ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ. Διάλεξε παράταξη!

 

 

 

 

 

 

Γραφει ο Γ. Σαγιάς

 

Δύο μεγάλες παρατάξεις ετοιμάζονται να εντείνουν την αντιπαράθεσή τους. Ήδη συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους. Όχι ίσες και με άνισους όρους.
Από τη μία πλευρά είναι οι παγκοσμιοποιητές και οι διεθνιστές με το κατά χώρα κόμμα των πολιτικών κομμάτων που πολλά αντεθνικά κόμματα μαζί κατ' ουσίαν συγκροτούν (διότι αποτελούν την άλλη όψη τού ίδιου νομίσματος), υποστηρίζοντας τα ανοιχτά σύνορα και τις επιμειξίες που οδηγούν σε παγκόσμια ομογενοποίηση. Από την άλλη, είναι οι ανά χώρα πατριώτες και εθνικιστές, γνωρίζοντας καλά το μεταξύ τους συγκρουσιακό στοιχείο (διότι δεν υπάρχει διεθνής των εθνικιστών) αλλά βρίσκοντας κοινό τόπο αγώνα στην προστασία των εθνικών ταυτοτήτων και της έννοιας τής φυλής. Ενδεχομένως, το κόμμα των πολιτικών κομμάτων και οι τοπικές συνιστώσες του να φαίνονται διαφορετικές για τους αδαείς αλλά στην πραγματικότητα είναι ίδια στις βασικές κατευθύνσεις τους. Πολυπολιτισμικά, αντεθνικά, πανθρησκειακά ή αγνωστικιστικά ή αθεϊκά, (τα περί πίστεως ή μη στοιχεία μάλιστα είναι εγκιβωτισμένα στον λεγόμενο δικαιωματισμό και στην λεγόμενη πολιτική ορθότητα, τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από στέρηση τού δικαιώματος τής ελεύθερης έκφρασης και επιλογής και συνιστούν πολιτικό ανορθολογισμό μισαλλόδοξων φανατικών νεοταξιτών).
Αντιθέτως, τα εθνικά κινήματα και κόμματα, παρά τις πασιφανείς εθνικές τους διαφορές, εδράζονται στην πίστη και στη λογική τής ελευθερίας και της δημιουργίας, του δικαιώματος της εθνικής καταγωγής και υπάρξεως, τής πίστης (παρά τις υπαρκτές και σε αυτό το πεδίο διαφορές) και της λογικής, της διαφορετικότητας, της ρίζας και της συνέχειας, δηλαδή, εν τέλει, στη συνεννόηση με βάση το τετράπτυχο Πατρίδα, Ταυτότητα, Παράδοση, Μέλλον, με άλλα λόγια στο δικαίωμα τού ανθρώπου να ζει και να συνεχίσει να ζει ως άνθρωπος ελεύθερος και δημιουργικός και όχι ως αντάνθρωπος σκλάβος και υποτακτικός.


