Του Νίκου Τζιόπα (31/10/2019)

Ως Ταυτότητα ορίζεται το σύνολο των ιδιοτήτων που προσδιορίζουν την ιδιαίτερη φύση ενός ατόμου ή συνόλου.

Και γιατί είναι η φύση ιδιαίτερη; Είναι απλούστατο να αναλύσει κανείς αυτό το πολύπλοκο ζήτημα. Είναι, μήπως, αταίριαστοι οι όροι απλό και πολύπλοκο; Ασφαλώς και όχι. Η φύση μας δίνει το παράδειγμα:

Όλα τα είδη στη φύση είναι τόσο ίδια μα και τόσο διαφορετικά. Ίδια στη βάση τους, μιας και αποτελούνται από μόρια, άτομα, DNA αλλά τόσο διαφορετικά στην εκδήλωση της ύπαρξής τους. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η ιδιαιτερότητα του κάθε είδους, η οποία εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους.

Το παρόν άρθρο δεν έχει σκοπό να ασχοληθεί φιλοσοφικά με το ζήτημα της Ταυτότητας. Αν και ίσως η φιλοσοφία θα έπρεπε να επανεισαχθεί στην πνευματική ζωή, ειδικώς των Ελλήνων, αφού είναι αυτή η οποία στην ουσία βοήθησε όσο τίποτα να δημιουργηθεί ο ανυπέρβλητος ελληνικός πολιτισμός, η βάση του ανθρωπίνου πολιτισμού.

Θα εξετάσουμε όμως το ζήτημα της Ταυτότητας κυρίως σε ό,τι έχει σχέση με τον άνθρωπο και την εκδήλωση της ζωής του.

"Κοινωνικό ον" κατά τον μέγα Αριστοτέλη ο άνθρωπος, δημιουργεί ακατάπαυστα κοινωνίες από την στιγμή που υπάρχει. Και τις δημιουργεί όπως ακριβώς δημιουργεί και τις ανθρώπινες σχέσεις σε προσωπικό επίπεδο. Όταν, για παράδειγμα, δημιουργείται μια φιλική, ερωτική ή οποιαδήποτε άλλη σχέση, είναι τα ΚΟΙΝΑ σημεία μεταξύ των ανθρώπων που την βοηθούν να χτιστεί, να εξελιχθεί και να έχει κάποια συνέχεια. Όσα περισσότερα είναι τα κοινά σημεία των ανθρώπων, που απαρτίζουν μια τέτοια σχέση, τόσο πιο στερεή είναι αυτή η σχέση.

Αν μεταφερθούμε από το προσωπικό στο κοινωνικό επίπεδο, αν ανοίξουμε τον κύκλο, θα δούμε ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες εξελίχθηκαν από το παρελθόν σε κοινωνίες «ομοίων» ανθρώπων. Τα εισαγωγικά στη λέξη μπαίνουν για δύο λόγους: πρώτον, για να τονιστεί η ιδιαιτερότητα που έγραψα στην αρχή και, δεύτερον, για να εξηγηθεί:

Με το επίθετο «όμοιοι» αναφέρομαι στα εθνικά σύνολα, μιας και η ιστορία διδάσκει ότι υπάρχει μια εσωτερική παρόρμηση στους ανθρώπους να ζουν και να δημιουργούν μαζί με άλλους ανθρώπους, με τους οποίους μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά και τα οποία τους ενώνουν:

-Καταγωγή

-Γλώσσα

-Θρησκεία

-Ήθη και Έθιμα

Αν προσπαθήσει κάποιος να ψάξει τις ρίζες αυτής της παρόρμησης ίσως αναλωθεί σε αέναες φιλοσοφικές και επιστημονικές αναζητήσεις. Κι επειδή ως γράφων δεν διεκδικώ ούτε τον τίτλο του φιλοσόφου, ούτε του επιστήμονα, θα σταθώ σε μια διατύπωση που μπορεί να εκληφθεί ως απλοϊκή αλλά, κατά τη γνώμη μου, είναι εντελώς ουσιαστική:

