ΑΠΟ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ.

Του Χρήστου Μπίσδα (29-10-2019)

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρό λαθρομεταναστευτικό πρόβλημα και όχι «προσφυγικό» ή «μεταναστευτικό» πρόβλημα, όπως το ονομάζουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Η ύπαρξη προσφύγων και νομίμων μεταναστών δεν είναι απαραίτητα πρόβλημα. Οι πρώτοι δικαιούνται προστασίας από το κράτος υποδοχής, όπου καταφεύγουν προσωρινά, και υποχρεούνται να επιστρέψουν στο κράτος προέλευσής τους όταν εκλείψουν οι λόγοι για τους οποίους έγιναν πρόσφυγες. Οι δεύτεροι διαμένουν νόμιμα στο κράτος που τους δέχθηκε ως μετανάστες, αφού υπέστησαν τους απαραίτητους ελέγχους για να τους χορηγηθεί άδεια διαμονής, και ανά πάσα στιγμή μπορούν να απελαθούν στα κράτη προέλευσής τους, που είναι γνωστά. Επομένως, το πραγματικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η λαθρομετανάστευση, η οποία έχει λάβει χαρακτήρα βίαιου εποικισμού και αντικατάστασης του γηγενούς πληθυσμού από αλλογενείς αλλοδαπούς, που εισέρχονται παράνομα και χωρίς κανέναν έλεγχο στην ελληνική επικράτεια.

            Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προώθησε την λαθρομετανάστευση διακηρύσσοντας πολιτική «ανοικτών συνόρων» και «refugees welcome» και τροποποιώντας τον Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας ώστε να απονέμεται η ελληνική ιθαγένεια πολύ εύκολα σε αλλογενείς αλλοδαπούς. Με άλλα λόγια, άσκησε πολιτική «μπάτε σκύλοι αλέστε». 

Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου 2019 η ΝΔ υποσχέθηκε ότι θα αλλάξει την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα κλείσει τα σύνορα, θα ελέγξει τις μεταναστευτικές ροές - μην τολμώντας καν να μιλήσει για λαθρομετανάστευση, όπως ακριβώς και οι προκάτοχοί της - και θα απελάσει όσους παρανόμως εισελθόντες αλλοδαπούς δεν θα χαρακτηριστούν ως πρόσφυγες από τις επιτροπές ασύλου. Με αυτές τις υποσχέσεις η ΝΔ εξαπάτησε τους ψηφοφόρους, κέρδισε τις εκλογές και συνεχίζει την αντεθνική πολιτική των προκατόχων της.

Ήδη βρισκόμαστε στα τέλη Οκτωβρίου 2019 και η κατάσταση έχει χειροτερεύσει. Οι λεγόμενες «αφίξεις μεταναστών», στην πραγματικότητα η «εισβολή λαθρομεταναστών», συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Η κυβέρνηση της ΝΔ, παρά τα όσα διακηρύσσει, ακολουθεί τα βήματα των προκατόχων της και μάλιστα λαμβάνει μέτρα για να εντείνει και να επισπεύσει τον εποικισμό. Όποιος δεν το βλέπει είτε είναι θύμα της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης είτε εθελοτυφλεί. Η προβεβλημένη από τα συστημικά ΜΜΕ ενίσχυση των περιπολιών στα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορά μας αποσκοπεί, σύμφωνα με δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, στην αύξηση της επιτήρησης των συνόρων και όχι στην καταστολή της λαθρομετανάστευσης. Ο εξαπατημένος ελληνικός λαός αφελώς πιστεύει ότι οι άνδρες των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας αποτρέπουν την λαθρομετανάστευση, ενώ στην πραγματικότητα απλά την παρακολουθούν και την καταγράφουν! Επιπλέον, η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε την μεταφορά χιλιάδων λαθρομεταναστών από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα. Με τον τρόπο αυτό και με ευθύνη της ΝΔ (συμπεριλαμβανομένων όλων των στελεχών, των μελών και των ψηφοφόρων της), η Ελλάδα αποποιείται το δικαίωμα επαναπροώθησης στην Τουρκία δεκάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών, διότι η συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας προβλέπει την επαναπροώθηση λαθρομεταναστών μόνο από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου στην Τουρκία και όχι από την ηπειρωτική Ελλάδα στην Τουρκία. Επομένως, στο εξής ο μόνος τρόπος για να φύγουν οι λαθρομετανάστες από την ηπειρωτική Ελλάδα θα είναι είτε να απελαθούν απευθείας στο κράτος του οποίου είναι πολίτες είτε να τους δεχθεί οποιοδήποτε άλλο κράτος πλην της Τουρκίας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ για να καλύψει την ευθύνη της για την αύξηση των λαθρομεταναστών, προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη αποκλειστικά στην Τουρκία, που όποτε θέλει «ανοίγει την στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών» κατά την προσφιλή έκφραση πολιτικών και δημοσιογράφων. Επίσης, για να καλύψει την ευθύνη της για την μετακίνηση λαθρομεταναστών στην ηπειρωτική Ελλάδα, που έχει ως συνέπεια την απώλεια του δικαιώματος επαναπροώθησής τους στην Τουρκία, κάνει λόγο για αποφάσεις που λαμβάνονται στο πλαίσιο του ανθρωπισμού, με σκοπό να αποσυμφορηθούν τα hot spot των νησιών του Αιγαίου και να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης σ’ αυτά. Αποκρύπτει, όμως, ότι αφού αποσυμφορηθούν τα hot spot αμέσως μετά θα επανασυμφορηθούν λόγω άφιξης νέων λαθρομεταναστών.

Παρά τις προσπάθειες συγκάλυψης, γεγονός παραμένει ότι το ελληνικό κράτος παράνομα προάγει την λαθρομετανάστευση σε εθνικό και διεθνές επίπεδο δαπανώντας μάλιστα χρήματα του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και όλες οι κυβερνήσεις πριν από αυτή, επικαλούμενη τον ανθρωπισμό των Ελλήνων συντηρεί δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες σε hot spot, ξενοδοχεία και διαμερίσματα, τους μεταφέρει δωρεάν από τα νησιά του Αιγαίου στην ηπειρωτική Ελλάδα, τους αφήνει να κυκλοφορούν ελεύθεροι και τους δίνει επιδόματα την ίδια στιγμή που χιλιάδες Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, είναι άστεγοι και στερούνται ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Η εκάστοτε κυβέρνηση σε συνεργασία με όλα τα κόμματα της δήθεν αντιπολίτευσης, αποκρύπτει από τον ελληνικό λαό ότι το ελληνικό κράτος ουδεμία υποχρέωση έχει να στεγάσει και να σιτίσει λαθρομετανάστες. Σύμφωνα με το εθνικό και το διεθνές δίκαιο, οι μόνες παροχές που δικαιούνται οι λαθρομετανάστες είναι η επείγουσα ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ως ανθρώπινο δικαίωμα, και η υποχρεωτική εκπαίδευση των ανηλίκων λαθρομεταναστών, ως δικαίωμα που αναγνωρίζεται σε διεθνείς συμβάσεις για την προστασία των παιδιών. Επομένως, παρανόμως οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών εκταμιεύουν χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό για την στέγαση, σίτιση και μεταφορά λαθρομεταναστών καθιστώντας το ελληνικό κράτος διακινητή λαθρομεταναστών, όπως ακριβώς και η Τουρκία την οποία το ίδιο κατηγορεί.