Από τη μία πλευρά η λεγόμενη παγκόσμια νέα τάξη πραγμάτων, με πλήρες οπλοστάσιο (στρατευμένοι πολιτικοί, υπάκουοι υποτακτικοί "βασιβουζούκοι", μεγάλα παγκόσμια δίκτυα επικοινωνιών, τεράστια κεφάλαια μέσω και αχρήματης οικονομίας, ποικιλόμορφη αστυνομία σκέψης και δράσης κ.ά.), αντεθνική και αντιανθρώπινη. Από την άλλη, πατριωτική και ανθρώπινη, όμως διασπασμένη και ήδη λαβωμένη, η εθνική παράταξη, με πενιχρά μέσα και απόπειρες "πολιτικού αντάρτικου", σε πεδίο, με μέσα και όρους που ορίζει η αντίπαλη παράταξη. Σε αυτή τη νέα "παράταξη μάχης", οφείλουν οι πάντες να πάρουν θέση, οφείλεις κι εσύ: Με τους αρνητές και τους προδότες των εθνών ή με τους πατριώτες; Με τους ψεκασμένους από προπαγάνδα υπέρ τής πολυμειξίας ή με την καταγωγική συνέχεια; Με τα μεταλλαγμένα υβρίδια ή με το ανθρώπινο πρόσωπο;
Όσο θα αργείς να πάρεις θέση στην εθνική παράταξη, τόσο θα σε σκλαβώνουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο και θα νιώθεις ανήμπορος. Επάλξεις εθνικού αγώνα υπάρχουν. Μπορεί να μην ομονοούν οι "πολέμαρχοι" αλλά οι επάλξεις υπάρχουν. Δεν συντονίζονται ακόμη τα εθνικά δίκτυα αλλά τα αυγά των αετών επωάζονται. Δεν χωρά λοιπόν υπεκφυγή ή απογοήτευση, διότι η σύγκρουση δεν θα έρθει: είναι ήδη εδώ! Αυτό που δεν είναι ορατό είναι ο χρόνος τής μετωπικής σύγκρουσης. Όμως, όχι άλλες αυταπάτες: ή με το έθνος ή με τους διεθνιστές και τους αποστάτες!
Αποστάτες είναι αυτοί που εγκατέλειψαν τον υπέρ έθνους αγώνα και ενετάχθησαν στο σύστημα ως γρανάζι του. Ως γενίτσαροι, είναι περισσότεροι επικίνδυνοι από τους ήδη, παλαιόθεν και δεδηλωμένους αντιπάλους. Τώρα, όλοι αυτοί μαζί, παλαιοί και νέοι παγκοσμιοποιητές και διεθνιστές, αντεθνικώς σκεπτόμενοι και πράττοντες, λειτουργούν ως το πυροβολικό -ενιότε και ως πέμπτη φάλαγγα- τού συστήματος. Εφήμεροι εαυτούληδες, αργυρώνητοι δούλοι, πιονέροι και κομσομόληδες τού αντεθνικισμού, κομμουνισμένοι νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές αλλά και φοβικοί ψοφοδεείς "κατισανπατριώτες" εκτελούν υπηρεσίες υπέρ παγκόσμιων ομαδώσεων και παγκόσμιων αφεντάδων, συχνά με μακρύ χέρι τού συστήματος τους αναρχικούς (με συλλογικότητες εν πολλοίς διαβρωμένες υπό υπηρεσιών και εργαλεία αιχμής παρασυρμένες δυναμικές μικροομάδες που στο όνομα τού αντιεξουσιασμού υπηρετούν τους εξουσιαστές και την πολιτική τους). Το σύστημα είναι εδώ, ενωμένο δυνατό. Με συνειδητοποιημένους αντιπατριώτες και χρήσιμους ηλίθιους βαστάζους τους σε όλες τις κλίμακες τής πυραμίδας του.


Όμως, άκου κι αυτό: Ο εθνικός αγώνας ελευθερώνει πνεύμα και ψυχή. Όσο αργείς, τόσο οι νεοταξίτες με τα λογής εργαλεία τους κερδίζουν χώρο. Στηρίζονται και στον φόβο σου και στην ανάγκη σου και στη συνήθεια σου και στη βόλεψή σου και στον ωχαδερφισμό σου και στην αδράνειά σου και στην ηττοπάθειά σου και στην παραίτησή σου. Όμως, αυτό έχει τραγικές συνέπειες για την πατρίδα, για εσένα, για τους δικούς σου, για το μέλλον, για τον ίδιο τον άνθρωπο. Διότι όσο εσύ ιδιωτεύεις, τόσο οι δείκτες τού δημογραφικού γίνονται ζοφερότατοι -έως μη αναστρέψιμοι- και τόσο φανατικοί ισλαμιστές επελαύνουν και γίνεσαι ξένος στον τόπο σου και ανασφαλής στη γειτονιά και στο σπίτι σου. Τα συνθήματα "Αν δεν είσαι σήμερα δίπλα μας στον αγώνα θα είσαι αύριο υποτακτικός τους στην ήττα σου" καθώς και το "Γεννάτε γιατί χανόμαστε",  είναι επίκαιρα όσο ποτέ.


Ετοιμάσου να υποστείς ακόμη περισσότερα. Σκέψου καθαρά, διότι όλα αυτά δεν είναι καταστροφολογία αλλά δυστυχώς βασίζονται στη σκληρή πραγματικότητα. Γιατί μπορεί εσύ να κάνεις ότι ξεχνάς την κρίση, αυτή όμως δεν σε ξεχνά! Αναξιοκρατία, μείωση μισθών, χρέη, πλειστηριασμοί, φτώχεια, ανεργία, αγοραστική αδυναμία, ταπείνωση της αξιοπρέπειας, ξενιτιά, αντικατάσταση πληθυσμών, εποικισμός, κοινωνική διαπόμπευση, αστυνομία σκέψης, απόπειρα "λοβοτομής" των νέων, εθνικές και κοινωνικές ήττες και ταπεινώσεις, φόβος, τρόμος, ανασφάλεια, δολοφονίες, βιασμοί, αυτοκτονίες. Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι πολύ μακρύς.