Οι άνθρωποι θέλουν να ζουν σε εθνικά σύνολα (όπως τα περιέγραψε ο μέγας Ηρόδοτος με τα 4 στοιχεία που τα χαρακτηρίζουν) γιατί έτσι τους αρέσει, έτσι αισθάνονται πιο άνετα, έτσι το βρίσκουν πιο εύκολο να ζουν κι έτσι αισθάνονται ευτυχισμένοι. Δεν διανοούνται ποτέ να επιβάλουν σε κανέναν να μιλήσει τη γλώσσα τους, επειδή όλοι μιλάνε την ίδια γλώσσα. Δεν διανοούνται ποτέ να επιβάλουν σε κάποιον να γιορτάσει κάτι άλλο από τις παραδοσιακές γιορτές γιατί όλοι τις γιορτάζουν. Δεν χρειάζεται νομίζω περισσότερη επεξήγηση επ’ αυτού. Εκείνο που πρέπει όμως να τονιστεί είναι ότι, όταν ένα άτομο ενός εθνικού συνόλου επιχειρήσει για οποιοδήποτε λόγο να ενταχθεί σε ένα άλλο εθνικό σύνολο, αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να μιλήσει μια άλλη γλώσσα και γενικά να αλλάξει τον τρόπο της συμπεριφοράς του σύμφωνα με τα ήθη του έθνους στο οποίο θέλει να ενταχθεί. Άρα λοιπόν, έχουμε μια αναγκαστική αλλαγή, η οποία θα τον βοηθήσει να ζει με ανθρώπους διαφορετικούς. Επειδή όμως η ένταξή του στο μέχρι πρότινος ξένο προς αυτόν έθνος είναι μια διαδικασία ετών, καταλαβαίνει κανείς το δύσκολο του εγχειρήματος. Αρκεί να αναφέρω τους Έλληνες μετανάστες σε κράτη όπως είναι η Αυστραλία, η Γερμανία, η Αμερική κ.ά., οι οποίοι όντας μετανάστες πρώτης, δεύτερης, τρίτης, κ.ο.κ. γενιάς, πρωτοστατούν σε εκδηλώσεις υπέρ των εθνικών συμφερόντων (όπως προσφάτως είδαμε να συμβαίνει με το Σκοπιανό) ενώ φαινομενικά έχουν ενταχθεί στις εθνικές ή και πολυεθνικές κοινωνίες στις οποίες ζουν. Τι είδους «ένταξη» είναι αυτή, όταν ο Έλληνας της Γερμανίας ή των ΗΠΑ διαμαρτύρεται για την πολιτική του κράτους στο οποίο ζει, έναντι του κράτους που τον γέννησε, πολύ θα ήθελα να μας εξηγήσει η αντίθετη πλευρά (ή πλευρές).

Συμπεραίνει ο καθένας, ότι αυτό που ονομάζουμε Ταυτότητα, είναι κάτι πολύ πιο ουσιώδες για τους ανθρώπους από την όποια οικονομική τους ευμάρεια. Είναι μια βιολογική, ψυχολογική και ηθική ανάγκη, η οποία είναι φανερό ότι υπάρχει και τους καθοδηγεί. Αφήνω στους φιλοσόφους και τους επιστήμονες να την εξηγήσουν, γιατί είναι φανερό ότι δεν μπορούν να την αρνηθούν.

Ιδιαιτέρως στις πολυεθνικές-πολυπολιτισμικές κοινωνίες, είναι πιο ξεκάθαρη η αξία της Ταυτότητας. Οι διάφορες εθνικές κοινότητες που τις απαρτίζουν κρατάνε γερά και με πίστη τα έθιμα των πατρίδων τους. Διαφυλάσσουν ως κόρην οφθαλμού την πίστη τους, ιδρύουν σχολεία για να μεταδώσουν την γλώσσα τους στις νεότερες γενιές, χτίζουν ναούς, φτιάχνουν πολιτιστικούς συλλόγους που τους επιτρέπουν όχι μόνο να μείνουν προσηλωμένοι στον πολιτισμό τους αλλά ακόμα και να τον μεταδώσουν στους γηγενείς κατοίκους της χώρας που ζουν. Κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό γιατί η ανάγκη του ανθρώπου να μεταφέρει και σε άλλους ανθρώπους τα πολιτιστικά στοιχεία με τα οποία γαλουχήθηκε και τα θεωρεί ωραία είναι που τον ωθεί να το κάνει.

Όσο οι πολιτισμοί αυτοί είναι συμβατοί σε κάποια σημεία (π.χ. φυλή, κοινές πολιτιστικές ρίζες, κοινή προέλευση γλώσσας κ.ά.), η συνύπαρξη μπορεί να είναι πιο εύκολη αλλά πάντως η Ταυτότητα της καθεμίας εθνικής κοινότητας παραμένει όπως έχει. Όταν όμως οι σταθερές αυτές δεν ισχύουν, τότε τα πράγματα οδηγούνται σε εκρηκτικές καταστάσεις, οι οποίες και θα καταλαγιάσουν μόνο με την επιβολή της ισχυροτέρας εθνικής κοινότητας (συνήθως των γηγενών ή των πιο πολυάριθμων ή των πιο ισχυρών). Δεν είναι και τόσο μακρινό το 1992, όπου στο Λος Άντζελες των Η.Π.Α., με αφορμή τον βίαιο ξυλοδαρμό ενός Αφροαμερικανού από αστυνομικούς, έλαβε χώρα μια τρομακτική εξέγερση, που είχε σαν αποτέλεσμα μαύροι και Μεξικάνοι να κυνηγούν λευκούς, οι λευκοί τους μαύρους και τους Μεξικάνους και όλοι μαζί τους Ασιάτες!

Για να έρθουμε στο σήμερα, ας ρίξουμε μια ματιά τι συμβαίνει στις χώρες της Ευρώπης, μιας Ευρώπης της οποίας, λόγω της μαζικής επέλασης του Ισλάμ μέσω της λαθρομετανάστευσης και του δήθεν προσφυγικού ζητήματος, οι πληθυσμοί αλλοιώνονται σε τέτοιο βαθμό, ώστε αν αυτό συνδυαστεί με τους ρυθμούς γεννήσεων των γηγενών πληθυσμών και των εποίκων, σε λίγα χρόνια δεν θα μιλάμε μόνο για αλλοίωση αλλά για προσπάθεια επιβολής μιας κοινότητας στην άλλη. Η ανάγκη διατήρησης της Ταυτότητας κάθε εθνικής ομάδας ή ομάδας με κοινά χαρακτηριστικά (π.χ. θρησκευτικές ομάδες, φυλετικές ομάδες) θα οδηγήσει σ’ αυτήν την σύγκρουση και είναι φανερό ότι η κάθε εθνική ή άλλου είδους ομάδα θα θέλει να επιβάλει την δική της Ταυτότητα. Πόσο μάλλον οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί, οι οποίοι μέσω του Κορανίου το διακηρύττουν εντελώς φανερά!