Υπό αυτές τις συνθήκες συνωμοσίας του πολιτικού συστήματος σε βάρος των γηγενών Ελλήνων, το εγγύς μέλλον προβλέπεται ζοφερό για το Έθνος. Οι δήθεν ανθρωπιστικές αποφάσεις της κυβέρνησης της ΝΔ περί μεταφοράς «προσφύγων και μεταναστών» στην ηπειρωτική Ελλάδα, σε συνδυασμό με τον ισχύοντα Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στη μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα και την «ελληνοποίηση» όλων των λαθρομεταναστών. Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός δήλωσε δημόσια ότι θα συντομεύσει την διαδικασία εξέτασης αιτήσεων ασύλου και ότι θα προβεί σε απελάσεις όσων δεν χαρακτηριστούν ως πρόσφυγες από τις αρμόδιες επιτροπές ασύλου, δηλαδή των λαθρομεταναστών. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, παρότι έχει δικαίωμα δεν έχει την δυνατότητα να προβεί σε μεγάλο αριθμό απελάσεων διότι είναι δύσκολο να ανακαλυφθεί το κράτος του οποίου είναι πολίτης έκαστος των λαθρομεταναστών. Οι λαθρομετανάστες όταν καταγράφονται στα hot spot δηλώνουν ψευδή στοιχεία ως προς την ιθαγένειά τους με αποτέλεσμα να μην τους δέχονται τα κράτη των οποίων ισχυρίζονται ότι είναι πολίτες, διότι αυτά δεν τους αναγνωρίζουν ως πολίτες τους. Πώς όμως ο πρωθυπουργός θα προβεί σε απελάσεις όταν αυτό δεν είναι εφικτό; Για να μην αποδειχθεί ότι ο πρωθυπουργός είναι ανίκανος να τηρήσει την υπόσχεσή του περί απελάσεως λαθρομεταναστών, θα προκριθεί μία σειρά «λύσεων», όπως είναι ο χαρακτηρισμός των λαθρομεταναστών ως ανιθαγενών ή προσφύγων, βάσει του διεθνούς δικαίου, ακόμα και η τροποποίηση της εθνικής νομοθεσίας περί αλλοδαπών, με σκοπό αρχικά τη «νομιμοποίηση» της διαμονής τους στην Ελλάδα και ακολούθως της απονομής σ’ αυτούς της ελληνικής ιθαγένειας. Με αυτόν τον τρόπο, ως εκ θαύματος, δεν θα υπάρχουν λαθρομετανάστες προς απέλαση παρά μόνο α) ανιθαγενείς, που θα έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα και θα έχουν λάβει ελληνικά ταξιδιωτικά έγγραφα, β) πρόσφυγες, που δεν απελαύνονται αντίθετα φιλοξενούνται και προστατεύονται από το ελληνικό κράτος, και γ) λοιποί αλλοδαποί - πρώην λαθρομετανάστες - που θα έχουν λάβει άδεια διαμονής στην Ελλάδα για λόγους που προβλέπονται ή στο εθνικό δίκαιο. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι λαθρομετανάστες θα παραμείνουν στην Ελλάδα ως α) ανιθαγενείς, ή β) νόμιμοι μετανάστες ή γ) πρόσφυγες, οι τελευταίοι αναμένοντας υποτίθεται κάποια στιγμή να επιστρέψουν στην υποτιθέμενη πατρίδα τους, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Στην πραγματικότητα κανένας αλλοδαπός που θα ανήκει στις ανωτέρω κατηγορίες δεν θα φύγει από την Ελλάδα. Όσοι από αυτούς είναι ή δηλώνονται ως ανήλικοι, καθώς και τα ανήλικα παιδιά τους, θα φοιτήσουν σε ελληνικά σχολεία και μόλις γίνουν 18 ετών θα έχουν δικαίωμα να επιλέξουν μεταξύ της ιθαγένειάς τους, όσοι από αυτούς έχουν ιθαγένεια, και της ελληνικής ιθαγένειας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ελληνικές κυβερνήσεις εγκαθιστούν τους λαθρομετανάστες/πρόσφυγες σε πόλεις και χωριά και επιβάλλουν την φοίτηση των ανηλίκων λαθρομεταναστών/προσφύγων σε ελληνικά σχολεία. Είναι δεδομένο ότι όσοι λαθρομετανάστες/πρόσφυγες αποφοιτήσουν από ελληνικά σχολεία, στην ηλικία των 18 ετών θα επιλέξουν την ελληνική ιθαγένεια, που είναι ταυτόχρονα και ιθαγένεια της Ε.Ε., έναντι της ιθαγένειας που οι ίδιοι δήλωσαν - αληθώς ή ψευδώς - ότι είχαν πριν εισέλθουν παράνομα στην Ελλάδα. Οι ανιθαγενείς, ομοίως, θα επιλέξουν την ελληνική ιθαγένεια από το να παραμείνουν ανιθαγενείς. Ακολούθως, ασκώντας το δικαίωμα οικογενειακής συνένωσης, οι ενήλικοι γονείς των ανηλίκων λαθρομεταναστών/προσφύγων και ανιθαγενών, που με την ενηλικίωσή τους έγιναν Έλληνες πολίτες, θα αποκτήσουν με την σειρά τους άδεια διαμονής στην Ελλάδα, αν όχι την ελληνική ιθαγένεια.

Όλα όσα προανέφερα θα γίνουν βάσει των διεθνών συμβάσεων και της εθνικής νομοθεσίας που ψήφισε ή θα ψηφίσει το ελληνικό κοινοβούλιο, που εκλέγεται από τον ελληνικό λαό. Τα ανωτέρω, δηλαδή τις διεθνείς συμβάσεις και τους εθνικούς νόμους, ψηφίζουν διαχρονικά οι βουλευτές όλων των κομμάτων πλην των εθνικιστικών κομμάτων, όταν αυτά εκπροσωπούνται στο ελληνικό κοινοβούλιο. Επομένως, κάθε Έλληνας πολίτης πριν αποφασίσει να διαμαρτυρηθεί για όσα ήδη ξεκίνησαν να υλοποιούνται βάσει διεθνών συμβάσεων και εθνικών νόμων, ας αναλογιστεί ποιούς ψήφιζε όλα αυτά τα χρόνια και ας αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί για την κατάντια της χώρα μας. Αφού αναλογιστεί τα ανωτέρω, ας ξυπνήσει, ας δραστηριοποιηθεί επιτέλους υπέρ του Έθνους και την επόμενη φορά που θα προσέλθει στην κάλπη ας είναι πιο προσεκτικός σε ποιόν θα δώσει την εξουσία να νομοθετεί. Όμως οι εξελίξεις τρέχουν και την επόμενη φορά που θα προσέλθει στην κάλπη είναι σίγουρο ότι η ψήφος του δεν θα έχει την ίδια δύναμη με σήμερα. Στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις δικαίωμα ψήφου θα έχουν χιλιάδες πρώην λαθρομετανάστες/πρόσφυγες που θα έχουν γίνει στο μεταξύ Έλληνες πολίτες. Οι τοπικοί πολιτευτές των κομμάτων θα έχουν νέο αίμα να προσελκύσουν στο κόμμα τους και δεν είμαι σίγουρος αν θα ενδιαφερθούν για την ψήφο του διαμαρτυρόμενου παλαιού Έλληνα ψηφοφόρου τους.

21/11/19

του Χάρη Βασιλόπουλου

Η σύγχρονη θεωρία της διοίκησης επιχειρήσεων, το σύγχρονο management δηλαδή, και κατ’ επέκταση η οικονομικές θεωρίες έχουν φέρει στην κοινωνία το σύστημα της αξιολόγησης υπαλλήλων. Μία εταιρεία χαρακτηρίζεται από εξέλιξη όταν ακολουθεί τις σύγχρονες τάσεις της οικονομίας, του τρόπου ζωής κ.ά.

Ο ίδιο ισχύει και στον δημόσιο τομέα.
Σε έρευνα υπαλλήλων του ΟΟΣΑ, (OECD 2012), το 17% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι το κύριο πρόβλημα της δημόσιας διοίκησης είναι η ελάχιστη αξιοποίηση των ικανοτήτων του προσωπικού.