Αν δεν σε πολυνοιάζει το να σου ζητήσουν να απολογηθείς γιατί ενδεχομένως ακούς μουσική γραμμένη από λευκούς (π.χ. Σκαλκώτα, δημοτικά παραδοσιακά ή Μπετόβεν, Βάγκνερ και Σοστακόβιτς), άν δεν σε πολυαγγίζει να βανδαλίζουν τα αγάλματα, τα μνημεία και τις προτομές των ηρώων σου, άν δεν σε πολυασπασχολεί να καίνε τις εκκλησιές και να αφοδεύουν επάνω στα ιερά σου, αν δεν σου καίγεται καρφί επειδή η/ο σύντροφός σου δεν θέλει να κάνει παιδιά γιατί αυτό επιτάσσει η μόδα, εάν δεν σε προβληματίζει ότι με τα ανοιχτά σύνορα μια πόλη Κίνας, Ινδίας ή Μπαγκλαντές ή Αφγανιστάν μπορεί να σκεπάσει όλη τη χώρα σου και να την εξαφανίσει, τότε είσαι ήδη νεκρός πνευματικά και είσαι απέναντι. Εάν όμως όλα αυτά -και άλλα πολλά- σε νοιάζουν, τότε μπες στον εθνικό αγώνα. Επίλεξε την έπαλξη που σε εκφράζει και αγωνίσου. Ξεπέρασε μικροδιαφωνίες και εγωισμούς. Πάψε να ψάχνεις προστάτες για το έθνος και γίνε εσύ προστάτης του. Σκέψου ελεύθερα. Είμαστε προσωρινοί σύμμαχοι με όποιον τυχαίνει τα εθνικά του συμφέροντα να ταυτίζονται συγκεκριμένη χρονική περίοδο και σε συγκεκριμένα σημεία με τα δικά μας εθνικά συμφέροντα. Έως εκεί. Απομόνωσε όσους προτάσσουν συνεχώς θέματα που διχάζουν, γιατί αποδυναμώνουν τον εθνικό αγώνα και κατ' ουσίαν υπηρετούν τους αντιπάλους, οι οποίοι έχουν καταφέρει να συσπειρώνουν πολλούς και διαφορετικούς σε δική τους κοινή βάση. Οι συστημικοί τού αντεθνικού τόξου, γνωρίζουν καλά ότι πιθανή συσπείρωση πατριωτών και εθνικιστών μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπή των σχεδίων τους. Γι' αυτό και εντέχνως προωθούν μονίμως και συνεχώς διχαστικά στοιχεία όπως το φυλετικό, το ευρωπαϊκό, οι συμμαχίες, οι ιοί, το νόμισμα, η στάση για την αστυνομία, οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, η θεωρία των άκρων και άλλα πολλά. Σκέψου ελεύθερα, σκέψου εθνικά, σκέψου ενωτικά, σκέψου με προοπτική. Δικτυώσου και αγωνίσου.


Να θυμάσαι ότι ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός είναι πέρα και πάνω από τη δεξιά και την αριστερά, είναι αλήθεια και φως, γι' αυτό και αδίκως διώκονται και φυλακίζονται όσοι τον υπηρετούν, για να μην φανεί η αλήθεια και το φως σε ευρείες μάζες ανθρώπων, πράγμα που θα σήμαινε σημαντικό ρήγμα στην παγκόσμια νεοταξίτικη αυτοκρατορία τους και προοπτική νίκης για τους συνασπισμένους πατριώτες.
Ο πατριωτισμός και το ανώτερο στάδιό του ο εθνικισμός, είναι φύση, ομορφιά, δύναμη, χιούμορ, ουσία, μέλλον. Όλοι μαζί, μπορούμε να τον κάνουμε και μόδα. Μια μόδα που θα δικτυώσει τον κόσμο και θα δικτυωθεί μαζί με άλλα εθνικά κύτταρα και θα μεταπλαστεί σταδιακά από έπαλξη αγώνα σε Κέντρο εξακτίνωσης του αγώνα για να βρεθεί η χρυσή τομή που θα οδηγήσει στη νίκη.

Μπορούμε!

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές δεν υιοθετούνται απαραίτητα από το Κέντρο φ και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Η ηθική και κοινωνική μας πτώση ως Έθνος

 

 

 

 

Γράφει ο   Κωνσταντίνος Παπαδογιάννης 

 

 

 


  Καθημερινά παρατηρείται σε ένα συνεχώς αυξανόμενο κομμάτι του πληθυσμού της χώρας μας, μία καθόλα καταναλωτική, υλιστική και διεθνιστική διάθεση. Η λεγόμενη μάζα έχει επικεντρωθεί στην αποδοχή των "αξιών" που προέρχονται από το εξωτερικό, αγνοώντας τα ιδεώδη του Ελληνισμού. Η ηθική και κοινωνική μας κατάπτωση ως λαός έχει ξεπεράσει τα όρια τα τελευταία χρόνια και αυτό διακρίνεται στην καθημερινότητα του κάθε σκεπτικιστή. Το ομαδικό πνεύμα, η αίσθηση εθνικής ευθύνης και τα ορθόδοξα αντανακλαστικά, έχουν αντικατασταθεί από τον εγωισμό, την αδιαφορία, την φιλαυτία και την διαφθορά, δυστυχώς σε όλα τα επίπεδα.