Η θέση της κυρίαρχης πολιτικής τάξης στην Ευρώπη είναι ότι πρέπει όλοι να αφομοιωθούν και να προκύψει ένα νέο πολιτιστικό προϊόν το οποίο θα προέρχεται από όλους και θα είναι σεβαστό από όλους. Άρα πάλι μιλάνε για ένα νέο είδος Ταυτότητας διότι κι αυτό θα έχει χαρακτηριστικά, απλώς δεν θα είναι τα εθνικά χαρακτηριστικά που έχουν οι υπάρχοντες πολιτισμοί. Αυτό όμως που δεν μπορεί να εγγυηθεί αυτή η θέση, είναι ότι η κυρίαρχη πολιτισμική ομάδα κάθε κράτους δεν θα προσπαθήσει να επιβάλει τις δικές της πολιτιστικές αντιλήψεις στις άλλες.

Το ερώτημα που συμπερασματικά θα πρέπει να μας βασανίσει και τελικώς να απαντήσουμε, είναι το εξής: Εφόσον με την Ταυτότητά μας πορευθήκαμε στους αιώνες και κάθε λαός είναι ευτυχισμένος με αυτήν, για ποιόν ακριβώς λόγο πρέπει να την αλλάξουμε σε μία άλλη; Και, εν τέλει, ειδικώς εμείς οι Έλληνες, οι φορείς μιας Ταυτότητας που έθεσε τις βάσεις του παγκοσμίου πολιτισμού, γιατί να θέλουμε να την αποποιηθούμε;

Τέλος, υπάρχει κι ένα ερώτημα, που θα μας οδηγήσει σε άνοιγμα της συζήτησης πάνω σε ηθικά ζητήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα: Δεν είναι ο υπέρτατος ρατσισμός να ζητάς την εξάλειψη της Ταυτότητας ενός εθνικού συνόλου, αντικαθιστώντας την με μία άλλη;

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

13/11/19

του Γεώργιου Σαγιά

Ο ΑΔΟΥΛΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ

Ο ελληνισμός στην διαχρονικότητά του χαρακτηρίζεται από εθνική συνέχεια. Συστατικά αυτής είναι -μεταξύ των άλλων- το ομότροπον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον, η συνέχεια καταγωγής της ελληνικής φυλής, το ομοΐστορον, το ομότοπον, η κοινή παράδοση και πίστη στον κοινό ελληνικό πολιτισμό, η γνώση των ιστορικών δικαίων του έθνους μας και η εθνική συνείδηση. Ελαχιστότατες διαφοροποιήσεις τινών εκ των ανωτέρω είναι ευκόλως εξηγητέες και απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Σωρεία πολιτικών λαθών και παραλείψεων (επιεικής ο χαρακτηρισμός), σε βάθος χρόνου, έχει οδηγήσει το έθνος των Ελλήνων σε εθνικές ταπεινώσεις και εθνικό ακρωτηριασμό (έτι συνεχιζόμενο -δυστυχέστατα). Ο Ελληνισμός αιμορραγεί στην Κύπρο, στην Ιωνία και στην Πόλη, στην Ρωμυλία, στην Μακεδονία, στην Ήπειρο και αλλού. Ανθελληνικές πολιτικές ξένων δυνάμεων είναι αναμενόμενες και προβλέψιμες αλλά συνάμα και αντιμετωπίσιμες με κατάλληλη εθνική πολιτική και βούληση. Αντεθνικές πολιτικές εντόπιων πολιτικών όμως, εξετάζονται υπό το πρίσμα της εθνικής ζημίας που προκαλούν, του δόλου και της συνέργειας εις βάρος του Έθνους μας και πρέπει να αντιμετωπιστούν με βάση τις σχετικές προβλέψεις του Συντάγματος της Ελλάδος και του κοινού αισθήματος περί «εφιαλτών».