Το Ελληνικό δημόσιο με τις τόσες παθογένειες, όπως ελλιπής μηχανοργάνωση, γραφειοκρατία και άρα κακή ποιότητα υπηρεσιών, ταλαιπωρία των πολιτών, διαφθορά, ελλιπής εκπαίδευση των υπαλλήλων σε πληροφοριακά συστήματα και άλλα, άναρχος καταμερισμός αρμοδιοτήτων, απουσία στοχοποίησης τόσο του οργανισμού όσο και των υπαλλήλων και η αγενής συμπεριφορά των εργαζομένων, όλα αυτά έχουν δημιουργήσει αρνητική άποψη στην Ελληνική κοινωνία για τις κρατικές υπηρεσίες.
Δυστυχώς η επιλογή του προσωπικού στο ελληνικό δημόσιο δεν γίνεται σύμφωνα με τις ανάγκες και τα κριτήρια του κάθε οργανισμού, αλλά με διαδικασίες εξωτερικού φορέα (ΑΣΕΠ). Έτσι είναι πιθανόν μία θέση που απαιτεί στελέχωση υπαλλήλου με κοινωνιολογικές γνώσεις, να τοποθετηθεί υπάλληλος με οικονομικές σπουδές ως ο μοναδικός επιτυχών του διαγωνισμού. Η σύσταση του ΑΣΕΠ έγινε για να υπάρχουν διαφανείς διαδικασίες, αλλά τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι εμφανή.
Άλλως τε, οι δημόσιοι υπάλληλοι προστατεύονται από την μονιμότητα που τους παραχωρεί η νομοθεσία και εκτός από οικειοθελείς αποχωρήσεις ή συνταξιοδοτήσεις, δεν μπορούν να μετατεθούν, να υποβιβαστούν ή να παυθούν από τις αρμοδιότητες και τις θέσεις τους (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων-δικαστικές αποφάσεις ή αποφάσεις υπηρεσιακών συμβουλίων). Αυτό δημιουργεί κωλύματα στην εργασία τους, στην απόδοσή τους και κατ’ επέκταση στον κοινωνικό ιστό.

Η προσπάθεια που έγινε προσφάτως για αξιολόγηση δεν πρόσθεσε παρά μόνο περισσότερα αγκάθια. Στην αιτιολογική έκθεση του νόμου 4369/2016 επισημαίνεται ότι η ελληνική δημόσια διοίκηση χαρακτηρίζεται από υποτίμηση του παραγωγικού ανθρώπινου δυναμικού της καθώς και από την απουσία σύγχρονων πολιτικών στελέχωσης και εκμετάλλευσης των σύγχρονων εργαλείων του management. Οι πλήρης αποτυχία στις πολιτικές μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων, ο ανέφικτος εξορθολογισμός της μισθολογικής κλίμακος και τα διοικητικά και οργανωτικά κωλύματα του συστήματος, δημιούργησαν μία τραγική κρίση στους δημόσιους οργανισμούς με αποτέλεσμα να στραφούν όλοι στην εύκολη λύση. Ξεπούλημα των πάντων!

Η λύση του προβλήματος της Ελληνικής δημόσιας διοίκησης δεν είναι να τα πουλήσουμε και σε πολλές περιπτώσεις (ΤΡΑΙΝΟΣΕ) να τα «χαρίσουμε» στους ιδιώτες. Η λύση θα έρθει σταδιακά με σωστούς χειρισμούς, με σύγχρονους όρους διοίκησης, με σωστούς ανθρώπους στις σωστές θέσεις και πάντα προς όφελος του Έθνους και των Ελλήνων πολιτών.

Η πρώτη ενότητα που πρέπει να αναλυθεί είναι οι υπάλληλοι των υπηρεσιών και η σχέση τους με την εργασία, με την παραγωγικότητά, με την διαφθορά και με άλλους τομείς.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει να ξεκινήσει επιτέλους μία σωστή αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Μία αξιολόγηση εις βάθος, χωρίς εξαιρέσεις, από τον αρχαιότερο έως τον νεότερο, από τον εκάστοτε επικεφαλής της κάθε υπηρεσίας έως και τον τελευταίο τροχό της αμάξης, ανώτατα, ανώτερα, κατώτερα και κατώτατα στελέχη οργανισμών.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να οριστούν οι στόχοι του οργανισμού ώστε η αξιολόγηση να προσαρμοστεί επάνω σε αυτούς. Επίσης η αξιολόγηση πρέπει να σχετίζεται με την λεπτομερή περιγραφή καθηκόντων των θέσεων, πρέπει να είναι έτσι δομημένη ώστε να αναδεικνύει τυχόν δραστηριότητες, ταλέντα και επιτυχίες των αξιολογουμένων εκτός εργασίας, τα οποία όμως μπορεί να φανούν χρήσιμα και στην υπηρεσία.

Μέσω της αξιολόγησης εντοπίζονται οι δυσλειτουργίες ενός οργανισμού. Αποτελεί μέσο ελέγχου και βελτίωσης της απόδοσής των εργαζομένων, προκρίνει τη σωστή αξιοποίησή τους και κατ’ επέκταση επιτυγχάνεται η αποτελεσματικότερη λειτουργία και διαχείριση του οργανισμού.
Θα πρέπει να γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα (π.χ. 1 ή 2 έτη) καθώς οι άνθρωποι αλλάζουν απόψεις, ιδέες, συνήθειες (άρα αλλάζουν και γνώμη για το εργασιακό περιβάλλον) και εκτός των άλλων, η αξιολόγηση για να έχει εγκυρότητα και καθαρές διαδικασίες, δεν θα πρέπει να γίνεται μόνο από έναν αξιολογητή ή πάντα από τον ίδιο. Χρειάζεται δύο αξιολογήσεις, για να αποδειχτεί η συμφωνία ή μερική διαφωνία ή πλήρης διαφωνία μεταξύ των, προκειμένου να γίνει όσο το δυνατόν εγκυρότερη η διαδικασία.
Ο ένας αξιολογητής πρέπει να είναι ο άμεσα προϊστάμενος και ο άλλος εξωτερικός, αντικειμενικός, εκτός υπηρεσίας. Έτσι, εκτός από τις αξιολογήσεις μεταξύ υφισταμένων και προϊσταμένων, θα υπάρχει και επιπλέον αξιολόγηση από ειδικούς αξιολογητές, εξειδικευμένο προσωπικό που θα εργάζονται για λογαριασμό του δημοσίου, με εμπλουτισμένες γνώσεις, γνώσεις ψυχολογίας, διοίκησης επιχειρήσεων και διοίκησης ανθρωπίνων πόρων. Όπως και να έχει μεταξύ του αξιολογούμενου και του αξιολογητή πρέπει να έχει χτιστεί σχέση εμπιστοσύνης και θετικό κλίμα προκειμένου να αποφευχθεί οποιαδήποτε σκέψη ότι η αξιολόγηση θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του αξιολογούμενου, σε οποιοδήποτε επίπεδο.
Για να επιτύχει μία αξιολόγηση θα πρέπει οι αξιολογούμενοι να λάβουν γνώση των αποτελεσμάτων έτσι ώστε να διορθώσουν τις αδυναμίες τους προκειμένου να παράξουν τα μέγιστα δυνατά και να διαμορφώσουν την συμπεριφορά τους.

Κύριος σκοπός της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων είναι να αναδείξει:
α) για τον οργανισμό και τους ίδιους τους υπαλλήλους του:

1. τα προσόντα και τις δεξιότητες ή τις ελλείψεις και αδυναμίες του κάθε εργαζομένου,
2. την βελτίωση της ατομικής τους επίδοσης,
3. την αμφίδρομη σχέση μεταξύ προϊσταμένων και υφισταμένων,
4. την ενίσχυση του αισθήματος της υπευθυνότητας
5. την ποιοτική αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού της Δημόσιας Διοίκησης.
6. την αξιοκρατικά ιεραρχική τους εξέλιξη,
7. την βελτίωση της λειτουργίας του οργανισμού επομένως και την ομαλότερη λειτουργία του οργανισμού

Με αυτά τα συμπεράσματα γίνεται σωστή λήψη αποφάσεων, εξασφαλίζεται καλύτερη δυνατή επίτευξη στόχων, ελέγχεται η συμπεριφορά των μελών. Τα άτομα ενός οργανισμού έχουν αντιλήψεις, ανάγκες και διαθέσεις που δεν συμβαδίζουν πάντοτε με τους στόχους και τις επιδιώξεις του οργανισμού.