   Βλέποντας λοιπόν να συμβαίνουν όλα αυτά στην Πατρίδα που μεγάλωσα και γαλουχήθηκα ως άνθρωπος, προβληματίζομαι διαρκώς και εντόνως για το μέλλον. Ένα μέλλον που για πολλούς μπορεί να κρίνεται ζοφερό, διακρίνοντας εξ όψεως ή και εις βάθος αυτή την ηθική "πτώση" του Ελληνικού Λαού. Τα πράγματα όντως είναι πιο δύσκολα και μέρα με την μέρα σφίγγει ακόμα περισσότερο ο κλοιός γύρω μας, όμως δεν μπορεί να μας πτοεί...   Προϋπήρξαν γενιές αγωνιστών και μαχόμενων Ελλήνων, οι οποίοι δίχως να υπολογίζουν το τίμημα της προσωπικής στέρησης και "τιμωρίας, δεν υπέκυψαν στο τότε ρεύμα της εποχής. Είτε αυτό είχε να κάνει με την δουλεία, την πείνα ή ακόμη και τον θάνατο! Για το Γένος, την προαιώνια Πίστη και τις οικογένειές τους έγιναν ένα με την έννοια κάθε δυνατής αντίστασης! Αυτής που θα πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι σκεπτόμενοι τα μελλούμενα, ώστε να  αποτρέψουμε διαφαινόμενες αρνητικές εξελίξεις και να διατηρήσουμε την ταυτότητα, τις αξίες και ένα πιο λαμπρό μέλλον για τις ερχόμενες Ελληνικές γενιές.

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές δεν υιοθετούνται απαραίτητα από το Κέντρο φ και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.


                       

Ο Ελληνισμός απέναντι στους Μίζερους

 

 Του Αλέξανδρου Νάρη

 

 

            Μια ψηφοφορία στρατηγικής σημασίας έληξε χθες στη Βουλή. Η απόρριψη των προτάσεων άρσης των περιορισμών ψήφου για τους Έλληνες του εξωτερικού, στέρησε το έθνος όχι μόνο από τη συμβολή στην  ιστορική πορεία, του πλέον δυναμικού μέρους του, αλλά έκλεισε (προσωρινά ελπίζω) τη μετατροπή της Ελλάδος από χώρα καταγωγής σε Πατρίδα, με όλο το βάθος της έννοιας.

Άνθρωποι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δώσουν την Ιθαγένεια και κατά συνέπεια  την ψήφο σε κάθε πιθανό και απίθανο τύπο που έρχεται από τα βάθη της Ασίας ή της Αφρικής, στύλωσαν τα πόδια κι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, ώστε άνθρωποι που ακούν τον Εθνικό Ύμνο και δακρύζουν, να μην μπορούν να έχουν λόγο σ’ αυτό που όλο τους το είναι ονομάζει Πατρίδα.

            Η Μικρότητα, και η Μιζέρια του κομματικού συμφέροντος (γιατί φυσικά ΞΕΡΟΥΝ ότι από τους Έλληνες του εξωτερικού την ψήφο θα την ψάχνουν με το τηλεσκόπιο) νίκησαν μια πρόταση που θα αποτελούσε ανάσχεση στη ραγδαία μετατροπή της χώρας μας σε χώρο.

            Γιατί ανάσχεση; Γιατί αρέσει δεν αρέσει, το πιο δυναμικό κομμάτι του έθνους, είναι αυτή τη στιγμή εκτός Ελλάδος και ακόμα νοιάζεται γι’ αυτή. Με βάση την πικρή εμπειρία μας, θα το κάνει για ακόμα δυο γενιές το πολύ. Αυτό όμως πλέον μπορεί ν’ αλλάξει. Δεν απέχουμε δυο μέρες ταξίδι από αυτούς, απέχουμε μόνο λίγα κλικ. Μέσα στον αχταρμά της Παγκοσμιοποίησης, η Ταυτότητα έχει γίνει βιωματική ανάγκη, ένα στοίχημα που μπορούμε να κερδίσουμε ακριβώς χάρη στα εργαλεία που μας δίνει η πρωτόγνωρη εποχή μας.