Για το βόρειο τμήμα της ενιαίας Ηπείρου της αιωνίου Ελλάδος, ο 20ός αιώνας σήμανε τον -προσωρινό- χωρισμό της από τον υπόλοιπο εθνικό κορμό. Όπως αναφέρει ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέας στο «Ημερολόγιο 2019» της Συντονιστικής Φοιτητικής Ένωσης Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, «κι ήταν τότε, που μετά την Μακεδονία, η Ήπειρος χαιρόταν την απελευθέρωσή της από τον τουρκικό ζυγό. Τότε ακριβώς (1913), η Αυστροουγγαρία και η Ιταλία, αποφάσισαν να δημιουργήσουν το ανύπαρκτο μέχρι τότε, αλβανικό κράτος, αποσπώντας την Βόρειο Ήπειρο από την Ελλάδα, προκειμένου να την προσαρτήσουν στο νεοσύστατο κράτος. Και το πέτυχαν με το "Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας" (Δεκέμβριος 1913)». Επρόκειτο για μία βίαιη απόσπαση γης από τον εθνικό μας κορμό. Αυτό όμως, σαφώς και δεν έγινε δεκτό από τους γηγενείς, αυτόχθονες, ιθαγενείς, αρχαιόθεν, πάντα, συνεχώς, διαρκώς και αδιαλείπτως εκεί στις πατρογονικές εστίες, Έλληνες, οι οποίοι δεν δέχτηκαν την εκ νέου υποδούλωσή τους και ξεσηκώθηκαν, επαναστάτησαν ενάντια στο άδικο. Στις 17 Φεβρουαρίου 1914, στο Αργυρόκαστρο, κηρύχθηκε ο αγώνας για την Ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Μητέρα Ελλάδα με επικεφαλής τους Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, Κονίτσης Γερμανό και Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα Βλάχο. Σχηματίσθηκε η Κυβέρνηση Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου με Πρόεδρο τον Γεώργιο Χρ. Ζωγράφο και άλλους εθνικούς αγωνιστές καθώς και τους προαναφερθέντες Μητροπολίτες.

Οι Έλληνες νίκησαν τους Αλβανούς, με αποτέλεσμα να υπογραφεί το περίφημο «Πρωτόκολλο της Κερκύρας» στις 17 Μαΐου 1914, βάσει του οποίου παρείχετο πλήρης διοικητική, θρησκευτική και εκπαιδευτική αυτονομία στην Βόρειο Ήπειρο. Η Αλβανία, δεν σέβεται το «Πρωτόκολλο της Κερκύρας», το οποίο όμως έχει αναγνωρίσει! Υπάρχει μάλιστα και σχετική δήλωση της «Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου της Αλβανίας», της 12-06-1914, η οποία υπογράφεται από τον Πρόεδρό της κ. Αύγουστο Κραλ και αναφέρει ότι: «Η Α.Υ. ο Ηγεμών των Αλβανών και η Κυβέρνησίς του απεδέχθησαν εξ ολοκλήρου και άνευ όρων την συμφωνίαν της Κερκύρας ….». Με άλλες λέξεις το «Πρωτόκολλο της Κερκύρας» αποτελεί νομικά ενεργό κείμενο στον αγώνα για δικαίωση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού! Σημειώνεται εμφατικώς ότι η ηρωική Χειμάρρα , με αρχηγό τον γενναίο Σπυρομήλιο, δεν αναγνώρισε το «Πρωτόκολλο της Κερκύρας» διότι επέμενε στην Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Στην συνέχεια, εξαιτίας κυρίως του εθνικού διχασμού και του αλβανικού μισελληνισμού, η Βόρειος Ήπειρος αφέθηκε απροστάτευτη. Στα 1933-1935, ο μετέπειτα αρχηγός του Μ.Α.Β.Η. (Μετώπου Απελευθερώσεως Βορείου Ηπείρου) και ήρωας Βασίλης Σαχίνης καθώς και άλλοι Ηπειρώτες, εκέρδισαν Απόφαση από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να λειτουργούν απρόσκοπτα τα Ελληνικά Σχολεία στις Ελληνικές Περιοχές. Λίγο αργότερα, στα 1940-1941, ο νικηφόρος Ελληνικός Στρατός γίνεται δεκτός με έξαλλο ενθουσιασμό ως απελευθερωτής στις πατρογονικές εστίες στη Βόρειο Ήπειρο. Τον Ιούλιο του 1946, πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι η Διάσκεψη των τεσσάρων νικητριών Δυνάμεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η Ελληνική Κυβέρνηση έθεσε επισήμως το θέμα της Ένωσης της Βορείου Ηπείρου με την υπόλοιπη Ελλάδα. Το θέμα ενεγράφη στην Ημερήσια Διάταξη και προωθήθηκε στους Υπουργούς Εξωτερικών των νικητριών Μεγάλων Δυνάμεων (Η.Π.Α. Ρωσία, Αγγλία, Γαλλία). Μετά τη Σύσκεψη αυτών στην Νέα Υόρκη (04-11-1946 έως 12-12-1946), η απόφαση παρέμεινε εκκρεμής για να συζητηθεί, μετά τη λύση του Αυστριακού και Γερμανικού θέματος. Το μεν Αυστριακό επιλύθηκε το 1955 (με την Αυστρία να κατατάσσεται στις ουδέτερες χώρες) ενώ το Γερμανικό το 1990 (με την επανένωση της Γερμανίας). Συνεπώς, το θέμα της Βορείου Ηπείρου με την υπόλοιπη Ελλάδα παραμένει ανοικτό, σύμφωνα με την Ιστορία και το Διεθνές Δίκαιο!

Με βάση τα ανωτέρω, στα βήματα του αοίδιμου Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Σεβαστιανού, συνεχίζοντας τον τιτάνιο αγώνα του για τα ανθρώπινα δικαιώματα των αδελφών μας Ηπειρωτών της Βορείου Ηπείρου, κάνουμε το μνημόσυνο των δολοφονημένων αδελφών μας Αριστοτέλη Γκούμα, Κωνσταντίνου Κατσίφα και των άλλων εθνομαρτύρων τού Αλίκου και κάθε περιοχής τής Βορείου Ηπείρου εφαλτήριο για την εντατικοποίηση του αγώνα για την ιερή και απαράγραπτη διεκδίκηση των ανθρωπίνων και εθνικών μας δικαιωμάτων και στη Βόρειο Ήπειρο. Το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου της ενιαίας Ηπείρου, είναι ενεργό εθνικό ζήτημα και πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την  πλήρη δικαίωση! Από την Μονή του Αποστόλου Ανδρέα, την Αμμόχωστο και την Κερύνεια της κατεχόμενης Κύπρου μας, το Μοναστήρι και τη Γευγελή της βαλλόμενης Μακεδονίας μας έως και τον Γενούσο ποταμό της Βορείου Ηπείρου μας, ο εθνικός αγώνας συνεχίζεται ως την πλήρη εθνική δικαίωση!