β) Για τους πολίτες:

1. Εξασφαλίζει ποιοτικότερες υπηρεσίες/πιο γρήγορες διαδικασίες
   2. Χτίσιμο εμπιστοσύνης

Οι στόχοι της αξιολόγησης προσωπικού θα μπορούσαν να συνοψιστούν στους εξής

1. Προαγωγές ή απολύσεις-μεταθέσεις
2. Εσωτερικές μετακινήσεις εργαζομένων μεταξύ τμημάτων
3. Αποφάσεις σχετικές με αυξήσεις ή άλλου είδους πρόσθετες παροχές
4. Ανάπτυξη εργαζομένων (εκπαίδευση)
5. Απόδοση επιπλέον αμοιβών (επιδόματα)
6. Πληροφόρηση των ίδιων των εργαζομένων για το αποτέλεσμα της δουλειάς τους

Ωστόσο, κύριος στόχος της αξιολόγησης είναι να παρακινήσει τους υπαλλήλους για αύξηση της απόδοσης προκειμένου να παρέχουν αρτιότερες υπηρεσίες στην κοινωνία

Η αξιολόγηση πρέπει να βασίζεται στα:

1. Γνώση του αντικειμένου, ενδιαφέρον και δημιουργικότητα
2. Υπηρεσιακές σχέσεις και συμπεριφορά
3. Αποτελεσματικότητα
4. Αντικειμενική και έγκυρη πληροφόρηση
5. Εμπιστευτικότητα και διαφάνεια στην διαδικασίες
6. Εμπιστοσύνη στο σύστημα αξιολόγησης και στον αξιολογητή
7. Επάρκεια γνώσεων των αξιολογητών

Τα αποτελέσματα της αξιολόγησης είναι:

1. Πληροφόρηση για λήψη αποφάσεων πάνω σε ζητήματα όπως εκπαίδευση, μεταθέσεις-μετακινήσεις ή επανατοποθετήσεις προσωπικού στα αρχικά καθήκοντα,
2. διορισμοί-απολύσεις, προαγωγές-υποβαθμίσεις,
3. μισθοδοσίες και ορθή κατανομή αμοιβών
4. βελτίωση απόδοσης,
5. εκπαίδευση,
6. ανεπάρκεια στελέχωσης ή υπερεπάρκεια,
7. αξιοκρατία.

Ωστόσο, για να είναι μία αξιολόγηση επιτυχής στο ελληνικό δημόσιο, πρέπει να παρθεί μια σειρά δραστικών μέτρων:

1. Άρση της μονιμότητας (σαφέστατα έπειτα από μία σειρά ενεργειών , μελέτης όρων και προϋποθέσεων και με ταυτόχρονη έναρξη διαλόγων για κάθε περίπτωση ξεχωριστά, έτσι ώστε να αποφευχθούν τυχόν κενά που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν με την αποχώρηση υπαλλήλων).
2. Απομάκρυνση όσων εισήλθαν με αδιαφανείς διαδικασίες
3. Τοποθέτηση υπαλλήλων στις θέσεις για τις οποίες προσελήφθησαν
4. Επανασχεδιασμός μοριοδότησης δημοσίων υπαλλήλων
5. Επιβολή Ποσοτικών ή/και ποιοτικών στόχων
6. Σύνδεση αμοιβής ή επιδομάτων (bonus) με την επίτευξη των στόχων
7. Σύσταση ειδικής επιτροπής αξιολόγησης (σύνταξη μεθόδων αξιολόγησης και λοιπών απαραίτητων μέτρων, π.χ. στατιστικές αναλύσεις, βαθμολογικές κλίμακες)
8. Διαμόρφωση πλαισίου λειτουργίας και κανόνων συνδικαλιστικών φορέων

Το σύστημα αξιολόγησης δεν πρέπει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, ενώ επιτρέπει την ενεργό συμμετοχή του ίδιου του αξιολογούμενου μέσω της αυτοαξιολόγησης στο πλαίσιο της οποίας προσδιορίζονται, μέσω συζήτησης-συνέντευξης, από κοινού τρόποι βελτίωσης της απόδοσής του και καλύτερης αξιοποίησης και ανάπτυξης των ικανοτήτων του.
Η αξιολόγηση συντελεί στην γενικότερη διάρθρωση ενός οργανισμού λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη θέση και την άποψη του εργαζομένου. Σημαντικό ρόλο για την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού έχουν η ψυχολογία των στελεχών/υπαλλήλων, η ικανοποίησή τους, η αποτελεσματικότητά τους (άρα η επίτευξη στόχων).
Επίσης, για την αρτιότερη λειτουργία των οργανισμών, σημαντικός παράγοντας είναι η άποψη του κοινού για τον οργανισμό. Με άλλα λόγια, μία αξιολόγηση του οργανισμού και των υπαλλήλων από το κοινό είναι σημαντική. Οι απόψεις τους είναι πολύτιμες και εξάγουν σοβαρά και αντικειμενικά συμπεράσματα τα οποία βοηθούν τα μέγιστα στην αναδιοργάνωση της υπηρεσίας.

Εν κατακλείδι, πρέπει να θελήσουμε να σώσουμε τις υπηρεσίες μας από την ιδιωτικοποίηση και να λειτουργούν προς όφελος τόσο των πολιτών όσο και των εργαζομένων. Ως εκ τούτου, ολόκληρου του Έθνους.
Για να το επιτύχουμε αυτό θα πρέπει σταδιακά να ξεκινήσουμε αναδιάρθρωση του δημοσίου τομέα με ριζικές αλλαγές και συγκρούσεις με τα πολιτικά συμφέροντα και με τον απρεπή συνδικαλισμό που έχει αναρχιοποιηθεί την τελευταία τριακονταετία και πρέπει να μεταμορφωθεί σε υγιή συνδικαλισμό και να λειτουργεί υπέρ του Έθνους και όχι να είναι φυτώριο υποψηφίων πολιτικών και προσωπικών φιλοδοξιών εις βάρος τρίτων.

Πηγές:
http://okeanis.lib.teipir.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/2652/%CF%80%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%B7-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1.pdf?sequence=1&isAllowed=y

http://apografi.gov.gr/evaluation.html

http://nefeli.lib.teicrete.gr/browse/sdo/bah/2014/KarellaAnastasia,VogatsasMiltiadis/attached-document-1423146845-463949-2901/KarellaAnastasia_VogatsasMiltiadis2014.pdf

https://dspace.lib.uom.gr/bitstream/2159/21787/4/PapadopoulouEiriniMsc2018.pdf

ΥΠΟΥΛΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ- ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΟΥ

15/11/19

Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος

Διεθνολόγος- Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα βιώνουμε δύσκολες στιγμές στα εθνικά μας θέματα. Παρακολουθούμε από τη μια μεριά κάθε γείτονα να διεκδικεί όσα περισσότερα μπορεί σε μια (σχεδόν;) ενορχηστρωμένη επίθεση από κάθε πλευρά και κατεύθυνση. Κι από την άλλη παρακολουθούμε μια φοβισμένες, άβουλες και αδύναμες Ελληνικές κυβέρνησεις να άγονται και να φέρονται από τις εξελίξεις, αντιδρώντας σπασμωδικά, ανούσια και άστοχα στις εκάστοτε απαιτήσεις, προκλήσεις και επιθετικές ενέργειες των γειτόνων μας.

Το ακόμα δυστυχέστερο όμως είναι ότι όλοι αυτοί οι εξωτερικοί κίνδυνοι δεν είναι οι μόνοι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Υπάρχουν και κίνδυνοι στο εσωτερικό, μικρότεροι ή μεγαλύτεροι, κίνδυνοι που έχουν να κάνουν με την εσωτερική μας ασφάλεια. Φυσικά δεν υπάρχει η δυνατότητα να αναλυθούν σε ένα άρθρο όλοι αυτοί οι κίνδυνοι. Αν λάβουμε όμως υπόψη μας ότι η εγχώρια τρομοκρατία δεν έχει δώσει υπολογίσιμες αφορμές εδώ και αρκετό καιρό, και ότι η διεθνής τρομοκρατία δεν έχει στοχοποιήσει (ακόμη) τη χώρα μας, θα μπορούσε κανείς να διακρίνει ότι μία από τις μεγαλύτερες απειλές για την εσωτερική μας ασφάλεια είναι η λαθρομετανάστευση.

