οργανισμός αυτός.

Πηγή: Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες (Παράρτημα Ελλάδος). http://www.unhcr.org/gr/

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Ο ιστοχώρος μας χρησιμοποιεί Cookies για την εύρυθμη λειτουργία του και για την καλύτερη πλοήγησή σας.

Διαβάστε περισσότερα

Συμφωνώ