            Ναι, πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις, αλλά αυτό είναι ένα πράγμα και είναι άλλο, τελείως διαφορετικό οι μαζικοί αποκλεισμοί. Είναι τόσο μικρόψυχοι, τόσο λίγοι, τόσο εμμονικοί, που δεν μπορούν να δουν το αυτονόητο της μετατροπής αυτού του ομογενειακού δυναμικού σε στρατηγική ισχύ. Πως σε γενικότερο επίπεδο θα ωφεληθούμε όλοι από την ψήφο ανθρώπων που δεν έχουν κανενός είδους εξάρτηση από αυτές που έχουμε χορτάσει εμείς οι “ντόπιοι”.

            Η γύμνια τους ξεδιπλώθηκε ακόμα μια φορά μπροστά μας. Τους ξέρουμε πλέον, δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ούτε χρειάζονται ίσες αποστάσεις. Κάθε ευκαιρία που χάνουμε είναι σε μεγάλο βαθμό μη αναστρέψιμη. Οι απαιτήσεις των Πολιτών απέναντι στο πολιτικό προσωπικό εδώ και χρόνια έχουν πάψει να είναι κομματικές. Είναι καιρός να γίνουν Εθνικές.

 

Αλέξανδρος Νάρης

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές δεν υιοθετούνται απαραίτητα από το Κέντρο φ και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Υποχρέωση και καθήκον η αντίδρασή μας στη διαφθορά της κοινωνίας

 

 

 

Γράφει ο Θ. Τουσιαδης

 

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Συστηματικά, καθημερινά προβάλλουν το κακό. Προβάλλουν καταστροφές, διαφθορά, παραβατικότητα, σαπίλα, δυστυχία, πόνο. Τίποτα καλό, τίποτα σωστό, τίποτα δημιουργικό, τίποτα θετικό. Θέλουν να μας εξουθενώσουν ψυχολογικά, θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι πλέον δεν υπάρχει τίποτα από τον κόσμο που ξέραμε από την κοινωνία που ξέραμε.
Ακούμε συχνά πυκνά για τον δάσκαλο που παρενοχλούσε σεξουαλικά μαθήτριές του, το ακούμε επί ώρες, επί μέρες, επί εβδομάδες... Μία φορά ακούσατε για έναν δάσκαλο που δουλεύει υποδειγματικά, ευσυνείδητα, πρωτοποριακά, δημιουργικά για έναν δάσκαλο που πλάθει υγιείς χαρακτήρες, σωστούς ανθρώπους, για έναν δάσκαλο που τον λατρεύουν παιδιά και γονείς; Ποτέ! Και όμως, αυτός ο δάσκαλος υπάρχει - και δεν είναι ένας, είναι πολλοί - και αγωνίζονται να φτιάξουν σωστά παιδιά ενάντια στο σάπιο "σήμερα", όμως συστηματικά αυτούς τους αγνοούν αντί αυτούς τους ήρωες δασκάλους να τους επιβραβεύουν και να τους προβάλλουν.
 
Ακούσατε ποιος ήταν προπονητής της Ντουντουνάκη; Ούτε το όνομά του δεν μάθαμε!
Μίλτος Τέντογλου: Πριν από λίγες μέρες, στις 25 Μαΐου έκανε την καλύτερη εφέτος επίδοση παγκοσμίως στο άλμα εις μήκος κάνοντας υπερήφανη τη χώρα για άλλη μία φορά προκαλώντας χαμόγελα και αισιοδοξία ενόψει των Ολυμπιακών στο Τόκιο . Μάθαμε , ακούσαμε , είδαμε ποιος είναι ο προπονητής του;
Όπως δεν ξέρουμε το όνομα τού προπονητή τού Πετρούνια, όμως ξέρουμε πολύ καλά ποιος παρενόχλησε σεξουαλικά μία κολυμβήτρια ή μία αθλήτρια, τόσο καλά το ξέρουμε, τόσο πολύ το ακούμε, που ο κόσμος πλέον νομίζει ότι τα στάδια και τα κολυμβητήρια είναι "οίκοι ανοχής"!
Ξέρουμε; Είδαμε ποτέ, ακούσαμε ποτέ τους μαθητές ή τους φοιτητές που με την βοήθεια άξιων δασκάλων και καθηγητών δημιουργούν και πρωτεύουν και βραβεύονται σε διεθνείς Ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους διαγωνισμούς; Όχι βέβαια! Τους μόνους που ξέρουμε, τους μόνους που προβάλλουν, είναι οι μπαχαλάκιδες, οι αντιεξουσιαστές οι "λοατκι" και αυτοί που κάνουν "μπούλινγκ" σε συμμαθητές τους.
 