Δεν θα εμμείνω στα τετριμμένα επιχειρήματα των δήθεν προοδευτικών ότι πρέπει να ανοίξουμε τα σύνορα και τις αγκαλιές μας στους ταλαίπωρους πρόσφυγες που δικαιούνται μια καλύτερη ζωή. Και με αυτό το επιχείρημα τσουβαλιάζουν στο ίδιο σακί πραγματικά ταλαιπωρημένους ανθρώπους που καταστράφηκε η ζωή τους μαζί με επιτήδειους δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες που είδαν φως και μπήκαν. Και από πάνω χαρακτηρίζουν ως φασίστα, ρατσιστή, ακροδεξιό, σκοταδιστή και με ένα σωρό άλλους ευφάνταστους χαρακτηρισμούς όποιον δεν συμφωνεί με τη δική τους προσέγγιση. Αν θέλουμε όμως να είμαστε αντικειμενικοί για το αν και κατά πόσο η λαθρομετανάστευση αποτελεί πρόβλημα, θα πρέπει να εξετάσουμε και να αναλύσουμε προσεκτικά την επίδραση που αυτή έχει στη χώρα και στην κοινωνία μας

.

Τα προβλήματα λοιπόν που προκαλεί η λαθρομετανάστευση είναι:

1. Υπερφόρτωση του κρατικού μηχανισμού. Ο κρατικός μηχανισμός της Ελλάδας δομήθηκε για να μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες του Ελληνικού πληθυσμού, και μάλιστα σε αυτό ποτέ δεν ήταν επαρκής. Αυτός ο ήδη ανεπαρκής κρατικός μηχανισμός, οι Ένοπλες Δυνάμεις, τα Σώματα Ασφαλείας, οι υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι παραγωγικοί φορείς, η οικονομία της χώρας, έπρεπε και πρέπει επιπλέον να υποστηρίξουν και τις αυξημένες ανάγκες εκατοντάδων χιλιάδων απότομα και μαζικά νεοφερμένων ανθρώπων που κουβαλούσαν μαζί τους μόνο τα προβήματά τους, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί η λειτουργία τους και να μειωθεί η αποτελεσματικότητά τους. Ειδικά μάλιστα στον τομέα των Ενόπλων Δυνάμεων, η παροχή υποστήριξης σε θέματα λαθρομετανάστευσης εξελίχθηκε από πάρεργο σε κύριο έργο, και μάλιστα με την ένοχη ανοχή διαδοχικών ηγεσιών που προτίμησαν να «δείξουν προσαρμοστικότητα» και να παραμείνουν στη θέση τους, παρά να υψώσουν το ανάστημα και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Θα μπορούσε, ή καλύτερα θα έπρεπε, να καταστήσει σαφές ότι η εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων σε τέτοιο βαθμό στα θέματα λαθρομετανάστευσης θα είχε αρνητικές (για να μην πω ολέθριες) επιπτώσεις στην κύρια αποστολή τους και στο ηθικό των στελεχών, που άρχισαν να αισθάνονται ως υπηρέτες λαθρομεταναστών και προσφύγων, αντί ως ο συνεχώς διατυμπανιζόμενος από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία «μεγαλύτερος πολλαπλασιαστή ισχύος» μας.
2. Κοινό έγκλημα. Οι λαθρομετανάστες και οι πρόσφυγες, όπως όλοι οι άνθρωποι, έχουν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και θέλουν να ζήσουν. Εφόσον δεν μπορούν να εξασφαλίσουν με άλλο τρόπο τα προς το ζειν,είναι αναμενόμενο να στραφούν προς το κοινό έγκλημα για να καλύψουν τις ανάγκες τους, είτε ατομικά είτε με τη σύσταση συμμοριών. Έτσι έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα κρούσματα διαρρήξεων σε σπίτια και καταστήματα, κλοπών (από τσάντες, πορτοφόλια και κινητά τηλέφωνα μέχρι μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα), εξαπάτησης (πχ μέσω της γνωστής μεθόδου που τηλεφωνούν ως το παιδί που ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα και χρειάζεται άμεσα χρήματα για να ξεμπλέξει), βιασμών κλπ.
3. Οργανωμένο έγκλημα. Για τους ίδιους λόγους είναι εύκολη η στρατολόγηση λαθρομεταναστών και προσφύγων από το οργανωμένο έγκλημα, είτε με την ένταξή τους σε ήδη υπάρχουσες συμμορίες νονών της νύχτας είτε με τη συγκρότηση νέων ομάδων οργανωμένου εγκλήματος, αξιοποιώντας τις γνώσεις και την εμπειρία από το σχετικό πρότερο παράνομο βίο κάποιων εξ αυτών. Έτσι πολλοί βρίσκουν κερδοφόρα απασχόληση σε λαθρεμπόριο ποτών, τσιγάρων και πετρελαιοειδών, λαθρεμπόριο και διακίνηση ναρκωτικών, λαθρεμπόριο όπλων και πυρομαχικών, σωματεμπόριο, εκβιασμούς και «προστασία» επιχειρηματιών και καταστηματαρχών, απαγωγές, εκτέλεση συμβολαίων θανάτου κλπ.
4. Επαιτεία. Άλλος ένας τρόπος απόκτησης χρημάτων που απευθύνεται στα φιλάνθρωπα αισθήματα και στην ευαισθησία του μέσου Έλληνα. Είναι γνωστό σε όλους το πινακιδάκι με το συνήθως ανορθόγραφο ΠΕΙΝΑΩ, με το οποίο δεκάδες χιλιάδες νόμιμοι και παράνομοι μετανάστες ζητιανεύουν σε φανάρια, δρόμους, πλατείες, καφετέριες, εκκλησίες, παντού. Με πολύ πρόχειρους υπολογισμούς, αν κάποιος βγάζει ΜΟΝΟ 5 ευρώ την ώρα (που συνήθως βγάζουν πολύ περισσότερα), τότε κερδίζει τουλάχιστον 50 ευρώ την ημέρα, περίπου 1500 το μήνα (σαφώς περισσότερα από τους περισσότερους εργαζόμενους) και κοντά στις 20.000 το χρόνο. Και αν αναλογιστούμε ότι αυτό το κάνουν ΜΟΝΟ 10.000 άτομα (που προφανώς είναι πολύ περισσότεροι), καταλαβαίνει κανείς ότι μιλάμε κατ’ ελάχιστο για ένα ποσό της τάξης των 200 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, μετρητά και αφορολόγητα. Απλά να σημειώσω ότι αυτό το ποσό συγκρίνεται με ποσά που οδήγησαν σε περικοπές μισθών και συντάξεων, σε κατάργηση του ΕΚΑΣ, σε περικοπές δαπανών για τη συντήρηση των μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας κλπ.
5. Παρεμπόριο. Σε κάθε περιοχή είναι πλέον οικείο το θέαμα δεκάδων μεταναστών που είτε απλώνουν πάνω σε μια κουβέρτα είτε μεταφέρουν πάνω τους ένα ολόκληρο κατάστημα και πουλάνε παπούτσια, τσάντες, ρολόγια, γυαλιά, παιχνίδια, μικροαντικείμενα και κάθε είδους εμπορεύματα, χωρίς να πληρώνουν κανένα έξοδο και κανένα φόρο. Πέραν της τριτοκοσμικής εικόνας που δημιουργείται (και που για λόγους αποβλάκωσης ονομάζεται ethnic), με αυτό το παρεμπόριο πλήττονται οι τοπικές αγορές και οδηγούνται σε απόγνωση νόμιμοι καταστηματάρχες που πληρώνουν ενοίκια, λογαριασμούς, μισθούς υπαλλήλων, ασφαλιστικές εισφορές, δημοτικά τέλη, φόρους, κι ένα σωρό άλλα έξοδα, προκειμένου να βγάλουν οι ίδιοι ένα εισόδημα απ’ ότι περισσέψει αλλά και να προσφέρουν εργασία σε κάποιους υπαλλήλους. Και παρά τις εκκλήσεις του εμπορικού κόσμου, οι αρμόδιοι κωφεύουν προκλητικά ανεχόμενοι αυτή την κατάσταση.
6. Μαύρη εργασία. Πολλοί πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκουν αδήλωτη και μαύρη εργασία, κυρίως στους τομείς της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, των κατασκευών και της οικοδομής. Με αυτόν τον τρόπο Έλληνες άνεργοι χάνουν τη δυνατότητα να εργασθούν σε αυτά τα επαγγέλματα, ενώ και τα ασφαλιστικά ταμεία χάνουν μεγάλα ποσά από τις προβλεπόμενες εισφορές. Και στο επιχείρημα ότι οι Έλληνες προτιμούν να μην εργάζονται παρά να κάνουν αυτές τις δουλειές, είναι αστείο να σκέφτεται κανείς ότι Έλληνες τεχνίτες δεν επιθυμούν να εργασθούν στον τομέα της οικοδομής, ενώ δεν δοκιμάσθηκε η προθυμία Ελλήνων να εργασθούν σε γεωργικές και κτηνοτροφικές ασχολίες. Και αν αυτό ίσχυε την περίοδο της φούσκας του χρηματιστηρίου, δεν εξυπακούεται ότι θα ισχύει για πάντα, ιδιαίτερα δε αυτή την περίοδο της οικονομικής κρίσης που διανύουμε. Σημειώνω ότι οι αρμόδιες αρχές δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο στο να διαπιστώσουν και να πατάξουν με μέγιστη αυστηρότητα τα κρούσματα μαύρης εργασίας από Έλληνες ανέργους, ενώ κλείνουν τα μάτια στις περιπτώσεις μαύρης εργασίας από πρόσφυγες και λαθρομετανάστες.
7. Μεταδοτικές ασθένειες. Οι χώρες από τις οποίες προέρχονται οι περισσότεροι πρόσφυγες και λαθρομετανάστες δεν φημίζονται για τα συστήματα υγείας τους. Αντίθετα μάλιστα, συχνά αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με μολυσματικές μεταδοτικές ασθένειες και επιδημίες. Σε αυτό το πλαίσιο, η πιθανότητα εισόδου στη χώρα ατόμων που είναι φορείς τέτοιων ασθενειών είναι αυξημένη, όπως είναι και ο κίνδυνος μεταφοράς και εξάπλωσής τους. Σε αυτό θα πρέπει να προστεθούν και οι κίνδυνοι από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
8. Βόμβες υγιεινής στους χώρους διαμονής τους. Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και λαθρομετανάστες ζουν σε χώρους με άθλιες συνθήκες υγιεινής και ατομικής καθαριότητας. Πέραν της ζοφερής και άθλιας εικόνας που δημιουργούν σε μια χώρα που υπολογίζει στον τουρισμό, εγκυμονούνται τεράστιοι κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία. Αρκεί να αναρρωτηθεί κανείς πού ουρούν και αφοδεύουν όλα αυτά τα άτομα, πού και πόσο συχνά πλένονται οι ίδιοι και πού πλένουν τα ρούχα τους, πού τρώνε και πού πετούν τα σκουπίδια τους.