Γεώργιος Δ. Σαγιάς

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

1/11/19

του Χάρη Βασιλόπουλου

Δημιουργία αγροτικών σχολών

Χρειάζεται η δημιουργία αγροτικών σχολών (γεωργικών, αλιευτικών κλπ) στην Ελληνική επικράτεια από τις οποίες θα αποφοιτούν εξειδικευμένοι αγρότες-«επιστήμονες». Θα πρέπει να υπάρχει υποχρεωτική διετής φοίτηση σε μαθήματα, όπως είναι η φυσική-γεωγραφία (γεωμορφολογία), η χημεία, τα μαθηματικά, η μετεωρολογία, η μηχανική, η γεωλογία, κλπ., προς κατανόηση της εργασίας, πιστοποιούμενη με δημόσιο αγροτικό απολυτήριο. Μετέπειτα, για όποιον το επιθυμεί, θα είναι δυνατή η περαιτέρω διετής φοίτηση για την απόκτηση επισήμου πτυχίου. Προϋπόθεση ένταξης των υποψηφίων αγροτών στις αγροτικές σχολές είναι η μετοίκηση στην επαρχία. Δεν θα εμπίπτουν στις πανελλαδικές εξετάσεις, αλλά θα λειτουργούν αυτόνομα και ο ενδιαφερόμενος θα εισάγεται στη σχολή μέσω απολυτηρίου ανώτερης εκπαίδευσης (απολυτήριο λυκείου) και βάσει των προαναφερθέντων μαθημάτων. Πέραν των εκπαιδευμένων-πιστοποιημένων αγροτών, οι οποίοι θα είναι επαγγελματίες αγρότες (είτε ως επιχειρηματίες είτε ως ιδιωτικοί υπάλληλοι), δεν θα λογίζεται ως επαγγελματίας αγρότης (π.χ. γεωργός) ο έχων, για παράδειγμα ένα κτήμα στο οποίο καλλιεργεί ό,τι θέλει για προσωπική/οικογενειακή χρήση των προϊόντων και όχι για εμπορία αυτών. Η αγροτική καλλιέργεια-παραγωγή για προσωπική χρήση δεν θα είναι σε καμία περίπτωση παράνομη, διότι συμβάλλει στην αυτάρκεια του ελληνικού λαού. Θα πρέπει, όμως, να υπάρχει κρατικός έλεγχος και επιβολή προστίμων σε επαγγελματίες και μη επαγγελματίες αγρότες (π.χ. για παραβίαση της νομοθεσίας περί προστασίας του περιβάλλοντος). Οι παλαιοί αγρότες άνω των 50 ετών θα εξαιρεθούν από τις νέες ρυθμίσεις ενώ, όσοι είναι ήδη αγρότες και δεν έχουν συμπληρώσει το 50^ο  έτος της ηλικίας τους, θα να φοιτήσουν σε ταχύρρυθμα προγράμματα στις ίδιες σχολές (για 6-12 μήνες).

Κίνητρα προς ενδιαφερομένους

Δωρεάν φοίτηση στην ως άνω σχολή, δωρεάν χρήση γης (εκμετάλλευση γης η οποία ανήκει στο Ελληνικό Έθνος και παραμένει ανεκμετάλλευτη τόσα χρόνια), απόκτηση μηχανημάτων και τεχνολογίας με μορφή χρηματοδοτικής μίσθωσης (leasing) ή άτοκου κρατικού δανείου, μηνιαία εισοδήματα από την πρώτη ημέρα και ετήσιο μέρισμα ανάλογο της παραγωγής και της εκάστοτε τιμής τους προϊόντος. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει εντοπιότητα τότε μέρος της μίσθωσης της οικίας θα δίδεται από το κράτος, ως βοήθημα, από την πρώτη ημέρα εγκατάστασης έως ότου επιτευχθεί ικανοποιητική-βιώσιμη παραγωγή, η οποία θα ορίζεται από ειδικό κλιμάκιο (δείτε παρακάτω).

Επιβολή δασμών

Εσπεριδοειδή, οπωροκηπευτικά κ.ά. (π.χ λεμόνια Αργεντινής, πατάτες Αιγύπτου) θα πρέπει να εισάγονται με υψηλούς δασμούς (όχι να απαγορεύεται η εισαγωγή τους, έχει διαφορά και η απαγόρευση δρα αρνητικά στην ψυχολογία και στις προτιμήσεις του καταναλωτή). Οι δασμοί θα επιβάλλονται όχι σε προϊόντα προέλευσης από κράτη-μέλη της Ε.Ε. αλλά σε αγαθά παραγόμενα από τρίτες χώρες. Αυτό δεν θα έρθει σε σύγκρουση με την νομοθεσία της Ε.Ε., οπότε δεν θα υπάρχουν κυρώσεις. Με αυτό τον τρόπο θα υπάρχουν εισαγωγές από Κύπρο, προς ενίσχυση της Κυπριακής οικονομίας, αλλά και από άλλα κράτη της Ε.Ε., εκτιμώντας ότι οι τιμές θα είναι υψηλότερες ή ίσες με της τιμές των ελληνικών προϊόντων και επιβάλλοντας κατώτατες και ανώτατες τιμές ανά προϊόν.