Ακούσατε ποτέ να επαινούν και να προβάλουν σαν παράδειγμα προς μίμηση τους ήρωες γονείς ή τα άξια παιδιά των πολύτεκνων οικογενειών; Ακούσατε ποτέ να προβάλουν τα προβλήματά τους, να προβάλουν τις θέσεις τους, να στηρίζουν τις προτάσεις τους; να ζητούν την με κάθε τρόπο στήριξή τους; Ποτέ!!!
Αντίθετα κάθε μέρα βλέπουμε και ακούμε "τα καλύτερα" και στα δελτία ειδήσεων και στις ενημερωτικές εκπομπές και στις ψυχαγωγικές εκπομπές ακόμη και στα ντοκιμαντέρ, για ομόφυλα ζευγάρια, για ομοφυλόφιλους που θέλουν να υιοθετήσουν παιδιά, τους επαινούν, τους συγχαίρουν, τους θαυμάζουν, ακούμε για οικογένειες λαθρομεταναστών και ψευτοπροσφύγων που πρέπει το κράτος να τους στηρίζει και να τους παρέχει τα πάντα.
 
Πρώτο θέμα για πολλές μέρες στα δελτία ειδήσεων ο παπάς που θέλησε να απαγορεύσει την είσοδο στην εκκλησία όσων είχαν εμβολιαστεί... Ακούσατε ποτέ, είδατε ποτέ σε κάποια από τα "μεγάλα" κανάλια τον Μητροπολίτη Λαυρεωτικής Νικόλαο {Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Αστροφυσική στο Harvard (Master of Arts) και Μηχανολογία στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ - Master of Science in Mechanical Engineering). Οι διδακτορικές σπουδές του στο HST (κοινό πρόγραμμα Harvard και ΜΙΤ) επικεντρώθηκαν στον τομέα της Βιοϊατρικής Τεχνολογίας (Βιορευστοδυναμική, Μαθηματική Φυσιολογία, Αιμοδυναμική της καρδιάς και των αγγείων). Εργάστηκε ως ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης στο Αγγειολογικό Εργαστήριο του New England Deaconess Hospital, στο Τμήμα Αναισθησιολογίας του Massachusetts General Hospital και στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Boston Children's Hospital. Επίσης,εργάσθηκε στη ΝΑSA για περισσότερο από έναν χρόνο, διετέλεσε επί διετία επιστημονικός σύμβουλος μεγάλων εταιρειών σε θέματα Διαστημικής Ιατρικής Τεχνολογίας.}; Ποτέ! Πρέπει να πιστέψετε και να χωνέψουμε ότι εκκλησία είναι ο παπάς που υπέπεσε σε σφάλμα, ο Νικόλαος Λαυρεωτικής είναι για αυτούς ανύπαρκτος, ένα τίποτα.
 
Υπάρχουν εξαιρετικοί τραγουδιστές και τραγουδίστριες, καταπληκτικές φωνές που ούτε τα ονόματά τους δεν ξέρουμε ενώ κάθε μέρα απ' το πρωί έως το βράδυ ακούμε απίθανους τύπους που παριστάνουν τους τραγουδιστές ή "τραγουδίστριες" για τις οποίες ισχύει το γνωστό "αυτή θα κάνει καριέρα, θα πάει μπροστά έχει πολύ ωραίο κ@@ο" Και πόσοι μουσικοί, συνθέτες, στιχουργοί αλλά και ηθοποιοί δεν εξαφανίζονται επειδή δεν συμφωνούν με το κατεστημένο ενώ μετριότητες έως "τίποτα" προβάλλονται επειδή συμφωνούν, ταυτίζονται και δουλικά το υπηρετούν;
 
Και τι να πούμε για τα Reality shows και τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα της τηλεοράσεως; Ότι πιο εμετικό έχει βγάλει η τηλεόραση. Όμως επί ώρες κάθε μέρα με αυτά τα σκουπίδια βομβαρδίζουν και αποχαυνώνουν το τηλεοπτικό κοινό. Παίρνουν κάποιους περίεργους τύπους, παίρνουν σούργελα, παίρνουν τους τίποτα και τους κάνουν..."ήρωες" τους προβάλουν σαν πρότυπα, τους κάνουν "κάτι" και αν εγώ ο απλός φυσιολογικός Έλληνας διαμαρτυρηθώ και δυσανασχετήσω είμαι συντηρητικός, οπισθοδρομικός, σκοταδιστής. Ε όχι!
 