9. Γκετοποίηση. Οι μετανάστες που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα πριν την πρόσφατη άφιξη προσφύγων και λαθρομεταναστών, δεν οδήγησαν σε δημιουργία κλειστών κοινωνιών και γκέτο. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι μετανάστες ζούσαν δίπλα στους Έλληνες, σεβάστηκαν τον τρόπο ζωής μας και συμμετείχαν σε αυτόν, και δέχθηκαν για τα παιδιά τους την ελληνική εκπαίδευση. Για τους αφιχθέντες όμως πρόσφυγες και λαθρομετανάστες από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Δημιούργησαν κλειστούς χώρους στους οποίους επικρατούν διαφορετικοί νόμοι και κανόνες, ενώ στον πληθυσμό είναι διάχυτος ο φόβος να περάσει από αυτούς νύχτα ή ακόμα και ημέρα. Και αυτή η κατάσταση διατηρείται, λες και η Αστυνομία αδυνατεί να εκτελέσει την αποστολή της. Εκτός κι αν αυτές είναι οι οδηγίες που λαμβάνει από τους πολιτικούς της προϊσταμένους.
10. Ισλαμικός φανατισμός και ριζοσπαστισμός. Οι περισσότεροι πρόσφυγες και μετανάστες προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες όπου κυριαρχεί ο ισλαμισμός. Αυτοί που είναι πιο ενημερωμένοι επί του θέματος, γνωρίζουν ότι ο το Ισλάμ δεν είναι μια απλή θρησκεία που επηρεάζει τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό, αλλά μια ΠΙΣΤΗ που επηρεάζει ολόκληρο τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς των πιστών, συμπεριλαμβανομένου και του δικαίου (δεν υπάρχει αστικό, οικογενειακό ή άλλο δίκαιο παρά μόνο το δίκαιο της πίστης). Έτσι λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι έχουν τις δικές τους αρχές και αξίες, τις οποίες ακολουθούν αδιαφορώντας για το δίκαιο της χώρας στην οποία φιλοξενούνται. Οι αρχές και οι αξίες αυτές καλλιεργούνται ακόμα περισσότερο σε νόμιμα και παράνομα τεμένη, σε «αδελφότητες», «πολιτιστικούς οργανισμούς» και «μορφωτικά ιδρύματα», όπου φανατικοί διδάσκαλοι και πνευματικοί ηγέτες κρατούν τους πιστούς σε χαμηλά επίπεδα μόρφωσης και ενημέρωσης, τους φανατίζουν για να τηρούν υψηλό το φρόνημα και την αφοσίωσή τους, και ενίοτε τους ξεσηκώνουν σε ενέργειες προς δόξα του Αλλάχ και του Ισλάμ. Συχνά μάλιστα στοχεύουν, προσελκύουν και φανατίζουν μουσουλμάνους μετανάστες τρίτης και τέταρτης γενιάς που έχουν ήδη ενταχθεί στον τρόπο ζωής των χωρών που τους φιλοξενούν, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ο ισλαμικός ριζοσπαστισμός πέτυχε να προσηλυτίσει και να φανατίσει ακόμα και πολίτες δυτικών χωρών, τους οποίους στη συνέχεια έστρεψε εναντίον των ίδιων των χωρών τους. Στο πλαίσιο του ισλαμικού ριζοσπαστισμού εντάσσεται και η στρατολόγηση και αποστολή μαχητών σε περιοχές όπου διεξάγεται Ιερός Πόλεμος (Τζιχάντ). Αυτές οι πρακτικές και καταστάσεις είναι άκρως επικίνδυνες ιδιαίτερα στις δυτικές χώρες, όπου οι αξίες είναι πολύ διαφορετικές (πχ δημοκρατία, οικογένεια, θέση της γυναίκας στην κοινωνία, δίκαιο, παιδεία, θρησκεία, σάτυρα κλπ). Σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι δυνατή ανά πάσα στιγμή η πρόκληση επεισοδίων θρησκευτικού χαρακτήρα που θα μπορούσαν να γενικευθούν. Ιδιαίτερα δε στην Ελλάδα, είναι σχεδόν προφανής η στάση που θα τηρήσουν οι πλείστοι μουσουλμάνοι πρόσφυγες και λαθρομετανάστες σε περίπτωση εχθροπραξιών με την Τουρκία, γεγονός που θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα ασφαλείας και στο εσωτερικό της χώρας.
11. Τρομοκρατία. Τα διεθνή κυκλώματα τρομοκρατίας εκμεταλλεύονται τις ροές των προσφύγων και των λαθρομεταναστών για να περάσουν στην Ευρώπη στελέχη και μαχητές τους. Απώτερος σκοπός είναι η συγκρότηση ομάδων μέσα σε δυτικές χώρες, η στρατολόγηση και εκπαίδευση νέων μελών, η δημιουργία παρακλαδιών τρομοκρατικών οργανώσεων, η αποστολή νέων μαχητών σε περιοχές όπου η διεθνής τρομοκρατία έχει πιο έντονη δραστηριότητα, η μεταφορά κεφαλαίων μέσω δαιδαλωδών διαδρομών για χρηματοδότηση τρομοκρατικών οργανώσεων, η παροχή πνευματικής, ηθικής και οικονομικής στήριξης σε τρομοκρατικές οργανώσεις και ομάδες με τους ίδιους σκοπούς αλλά και σε εγχώριες τρομοκρατικές οργανώσεις, η διεξαγωγή ψυχολογικών επιχειρήσεων με εκτεταμένη χρησιμοποίηση των νέων τεχνολογιών, και εν τέλει η οργάνωση πυρήνων τρομοκρατίας που θα είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι, αλλά θα τηρούνται «εν υπνώσει» μέχρι τη στιγμή που θα αποφασισθεί η αφύπνιση, ενεργοποίηση και εμπλοκή τους στον τόπο και χρόνο που θα αποφασίσουν να χτυπήσουν. Κι αν στη χώρα μας δεν έχουν υπάρξει (ακόμα) τρομοκρατικά χτυπήματα, δεν ισχύει το ίδιο με άλλες δυτικές χώρες που πρόσφατα βίωσαν χτυπήματα της διεθνούς τρομοκρατίας (πχ Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Βέλγιο, Γαλλία κλπ) για να μην αναφερθώ και στις περιπτώσεις που τελευταία στιγμή αποφεύχθηκαν δεκάδες άλλα τρομοκρατικά χτυπήματα. Το γιατί δεν έχει στοχοποιηθεί ακόμα η Ελλάδα δεν είναι εύκολο να αναλυθεί σε αυτό το άρθρο. Σε γενικές γραμμές όμως θυμίζει την υπόσχεση του κύκλωπα Πολύφημου στον Οδυσσέα, ότι εκείνον θα τον έτρωγε τελευταίο.
12. Κίνδυνος αλλοίωσης της εθνολογικής υπόστασης του κράτους. Είναι δεδομένο ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας είναι κατά βάση ελληνικής καταγωγής. Η ελληνική κοινωνία δεν αντιμετώπισε προβλήματα από μεμονωμένους μετανάστες από δυτικές ή τρίτες χώρες, ούτε από μετανάστες που ήρθαν ομαδικά αλλά σε μικρότερους αριθμούς, όπως πχ από ανατολικές χώρες ή την Κίνα. Η μαζική όμως άφιξη προσφύγων και λαθρομεταναστών από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής έχει διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά, τα οποία είναι ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός τους, η διαφορετική θρησκεία με τις ιδιαιτερότητές της και την έντονη αντιπαράθεσή της με τους «άπιστους» και ειδικά με το χριστιανισμό, οι πάμπολλες και πολύ μεγάλες πολιτιστικές διαφορές, η απροθυμία τους να σεβαστούν τους νόμους και τα ήθη της χώρας που τους φιλοξενεί, ενώ αντίθετα συχνά επιχειρούν να επιβάλουν δικές τους συνήθειες, και το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία είναι άντρες. Για τους λόγους αυτούς η απορρόφησή τους από την ελληνική κοινωνία και η ενσωμάτωσή τους σε αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη. Αυτό ενισχύεται από τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό προσφύγων και λαθρομεταναστών,καθώς και από τα αποτελέσματα επιμειξιών που αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν (ελπίζω οι Ελληνίδες νέες να το σκεφτούν πολύ καλά πριν αποφασίσουν να συνάψουν σχέσεις με μουσουλμάνους μετανάστες και φέρουν στον κόσμο παιδιά που θα συγκροτήσουν μια νέα γενιά ισλαμιστών). Σε βάθος χρόνου, και αφού αποκτήσουν ελληνική υπηκοότητα, θα αποτελέσουν και ισχυρό σώμα ψηφοφόρων που θα μπορεί να επηρεάζει την πολιτική ζωή της χώρας και θα διεκδικεί θέσεις στα εθνικά μας θέματα.
13. Δυσβάσταχτο κόστος για την Ελληνική οικονομία. Παρά τα όποια κονδύλια και προγράμματα της Ευρωπαικής Ένωσης, το οικονομικό κόστος είναι τεράστιο για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας. Σε αυτό περιλαμβάνονται τα κόστη υποδοχής, σίτισης και διαμονής, των μετακινήσεων, των διαφόρων επιδομάτων και κοινωνικών παροχών, της υγειονομικής περίθαλψης, της εκπαίδευσης, και των πάσης φύσης λοιπών διευκολύνσεων, τα οποία καλούνται να επωμισθούν οι Έλληνες φορολογούμενοι, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε ανταποδοτικότητα. Στις προηγμένες οικονομίες υπάρχει τουλάχιστον η ανταποδοτικότητα της εύρεσης έστω και ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού για τις ανάγκες της βιομηχανίας, των μεγάλων γεωργικών και κτηνοτροφικών μονάδων, των ορυχείων, των κατασκευαστικών εταιρειών και αλλού. Στην Ελλάδα όμως, που η οικονομία βρίσκεται σε προβληματική κατάσταση και η όποια ανάπτυξη έρθει δεν θα προλάβει να απορροφήσει ούτε τους Έλληνες νέους και ανέργους, ουδεμία ανταποδοτικότητα μπορεί να υπάρξει και μας μένει μόνο το κόστος φιλοξενίας τους.