Τμήμα εθνικής αγροτικής ανάπτυξης υπαίθρου και χωριών

Στα πλαίσια της Εθνικής παραγωγής, θα υπάρξει σχέδιο δημιουργίας νέων αγροτών και νέων ποικιλιών-καλλιεργειών καθώς και κίνητρα προς νέους ανθρώπους προκειμένου να μετοικήσουν στην ύπαιθρο και στα χωριά. Έτσι θα έρθει η αποκέντρωση, θα δοθεί ζωή στα ελληνικά χωριά, θα μειωθεί η ανεργία και παράλληλα θα αυξηθεί η πρωτογενής παραγωγή, άρα και η ελαφρά βιομηχανία και οι επενδύσεις στην τεχνολογία. Επενδύσεις στην τεχνολογία σημαίνει προσέλκυση νεολαίας, αύξηση πληθυσμού, ζωή στα χωριά, μείωση της υπογεννητικότητας. Η επένδυση στην επαρχία-χωριά-ελληνική ύπαιθρο, αφού αυξήσει την παραγωγή, θα φέρει αύξηση εξαγωγών και μείωση τιμών εγχωρίων προϊόντων με ταυτόχρονη αποστροφή από τα εισαγόμενα ευρωπαϊκά και συνεπαγωγικά αύξηση του ΑΕΠ.

Τμήμα ελέγχου προόδου νέων αγροτών και επίλυσης προβλημάτων της ελληνικής γης και των κατοίκων της

Μηνιαίος έλεγχος προόδου νέων αγροτών μέσω τεχνολογίας (drones, googlemaps, socialmedia) και φυσική-επιτόπια αυτοψία τουλάχιστον μία φορά ανά έτος για την επιβεβαίωση της προόδου και της παραγωγικότητας. Ορισμός ικανοποιητικής παραγωγής αναλόγως την καλλιέργεια, την περιοχή και άλλες παραμέτρους. Σύσταση επιτροπής καταγραφής και επίλυσης προβλημάτων ελληνικών χωριών (π.χ. αρδευτικά έργα, γέφυρες, δρόμοι, καταγραφή και επίλυση διαφόρων άμεσων αναγκών των κατοίκων). 

Σημειώσεις:

• Σαφέστατα, πολλές παράμετροι πρέπει να ληφθούν υπόψη και να επιλυθούν. Η ανάπτυξη των παραπάνω ιδεών και προτάσεων μπορεί να γίνει μέσω σύστασης ειδικού κλιμακίου επιστημόνων, τεχνοκρατών και επαγγελματιών του αγροτικού τομέα.
• Τα ως άνω μπορούν να προσαρμοστούν σε διάφορους κλάδους του αργοτικού τομέα (γεωργικά προϊόντα, κτηνοτροφικά προϊόντα, προϊόντα αλιείας κ.ο.κ,).
• Τα τεχνολογικά μέσα, τα απόβλητα από την παραγωγική διαδικασία και οι κατάλληλοι επιστήμονες, μέσω της αύξησης της αγροτικής κυρίως παραγωγής, μπορούν σε μελλοντικό στάδιο να αναπτύξουν και βιοκαύσιμα (ο τρόπος θα αναλυθεί σε επόμενη μελέτη-πρόταση).

Εν κατακλείδι, χρειάζεται επιμονή, υπομονή και επανασχεδιασμός. Δεν είναι δυνατόν μέσα από δύο σελίδες να διαμορφωθεί και να αλλάξει όλο το σύστημα του αγροτικού τομέα της Ελλάδας. Αυτά είναι ιδέες και σκέψεις, που πρέπει να δούμε κατά πόσο είναι υλοποιήσιμες.

Πρέπει όταν έρθει η ώρα επανασχεδιασμού να τα δούμε ένα προς ένα προσθέτοντας εφικτές ιδέες και προτάσεις και αφαιρώντας τις ανέφικτες, ανάλογα με τις συνθήκες που θα επικρατούν.

7/1/19

Του Λάμπρου Χουλιάρα

Θετική η προσπάθεια της νέας κυβέρνησης για παροχή ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού.... αλλά ατελής, μεθοδευμένη και αποσπασματική.

Θέση και προτεραιότητα μας, πρέπει να είναι, οι απανταχού Έλληνες, να δικαιούνται, να έχουν λόγο στα πολιτικά δρώμενα της χώρας και όπως θεσμοθετηθεί η συμμετοχή της Ομογένειας στις  εκλογικές διαδικασίες της χώρας, εκτός των αυτοδιοικητικών. Το ιταλικό μοντέλο, που προορίζει θέσεις στη Βουλή για την εκπροσώπηση της διασποράς, είναι ένα πρότυπο και ισχυρό επιχειρηματολογικό παράδειγμα που θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στη χώρα μας.