Τα τελευταία χρόνια Έλληνες πολιτικοί και ΜΜΕ σε συνεργασία με την παγκόσμια Νέα Τάξη Πραγμάτων όλο και πιο έντονα, συστηματικά εργάζονται για να διαμορφώσουν να καλλιεργήσουν να αναπτύξουν και τελικά να επιβάλλουν την νέα άθλια κοινωνία. Εμείς τα εκατομμύρια των Ελλήνων πρέπει να αντισταθούμε και να αντιδράσουμε, σήμερα, τώρα!
 
Πρέπει! Υποχρέωση και καθήκον!
Μπορούμε!
 
Θωμάς Τουσιάδης
 
 
Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές δεν υιοθετούνται απαραίτητα από το Κέντρο φ και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Κολομβιοποίηση και Ιθαγενείς

 

 

Του Θεοχάρη Σιώζου

 

 

Η παρούσα πανδημία και τα αναγκαία μέτρα που έλαβε η Κυβέρνησή μας για την αντιμετώπισή της (όπως ο χρηματισμός των ΜΜΕ!) καθώς και κάποια γεγονότα της επικαιρότητος κατέδειξαν δύο πράγματα: Πως η χώρα μας οδεύει προς "Κολομβιοποίηση"  και πως για την κυβερνώσα τάξη είμαστε "ιθαγενείς" (Ίσως γι' αυτό ο Πρωθυπουργός μας αποστρέφεται το... νατιβισμό)

 

Η δημοσιογραφία έχει κατά το ήμισυ θεσμική υπόσταση, καθώς είναι ανάγκη ο πολίτης να γνωρίζει τα τεκταινόμενα αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί ν' αναλάβει εξ ολοκλήρου αυτήν την υποχρέωση το κράτος, για ευνοήτους λόγους. Άρα εξ ανάγκης υπεισέρχονται ιδιώτες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διατήρηση κανόνων δεοντολογίας σε σχέση με τη μεγιστοποίηση του κέρδους.

 

Τον τελευταίο καιρό είχαμε πλείστα παραδείγματα από δημοσιογράφους στην επικαιρότητα. Πρώτος, ο Στέφανος Χίος. Ένας δημοσιογράφος γνωστός για τον άμεσο, γλαφυρό και ενδεχομένως αθυρόστομο λόγο του. Αυτός ο δημοσιογράφος που επικοινωνεί κάποιες ειδήσεις με μια οπτική εντελώς διαφορετική από τους υπολοίπους, υπήρξε θύμα απόπειρας δολοφονίας. Πέρα από την πρώτη σκέψη που θα κάνει κάποιος αντιδραστικός, σχετικά με την αλήθεια όσων γράφει, το μείζον είναι πώς ανταποκρίθηκε η ελληνική πολιτεία. Ελαχιστότατες αντιδράσεις, δηλώσεις στήριξης κλπ υπήρξαν. Σαν να ήταν Τρίτη μεσημέρι. Εν αντιθέσει δε με τον προσφάτως δολοφονηθέντα Γ. Καραϊβάζ, όπου μέχρι και η ΠτΔ δήλωσε τον αποτροπιασμό της και τη στήριξή της. Και καλώς έπραξε. Το ερώτημα που προκύπτει είναι μήπως υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά; Αν όχι, ποια η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο; Ο δημοσιογραφικός τους λόγος; Το είδος του ρεπορτάζ; Η απήχησή τους στον πληθυσμό; Η  αποδοχή, λιγότερο ή περισσότερο, των κυβερνητικών επιλογών;  Στη Δημοκρατία, έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία ή όχι;

 

Ο τρίτος και καλύτερος, παρουσιαστής, δημοσιογράφος ή ό,τι άλλο επιτρέπεται κατά την αρχή της αυτοδιαθέσεως να δηλώνει ο καθείς, είναι ο Μ. Φουρθιώτης. Το πλήρες μέχρι τούδε ιστορικό είναι διαθέσιμο, και από τα επερχόμενα δικαστήρια ενδεχομένως να λάμψει η αλήθεια. Το γεγονός είναι πώς ένας πρώην υπουργός, ο Γ. Βρούτσης, τον κατονόμασε σε συνέντευξή του (αποφεύγεται σκοπίμως ο σχολιασμός του μέσου της δημοσίευσης) ως εισπράξαντα ποσά που δεν του αναλογούσαν. Επί πλέον, ο υπουργός ισχυρίστηκε ότι τραμπούκιζε (!) με τη συνοδεία του τους υπαλλήλους του Υπουργείου. Φανταστείτε αν ένας  "τριτοδεύτερος", άγνωστος και αδιάφορος για το κοινό συμμετέχων υπό μια ιδιότητα στο δημόσιο βίο έχει τη δύναμη και το θράσος να συμπεριφέρεται κατ' αυτόν τον τρόπο, τί κάνουν οι υπόλοιποι πιο ισχυροί και σημαίνοντες παράγοντες. Και σαφώς, η Κυβέρνησή μας, με την ολιγωρία της ν' αντιδράσει αμέσως στις αποκαλύψεις, επιβεβαίωσε ότι ενδιαφέρεται μόνο για την επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων.