Όλες οι προαναφερθείσες σκέψεις αποτελούν αποτελέσματα αντικειμενικής ανάλυσης και είναι απαλλαγμένες από υποκειμενικά κριτήρια και προσωπικές απόψεις. Σκοπό έχουν τη βαθύτερη κατανόηση της κατάστασης και την ανάδειξη του προβλήματος στις πραγματικές του διαστάσεις, προκειμένου να καταστεί δυνατή η υποβολή ρεαλιστικών προτάσεων για την όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική αντιμετώπισή του. Σε όλα τα παραπάνω ασφαλώς και κάποιος θα μπορούσε να αναφέρει συγκεκριμένες περιπτώσεις που να δείχνουν ακριβώς το αντίθετο από τα αναφερόμενα. Ο καλόπιστος και αντικειμενικός αναγνώστης όμως γνωρίζει ότι αυτά θα αποτελούν εξαιρέσεις, μειοψηφίες και ειδικές περιπτώσεις, και σε καμία περίπτωση δεν θα αποτελούν τον κανόνα. Δυστυχώς είναι αργά για πολλά πράγματα που θα έπρεπε να είχαν ήδη γίνει εδώ και 5-6 χρόνια, αλλά η συνέχιση αδράνειας και λάθος επιλογών δεν είναι η ενδεδειγμένη και υπεύθυνη στάση που απαιτείται.

Κατόπιν των παραπάνω προτείνονται τα ακόλουθα και αφού υπάρξει

Συνεχής και συστηματική προβολή του θέματος σε όλα τα όργανα της ΕΕ, προκειμένου να υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση και λήψη μέτρων κατά της παράνομης μετανάστευσης.

1. Συνεχής ανάδειξη της Τουρκίας ως κράτους διακινητή μεταναστών, για λήψη αυστηρών μέτρων εναντίον της σε περίπτωση που δεν είναι συνεργάσιμη

2) Διεκδίκηση πλήρους χρηματοδότησης από την ΕΕ τόσο των επιχειρήσεων αποτροπής όσο και των δαπανών μετά την είσοδο των προσφύγων/μεταναστών, και τα χρήματα να τα διαχειρίζεται το κράτος και όχι οι ΜΚΟ.