Έτσι, βασιζόμενοι :

α) στα άρθ. 51 & 4 και 108 του Συντάγματος, που μιλούν για εκλογικά δικαιώματα των Ελλήνων εκτός Ελλάδος και υποχρεώνουν το Ελληνικό κράτος να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για τη διατήρηση των δεσμών του απόδημου Ελληνισμού με την Ελλάδα,

β) στο Ν. 3480/2006 που θέλει να καλύψει την ιστορική υποχρέωση /Εθνικής σημασίας, που αναμφισβήτητα ενδυναμώνει τους δεσμούς του Ελληνισμού με τη Πατρίδα, που αποτελεί ορόσημο στις σχέσεις της πολιτείας με τον Ελληνισμό της διασποράς, με αποστολή την έκφραση του απανταχού ελληνισμού και αναφέρεται στην οργάνωση, τη λειτουργία και τις αρμοδιότητες του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (Σ.Α.Ε).

και γ) στο ότι σε μια εποχή αποδυνάμωσης του Ελληνισμού και της Πατρίδας, δεν είναι νοητό οι Έλληνες ομογενείς του Εξωτερικού να μην έχουν τον επιβαλλόμενο, θεσμικό, αποφασιστικό, εθνικό και πολιτικό λόγο για τα τεκταινόμενα της μητέρας πατρίδα τους ενώ έχουν οι αλλογενείς πολίτες/ της χώρας.

Στο πλαίσιο μιας θεαματικής τομής, που θα αναγνωρίζει την αναγκαιότητα της φυλετικής διασύνδεσης του έθνους και τη δικτύωση του ελληνισμού παγκοσμίως,  ως προς τις  πολιτικές σχέσεις Ελλαδικού κράτους και απανταχού ελληνισμού, υπό μια ολοκληρωμένη αφετηρία και διάσταση, που οραματιζόμαστε, Θα πρέπει όπως θεσμοθετηθεί :

-Η μετατροπή του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού, σε Παγκόσμια Ομογενειακή Οργάνωση Ελληνισμού, που θα καλύπτει όλους τους απανταχού έλληνες στην καταγωγή και όχι μόνον αυτούς που αποδήμησαν από τη χώρα..

- Το δικαίωμα του εκλέγειν και  στους  Έλληνες-ίδες στη καταγωγή, ανά το κόσμο, αφού θα έχουν εφοδιαστεί {κατόπιν αιτήσεως και καταβολής  στο ΄΄ Εθνικό Ταμείο Άμυνας ΄΄,  το ποσό των 100 Ε ή του αντίστοιχου ελληνικού νομίσματος, και το οποίο  αυτό ποσό  θα διατίθεται, αποκλειστικά για τη Στρατιωτική Ισχύ της Πατρίδος (για να μην γίνεται διασπάθιση του σε άλλους σκοπούς)},  μέσω των Προξενικών Αρχών, με ειδική ηλεκτρονική κωδικοποιημένη/ μηχανογραφημένη κάρτα-μοναδικό μητρώο, που θα αποτελεί και μητρώο του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (Σ.Α.Ε)- Παγκόσμιας Ομογενειακής Οργάνωσης Ελληνισμού (Π.Ο.Ο.Ε.), που θα βελτιωθεί ως προς την αξιοπιστία του, και θα δημιουργηθούν ειδικοί εκλογικοί κατάλογοι Ελλήνων της ομογένειας/διασποράς/εξωτερικού π.χ. Έλληνας της Κύπρου- Αλβανίας-  Τουρκίας- Αυστραλίας-Ρωσίας-Η.Π.Α-Ρουμανίας-Ιταλίας, κ.λ.π.. Αυτονόητο είναι ότι στους ομογενείς του εξωτερικού θα συμπεριλαμβάνονται και οι Έλληνες εξωτερικού καταγόμενοι εκ Κύπρου, Αλβανίας, Βόρειας ΄΄κατεχόμενης ΄΄ Μακεδονίας(Μοναστηρίου-Γευγελή), Βουλγαρίας, Τουρκίας, Συρίας κ.λ.π., διότι δεν νοείται ένα Έθνος να έχει πολλούς απόδημους λαούς.

-Υποψήφιοι βουλευτές Εξωτερικού-δικαίωμα του εκλέγεσθαι, όμως θα έχουν, μόνον έλληνες της ομογένειας/διασποράς/εξωτερικού, που είναι συγχρόνως και  Έλληνες πολίτες, έτσι ώστε να αποτελεί κίνητρο και για την πολιτογράφηση των απανταχού Ελλήνων, στην Πατρίδα.

-Προτείνεται  η κατανομή των ομογενών σε τρις(3) εκλογικές περιφέρειες εξωτερικού, και να αποδοθούν σε αυτές (15) βουλευτικές έδρες (εκ των 300) που θα καταλαμβάνονται από τους Έλληνες πολίτες του Εξωτερικού και  που αποδεδειγμένα-τεκμηριωμένα διαμένουν, άνω των τριών (3)ετών στο εξωτερικό, μέσα από ψηφοδέλτια ανά εκλογική περιφέρεια. Η Κατανομή αυτών των βουλευτικών Εδρών στις εκλογικές περιφέρειες εξωτερικού να είναι ως εξής: έξι(6) για τους Έλληνες της Β. κ Ν. Αμερικής, έξι(6) για τους Έλληνες των κρατών της Ευρώπης και της Ασίας, και τρεις (3) για τους Έλληνες των κρατών της Αφρικής και της Ωκεανίας/Αυστραλίας.