 

Αρχομένης της πανδημίας, όπως την βιώσαμε με τον πρώτο εγκλεισμό, οι πολίτες απεδέχθησαν τα προληπτικά μέτρα για την αντιμετώπισή της. Προσωπικά αποδέχομαι την κατίσχυση των κοινωνικών υποχρεώσεων επί των ατομικών δικαιωμάτων,  ως αρχή, κάτι που σαφώς όμως δε σημαίνει την άνευ ετέρου αποδοχή της εκάστοτε εξουσίας και των μύθων της. Χωρίς να θέλω να επεκταθώ  στην πανδημία καθ' αυτήν, είναι γεγονός πως τα μέτρα για τον περιορισμό της ήταν σκληρά. Και αν κατ' αρχήν αυτό δεν είναι αρνητικό, η συμπεριφορά των νομοθετών μας κατακρήμνισε το αφήγημά τους.

 

Ο Πρωθυπουργός ετυμολογικά είναι ο πρώτος υπηρέτης. Και όμως, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος κατάφερε να καταστήσει  σαφές, κατά τρόπο αναντίλεκτο, πως νομοθετεί για τους υπολοίπους, και όχι για τον ίδιο και τους συν αυτώ (το πρόστιμο στο βουλευτή... Μεσσηνίας της Ν.Δ. ας καταγραφεί). Είναι γνωστές οι στιγμές ανεμελιάς σε Ικαρία και Πάρνηθα. Η έλλειψη απολογίας του εμπνευστή και εφαρμοστή των προαναφερθέντων σκληρών μέτρων, για την παραβίαση των ΔΙΚΩΝ του νόμων, αποδεικνύει αφ' ενός πως μας θεωρεί ιθαγενείς, "Ινδιάνους" που εξαγοράζει με χάντρες και καθρεφτάκια (βομβαρδισμός ειδήσεων και επιδόματα) και αφ' ετέρου πως οι νόμοι δεν είναι για όλους. Ελλείψει όμως ισονομίας, καταργείται η (κατ' επίφαση) Δημοκρατία.

 

Προς επίρρωση των ανωτέρω, η αδερφή του Πρωθυπουργού την οποία κανείς δεν επρόκειτο να σταματήσει από τη μετάβαση στον τόπο καταγωγής της για την εορτή του Πάσχα. Οι δηλώσεις του Γεωργιάδη σχετικά με τους τουρίστες, λες και μόνον οι αλλοδαποί τουρίστες κινούν την οικονομία και αφήνουν χρήματα. Ίσως έτσι να μας ονειρεύονται, ένα προτεκτοράτο παροχής τουριστικών υπηρεσιών για τη σεπτή Ευρώπη. Και, βεβαίως,  η αποστροφή του Γεραπετρίτη σχετικά με τον παιδαγωγικό χαρακτήρα των SMS. Καγχάζουν εις βάρος μας.

 

Ο πορφυρογέννητος Πρωθυπουργός μας ζει σε μια δική του πραγματικότητα, όπου στεναχωριέται για τις αντιδράσεις χρηστών του Facebook σε δημοσιεύσεις του, και γνωρίζει πως κάποιοι εξαρτώνται από το μισθό τους. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να διατηρηθεί στην εξουσία χωρίς να φορτωθεί μ' εκατόμβες νεκρών λόγω της πανδημίας. Πέρα από την παραμονή μας στη ζωή (ώστε να μπορούμε να αναγνωρίσουμε το έργο του και να τον επανεκλέξουμε) δε μας συνδέει τίποτα άλλο με τον Πρωθυπουργό μας. Όσοι πιστεύουν λοιπόν, ότι τα συμφέροντα και οι έγνοιες των "από πάνω" συμπίπτουν με των "από κάτω" είναι οι πραγματικοί συνωμοσιολόγοι και ψεκασμένοι.

 

Σημείωση "φ": Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές δεν υιοθετούνται απαραίτητα από το Κέντρο φ και τίθενται σε δημόσιο διάλογο σε πνεύμα ελευθερίας.

Τελευταία Άρθρα

Ο ιστοχώρος μας χρησιμοποιεί Cookies για την εύρυθμη λειτουργία του και για την καλύτερη πλοήγησή σας.

Διαβάστε περισσότερα

Συμφωνώ