3) Ουσιαστική συνεργασία με τις δυνάμεις της FRONTEX( η οποία να καταστεί πιο σοβαρή) και εκμετάλλευση της παρουσίας της, ώστε να καταδειχθεί η λαθρομετανάστευση ως ένα διεθνές πρόβλημα και να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο.

4) Συντονισμός των επιχειρήσεων από ειδικό κέντρο επιχειρήσεων, με απευθείας εικόνα απ’ όλα τα μέσα επιτήρησης και έκδοση διαταγών σε ανώτατο βαθμό. Σε αυτό το κέντρο επιχειρήσεων να υπάρχει και σύνδεσμος της FRONTEX.

5) Βελτίωση των διαδικασιών ελέγχου της μεθορίου για αποτροπή παράνομης εισόδου μεταναστών και σύλληψη των διακινητών, με ταυτόχρονη τεχνολογική αναβάθμιση των μέσων επιτήρησης (εκσυγχρονισμός των περιπολικών του λιμενικού, σταθερά και κινητά θερμικά ραντάρ, κάμερες, drones, κλπ).

6) Χρησιμοποίηση των συνοριοφυλάκων για το λόγο για τον οποίο προσλήφθηκαν και όχι για την κάλυψη άλλων αναγκών ή για προσωπικές εξυπηρετήσεις έναντι ψήφων.

7) Συνεχείς έλεγχοι στα δρομολόγια προώθησης των μεταναστών από τα σύνορα προς το εσωτερικό.

8) Αυστηροποίηση των διαδικασιών ταυτοποίησης με την άφιξη των μεταναστών στη χώρα (λήψη φωτογραφιών, δακτυλικών αποτυπωμάτων, φωτογραφιών ματιών/ίριδας, λήψη γενετικού υλικού για ταυτοποίηση DNA). Τήρηση αυτών των στοιχείων σε βάση δεδομένων που θα είναι διασυνδεδεμένη με βάσεις δεδομένων άλλων υπηρεσιών (πχ ΕΥΠ) αλλά και με αντίστοιχες βάσεις δεδομένων συμμαχικών χωρών (ΗΠΑ και ΕΕ).

9) Συνεργασία με αρχές πληροφοριών, αντιπληροφοριών και ασφαλείας ΗΠΑ και ΕΕ, προκειμένου, με βάση τα παραπάνω στοιχεία ταυτοποίησης, να ελέγχεται ποιοι από τους μετανάστες έχουν εμπλακεί σε τρομοκρατία ή εγκληματικές δραστηριότητες. Επέκταση της συνεργασίας αυτής σε όλα τα θέματα παράνομης μετανάστευσης.

10) Σε περίπτωση ανεπάρκειας των κέντρων υποδοχής, επέκτασή τους και κατασκευή καινούργιων σε απομονωμένες περιοχές/νησιά , ώστε να περιοριστεί στο ελάχιστο, και ει δυνατόν να μηδενιστεί, ο αριθμός των παράνομων μεταναστών που ζουν σε καταυλισμούς και σε γκέτο.

11) Αυστηρός υγειονομικός έλεγχος όλων των μεταναστών για τυχόν μεταδοτικές ασθένειες, και κράτησή τους στα κέντρα υποδοχής τουλάχιστον μέχρι να διαπιστωθεί ότι είναι υγιείς.

12) Ουσιαστικός διαχωρισμός των προσφύγων από τους λαθρομετανάστες και ξεχωριστή αντιμετώπισή τους(από την πρώτη στιγμή)

13) Να μην γίνονται αποδεκτές προφανώς ψευδείς και ανεπαρκείς δικαιολογίες για το χαρακτηρισμό των μεταναστών ως προσφύγων.

14) Άμεσος επαναπατρισμός των λαθρομεταναστών. Μέχρι τον επαναπατρισμό τους να κρατούνται για πολύ λίγο στα κέντρα υποδοχής.

15) Συνεργασία της κυβέρνησης μόνο με τις ΜΚΟ που μπορούν να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια και όχι με όσες κάνουν δημόσιες σχέσεις ή αποσκοπούν σε προβολή και οικονομικά οφέλη,με απώτερο σκοπό να διαλύσουν την χώρα μας.

16) Για όσους μετανάστες εγκριθεί η παραμονή τους, να γίνει πολλή προσεκτική και απόλυτα ελεγχόμενη διασπορά τους σε ειδικές περιοχές της επικράτειας και στοχευμένη εγκατάσταση σε περιοχές όπου θα μπορούν να είναι χρήσιμοι (πχ ως εργατικό δυναμικό), να είναι εύκολη η αστυνόμευση, και να μην είναι δυνατή η δημιουργία γκέτο, ώστε να μην δημιουργούνται προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες.

17) Αναβάθμιση των δυνατοτήτων της ΕΛΑΣ, με σύγχρονες τεχνολογίες και μέσα, αλλά και με κατάλληλη εκπαίδευση. Σε αυτό το πλαίσιο να εξετασθεί η σκοπιμότητα συγκρότησης ειδικής υπηρεσίας, με κατάλληλο προσωπικό, μέσα, και εξοπλισμό.

18) Συνεχείς και εντατικοί έλεγχοι της ΕΛΑΣ ώστε να διαπιστωθεί ποιοι από τους μετανάστες που ζουν στο εσωτερικό της χώρας (αστικά κέντρα και περιφέρεια) δεν έχουν άδεια παραμονής, και άμεσος επαναπατρισμός όσων δεν έχουν. Σε αυτό το πλαίσιο να αντιμετωπίζεται η επαιτεία όπως προβλέπεται από την ελληνική νομοθεσία, δηλαδή ως ποινικό αδίκημα.

19) Διενέργεια ελέγχων για την απασχόληση μεταναστών με μαύρη εργασία και πάταξη του παρεμπορίου.

20) Συλλογή πληροφοριών για τυχόν ύπαρξη και δραστηριότητα πυρήνων ισλαμικού ριζοσπαστισμού στη χώρα. Σε τέτοια περίπτωση παρακολούθηση των δραστηριοτήτων και διάλυσή τους.

21) Σχεδίαση του τρόπου αντιμετώπισης των μεταναστών σε περίπτωση κρίσης, γενικευμένης κρίσης ή πολέμου με την Τουρκία.Δηλαδή πανέτοιμα σχέδια για την αντιμετώπιση πιθανής εσωτερικο-ασύμμετρης απειλής

22) Αυστηροποίηση των προβλέψεων για χορήγηση ελληνικής υπηκοότητας σε μετανάστες.

23) Απεμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων από τα θέματα μετανάστευσης. Είναι επιεικώς απαράδεκτο ΥΦΕΘΑ και απόστρατος αρχηγός Γενικού Επιτελίου να τοποθετείται ως συντονιστής!!!

Το θέμα της λαθρομετανάστευσης λοιπόν αποτελεί πραγματικό πρόβλημα που εγκυμονεί κινδύνους και πρέπει να αντιμετωπισθεί σοβαρά, ως ένα θέμα εσωτερικής ασφάλειας, χωρίς παρωπίδες και κορώνες περί φασισμού, ρατσισμού κλπ. Όταν κάτι είναι βλαβερό για την υγεία μας ο οργανισμός μας προσπαθεί να το αντιμετωπίσει κι εμείς βοηθάμε σε αυτό όσο μπορούμε, πχ με φάρμακα, κατάλληλη διατροφή κλπ. Με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να σκεφτόμαστε και για την κοινωνία μας. Όταν κάτι είναι βλαβερό γι’ αυτήν, η κοινωνία είναι λογικό και αναμενόμενο να προσπαθήσει να το αντιμετωπίσει και η υπεύθυνη κυβέρνηση θα πρέπει να το διαπιστώσει έγκαιρα και να βοηθήσει σε αυτό.

Αν μετά απ’ όλα αυτά κάποιος δεν έχει πεισθεί ότι το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης για την κοινωνία είναι υπαρκτό και σοβαρό, το μόνο που μπορώ να πω είναι… Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσει.

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.