- Έτσι, με ένα νέο εκλογικό νόμο, να θεσπισθεί, η  ηλεκτρονική ψήφος  για τους κατοίκους εξωτερικού, οι (300)Βουλευτές, θα κατανέμονται, σε 15 Εθνικούς/επικρατείας (με ανοικτό  το ενδεχόμενο να αυξηθούν σε 18), σε (15) Ελλήνων εξωτερικού (Ομογενών) και (270)Ελλήνων του εσωτερικού. Το ΄΄μπόνους΄΄ του πρώτου κόμματος θα είναι ακριβώς αντίστοιχο όσο και το ποσοστό που έλαβε στις εκλογές, π.χ. αν λάβει 38,51%, θα λάβει και (39) βουλευτές ΄΄μπόνους΄΄, αν λάβει 35,41%, θα λάβει (35) βουλευτές ΄΄μπόνους΄΄ και όχι (50) που παίρνει σήμερα (έτσι, οι 15 εκλεγμένοι βουλευτές των εκλογικών περιφερειών του εξωτερικού θα αφαιρεθούν-περίπου- από το ΄΄μπόνους΄΄ του πρώτου κόμματος). Ως όριο εισαγωγής στη βουλή κόμματος να  μελετηθεί το 3,5 ή 4,% και η ψήφος των ομογενών να  προσμετρείται στο συνολικό αριθμό- ποσοστό  για την κατάταξη των κομμάτων.  

-Επίσης ο  <<Πρόεδρος των Ελλήνων>>, να εκλέγεται, για θητεία 5 χρόνων, απευθείας από  συγκροτημένο εκλογικό σώμα  των απανταχού  Ελλήνων (εντός και εκτός Ελλάδος), όπου για να συμμετάσχει κάποιος  έκτος Ελλάδος (ως εκλογέας ή εκλεγόμενος), πέραν της Ελληνικής καταγωγής του είτε των πολιτικών του ελληνικών δικαιωμάτων, θα καταβάλλει ετησίως στο ΄΄ Εθνικό Ταμείο Άμυνας ΄΄, το ποσό των 200 Ε ή του αντίστοιχου ελληνικού νομίσματος, και το οποίο συνολικό  αυτό ποσό  θα διατίθεται, αποκλειστικά για τη Στρατιωτική Ισχύ της Πατρίδος, (για  να συμμετέχουν όλοι οι έλληνες στην Εθνική Ασφάλεια και να μην γίνεται διασπάθιση του σε άλλους σκοπούς). 

Οι προωθούμενες ρυθμίσεις από τα σημερινά κόμματα της βουλής,  εξυπηρετώντας το κάθε ένα από την πλευρά του, τα ιδιοτελή του συμφέροντα , διαχωρίζουν, διασπούν και πικραίνουν για άλλη μια φορά  τους διάσπαρτους ανά την υφήλιο ομογενείς μας, στερώντας  τους ουσιαστικά και  σε μεγάλο βαθμό το δικαίωμα να συμμετάσχουν στα πολιτικά δρώμενα της  μητέρας πατρίδος. Από την άλλη πλευρά, το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι παραχωρείται  απλόχερα σε μια κατηγορία ΄΄δήθεν΄΄ Ελλήνων πολιτών του εξωτερικού, που πολλοί  από αυτούς πλέον είναι εκ των ελληνοποιηθέντων προσφάτως, προερχομένων, από την  Αλβανία, Ρωσία, Γεωργία, Πακιστάν, Ινδών και μουσουλμάνων της Θράκης που διαβιούν στο εξωτερικό και ιδίως στην Γερμανία και Αγγλία. Όσο αφορά την αντιπροσώπευση  των ομογενών, στην ελληνική βουλή, ούτε λόγος, 1-2 το πολύ από τα ψηφοδέλτια επικρατείας ( που θα προέρχονται από λίστα και πιθανόν  εκ των αλλοεθνών ελλήνων πολιτών, αφού με τους 15 βουλευτάς από το επικρατείας, για να εκλέξει κάποιο κόμμα βουλευτή  θα απαιτείται, άνω του 6-6,5%. Συνεπώς η χορήγηση των πολιτικών δικαιωμάτων του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στους απανταχού Έλληνες ομογενείς, είναι εμπαιγμός  αφού, δεν θα είναι καθολική η ψήφος τους, για όποιον ομογενή επιθυμεί και δεν προβλέπεται να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, όπως προτείνεται να υλοποιηθεί, με την ευκαιρία και των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων που θα γίνουν από την υφισταμένη αναθεωρητική βουλή. Στα κρίσιμα   χρόνια που διανύουμε, οι Έλληνες ομογενείς αξίζουν μιας λύσης που θα αναβαθμίζει  την εθνολογική και ιστορική τους υπόσταση, τη δικτύωση τους με τη Μητέρα Πατρίδα και  αυτή μπορεί να βρεθεί τώρα που υπάρχει το momentum, των Συνταγματικών μεταρρυθμίσεων.

2-11-2019

ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ

ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΕΛ.ΑΣ. έ.α.